در دامنه کوه میشو مرند و ارتفاعات روستای گلجار به مهمانی طبیعت دعوت هستی و خانه روستایی کوچک یک زوج خلاق، بعد از ساعت‌ها گشت و گذار در دامان طبیعت، با غذاهای محلی و بومی پذیرای توست. این زوج خانه روستایی خود را در اختیار گردشگران و طبیعت گردان قرار می‌دهند و از این راه امرار معاش می‌کنند و سالهاست که به دنبال اخذ مجوز برای احداث اقامتگاه بوم گردی هستند و متاسفانه تاکنون موفق به انجام این کار نشده‌اند.
صاحب این کلبه روستایی در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، با بیان اینکه بیشتر جهانگردان موقع واردشدن از مرزهای غربی ایران، از شهر مرند گذر می‌کنند، گفت: با افزایش طبیعت گردان، کوهنوردان و گردشگران در این منطقه، با همسرم تصمیم گرفتیم در کنار کشاورزی و پرورش مرغ و خروس، خود را برای پذیرایی بهتر از آنان آماده کنیم و روستای محل زندگی خود را به یک منطقه گردشگری تبدیل کنیم و اسم "موغان یوردو" به معنی خلوتگاه انسان های فرهیخته، اندیشمند و عارف مسلک را یکی از کوهنوردان انتخاب کرد .
محمدرضا خلیلی در خصوص مشکلات گرفتن مجوز، گفت: با افزایش تعداد گردشگران در سال 94 و نداشتن مجوز از طرف میراث فرهنگی، اخطاریه‌ای به دستمان رسید که با وجود تحویل تمام مدارک به اداره، کار ما بلاتکلیف ماند. اواخر اسفند ماه سال 95 از معاونت گردشگری استان به تبریز احضار شدیم و معاون گردشگری استان قول دادند نهایت همکاری را برای گرفتن مجوزها و احداث اقامتگاه بوم گردی را با ما داشته باشند.
وی افزود: هم‌چنین در چهارم خرداد سال جاری کارشناسان میراث فرهنگی و بخشدار شهرستان مرند از این مکان بازدید کردند و با تنظیم صورت جلسه‌ای قول مساعد برای صدور مجوزها دادند.
وی ادامه داد: برای گسترش اقامتگاهمان و نیز افزایش کلبه‌های روستایی نیاز به مجوز داریم و با یک کلبه 16 متری نمی‌شود برای مسافران بالای 10 نفر اقامت داد و از طرفی زمین‌های ما زراعی و زیر نظر جهاد کشاورزی استان هستند و نیاز به مجوز تغییر کاربری نیز دارد.
خلیلی با بیان اینکه تامین امنیت مسافر و داشتن اقامتگاه، کار با مسئولیتی محسوب می‌شود، گفت: از قبول گردشگر خارجی پرهیز می‌کنم، چرا که اگر مشکلی هم‌چون سکته در اقامتگاه برایش پیش بیاید و خدای ناکرده جانش را از دست بدهد، به دردسر بزرگی می‌افتم و آن موقع تمامی ادارات من را محکوم می‌کنند که مجوز نداشتم.
وی تاکید کرد: در حالیکه ما الان مشکل مشتری نداریم و مشتری‌های ما از نقاط مختلف ایران به این تفرجگاه می‌آیند، امکانات کافی برای استقبال از آنان زیاد فراهم نیست و آژانس‌های مسافرتی و تورلیدرها هم به دلیل نبود مجوز نمی‌توانند مسافر بیاورند.
وی معتقد است با ورود گردشگر به منطقه، مراکز پذیرایی، سوپرمارکت، تاکسی و... به کار می افتند و با افزایش تعداد گردشگران کسب و کار روستائیان رونق می‌گیرد.
وی با بیان اینکه اصالتا اهل روستای گلجار هستم، افزود: این روستا در دل رشته کوه‌های میشو شهرستان مرند و در چهار کیلومتری جاده ابریشم واقع است و زمین ما نیز در ییلاقات و به مدت 40 دقیقه با پای پیاده از خود روستا فاصله دارد.
خلیلی ادامه داد: تصمیم گرفتم از همان اول که پایم را در کوه گذاشتم، مادیات و حرف‌های بیهوده مردم را کنار گذارم و در راستای اهداف خودم تلاش کنم. از این رو تصمیم گرفتم در محل زمین خودمان کلبه‌ای بسازم و در آنجا به زندگی ادامه دهم.
وی با بیان اینکه حدود چهار ماه ساختن کلبه طول کشید و از طرفی انتقال مصالح و نبود امکانات در آنجا، کار را دشوارتر می‌کرد، افزود: در آن زمان تصمیم گرفتم که کلبه را به عنوان پناهگاه در اختیار کوهنوردان قرار دهم و خوشبختانه استقبال خوبی از طرف کوهنوردان و طبیعت‌گردان شد.
وی متراژ زمین خود را ده هزار متر عنوان کرد و افزود: در حال حاضر دو کلبه روستایی داریم که یکی از آنها دفتر مدیریت و دیگری اقامتگاه مسافران است و در نظر داریم کلبه‌های روستایی بیشتری با رعایت استانداردهای جهانی و سازگار با بافت و فرهنگ منطقه بسازیم.
این جوان خلاق، پخت غذاهای محلی را از قبیل آبگوشت تنوری، املت تنوری با کره و تخم مرغ محلی، آش کوهی، کباب و مرغ بریان محلی توسط مادر و همسرش، از جاذبه‌های تفرجگاه موغان یوردو دانست.
وی افزود: هم‌چنین مسافران می‌توانند دره نوردی، کوهنوردی، دامنه گردی با الاغ، اسب درمانی، گشت با موتور کراس و گشت با آفرود در منطقه را تجربه کنند.
وی ادامه داد: پوشش گیاهی خاص منطقه، باغات منطقه نووه در یک کیلومتری تفرجگاه، برکه‌های دست نخورده و طبیعی آن را گردشگران نباید از دست بدهند.
خلیلی هم چنین در بخشی از سخنان خود از احداث بازارچه‌ای در داخل روستا خبر داد تا اهالی روستا محصولات لبنی، خشکبار و مهم تر از همه صنایع دستی منطقه خود را به فروش برسانند و نیز احداث دهکده توریستی موغان یوردو با خدمات درمانی، تفریحی، ورزشی و تجاری از بخش‌های مهم این طرح عنوان کرد.
وی تاکید کرد: همسرم اهل بابل است و اوایل وقتی متوجه عملکرد ضعیف میراث فرهنگی استان نسبت به طرح بوم گردی ما مشاهد کرد، بسیار نا امید شد و از من درخواست کرد که این طرح پردرآمد را در شمال کشور اجرا کنیم چراکه استقبال در شمال کشور خیلی زیاد هست و قدم به قدم اقامت گاه‌های بوم گردی احداث شده‌است، ولی من قبول نکردم و از او خواستم که این طرح را در اذربایجان و با همت خودمان و همکاری مسئولان اجرا کنیم.
خلیلی در پایان با تاکید بر اینکه می‌توانستند هم‌چون دیگر روستائیان زمینشان را تفکیک کنند و با ساخت ویلا، آنها را به مبلغ کلان بفروشند، افزود: می‌توانستیم با فروش آنها آسوده به زندگیمان ادامه دهیم ولی این کار را نکردیم چراکه به منافع ملی بیشتر از منافع شخصی توجه داریم. جوانان روستای ما در تهران و سایر شهرها با درآمد بسیار ناچیز کار می‌کنند، در حالی که با حمایت مسئولان از طرح تفرجگاه موغان یوردو می‌توان روستا را دوباره زنده کرد و جوانان روستا را به کار گرفت تا برای ما و نیز اهالی روستا سود دهی داشته باشد.
وی تاکید کرد: چند سالی است که بلاتکلیف مانده‌‌ایم و آواره اداره‌ها و درگیر پروسه طولانی اداری برای گرفتن مجوز هستیم.
انتهای پیام
کپی شد
