فاطمه بنت اسد، مادر امیر المؤمنین در 13 رجب، سی سال پس از عام الفیل فرزندی را به دنیا آورد که با تمام ولادت‌ها متفاوت بود، حضرت علی (ع) در درون خانه خدا و با شکافته شدن دیوار کعبه متولد شد، هنوز هم اثراتی از این شکاف باقی مانده است.
به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، پدر حضرت علی(ع)، ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد بود، آن حضرت از همان بدو تولد، تحت تعلیمات پسرعموی خویش، پیامبر اکرم(ص) تربیت یافت و اولین کسی بود که دعوت پیامبر را لبیک گفت و مسلمان شد، در طول زندگی و در بسیاری از جنگ‌ها یار و یاور پیامبر مکرم اسلام بود و در مواقع زیادی در راه دفاع از اسلام و صیانت از جان پیامبر، فداکاری کرد.
همانگونه که همگان در کتاب‌ها خوانده‌ایم، چگونه حضرت علی(ع) در بستر پیامبر خوابید و جان مبارک خویشتن را بی‌هیچ چشم داشتی در راه پیامبر اسلام و دفاع از مکتب الهی به خطر انداخت؛ این حضرت آیات مکی و مدنی را ضبط کرده و به همین دلیل در زمره‌ی کاتبان و حافظان قرآن کریم است.
حضرت علی (ع) در سن 25 سالگی با حضرت فاطمه(س) دختر پیامبر ازدواج کرد که این ازدواج 9 سال به طول انجامید؛ امام حسن(ع) و امام حسین(ع) فرزندان پسر و حضرت زینب(س) و ام‌الکلثوم فرزندان دختر، میوه‌‌های این زندگی 9 ساله هستند.
حضرت علی(ع) علاوه بر اینکه بنده‌ای شایسته برای خدا و یار وفادار پیامبر اسلام بود، در مقام همسری و پدری نیز سرآمد بوده و نمونه‌ای از یک انسان کامل بود.
زندگی 9 ساله‌ی حضرت علی(ع) و فاطمه(س) ازدواج حضرت(ع) با حضرت فاطمه(س)، وصلت دو انسان معصوم و پاک بود، وجودشان بدون ذره‌ای آلودگی و مملو از طهارت و اخلاص و طلیعه‌ای از نور لایزال خداوند بود؛ بی‌شک زندگی 9 ساله‌ی این معصومان سرشار از کلیدواژه‌های ارزشمند برای مسلمانان است تا با فراگیری این اصول بتوانند در زندگی مشترک خود در مسیر اخلاص و بندگی قدم بردارند.
همانگونه که حضرت علی(ع) در پاسخ به سوال پیامبر(ص) که پرسید: فاطمه(س) را چگونه دیدی؟ فرمود: چه خوب همراهی است برای طاعت خدا؛ در روایتی دیگر حضرت علی(ع) بعد از شهادت حضرت فاطمه(س) در باب فضایل همسرش، فرمود: هر کسی بمیرد، مدتی برای او عزاداری می‌کنند و سپس فراموش می‌شود، اما ای فاطمه عزیزم، تو چنان در دل علی جا گرفته‌ای که هرگز فراموش نمی‌شوی، محبت تو در دل علی با شیر عجین شده و با جان به در رود.
وی در کلامی دیگر فرموده است: من هرگز فاطمه را در طول مدت زندگی مشترک به غضب نیاوردم و هیچگاه مخالف میل او رفتار نکردم و دوستی مانند فاطمه برای من دیگر پیدا نخواهد شد.
آری چه محبت عجیبی در میان این دو زوج معصوم جاری بود و چه همسری برای فاطمه(س)، بهتر از علی(ع) ممکن بود، به حق که خداوند چقدر زیبا و ماهرانه وجود مقدس این بزرگان را برای یکدیگر سرشت، باید که فراگرفت توصیه‌ها و گفته‌ی این معصومان را.
زن، امانت الهی در نزد مردان حضرت علی(ع) در حدیثی در مورد جایگاه زنان، فرمود: آنان(زنان) نزد شما امانت‌های الهی هستند، آزارشان نرسانید و بر آن‌ها سخت نگیرید.
وی در توصیه ای دیگر خطاب به فرزندش امام حسن(ع) فرمود: مواظب باش، در غیر موقع غیرت، غیرت به خرج ندهی، چرا که این عمل افراد صحیح را به سوی فساد و افراد پاکدامن را به جانب گناه متمایل خواهد ساخت.
حضرت علی(ع) در مقام پدری نیز سرآمد بود و همواره بر تربیت صحیح فرزندان تاکید می‌کرد، چنانچه در حدیثی از این حضرت رسیده است: در کودکی به فرزندانتان نماز را تعلیم داده و هنگام بلوغ آنان را به نماز وادارید.
وی در حدیثی دیگر فرمود: به کودکان خود آن مقدار از دانش ما که به حال آنان مفید است، تعلیم دهید تا اندیشه و نظر مرجئه بر آنان غالب نگردد.
آن حضرت در کلامی دیگر نیز به کمیل توصیه نمود: ای کمیل، خانواده‌ات را فرمان ده که روزها به دست آوردن بزرگواری و شب ها در رفع نیاز خفتگان بکوشند، سوگند به خدایی که هر صدایی را می‌شنود! هر کس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی را برای او قرار دهد که به هنگام مصیبت چون آب زلالی بر او باریدن گرفته و تلخی مصیبت را بزداید.
گفتنی است، امروز 13 رجب، مصادف با سالروز میلاد با سعادت مولای متقیان، حضرت علی(ع) است، این روز ارزشمند در تاریخ ما به عنوان روز پدر شناخته شده است و همگان امروز را جشن گرفته و ولادت حضرت علی(ع) را گرامی می‌دارند.
امروز، عده‌ای از پدران، در کنار فرزندانشان شاد شده و هدیه‌ای دریافت می‌کنند و به این ترتیب غبار خستگی چندساله را از وجودشان می‌زدایند؛ اما هستند برخی از پدرانی که در گوشه‌ی خانه‌ها و یا آسایشگاه‌ها، تنهایی و خستگی را رفیق خود کرده و چشم‌انتظار ورود فرزندان خود نشسته‌اند و هستند کودکانی که جای خالی پدر، کام کودکی‌شان را تلخ کرده و اشک بر چشمانشان هدیه می‌کند.
در این روز بزرگ، یادی کنیم از فرزند شهیدانی که امسال روز پدر را بر جوار آرامگاه پدرشان جشن گرفته و اشک و دلتنگی را بر روح مبارک پدرانشان هدیه می‌کنند.
پاس بداریم مقام پدرانی را که با خون دل، اندیشه و ایمان را بر وجودمان هدیه کرده و طریق زندگی را به ما آموختند، یاد باد روزگارانی که پاهای کودکانه‌مان توان قدم زدن نداشت، دست بر بالین پدران گذارده و تنومند شدیم، یاد باد دستانی که چروک برداشت، مویش سفید شد و کمرش خم گشت، اما نگذاشت کام کودکش در میان چرخ دنده‌های زندگی تلخ شود.
انتهای پیام
کپی شد
