به گزارش ایرنا، مقبره الشعرای تبریز که بر اساس اسناد و مدارک تاریخی، مدفن 400 تن از شاعران و عارفان نامی و گمنام ایران زمین از جمله 'شهریار ملک سخن' در طول حدود یک هزار سال اخیر است، امروز سفره فرهنگی-معنوی اش را برای میزبانی از میهمانان محمد حسین بهجت تبریزی، ملقب به 'استاد شهریار' گشوده بود.
مقبره استاد شهریار در زیرزمین مجموعه فرهنگی تفریحی 'مقبره الشعرا' همزمان با پنهان شدن تدریجی خورشید عالمتاب در پشت ارتفاعات سر به آسمان ساییده 'میشو' در غرب تبریز، میزبان قافله دوستداران فرهنگ و ادب ایران زمین بر بالین 'استاد شهریار' بود که در سالروز مرگ وی که به حق 'روز ملی شعر و ادب' نامگذاری شده است، برای گلباران مزار استاد در این محل گرد آمده بودند.
شاعران بر دو گونه اند، بعضی بدلیل سرودن شعرهای عامه پسند و احیای آداب و رسوم محلی و فولکور مردمان منطقه ای در نزد مردم محبوب اند و برخی دیگر نیز به دلیل سرودن شعرهایی کلاسیک و در قالب و قوافی مطرح شعری نزد خواص محبوب و مقبول اند، اما شهریار شعر و ادب 'محمدحسین بهجت تبریزی' به دلیل تسلط در هر حوزه شعری مقبولیت و محبوبیتی صد چندان نزد هر دو گروه دارد.
امروز دوستداران اش برای گلباران مزارش در مقبره الشعرا گرد آمدند و جالب توجه تر از اجرای مراسم، هارمونی ناموزون حضار است؛ چه پیرمردی کمر خمیده و هم عصر شهریار، شاعرانی تجربه اندوخته در مکتب شعری شهریار و نونهالانی که حتی به هنگام مرگ شهریار نیز به دنیا نیامده بودند، گل به دست و زمزمه حیدربابا بر لب دور تا دور مزار را گلباران کردند.
اگر حضور شاعرانی انبوه در این مراسم امری معمول و معهود است؛ چرا که شاعرانگی را با ذکر و ورد شعرهای روح افزای حافظ زمان، شهریار ملک سخن آموخته اند، اما حضور هنرمندانی از نوازندگان و خوشنویسان در مقبره شهریار و کتابت شعرهای شهریار به خط زیبای ثلث، نستعلیق و شکسته مراسم را تا حد شان والای این شاعر مردمی آراسته بود.
شهـرت شعری شهـریار چنان است که تمام کشورهای فارسی زبان و ترک زبان و هـر جا که ترجـمه یک قـطعـه او رفته باشد، هـنر او را می سـتایـند.
منظومه 'حیدر بابایه سلام' که در سال 1330 شمسی منتشر شد، از لحظه نشر مورد استقبال محافل ادبی داخلی و خارجی گرفت.
'حـیـدر بابا' نـه تـنـهـا تا کوره ده های آذربایجان، بلکه به ترکـیه و قـفـقاز هـم رفـت و در ترکـیه و جـمهـوری آذربایجان چـنـدین بار چاپ شد.
این منظومه از آثار جاویدان شهریار و نخستین شعری است که وی به زبان مادری خود سروده است.
منظومه حیدربابا تجلی شور و خروش جوشیده از عشق شهریار به مردم آذربایجان است، این منظومه از جمله بهترین آثار ادبی در زبان ترکی است و در اکثر دانشگاه های جهان از جمله دانشگاه کلمبیا در آمریکا مورد بحث رساله دکترا قرار گرفته و برخی از موسیقیدانان مطرح جهان همانند هاژاک، آهنگساز معروف ارمنستان، آهنگ جالبی بر آن ساخته است.
از سوی دیگر دیوان اشعار فارسی شهریار ملک سخن نیز که کارنامه قطوری از افزون بر 70 سال فارسی سرایی شاعر بزرگ ایران زمین است، بارها و خارج از شمارش تجدید چاپ شده است تا دوستداران شعر و ادب در فلات ایران از چکامه های حافظ زمان در هر دو زبان 'فارسی شکر' و ترکی هنر' بهره ها گیرند و لذت ها برند.
دیوان فارسی استاد شهریار، یادآور خاطراتی از هفت دهه دوستی، همنشینی و هماوردی وی با بزرگان عرصه ادب فارسی همچون ملک الشعرای بهار، نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج و اسامی پرشمار دیگری است و هر یک از شعرهای این دیوان، گوشه ای از تاریخ ادبیات کشورمان را در این بازه زمانی در سینه مکتوم می دارد.
** شهریار شاعر صاحب مکتب
شهریار شناس تبریزی، استاد شهریار را یکی از پرچمداران شعر و ادبیات معاصر از مشروطه به این سو می داند و می گوید: هر شاعری صاحب مکتب نیست ولی شهریار هم در شعر فارسی و هم در شعر ترکی صاحب مکتب است.
ابوالفضل علیمحمدی نامگذاری 27 شهریور ماه به نام روز شعر و ادب را برازنده شهریار می داند و اضافه می کند: شهریار به راستی حافظ زمان است و در شعر صاحب مکتبی است که پیرو زیاد دارد.
** تشکیل ستاد ملی بزرگداشت استاد شهریار
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی نیز فقدان استاد شهریار را ضایعه عظیمی در اقلیم فرهنگ و ادب و عرصه شعر و شاعری ایران زمین توصیف می کند و می گوید: تسلی بخش دل همه، نامگذاری به حق این روز بنام روز شعر و ادب فارسی است.
محمد محمدپور با بیان اینکه این روز می تواند زمینه تکریم و گسترش وفاق ملی در جامعه باشد، خواستار تشکیل ستاد ملی بزرگداشت استاد شهریار و روز ملی شعر و ادب فارسی است.
وی با اشاره به اینکه تبریز در سده های مختلف مهد شعر و ادب و خاستگاه بسیاری از تحولات شگرف ادبی، اجتماعی و سیاسی بود، خاطرنشان می کند: وظیفه ما تجلیل از مفاخر و مشاهیر خودمان است.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی اضافه می کند: در مواجهه با دنیای خاص امروز که ارتباطات با شتاب خیره کننده ای در جریان است، با تکریم از بزرگان فرهنگ و ادب و اندیشه می توان جلوی گسست فرهنگی را گرفت.
محمدپور با بیان اینکه برای مقابله با تهاجم فرهنگی نیاز به معرفی و تکریم بزرگان مان داریم، اظهار می کند: ما باید در جهان امروز و در برابر فرهنگ های مختلف با قوت و با اتکا به داشته هایمان سرافرازانه بایستیم.
روز بیست و هفتم شهریور ماه، سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی روز ملی شعر و ادب نامیده شده است.
از جمله دلایل انتخاب این روز این بود که شهریار هم از نظر توانایی ادبی، در عرصه های مختلف شعر طبع آزمایی کرد و هم با مردم می زیست و در کنار پاسداری از سنت های ادبی ایران زمین، سروده های عامه پسندی داشت.
در نهایت تسلط استاد شهریار به زبان و ادب فارسی و ترکی او را از همعصران خویش متمایز کرد و موجب شد که وی به نماد زبان و ادب ایران زمین تبدیل شود.
27 شهریور سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی معروف به شهریار به عنوان روز شعر و ادب فارسی نام گذاری شده است.
این شاعر شیرین سخن در سال 1285 در تبریز چشم به جهان گشود و در سال 1367 چشم از جهان بست و در مقبره الشعرای تبریز آرام گرفت.
شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی تبحر داشت اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به 'علی ای همای رحمت' و 'آمدی جانم به قربانت' اشاره کرد.
گزارش: نعمت مرادپور**انتشار: عزیزی راد
6132/518
انتهای پیام مقبره استاد شهریار در زیرزمین مجموعه فرهنگی تفریحی 'مقبره الشعرا' همزمان با پنهان شدن تدریجی خورشید عالمتاب در پشت ارتفاعات سر به آسمان ساییده 'میشو' در غرب تبریز، میزبان قافله دوستداران فرهنگ و ادب ایران زمین بر بالین 'استاد شهریار' بود که در سالروز مرگ وی که به حق 'روز ملی شعر و ادب' نامگذاری شده است، برای گلباران مزار استاد در این محل گرد آمده بودند.
شاعران بر دو گونه اند، بعضی بدلیل سرودن شعرهای عامه پسند و احیای آداب و رسوم محلی و فولکور مردمان منطقه ای در نزد مردم محبوب اند و برخی دیگر نیز به دلیل سرودن شعرهایی کلاسیک و در قالب و قوافی مطرح شعری نزد خواص محبوب و مقبول اند، اما شهریار شعر و ادب 'محمدحسین بهجت تبریزی' به دلیل تسلط در هر حوزه شعری مقبولیت و محبوبیتی صد چندان نزد هر دو گروه دارد.
امروز دوستداران اش برای گلباران مزارش در مقبره الشعرا گرد آمدند و جالب توجه تر از اجرای مراسم، هارمونی ناموزون حضار است؛ چه پیرمردی کمر خمیده و هم عصر شهریار، شاعرانی تجربه اندوخته در مکتب شعری شهریار و نونهالانی که حتی به هنگام مرگ شهریار نیز به دنیا نیامده بودند، گل به دست و زمزمه حیدربابا بر لب دور تا دور مزار را گلباران کردند.
اگر حضور شاعرانی انبوه در این مراسم امری معمول و معهود است؛ چرا که شاعرانگی را با ذکر و ورد شعرهای روح افزای حافظ زمان، شهریار ملک سخن آموخته اند، اما حضور هنرمندانی از نوازندگان و خوشنویسان در مقبره شهریار و کتابت شعرهای شهریار به خط زیبای ثلث، نستعلیق و شکسته مراسم را تا حد شان والای این شاعر مردمی آراسته بود.
شهـرت شعری شهـریار چنان است که تمام کشورهای فارسی زبان و ترک زبان و هـر جا که ترجـمه یک قـطعـه او رفته باشد، هـنر او را می سـتایـند.
منظومه 'حیدر بابایه سلام' که در سال 1330 شمسی منتشر شد، از لحظه نشر مورد استقبال محافل ادبی داخلی و خارجی گرفت.
'حـیـدر بابا' نـه تـنـهـا تا کوره ده های آذربایجان، بلکه به ترکـیه و قـفـقاز هـم رفـت و در ترکـیه و جـمهـوری آذربایجان چـنـدین بار چاپ شد.
این منظومه از آثار جاویدان شهریار و نخستین شعری است که وی به زبان مادری خود سروده است.
منظومه حیدربابا تجلی شور و خروش جوشیده از عشق شهریار به مردم آذربایجان است، این منظومه از جمله بهترین آثار ادبی در زبان ترکی است و در اکثر دانشگاه های جهان از جمله دانشگاه کلمبیا در آمریکا مورد بحث رساله دکترا قرار گرفته و برخی از موسیقیدانان مطرح جهان همانند هاژاک، آهنگساز معروف ارمنستان، آهنگ جالبی بر آن ساخته است.
از سوی دیگر دیوان اشعار فارسی شهریار ملک سخن نیز که کارنامه قطوری از افزون بر 70 سال فارسی سرایی شاعر بزرگ ایران زمین است، بارها و خارج از شمارش تجدید چاپ شده است تا دوستداران شعر و ادب در فلات ایران از چکامه های حافظ زمان در هر دو زبان 'فارسی شکر' و ترکی هنر' بهره ها گیرند و لذت ها برند.
دیوان فارسی استاد شهریار، یادآور خاطراتی از هفت دهه دوستی، همنشینی و هماوردی وی با بزرگان عرصه ادب فارسی همچون ملک الشعرای بهار، نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج و اسامی پرشمار دیگری است و هر یک از شعرهای این دیوان، گوشه ای از تاریخ ادبیات کشورمان را در این بازه زمانی در سینه مکتوم می دارد.
** شهریار شاعر صاحب مکتب
شهریار شناس تبریزی، استاد شهریار را یکی از پرچمداران شعر و ادبیات معاصر از مشروطه به این سو می داند و می گوید: هر شاعری صاحب مکتب نیست ولی شهریار هم در شعر فارسی و هم در شعر ترکی صاحب مکتب است.
ابوالفضل علیمحمدی نامگذاری 27 شهریور ماه به نام روز شعر و ادب را برازنده شهریار می داند و اضافه می کند: شهریار به راستی حافظ زمان است و در شعر صاحب مکتبی است که پیرو زیاد دارد.
** تشکیل ستاد ملی بزرگداشت استاد شهریار
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی نیز فقدان استاد شهریار را ضایعه عظیمی در اقلیم فرهنگ و ادب و عرصه شعر و شاعری ایران زمین توصیف می کند و می گوید: تسلی بخش دل همه، نامگذاری به حق این روز بنام روز شعر و ادب فارسی است.
محمد محمدپور با بیان اینکه این روز می تواند زمینه تکریم و گسترش وفاق ملی در جامعه باشد، خواستار تشکیل ستاد ملی بزرگداشت استاد شهریار و روز ملی شعر و ادب فارسی است.
وی با اشاره به اینکه تبریز در سده های مختلف مهد شعر و ادب و خاستگاه بسیاری از تحولات شگرف ادبی، اجتماعی و سیاسی بود، خاطرنشان می کند: وظیفه ما تجلیل از مفاخر و مشاهیر خودمان است.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی اضافه می کند: در مواجهه با دنیای خاص امروز که ارتباطات با شتاب خیره کننده ای در جریان است، با تکریم از بزرگان فرهنگ و ادب و اندیشه می توان جلوی گسست فرهنگی را گرفت.
محمدپور با بیان اینکه برای مقابله با تهاجم فرهنگی نیاز به معرفی و تکریم بزرگان مان داریم، اظهار می کند: ما باید در جهان امروز و در برابر فرهنگ های مختلف با قوت و با اتکا به داشته هایمان سرافرازانه بایستیم.
روز بیست و هفتم شهریور ماه، سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی روز ملی شعر و ادب نامیده شده است.
از جمله دلایل انتخاب این روز این بود که شهریار هم از نظر توانایی ادبی، در عرصه های مختلف شعر طبع آزمایی کرد و هم با مردم می زیست و در کنار پاسداری از سنت های ادبی ایران زمین، سروده های عامه پسندی داشت.
در نهایت تسلط استاد شهریار به زبان و ادب فارسی و ترکی او را از همعصران خویش متمایز کرد و موجب شد که وی به نماد زبان و ادب ایران زمین تبدیل شود.
27 شهریور سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی معروف به شهریار به عنوان روز شعر و ادب فارسی نام گذاری شده است.
این شاعر شیرین سخن در سال 1285 در تبریز چشم به جهان گشود و در سال 1367 چشم از جهان بست و در مقبره الشعرای تبریز آرام گرفت.
شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی تبحر داشت اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به 'علی ای همای رحمت' و 'آمدی جانم به قربانت' اشاره کرد.
گزارش: نعمت مرادپور**انتشار: عزیزی راد
6132/518
کپی شد
