به گزارش ایرنا، طرح های عمرانی در بخش توسعه شهری مراغه در قالب برنامه ریزی های کلان و جامع، به عنوان یکی از زیرساخت های اساسی در ایجاد توازن برای رشد فرهنگی و اجتماعی شهر، آنگونه که در شان این منطقه باشد مورد توجه مسئولان شهری قرار نگرفته است.
شعارزدگی، عدم برنامه ریزی های اصولی در قالب طرح های جامع و نیز تبلیغاتی بودن برخی طرح های عمران شهری از مهمترین دلایل طولانی شدن طرح ها و راکد ماندن آنها است.
اجرای طرح های عمرانی که با برنامه ریزی های مناسب می توانست بسترهای لازم برای توسعه فرهنگی و اجتماعی را در نقاط مختلف شهر ایجاد کند، در غبار بی توجهی، عدم تخصیص اعتبار و مشکلات و گیرکردن بوروکراسی های اداری، مشکلاتی را برای شهر ایجاد کرده است.
برخی پروژه های بزرگ مراغه از چندین سال پیش کلنگ خورده اما به رغم نیاز این شهر به توسعه های زیرساختی، خبری از اتمام این پروژه ها نیست در حالیکه به اعتقاد کارشناسان عمران شهری، تسریع در اتمام این پروژه ها می تواند موجب رشد شاخص های زندگی در این منطقه شود.
عدم تحقق وعده ها از جمله اتمام سریع طرح های عمران شهری و طرح های بزرگ با سرمایه گذاری بخش خصوصی و حتی خارجی که فقط در کاغذ به آن پرداخته شده، همه و همه در این بزنگاه حساس و خطیر بیش از پیش شهروندان و کارشناسان را نسبت به آینده توسعه شهری مراغه نگران کرده است.
روند طرح هایی بزرگی چون احداث بازار بزرگ خشکبار، شهرک فلزکاران و بازار آرد و غلات پس از گذشت سال ها از آغاز عملیات اجرایی، به صورت لاک پشتی و با کندی تمام در حال انجام بوده و کورسوی امید برای اتمام این طرح ها در حال خاموش شدن است.
طرح احداث کمربندی غربی که در زمان آغاز عملیات اجرایی آن قرار بود محور توسعه، رونق و رشد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و گردشگری مراغه باشد پس از گذشت بیش از پنج سال به صورت کامل تعطیل شده است.
این طرح بزرگ و تاثیر گذار که می توانست با برنامه ریزی های مناسب و نیز رفع معارضان مسیر آن، به بزرگترین طرح عمرانی مراغه تبدیل شود، فقط چند صد متر پیشرفت فیزیکی داشته و برخی نقاط آن نیز فاقد زیرسازی و آسفالت بوده است.
مجموعه ورزش های باستانی زور خانه ای شمالغرب نیز به عنوان یکی از طرح های ناتمام عمران شهری مراغه پس از چهارسال از آغاز کلنگ زنی آن فقط شامل چند ستون بوده و این در حالی است که بر اساس گفته های مدیران شهرداری در زمان کلنگ زنی این طرح، باید تاکنون بهره برداری می شد.
طرح بیست و چند ساله مسیرگشایی میدان دروازه که همواره از آن به عنوان یکی از طرح های مصوب شهرداری نام برده شده، با وجود قول های مساعد مدیران و اعضای شوراهای شهر در ادوار گذشته، محلی از اعراب نداشته و در سال های اخیر به محل ساختمان های متروکه و تخلیه زباله در یکی از قدیمی ترین محلات مرکزی شهر شده است.
طرح های رویایی از جمله احداث دهکده توریستی و تله کابین، پارک آبی، مجتمع های تجاری خدماتی ، مجتمع عظیم پردیس سینمایی مراغه، ایجاد مجتمع تولید انرژی پاک از زباله با سرمایه گذاری بخش خصوصی طرح هایی هستند که تاکنون اقدامی اساسی برای اجرای آن نشده و یا پس از سال ها به مرحله انعقاد قرارداد رسیده است.
تاخیر در صدور مجوز برای احداث بیمارستان خصوصی و نیز وعده های چندین و چندماهه برای تکمیل و بهره برداری از ترمینال مراغه از جمله سئوالاتی است که همانند طرح های نیمه تمام عمران شهری در ذهن شهروندان مراغه به وجود آمده است.
تغییرات پی در پی مدیران میانی و سازمانی شهرداری و سرعت گرفتن این تغییرات در ماه های قبل از انتخابات شوراهای اسلامی شهرنیز نتوانست آن چنان که باید و شاید قطار توسعه و عمران شهری را با سرعت بیشتری به حرکت وادار سازد.
حضور در نمایشگاه صنعت گردشگری تهران در ماه های گذشته با ایجاد غرفه ویژه مراغه هرچند حرکتی اررزنده و فرهنگی توسط شهرداری مراغه برای جلب سرمایه گذار در این شهر بوده، اما بازخورد چندانی نداشت و به نظر می رسد پیامدها و نتایج این این حضور نیز همانند طرح های عمرانی نیمه تمام شهری دچار گذر زمان شود و سال ها به طول بیانجامد.
هرچند در ماه های اخیر شاهد تلاش های شهرداری و پرسنل تلاشگر آن برای رفع برخی مشکلات شهری و اجرای برخی طرح های عمرانی بوده ایم، اما چیزی که بیشتر از همه شهروندان را در مسیر توسعه و عمران این باغ شهر آزار می دهد، عدم ثبات مدیریتی، وجود برنامه ریزی های جامع و مناسب و نیز سیاست زدگی در اجرای طرح هاست.
اگر نگاهی کارشناسانه و نقادانه به طرح های نیمه تمام شهری مراغه داشته باشیم فارغ از خدمات ارزنده شهرداری مراغه در سال های اخیر که بیشتر در زمینه زیبا سازی و خدماتی بوده، رکود برخی طرح ها موجب هدر رفت اعتبارات و تحمیل هزینه های بیشتر بر شهروندان بوده است.
هزینه هایی که با گذشت سال ها از آغاز این طرح ها افزایش سرسام آوری داشته و با تغییر احتمال پیمانکاران آنها و عقد قراردادهای جدید برای از سرگیری این طرح ها، بیش از پیش خواهد شد و بیان بخش کوچکی از واقعیت های تلخی که در پشت پرده رکود طرح های نیمه تمام عمران شهری مراغه وجود دارد، می تواند دل هر دلسوز دردآشنایی را به درد آورد.
امید است برگزاری انتخابات پنجمین دوره شورای اسلامی شهر و انتخاب اعضای آن و ورود 2 عضو جدید به این نهاد مردمی، تکمیل طرح های نیمه تمام و راکد شهری سرعت بیشتری گیرد و شاهد رشد، توسعه و عمران و آبادی بیشتر مراغه در آینده ای نزدیک باشیم.
شهر مراغه به عنوان بزرگترین شهر آذربایجان شرقی بعد از تبریز حدود 180 هزار نفر جمعیت دارد، این شهر در 127 کیلومتری تبریز، مرکز آذربایجان شرقی و 607 کیلومتری تهران قرار دارد و در ابتدای دوران فرمانروایی ایلخانان مغول، پایتخت این سلسله بوده است.
گزارش از: ابراهیم مطلوبی**انتشار:عیسی عطاپور**
3077/7487
انتهای پیام شعارزدگی، عدم برنامه ریزی های اصولی در قالب طرح های جامع و نیز تبلیغاتی بودن برخی طرح های عمران شهری از مهمترین دلایل طولانی شدن طرح ها و راکد ماندن آنها است.
اجرای طرح های عمرانی که با برنامه ریزی های مناسب می توانست بسترهای لازم برای توسعه فرهنگی و اجتماعی را در نقاط مختلف شهر ایجاد کند، در غبار بی توجهی، عدم تخصیص اعتبار و مشکلات و گیرکردن بوروکراسی های اداری، مشکلاتی را برای شهر ایجاد کرده است.
برخی پروژه های بزرگ مراغه از چندین سال پیش کلنگ خورده اما به رغم نیاز این شهر به توسعه های زیرساختی، خبری از اتمام این پروژه ها نیست در حالیکه به اعتقاد کارشناسان عمران شهری، تسریع در اتمام این پروژه ها می تواند موجب رشد شاخص های زندگی در این منطقه شود.
عدم تحقق وعده ها از جمله اتمام سریع طرح های عمران شهری و طرح های بزرگ با سرمایه گذاری بخش خصوصی و حتی خارجی که فقط در کاغذ به آن پرداخته شده، همه و همه در این بزنگاه حساس و خطیر بیش از پیش شهروندان و کارشناسان را نسبت به آینده توسعه شهری مراغه نگران کرده است.
روند طرح هایی بزرگی چون احداث بازار بزرگ خشکبار، شهرک فلزکاران و بازار آرد و غلات پس از گذشت سال ها از آغاز عملیات اجرایی، به صورت لاک پشتی و با کندی تمام در حال انجام بوده و کورسوی امید برای اتمام این طرح ها در حال خاموش شدن است.
طرح احداث کمربندی غربی که در زمان آغاز عملیات اجرایی آن قرار بود محور توسعه، رونق و رشد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و گردشگری مراغه باشد پس از گذشت بیش از پنج سال به صورت کامل تعطیل شده است.
این طرح بزرگ و تاثیر گذار که می توانست با برنامه ریزی های مناسب و نیز رفع معارضان مسیر آن، به بزرگترین طرح عمرانی مراغه تبدیل شود، فقط چند صد متر پیشرفت فیزیکی داشته و برخی نقاط آن نیز فاقد زیرسازی و آسفالت بوده است.
مجموعه ورزش های باستانی زور خانه ای شمالغرب نیز به عنوان یکی از طرح های ناتمام عمران شهری مراغه پس از چهارسال از آغاز کلنگ زنی آن فقط شامل چند ستون بوده و این در حالی است که بر اساس گفته های مدیران شهرداری در زمان کلنگ زنی این طرح، باید تاکنون بهره برداری می شد.
طرح بیست و چند ساله مسیرگشایی میدان دروازه که همواره از آن به عنوان یکی از طرح های مصوب شهرداری نام برده شده، با وجود قول های مساعد مدیران و اعضای شوراهای شهر در ادوار گذشته، محلی از اعراب نداشته و در سال های اخیر به محل ساختمان های متروکه و تخلیه زباله در یکی از قدیمی ترین محلات مرکزی شهر شده است.
طرح های رویایی از جمله احداث دهکده توریستی و تله کابین، پارک آبی، مجتمع های تجاری خدماتی ، مجتمع عظیم پردیس سینمایی مراغه، ایجاد مجتمع تولید انرژی پاک از زباله با سرمایه گذاری بخش خصوصی طرح هایی هستند که تاکنون اقدامی اساسی برای اجرای آن نشده و یا پس از سال ها به مرحله انعقاد قرارداد رسیده است.
تاخیر در صدور مجوز برای احداث بیمارستان خصوصی و نیز وعده های چندین و چندماهه برای تکمیل و بهره برداری از ترمینال مراغه از جمله سئوالاتی است که همانند طرح های نیمه تمام عمران شهری در ذهن شهروندان مراغه به وجود آمده است.
تغییرات پی در پی مدیران میانی و سازمانی شهرداری و سرعت گرفتن این تغییرات در ماه های قبل از انتخابات شوراهای اسلامی شهرنیز نتوانست آن چنان که باید و شاید قطار توسعه و عمران شهری را با سرعت بیشتری به حرکت وادار سازد.
حضور در نمایشگاه صنعت گردشگری تهران در ماه های گذشته با ایجاد غرفه ویژه مراغه هرچند حرکتی اررزنده و فرهنگی توسط شهرداری مراغه برای جلب سرمایه گذار در این شهر بوده، اما بازخورد چندانی نداشت و به نظر می رسد پیامدها و نتایج این این حضور نیز همانند طرح های عمرانی نیمه تمام شهری دچار گذر زمان شود و سال ها به طول بیانجامد.
هرچند در ماه های اخیر شاهد تلاش های شهرداری و پرسنل تلاشگر آن برای رفع برخی مشکلات شهری و اجرای برخی طرح های عمرانی بوده ایم، اما چیزی که بیشتر از همه شهروندان را در مسیر توسعه و عمران این باغ شهر آزار می دهد، عدم ثبات مدیریتی، وجود برنامه ریزی های جامع و مناسب و نیز سیاست زدگی در اجرای طرح هاست.
اگر نگاهی کارشناسانه و نقادانه به طرح های نیمه تمام شهری مراغه داشته باشیم فارغ از خدمات ارزنده شهرداری مراغه در سال های اخیر که بیشتر در زمینه زیبا سازی و خدماتی بوده، رکود برخی طرح ها موجب هدر رفت اعتبارات و تحمیل هزینه های بیشتر بر شهروندان بوده است.
هزینه هایی که با گذشت سال ها از آغاز این طرح ها افزایش سرسام آوری داشته و با تغییر احتمال پیمانکاران آنها و عقد قراردادهای جدید برای از سرگیری این طرح ها، بیش از پیش خواهد شد و بیان بخش کوچکی از واقعیت های تلخی که در پشت پرده رکود طرح های نیمه تمام عمران شهری مراغه وجود دارد، می تواند دل هر دلسوز دردآشنایی را به درد آورد.
امید است برگزاری انتخابات پنجمین دوره شورای اسلامی شهر و انتخاب اعضای آن و ورود 2 عضو جدید به این نهاد مردمی، تکمیل طرح های نیمه تمام و راکد شهری سرعت بیشتری گیرد و شاهد رشد، توسعه و عمران و آبادی بیشتر مراغه در آینده ای نزدیک باشیم.
شهر مراغه به عنوان بزرگترین شهر آذربایجان شرقی بعد از تبریز حدود 180 هزار نفر جمعیت دارد، این شهر در 127 کیلومتری تبریز، مرکز آذربایجان شرقی و 607 کیلومتری تهران قرار دارد و در ابتدای دوران فرمانروایی ایلخانان مغول، پایتخت این سلسله بوده است.
گزارش از: ابراهیم مطلوبی**انتشار:عیسی عطاپور**
3077/7487
کپی شد
