داستان نویس پیشکسوت تبریزی تاکید کرد: دیوار بی اعتمادی بین آموزش رسمی و ادبیات خلاق باید از بین برود.
عبدالمجید نجفی در گفتوگو با ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی، با بیان این مطلب اظهار کرد: طبق آمار حدود یک سوم جمعیت کشور را دانش آموزان تشکیل میدهند و از این رو موانع سیستم آموزشی که سبب بیاعتمادی در زمینهی ادبیات خلاق شده است، باید از میان برداشته شود.
وی افزود: در طول سال‌های گذشته نقدهای بسیاری بر نظام آموزشی کشور وارد شده است و به نظر میرسد مدارس ما صرفا به فروش جزوه و ارائهی مطالب درسی بسنده میکنند و در زمینهی کشف و بازپروری خلاقیت کودکان و دانش آموزان اقدام قابل توجهی را انجام ندادهاند.
وی با بیان این که تعامل و ارتباط دوجانبه در نظام آموزشی ما به دست فراموشی سپرده شده است، عنوان کرد: بازخورد این نظام آموزشی در ادبیات و تصویرگری فعالان کودکان کاملا مشهود بوده و به این منظور باید همت در راستای اصلاح این نظام گام برداشت.
نجفی با اشاره به مشکلات نویسندگان و تصویرگران کودکان در استان گفت: تولید اثر تنها بخشی از نویسندگی است و در اکثر موارد نویسنده پس از چاپ اثر بلاتکلیف می‌ماند. به این معنی که یک اثر پس از انتشار، بازار هدف را نمییابد.
وی افزود: کتاب سازی با چاپ و نشر یک کتاب خوب از نظر محتوا و تصویرگری تفاوت دارد و شاید یکی از دلایل گریز کودکان از کتاب همین باشد.
نویسندهی ادبیات کودک و نوجوان بیان کرد: ژرفای دید نویسندگان کودک باید عمیق‌تر از سایرین باشد و نیروی کارآفرین، مولد همراه با درون جوشی است که می‌تواند زمینهی موفقیت نویسندگان کودک و نوجوان را فراهم آورد.
وی با اشاره به برخی راهکارها گفت: مطالعه‌ی آثار نویسندگان و شعرای مطرح این حوزه، مجلات برجسته و آثار سینمایی جهان می‌تواند تعریف درست و چارچوب معینی از کار کودک را در اختیار نویسندگان کودک قرار دهد.
وی با بیان این که حمایتهای لازم در حوزهی ادبیات کودک وجود ندارد، عنوان کرد: بیش از 90 درصد پویایی کار در حوزه ادبیات کودک در پایتخت بوده و شیراز نیز در رتبهی دوم از نظر پویایی قرار دارد. هرچند قلمرو هنر عرصهی سهل گیری و آسان پسندی نیست؛ ولی باید از جوانان مستعد حمایت شود تا شاهد شکوفایی استعداد آنان در این عرصه باشیم.
نجفی خاطرنشان کرد: داستانی که برای کودکان نوشته میشود باید دارای مضمون کوتاه و تاثیر واحدی باشد و داستانهای بومی نیز باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند. زیرا اکثر این داستانها ملی و فرا ملی شده‌اند و از این رو باید در حفظ سنتها و آیینهای بومی در ادبیات کتبی نیز کوشید.
انتهای پیام
کپی شد
