"وحیده صدیق" را در حال غذا دادن به چند گربه می‌بینم، چنان سرگرم کارش شده که حواسش نیست چند نفر دورش ایستاده‌اند، بلند می‌شود و لبخند می‌زند، می‌پرسم می‌توانم یک عکس از شما بگیرم؟. به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، "وحیده " را چندباری در مسیر آبرسان تا میدان ساعت تبریز دیده‌ام، همیشه یک دوچرخه به همراه دارد و با چند تکه گوشت مرغ، گربه‌های این منطقه را میهمان مهر خود می‌کند، خودش می‌گوید، کار هر روزش است و یک جورهایی به این کار عادت کرده و اگر یک روزی به این گربه‌ها سر نزند، نمی‌تواند در خانه دوام بیاورد. هر روز دوچرخه‌اش را بر می‌دارد و کیسه‌های پر از تکه‌های مرغ و استخوان را روی آن جاسازی می‌کند، دیگر بعد این همه مدت، دقیق می‌تواند حدس بزند که پاتوق حیوانات گرسنه کجاست، کارش محدود به غذا دادن به این حیوانات نیست، برایم تعریف می‌کند که چندبار شده چند سگ و گربه را از مرگ نجات داده و با هزینه خودش آن‌ها را درمان کرده است. وحیده عضو انجمن حمایت از حیوانات است، استخوان‌های مرغ را کیلویی 1500 تومان از مرغ‌فروشی‌ها تهیه می‌کند، گاهی که استخوان مرغ کم می‌آورد، سنگدان می‌خرد، خودش می‌گوید سنگدان مرغ کمی گران است ولی چاره‌ای نیست! وحیده‌ی خوش ذوق و اهل مهر این شهر، معلول جسمی و حرکتی است و به ندرت سوار آن دوچرخه‌ای می‌شود که به همراه دارد، بیشتر از دوچرخه به عنوان وسیله‌ای برای حمل بار خود به کار می‌گیرد، آرام و آهسته گام بر می‌دارد و با حوصله تمام مشغول تماشای غذاخوردن حیواناتی می‌شود که دیگر تک به تکشان را می‌شناسد، می‌گوید گاهی میهمان ناشناس دارد و به گربه‌ای کوچک و ضعیف اشاره می‌کند که دو سه روز است بر سر سفره او حاضر می‌شود. وحیده ادامه می‌دهد: کاشکی باز هم ببینمش، چون به نظر ضعیف است و نیاز به مراقبت دارد. وحیده میهمان نواز است، هر ماه حدود 400 هزار تومان حتی بیشتر برای خرید تکه گوشت‌ها و استخوان ها هزینه می‌کند، از او می‌پرسم جایی شاغل است که می‌تواند هزینه فعالیت خیرانه اش را تامین کند، می‌گوید: خدا پدرم را غرق رحمت کند، حقوق بازنشستگی او برایمان مانده و گرنه کار پیدا کردن برای شخصی مثل من با این همه مشکلات، کار آسانی نیست! حواسش هست که همه گربه‌ها غذا خورده باشد، گربه‌هایی را که بر سر غذا به هم چشم غره می‌روند را هم آرام می‌کند، می‌گوید همه شان که غذا داشته باشند به هم حمله نمی‌کنند. از هم صحبتی با این بانوی فعال حامی حیوانات لذت می‌برم، می‌گوید: کاشکی یک روزی برسد که انسان‌ها حیوانات را هم در غذایی که می‌خورند شریک کنند، اینها چیزی نمی‌خواهند جز چند تکه استخوان و اضافه غذاها و گوشت‌هایی که زباله می‌شوند، کاشکی حواسمان به گرسنگی اینها باشد...
انتهای پیام
کپی شد
