به نوشته این نشریه، اگر تا چند سال پیش سرگرمی کودکان بازی های محلی و جست و خیز کردن بود الان دیگر با تغییر سبک زندگی و آپارتمان نشینی دیگر از آن بازی های پر شورو حال و پر سروصدا خبری نیست.
بازی های کودکان نیز به فضای مجازی کوچ کرده و در واقع همه چیز مجازی شده است.
اگر پیش از این کودکان با گوشی پدر و مادرشان به صورت محدود و فقط از طریق گیم سرگرم می شدند متاسفانه امروز با کودکانی مواجه هستیم که خودشان گوشی هوشمند دارند و نه تنها از گیم استفاده می کنند بلکه با گوشی خودشان در سایت ها و فضای مجازی جولان داده و با دوستان و هم کلاسان خود به گپ و گفت مشغولند.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان آسیب های اجتماعی یکی از امور بسیار خطرناک در حوزه آسیب های اجتماعی، حضور لجام گسیخته کودکان در فضای مجازی است که والدین با خرید گوشی های هوشمند برای فرزندان کم سن و سال خود زمینه حضور آگاهانه و ناآگاهانه را برای آنها فراهم می کنند و این گونه است که کودکان در سنین پائین قربانی برخی سودجویان و کلاهبردارن در فضای مجازی قرار می گیرند.
یکی از مهم ترین دلایل هشدار جدی کارشناسان به سن ورود کودکان به فضای مجازی این است که کودکان آسیب پذیرتر از سایر گروه های سنی هستند آنها هنوز آمادگی کافی ندارند تا سره را از ناسره تشخیص دهند و مواظب رفتارهای خوب و بد از همدیگر باشند.
از سویی دیگر کودکان در این فضا با مفهوم حریم خصوصی نیز ناآشنا هستند و از مسائل پیرامون آن آگاهی ندارند در واقع آنها تعریفی از حریم خصوصی ندارند و تعریفی که از سوی والدین در مورد حریم خصوصی به آنها داده می شود متفاوت تر از تعریف حریم خصوصی در فضای مجازی است و این موضوع باعث به وجود آمدن تضاد در این گفتارها می شود و کودک مورد تهاجمات بیرونی قرار می گیرد.
از آنجا که درک کودکان از حریم خصوصی واضح و کامل نیست در نتیجه آنها به دلیل بی اطلاعی در این زمینه به راحتی با افراد غریبه ارتباط برقرار کرده و به آنها اعتماد می کنند در اثر این اعتماد و ارتباطات بی اساس اطلاعات شخصی و خانوادگی خود را به راحتی در اختیار افراد غریبه قرار می دهند، افراد غریبه ای که هویت نامعلوم دارند و چه بسا در اثر این ارتباط نامعلوم اسرار خانوادگی، اسرار اقتصادی و هویتی خانواده را نیز در اختیار دیگران می گذارند.
از سوی دیگر کارشناسان حوزه آسیب های اجتماعی کودکان هشدار می دهند عدم نظارت والدین بر فعالیت های کودکان در فضای مجازی باعث می شود کودکان در دام مجرمان حرفه ای گرفتار شده و چه بسا این مجرمان به دلیل ناآگاهی و عدم اطلاع کافی در کمین این کودکان بوده و برای اهداف شوم جنسی خود این کودکان کم اطلاع و کنجکاو را پس از تخلیه اطلاعاتی در فضای حقیقی یافته و مورد آزار و اذیت جنسی قرار دهند.
همه این مسائل دست به دست هم می دهد تا هشدار کارشناسان، خانواده را مورد هدف قرار داده و بیشتر هشدار دهند که والدین مراقب فعالیت کودکان در فضای مجازی باشند.
سکینه ساعدی، پژوهشگر آسیب های اجتماعی در این خصوص می گوید: گاهی اوقات کودکان برای شناخت هویت خود بسیار کنجکاو می شوند بنابر این ممکن است در فضای مجازی با کسانی ارتباط برقرار کنند یا به دنبال عکس ها یا تصاویری باشند که وجه تفاوت و تمایز هویت جنسی او و جنس مخالف را نشان دهد و ممکن است در اثر این کنجکاوی خیلی پیش تر از سن خود با تصاویر و صحنه هایی مواجه شود که والدین انتظارش را ندارند.
وی اضافه کرد: مواجهه کودکان با سایت های نامناسب که مروج فساد و فحشا و تصاویر مستهجن هستند باعث می شود ذهن کودکان درگیر این موضوعات بوده و ذهن آنها دچار کشمکش درونی و تضاد با خانواده باشد.
ساعدی ادامه داد: کمکم در اثر بروز این رفتار کودکان دچار پرخاشگری، گوشه گیری، انزوا طبی، بلوغ زودرس، اضطراب، اختلال در خواب، بی اعتمادی و .. می شود و حتی در اثر نشستن های طولانی مدت موجب آسیب دیدن به ستون فقرات، آسیب های چشمی و تنبلی ذهن می شود.
وی گفت: خانواده ها با افزایش تکنولوژی های ارتباطی بیش از گذشته باید مراقب فعالیت کودکان و نوجوانان خود در فضای مجازی باشند.
برای آموزش و افزایش آگاهی کودکان درباره فضای مجازی می توانید مجموعه‌ای از قوانین پیرامون استفاده از اینترنت، ایمیل و پیام‌های مختلف را تنظیم کنید. کودکان باید مسئولیت پذیری در قبال اقدام‌هایی که انجام می دهند را فرا گرفته و حس قضاوت و داوری را در خود بهبود ببخشند.
باید کودکان را نسبت به این مساله آگاه کنید که مخاطبان آنلاین آنها در فضای مجازی لزوما همان افرادی نیستند که بیان می کنند. به عنوان مثال فردی که بیکار است می تواند خود را مهندسی با درآمد بالا توصیف کند.
ارتباط نزدیکی با کودکتان برقرار کرده و با افزایش حس اطمینان در وی، این امکان را فراهم کنید تا درباره نگرانی‌های خود پیرامون مکالمات، پیام‌ها و یا رفتارهایی که در فضای مجازی داشته است، صحبت کند. کودکان را تشویق کنید تا تجربه حضور خود در اینترنت را با شما به اشتراک گذاشته و آن را به یک تجربه خانوادگی مبدل کنند.
از کودکان بخواهید تا هر گونه زورگویی‌های سایبری را به سرعت و از طریق گفت و گوی حضوری و یا تلفنی به شما اطلاع دهند.
دریافت کننده: نعمت مرادپور ** انتشار: رستگار
6132/6183
انتهای پیام بازی های کودکان نیز به فضای مجازی کوچ کرده و در واقع همه چیز مجازی شده است.
اگر پیش از این کودکان با گوشی پدر و مادرشان به صورت محدود و فقط از طریق گیم سرگرم می شدند متاسفانه امروز با کودکانی مواجه هستیم که خودشان گوشی هوشمند دارند و نه تنها از گیم استفاده می کنند بلکه با گوشی خودشان در سایت ها و فضای مجازی جولان داده و با دوستان و هم کلاسان خود به گپ و گفت مشغولند.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان آسیب های اجتماعی یکی از امور بسیار خطرناک در حوزه آسیب های اجتماعی، حضور لجام گسیخته کودکان در فضای مجازی است که والدین با خرید گوشی های هوشمند برای فرزندان کم سن و سال خود زمینه حضور آگاهانه و ناآگاهانه را برای آنها فراهم می کنند و این گونه است که کودکان در سنین پائین قربانی برخی سودجویان و کلاهبردارن در فضای مجازی قرار می گیرند.
یکی از مهم ترین دلایل هشدار جدی کارشناسان به سن ورود کودکان به فضای مجازی این است که کودکان آسیب پذیرتر از سایر گروه های سنی هستند آنها هنوز آمادگی کافی ندارند تا سره را از ناسره تشخیص دهند و مواظب رفتارهای خوب و بد از همدیگر باشند.
از سویی دیگر کودکان در این فضا با مفهوم حریم خصوصی نیز ناآشنا هستند و از مسائل پیرامون آن آگاهی ندارند در واقع آنها تعریفی از حریم خصوصی ندارند و تعریفی که از سوی والدین در مورد حریم خصوصی به آنها داده می شود متفاوت تر از تعریف حریم خصوصی در فضای مجازی است و این موضوع باعث به وجود آمدن تضاد در این گفتارها می شود و کودک مورد تهاجمات بیرونی قرار می گیرد.
از آنجا که درک کودکان از حریم خصوصی واضح و کامل نیست در نتیجه آنها به دلیل بی اطلاعی در این زمینه به راحتی با افراد غریبه ارتباط برقرار کرده و به آنها اعتماد می کنند در اثر این اعتماد و ارتباطات بی اساس اطلاعات شخصی و خانوادگی خود را به راحتی در اختیار افراد غریبه قرار می دهند، افراد غریبه ای که هویت نامعلوم دارند و چه بسا در اثر این ارتباط نامعلوم اسرار خانوادگی، اسرار اقتصادی و هویتی خانواده را نیز در اختیار دیگران می گذارند.
از سوی دیگر کارشناسان حوزه آسیب های اجتماعی کودکان هشدار می دهند عدم نظارت والدین بر فعالیت های کودکان در فضای مجازی باعث می شود کودکان در دام مجرمان حرفه ای گرفتار شده و چه بسا این مجرمان به دلیل ناآگاهی و عدم اطلاع کافی در کمین این کودکان بوده و برای اهداف شوم جنسی خود این کودکان کم اطلاع و کنجکاو را پس از تخلیه اطلاعاتی در فضای حقیقی یافته و مورد آزار و اذیت جنسی قرار دهند.
همه این مسائل دست به دست هم می دهد تا هشدار کارشناسان، خانواده را مورد هدف قرار داده و بیشتر هشدار دهند که والدین مراقب فعالیت کودکان در فضای مجازی باشند.
سکینه ساعدی، پژوهشگر آسیب های اجتماعی در این خصوص می گوید: گاهی اوقات کودکان برای شناخت هویت خود بسیار کنجکاو می شوند بنابر این ممکن است در فضای مجازی با کسانی ارتباط برقرار کنند یا به دنبال عکس ها یا تصاویری باشند که وجه تفاوت و تمایز هویت جنسی او و جنس مخالف را نشان دهد و ممکن است در اثر این کنجکاوی خیلی پیش تر از سن خود با تصاویر و صحنه هایی مواجه شود که والدین انتظارش را ندارند.
وی اضافه کرد: مواجهه کودکان با سایت های نامناسب که مروج فساد و فحشا و تصاویر مستهجن هستند باعث می شود ذهن کودکان درگیر این موضوعات بوده و ذهن آنها دچار کشمکش درونی و تضاد با خانواده باشد.
ساعدی ادامه داد: کمکم در اثر بروز این رفتار کودکان دچار پرخاشگری، گوشه گیری، انزوا طبی، بلوغ زودرس، اضطراب، اختلال در خواب، بی اعتمادی و .. می شود و حتی در اثر نشستن های طولانی مدت موجب آسیب دیدن به ستون فقرات، آسیب های چشمی و تنبلی ذهن می شود.
وی گفت: خانواده ها با افزایش تکنولوژی های ارتباطی بیش از گذشته باید مراقب فعالیت کودکان و نوجوانان خود در فضای مجازی باشند.
برای آموزش و افزایش آگاهی کودکان درباره فضای مجازی می توانید مجموعه‌ای از قوانین پیرامون استفاده از اینترنت، ایمیل و پیام‌های مختلف را تنظیم کنید. کودکان باید مسئولیت پذیری در قبال اقدام‌هایی که انجام می دهند را فرا گرفته و حس قضاوت و داوری را در خود بهبود ببخشند.
باید کودکان را نسبت به این مساله آگاه کنید که مخاطبان آنلاین آنها در فضای مجازی لزوما همان افرادی نیستند که بیان می کنند. به عنوان مثال فردی که بیکار است می تواند خود را مهندسی با درآمد بالا توصیف کند.
ارتباط نزدیکی با کودکتان برقرار کرده و با افزایش حس اطمینان در وی، این امکان را فراهم کنید تا درباره نگرانی‌های خود پیرامون مکالمات، پیام‌ها و یا رفتارهایی که در فضای مجازی داشته است، صحبت کند. کودکان را تشویق کنید تا تجربه حضور خود در اینترنت را با شما به اشتراک گذاشته و آن را به یک تجربه خانوادگی مبدل کنند.
از کودکان بخواهید تا هر گونه زورگویی‌های سایبری را به سرعت و از طریق گفت و گوی حضوری و یا تلفنی به شما اطلاع دهند.
دریافت کننده: نعمت مرادپور ** انتشار: رستگار
6132/6183
کپی شد
