رشید اردبیلی روز دوشنبه در گفت وگوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا، با ابراز تاسف از اینکه وضعیت باشگاه تراکتورسازی در لیگ برتر چندان مناسب نیست، افزود: ما به همراه تنی چند از مدیران درستکار و با ایمان کارخانه تراکتورسازی، در سال ۱۳۴۹ اقدام به راه اندازی باشگاه در جوار کارخانه کردیم و پله های ترقی از همان دوران به تدریج و با زحمات شبانه روز عوامل مختلف اعم از کارمندان، کارگران، مربیان، بازیکنان و هواداران طی شد تا امروز افتخار پرطرفدارترین تیم ایران را یدک بکشد.
وی اظهار داشت: در حال حاضر اخبار باشگاه را دنبال می کنم؛ با بردهایش خوشحال می شوم و با باخت هایش افسرده می شوم، اما آنچه مهم است دوام و قوام این باشگاه قدیمی است که همچنان با قدرت به حیاتش ادامه می دهد.
اردبیلی تفاوت بین مدیریت کنونی باشگاه و دهه ۱۳۵۰ را فاحش و غیر قابل مقایسه خواند و یادآوری کرد: آن دوران خبری از پول،دلال، ساختار باشگاهی و تشکیلات اداری نبود و تمام امکانات و تجهیزات باشگاه تراکتورسازی در یک اتاق خلاصه می شد که زیر نظر روابط عمومی کارخانه فعالیت می کرد و به طور معمول مسئول روابط عمومی مسئولیت باشگاه را نیز بر عهده داشت.
وی وجود دست های پشت پرده در فوتبال ایران را تایید و اضافه کرد: در دوران ما نیز چنین مسایل وجود داشت اما در ان دوره دست های پشت پرده تنها در ۲ یا ۳ نفر محدود بود که تصمیمات کلان را می گرفتند، اما الان علاوه بر دلال ها افراد بسیار مختلفی هستند که برخی تصمیمات را و شاید نتایج را رقم می زنند.
اردبیلی به نمونه ای از اقدامات دست های پشت پرده در دهه ۱۳۵۰ فوتبال ایران اشاره و اضافه کرد: در آن دوران که هنوز رقابت های لیگ در کشور راه اندازی نشده بود، توسط یکی از مدیران کارخانه با شخصی به نام پورصمدی آشنا شدم که به دلیل نفوذ وی در فدراسیون زمینه های حضور تراکتورسازی در جام تخت جمشید فراهم شد.
وی گفت: البته در آن دوران یک بازی انتخابی با برق شیراز برای تراکتور تدارک دیدند که در دو بازی رفت و برگشت به نتیجه صفر صفر مساوی رسیدیم اما در بازی سوم در تهران برنده شده و از دوره دوم لیگ تخت جمشید وارد این مسابقات شدیم.
اردبیلی ثبات در مدیریت ها را حلقه مفقوده فوتبال کشور و به ویژه در باشگاه تراکتور دانست و ادامه داد: اینکه مدام با کوچکترین مساله، برد و باخت ها و فشار هوادار اقدام به تغییر در سطح مدیریت ها شود، بدون تردید اقدامی در جهت تضعیف باشگاه و سنگ اندازی مقابل برنامه ریزی های میان مدت و دراز مدت و شاید حتی کوتاه مدت باشد.
وی یکی از آثار و مزیت های مهم ثبات در مدیریت باشگاه ها را ثبات در کادرفنی و در نهایت نتیجه گیری باشگاه و رضایت هواداران دانست و افزود: در در طول مدیریت بیش از ۸ ساله ام در باشگاه تنها با چهار مربی شامل اسماعیل هاشمی، بیوک صباغ، محمد بیاتی و حسین فکری کار کردم که نفرات بومی این جمع اغلب به عنوان بازیکن-مربی مسئویلت فنی تیم را بر عهده داشتند.
اردبیلی نحوه انتخاب سرمربی برای تراکتور در دوره مدیریت خود را مشورتی با اهل فن و کارشناسان فوتبال تبریز بیان و اضافه کرد: در آن دوران خبری از کمیته فنی و چنین تشکیلاتی نبود و غالبا" با نظر گرفتن از اهل فن و تصمیم شخصی خود اقدام به گزینش سرمربی می کردم.
وی وضعیت ساختاری باشگاه تراکتور در زمان حاضر نسبت به سال های مدیریت خود را بسیار بهتر و مطلوب ارزیابی کرد و اظهار داشت: هم اکنون فوتبال حرفه ای شده و مدیریت ها نیز باید حرفه ای شود و در مقابل هزینه های انجام شده باید رضایت هواداران و نتایج شایسته نیز حاصل شود و اگر غیر از این باشد نشان می دهد جایی از کارها ایراد دارد.
به گزارش ایرنا، رشید اردبیلی از سال ۱۳۴۹ و بدو تاسیس باشگاه تراکتورسازی به عنوان مدیر باشگاه و مسئول روابط عمومی کارخانه انجام وظیفه می کرد و توانست با هماهنگی و درایت مهندس فولادیان که مدیرعاملی کارخانه را بر عهده داشت، زیرساخت های پرهوادارترین باشگاه کنونی ایران را فراهم و ایجاد کند.
اردبیلی از نفرات فوتبال محلات تبریز تیمی متشکل از نفرات بومی و مربی بومی برای حضور در رقابت های کشوری آماده کرد و پس از سه سال توانست تراکتورسازی را به لیگ تخت جمشید وارد کرده و با خرید بازیکنان نامی آن دوران ، تبریز را پس از ماشین سازی صاحب تیمی قدر و پرطرفدار در این شهر کند.
پرویز مظلومی و اکبر مالکی از تاج، عباس کارگر، کیان طهماسبی و کامل اینجینی از پرسپولیس، ناصر میرزایی از خرم آباد جزو بازیکنان نامدار جام تخت جمشید بودند که اردبیلی توانست آنها را به تراکتورسازی بیاورد تا این تیم که هیاهوی عجیبی در فوتبال ایران به راه انداخته بود در میان تیم های حکومتی آن دوران به مقام پنجم برسد.
این مدیر فوتبالی ۸۴ ساله تنها مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تبریز است که مدت ۸ سال سکان هدایت این باشگاه را برعهده داشته و رکوردار طولانی ترین مدت مدیرعاملی می باشد.
