در این روزها که مدارس کشورمان تعطیل می شوند، تازه دغدغه خانواده ها برای پرکردن اوقات فراغت فرزندان شان آغاز می شود، البته آنها مقصر نیستند، هر سال پس از تعطیلی مدارس، موضوع پرکردن اوقات فراغت دانش آموزان در دستور کار دستگاه های متولی قرار می گیرد و آنها نیز فقط برای رفع تکلیف برنامه ریزی می کنند تا به هر نحو ممکن، تابستانی خالی از عریضه نداشته باشند.
نکته جالب اینکه در طول سال، مسوولان مربوطه آن قدر مشغله فکری و کاری دارند که برای برنامه ریزی اوقات فراغت آینده سازان کشور هیچ جنب و جوشی در آنها دیده نمی شود اما همین که خرداد ماه فرا می رسد و امتحانات نهایی به پایان می رسد، عزیزان مسوول یادشان می افتد که تابستانی در راه است و باید برای مشغول کردن دانش آموزان چاره اندیشی کنند که آن هم به چند کلاس و برنامه کلیشه ای معمول خلاصه می شود.
این در حالی است که شاید بتوان گفت اوقات فراغت و برنامه‌ریزی برای آن، فرصت مناسبی برای شکوفاکردن استعدادهای نهفته نوجوان باشد که حتی در سایه شناسایی این استعداد، فرد موردنظر حرفه و شغلی مناسب را انتخاب کرده و از آن کسب درآمد نیز نماید تا به هر طریق ممکن یاری گر خانواده خود ولو در مدت زمان محدود باشد.
از سوی دیگر برنامه‌ریزی نادرست و غفلت از نحوه گذران اوقات فراغت می تواند زمینه‌ساز بسیاری از بزهکاری‌ها و پیامدهای ناگوار اجتماعی برای دانش آموز ما باشد و در خوشبینانه ترین شرایط ممکن، شاید ارزان‌ترین و در دسترس‌ترین نحوه گذران ایام فراغت فرزند ما تماشای تلویزیون باشد که آن هم مشکلات خود را دارد که حداقل ترین آن، عارضه های ناشی از بی تحرکی است.
در حقیقت، آنچه که در سال های گذشته در کارنامه طرح اوقات فراغت به جا مانده است خروجی برگزاری کلاس های مختلف هنری و ورزشی و صرف هزینه ها و وقت بسیار، آن چیزی نبود که همگان انتظار داشتند زیرا کسی هم به دنبال اعلام نتایج و بازخورد آن در جامعه نیست، به عبارت دیگر متاسفانه در کشور ما برنامه های دستگاه های مختلف در زمینه اوقات فراغت جذاب نبوده و همیشه موازی کاری در دستگاه ها برای اجرای طرح اوقات فراغت دانش آموزان، از جمله مسایلی بوده که پس از گذشت سالیان متمادی برطرف نشده و این شیوه فعالیت، مانع بزرگی در رسیدن به اهداف اصلی اجرای این گونه طرح ها بوده است به طوری که دستگاه های فرهنگی به تناسب توان خود در این زمینه برنامه هایی را تدارک می بینند اما در اجرا با مشکل روبرو می شوند.
در هر صورت طرح اوقات فراغت، از جمله طرح هایی است که نمی توان با وجود چند میلیون دانش آموز، آن را نادیده گرفت و به سادگی از کنار آن گذشت، بنابراین دولت نیز باید شرایطی را به وجود آورد تا جوانان و نوجوانان بتوانند اوقات فراغت تابستانی خود را به درستی و با استفاده بهینه به پایان برسانند لذا باید برای پرکردن اوقات فراغت آینده سازان بیش از گذشته هزینه کرد و با یک برنامه ریزی منطقی، امیدوار بود که نسل فردا، با بهره گیری از این طرح ها و تلاش و کوشش مسوولان، آینده درخشانی را برای کشور رقم بزند به نحوی که در کشورهای پیشرفته اقداماتی از قبیل اشتغال موقت دانش آموزان در مراکز مختلف زیرنظر دستگاه های متولی انجام می گیرد.
ما نیز قبول داریم که الگوهای گذران اوقات فراغت جوانان تغییر کرده است اما ذائقه جوانان کشورمان یک ذائقه خاص است، به همین دلیل نمی توان اوقات فراغت آنها را با امکاناتی مانند ماهواره، اینترنت و گیم های خارجی و فضای مجازی پر کرد اما از سوی دیگر نیز باید گفت شاید یکی از دلایلی که جوانان در اوقات فراغت خود دچار کج روی و انحرافات اجتماعی می‌شوند، شناخت نادرست آنها از مقوله فراغت و نبود مکان‌های کافی برای گذران این فرصت‌ها باشد که در این میان برنامه ریزی صحیح مسوولان می تواند نقش موثری در بهبود این وضعیت داشته باشد زیرا بسیاری از موارد شدید انحرافات در میان جوانان نتیجه بی برنامگی برای گذران اوقات فراغت آنهاست بنابراین هیچ انحرافی فارغ از نحوه گذران اوقات فراغت جوانان نبوده و هنگامی که زمان فراغت با خلاء روبه رو می شود، یعنی جوان ما سردرگم باقی می ماند و راهی برای گذران زمان آزادش نمی یابد و طبیعی است که راه ها و شیوه های غیرمتعارف بسیاری در برابرش باز می شوند بنابراین هیچ جامعه سالمی نمی تواند نسبت به زمان آزاد اعضایش بی‌تفاوت باقی بماند که متاسفانه این بی توجهی گاه در جامعه ما وجود دارد.
و در نهایت می توان گفت بدون وجود برنامه ریزی مدون و طولانی مدت و کار کارشناسی علمی نه تنها نمی توان نقشی در پر کردن اوغات فراغت جوانان کشور داشت بلکه امکانات و بودجه اندک موجود نیز به سادگی از دست خواهد رفت و فقط افسوس به جا می ماند.
3038/6183 ** انتشار دهنده:محمد رستگار
انتهای پیام نکته جالب اینکه در طول سال، مسوولان مربوطه آن قدر مشغله فکری و کاری دارند که برای برنامه ریزی اوقات فراغت آینده سازان کشور هیچ جنب و جوشی در آنها دیده نمی شود اما همین که خرداد ماه فرا می رسد و امتحانات نهایی به پایان می رسد، عزیزان مسوول یادشان می افتد که تابستانی در راه است و باید برای مشغول کردن دانش آموزان چاره اندیشی کنند که آن هم به چند کلاس و برنامه کلیشه ای معمول خلاصه می شود.
این در حالی است که شاید بتوان گفت اوقات فراغت و برنامه‌ریزی برای آن، فرصت مناسبی برای شکوفاکردن استعدادهای نهفته نوجوان باشد که حتی در سایه شناسایی این استعداد، فرد موردنظر حرفه و شغلی مناسب را انتخاب کرده و از آن کسب درآمد نیز نماید تا به هر طریق ممکن یاری گر خانواده خود ولو در مدت زمان محدود باشد.
از سوی دیگر برنامه‌ریزی نادرست و غفلت از نحوه گذران اوقات فراغت می تواند زمینه‌ساز بسیاری از بزهکاری‌ها و پیامدهای ناگوار اجتماعی برای دانش آموز ما باشد و در خوشبینانه ترین شرایط ممکن، شاید ارزان‌ترین و در دسترس‌ترین نحوه گذران ایام فراغت فرزند ما تماشای تلویزیون باشد که آن هم مشکلات خود را دارد که حداقل ترین آن، عارضه های ناشی از بی تحرکی است.
در حقیقت، آنچه که در سال های گذشته در کارنامه طرح اوقات فراغت به جا مانده است خروجی برگزاری کلاس های مختلف هنری و ورزشی و صرف هزینه ها و وقت بسیار، آن چیزی نبود که همگان انتظار داشتند زیرا کسی هم به دنبال اعلام نتایج و بازخورد آن در جامعه نیست، به عبارت دیگر متاسفانه در کشور ما برنامه های دستگاه های مختلف در زمینه اوقات فراغت جذاب نبوده و همیشه موازی کاری در دستگاه ها برای اجرای طرح اوقات فراغت دانش آموزان، از جمله مسایلی بوده که پس از گذشت سالیان متمادی برطرف نشده و این شیوه فعالیت، مانع بزرگی در رسیدن به اهداف اصلی اجرای این گونه طرح ها بوده است به طوری که دستگاه های فرهنگی به تناسب توان خود در این زمینه برنامه هایی را تدارک می بینند اما در اجرا با مشکل روبرو می شوند.
در هر صورت طرح اوقات فراغت، از جمله طرح هایی است که نمی توان با وجود چند میلیون دانش آموز، آن را نادیده گرفت و به سادگی از کنار آن گذشت، بنابراین دولت نیز باید شرایطی را به وجود آورد تا جوانان و نوجوانان بتوانند اوقات فراغت تابستانی خود را به درستی و با استفاده بهینه به پایان برسانند لذا باید برای پرکردن اوقات فراغت آینده سازان بیش از گذشته هزینه کرد و با یک برنامه ریزی منطقی، امیدوار بود که نسل فردا، با بهره گیری از این طرح ها و تلاش و کوشش مسوولان، آینده درخشانی را برای کشور رقم بزند به نحوی که در کشورهای پیشرفته اقداماتی از قبیل اشتغال موقت دانش آموزان در مراکز مختلف زیرنظر دستگاه های متولی انجام می گیرد.
ما نیز قبول داریم که الگوهای گذران اوقات فراغت جوانان تغییر کرده است اما ذائقه جوانان کشورمان یک ذائقه خاص است، به همین دلیل نمی توان اوقات فراغت آنها را با امکاناتی مانند ماهواره، اینترنت و گیم های خارجی و فضای مجازی پر کرد اما از سوی دیگر نیز باید گفت شاید یکی از دلایلی که جوانان در اوقات فراغت خود دچار کج روی و انحرافات اجتماعی می‌شوند، شناخت نادرست آنها از مقوله فراغت و نبود مکان‌های کافی برای گذران این فرصت‌ها باشد که در این میان برنامه ریزی صحیح مسوولان می تواند نقش موثری در بهبود این وضعیت داشته باشد زیرا بسیاری از موارد شدید انحرافات در میان جوانان نتیجه بی برنامگی برای گذران اوقات فراغت آنهاست بنابراین هیچ انحرافی فارغ از نحوه گذران اوقات فراغت جوانان نبوده و هنگامی که زمان فراغت با خلاء روبه رو می شود، یعنی جوان ما سردرگم باقی می ماند و راهی برای گذران زمان آزادش نمی یابد و طبیعی است که راه ها و شیوه های غیرمتعارف بسیاری در برابرش باز می شوند بنابراین هیچ جامعه سالمی نمی تواند نسبت به زمان آزاد اعضایش بی‌تفاوت باقی بماند که متاسفانه این بی توجهی گاه در جامعه ما وجود دارد.
و در نهایت می توان گفت بدون وجود برنامه ریزی مدون و طولانی مدت و کار کارشناسی علمی نه تنها نمی توان نقشی در پر کردن اوغات فراغت جوانان کشور داشت بلکه امکانات و بودجه اندک موجود نیز به سادگی از دست خواهد رفت و فقط افسوس به جا می ماند.
3038/6183 ** انتشار دهنده:محمد رستگار
کپی شد
