جنایات اخیر افراطیان بودایی و دولت میانمار در نسل‌کشی مسلمانان منطقه روهینگیا، دل هر انسانی را به درد می‌آورد.
در قرن 21 ، وقیحانه و راحت ، جلوی لنز دوربین ها ، فجایعی از این دست اتفاق می‌افتد و هزاران انسان بی‌گناه، در میان خشم و نفرت افراطیان بودایی به آتش کشیده می‌شوند بدون آنکه جرمی مرتکب شده یا در دادگاهی محکوم شده باشند.
آنچه در این ایام حائز اهمیت است نوع واکنش و برخورد جوامع بین‌المللی و کشورهای مسلمان در مواجهه با این نسل کشی است که متأسفانه چندین سال است توسط دولت میانمار تعقیب می‌شود و هدفی جز اخراج ساکنان منطقه روهینگیا از موطن خودشان ندارد.
وقتی مدعیان حقوق بشر بین‌المللی در این باره سکوت می‌کنند و کشورهای اسلامی عکس‌العمل مقتدرانه ای نشان نمی‌دهند ، آدمی از هم‌نوع نامیدن انسانها شرم می‌کند و بر اوضاع حاکم بر جوامع و بشریت به خصوص مسلمانان می‌نالد و آرزوی مرگ می‌کند تا نظاره‌گر این بی تفاوتی ها نباشد.
به راستی انسان ، چه اندازه از جایگاه متصور خداوند باریتعالی فاصله گرفته و در دره حیوانیت سقوط کرده است ؟
چه شده است که سر بریدن ، سوزاندن ، تجاوز ، قتل کودک و مثله کردن انسان ، این گونه آسان گردیده و رنگ و لعاب دین و نژاد و طایفه و ... بر اصل انسانیت چربیده و سبب تفرقه و نزاع گشته است ؟
با وضعیت موجود در این جهان کثیف و انسان های بی رحم ، چگونه رحمت و نعمت های خداوندی را انتظار می‌کشیم ؟
با وجود آموزه‌های دینی و پیامبران ادیان مختلف ، کتب آسمانی و ... چه شده که انسان تا این اندازه طغیان کرده که هم‌نوع خود را به خاطر دین و آیینش ، سزاوار مرگ می‌داند و حیات خدادادی‌اش را از او می‌ستاند ؟
و هزاران پرسش دیگر که سالهاست بی‌جواب مانده و روز به روز بر حجم رذایل انسانها افزوده می‌شود و فضایل کاسته می‌شود.
خبرنگار: مرتضایی ** انتشار: رستگار
3038/6183
انتهای پیام در قرن 21 ، وقیحانه و راحت ، جلوی لنز دوربین ها ، فجایعی از این دست اتفاق می‌افتد و هزاران انسان بی‌گناه، در میان خشم و نفرت افراطیان بودایی به آتش کشیده می‌شوند بدون آنکه جرمی مرتکب شده یا در دادگاهی محکوم شده باشند.
آنچه در این ایام حائز اهمیت است نوع واکنش و برخورد جوامع بین‌المللی و کشورهای مسلمان در مواجهه با این نسل کشی است که متأسفانه چندین سال است توسط دولت میانمار تعقیب می‌شود و هدفی جز اخراج ساکنان منطقه روهینگیا از موطن خودشان ندارد.
وقتی مدعیان حقوق بشر بین‌المللی در این باره سکوت می‌کنند و کشورهای اسلامی عکس‌العمل مقتدرانه ای نشان نمی‌دهند ، آدمی از هم‌نوع نامیدن انسانها شرم می‌کند و بر اوضاع حاکم بر جوامع و بشریت به خصوص مسلمانان می‌نالد و آرزوی مرگ می‌کند تا نظاره‌گر این بی تفاوتی ها نباشد.
به راستی انسان ، چه اندازه از جایگاه متصور خداوند باریتعالی فاصله گرفته و در دره حیوانیت سقوط کرده است ؟
چه شده است که سر بریدن ، سوزاندن ، تجاوز ، قتل کودک و مثله کردن انسان ، این گونه آسان گردیده و رنگ و لعاب دین و نژاد و طایفه و ... بر اصل انسانیت چربیده و سبب تفرقه و نزاع گشته است ؟
با وضعیت موجود در این جهان کثیف و انسان های بی رحم ، چگونه رحمت و نعمت های خداوندی را انتظار می‌کشیم ؟
با وجود آموزه‌های دینی و پیامبران ادیان مختلف ، کتب آسمانی و ... چه شده که انسان تا این اندازه طغیان کرده که هم‌نوع خود را به خاطر دین و آیینش ، سزاوار مرگ می‌داند و حیات خدادادی‌اش را از او می‌ستاند ؟
و هزاران پرسش دیگر که سالهاست بی‌جواب مانده و روز به روز بر حجم رذایل انسانها افزوده می‌شود و فضایل کاسته می‌شود.
خبرنگار: مرتضایی ** انتشار: رستگار
3038/6183
کپی شد
