کتاب «امامزاده های آذربایجان و شمال غرب» شامل پنج فصل امامزادگان آذربایجان شرقی، امامزادگان آذربایجان غربی، امامزادگان استان اردبیل، امامزادگان استان زنجان، منابع و فهرست اعلام است.
امیر چهره‌گشا نویسنده کتاب در گفت‌وگویی اظهار کرد: بناهای آرامگاهی از جمله بقاع متبرکه امامزادگان، از جنبه‌های مختلف، از جمله نقش آنها در جغرافیای شهری، فعالیت های مذهبی، اقتصادی، سیاسی و هنری و بالاخره برای شناسایی گسترش و احترام و اعتبار مذهب در دوره‌های مختلف تاریخی قابل مطالعه بوده و از اهمیت خاصی برخوردار است.
چهره‌گشا با توجه به استفاده از دو روش تحقیق میدانی و کتابخانه ای در تالیف کتاب افزود: در این اثر سعی شده است تا با شناساندن شرح حال و نسب افراد مدفون در این بقاع، به موقعیت جغرافیایی و مشخصات بنا نیز پرداخته شود.
وی ادامه داد: وجود تعداد زیادی از این بقاع در ایران، گویای موج گسترده مهاجرت‌هایی است که در قرون اولیه اسلامی به سوی ایران انجام شده است و مهاجرت امامزادگان به ایران در چهار دسته صورت گرفته است؛ آنهایی که از بیدادگری‌های امویان و به‌ویژه حجاج بن یوسف مجبور به مهاجرت شدند، بزرگوارانی که به هنگام ولیعهدی حضرت امام رضا ع به ایران آمدند، تعدادی که در خروج بر خلفای اموی و عباسی شرکت داشتند و گروهی که در زمان حکومت علویان در مازندران به ایران آمدند.
در خصوص بنای امام زاده ها مدارک مختلف حاکی از این است که از همان سال های اولیه وفات امام زادگان،بناهایی هر چند ساده بر مدفن آنان ساخته می‌شد که به مرور زمان از طرف اهالی محل و بزرگان قوم،بناهای مجلل تری بر مرقد بنا می شده که با انواع هنرها آن را مزین می ساختند و برای نگهداری و هزینه آن، اموال و املاکی وقف می نمودند.پس از به قدرت رسیدن علویان در طبرستان و سپس آل بویه در ایران،آباد ساختن مرقدهای مطهر مورد توجه خاص قرار گرفت.
در دوره حکومت ترکان سلجوقی، به رغم حاکمیت مذهب تسنن، باز بزرگانی بودند که به بنای امام زاده ها توجه شایانی مبذول می داشتند. در دوره ایلخانان مغول، خاصه در عهد غازان خان،الجایتو و ابوسعید بهادرخان، امام زاده ها تجدید بنا، تعمیر یا تزیین شدند و در ادوار بعدی نیز از دوران جانشینان تیمور، صفویان، قاجار نیز ساخت و سازها و تزیینات اماکن تاریخی به خصوص بقاع متبرکه ادامه داشت اما گسترده ترین ساخت و سازها و تعمیرات این بناها در دوره اخیر انجام شده است.
