«عباس زاده» که از چند سال پیش به این سو به عنوان هوادار دوآتشه تیم فوتبال تراکتورسازی و به دلیل رفتارهای ساختارشکنانه برای نمایش عمق دلبستگی اش به سرخپوشان تبریز در جهان فوتبال شناخته شده است، روز یکشنبه در جمع خبرنگاران گفت: روزی در کافه با دوستان جمع بودیم و برنامه 90 را نگاه می کردیم که در آنجا فردوسی پور از طرفدار تیم چلسی گفت که برای دیدن بازی تیم شان 400 کیلومتر مسیر را پیاده طی کرده بود.
وی افزود: همانجا جرقه ای به ذهنم زد که طرفدار تراکتور هم می تواند چنین کاری را بکند؛ اولین بار در سال 94 مسیر 600 کیلومتری تبریز تا تهران را در 10 روز طی کردم تا بازی تراکتور با استقلال را که 4 بر 1 به سود تراکتورسازان تمام شد، ببینم.
عباس زاده افزود: برای بار دوم در سال 96 فاصله حدود یک هزار کیلومتری شهر خداآفرین تا اصفهان را پیاده روی کردم تا بازی تراکتورسازی برابر سپاهان را تماشا کنم که متاسفانه آن بازی را تراکتور باخت.
وی تصمیم خود برای پیاده روی 1500 کیلومتری بین تبریز تا اهواز را فردای بازی تراکتورسازی با پیکان در تبریز بیان کرد و ادامه داد: ساعت 12 روز 31 فروردین از تبریز به سمت اهواز حرکت کردم و 25 روز در راه بودم، زیرا می خواستم نام تراکتورسازی از این بابت در کتاب گینس ثبت شود.
عباس زاده اضافه کرد: البته در این مسفرات، مسیرهای طی شده داخل شهرها را محاسبه نکردم.
وی با بیان اینکه در تمام این مسیر طولانی هواداران تراکتورسازی به من لطف داشته و حمایت کردند، اظهار داشت: حتی در جاده راننده‌های تریلی توقف کرده و برایم آب می دادند و این همه لطف به خاطر حمل پرچم تیم تراکتورسازی بود؛ با اینکه پاهایم تاول زده‌اند اما به عشق تراکتور تمام سختی‌ها را تحمل کردم، چون تراکتور برایم زندگی است.
این هوادار پر و پا قرص تراکتورسازی گفت: تمام این 25 روز برایم خاطره بود، اما طرفداران تراکتورسازی از شهرستان میانه برایم سنگ تمام گذاشتند و یکی از خانواده ها از بویین زهرا تا ساوه کوله پشتی من را در ماشین خود گذاشت و لحظه به لحظه آب و چای من را می رساندند و در شهر ساوه هم خیلی محبت دیدم و از طرف باشگاه «خورشید طلایی» از من تجلیل شد.
عباس زاده که اهل روستای «محفوظی» شهرستان خداآفرین در 230 کیلومتری شمال شرق تبریز در حاشیه رودخانه مرزی و خروشان «ارس» است، عشقش به تراکتورسازی را مربوط به زمان سرمربیگری «واسیلی گوجا»ی فقید در این تیم در دهه 1370 می داند.
وی گفت: از آن زمان عاشق این تیم شدم و زمانی که به خاطر بیماری مادرم به تبریز کوچ کردیم، برای بازی‌های تراکتورسازی در ورزشگاه باغشمال حضور می یافتم و بازیکنان تراکتورسازی مانند احد شیخ‌لاری و کریم باقری را تشویق می کردم.
وی با اشاره به اینکه علاقه شدیدی به فوتبالیست شدن داشته است، اضافه کرد: نتوانستم به این آرزویم برسم اما در محلات فوتبال تبریز بازی کردم و به هیچ عنوان ورزشکار آماتور نیستم، زیرا راه‌هایی را که من رفتم هیچ ورزشکاری در دنیا قادر نیست، برود.
عباس زاده گفت: قبل ها که لیگ برتر نبود و جام آزادگان برگزار می شد، من در بازی‌های تراکتورسازی حضور می یافتم و حتی قبل تر در زمان برگزاری لیگ قدس، هوادار تیم آذربایجان شرقی بودم و در لیگ آزادگان هم تیم‌های شهرداری و ماشین سازی را هم تشویق می‌کردم.
3038/518
انتهای پیام وی افزود: همانجا جرقه ای به ذهنم زد که طرفدار تراکتور هم می تواند چنین کاری را بکند؛ اولین بار در سال 94 مسیر 600 کیلومتری تبریز تا تهران را در 10 روز طی کردم تا بازی تراکتور با استقلال را که 4 بر 1 به سود تراکتورسازان تمام شد، ببینم.
عباس زاده افزود: برای بار دوم در سال 96 فاصله حدود یک هزار کیلومتری شهر خداآفرین تا اصفهان را پیاده روی کردم تا بازی تراکتورسازی برابر سپاهان را تماشا کنم که متاسفانه آن بازی را تراکتور باخت.
وی تصمیم خود برای پیاده روی 1500 کیلومتری بین تبریز تا اهواز را فردای بازی تراکتورسازی با پیکان در تبریز بیان کرد و ادامه داد: ساعت 12 روز 31 فروردین از تبریز به سمت اهواز حرکت کردم و 25 روز در راه بودم، زیرا می خواستم نام تراکتورسازی از این بابت در کتاب گینس ثبت شود.
عباس زاده اضافه کرد: البته در این مسفرات، مسیرهای طی شده داخل شهرها را محاسبه نکردم.
وی با بیان اینکه در تمام این مسیر طولانی هواداران تراکتورسازی به من لطف داشته و حمایت کردند، اظهار داشت: حتی در جاده راننده‌های تریلی توقف کرده و برایم آب می دادند و این همه لطف به خاطر حمل پرچم تیم تراکتورسازی بود؛ با اینکه پاهایم تاول زده‌اند اما به عشق تراکتور تمام سختی‌ها را تحمل کردم، چون تراکتور برایم زندگی است.
این هوادار پر و پا قرص تراکتورسازی گفت: تمام این 25 روز برایم خاطره بود، اما طرفداران تراکتورسازی از شهرستان میانه برایم سنگ تمام گذاشتند و یکی از خانواده ها از بویین زهرا تا ساوه کوله پشتی من را در ماشین خود گذاشت و لحظه به لحظه آب و چای من را می رساندند و در شهر ساوه هم خیلی محبت دیدم و از طرف باشگاه «خورشید طلایی» از من تجلیل شد.
عباس زاده که اهل روستای «محفوظی» شهرستان خداآفرین در 230 کیلومتری شمال شرق تبریز در حاشیه رودخانه مرزی و خروشان «ارس» است، عشقش به تراکتورسازی را مربوط به زمان سرمربیگری «واسیلی گوجا»ی فقید در این تیم در دهه 1370 می داند.
وی گفت: از آن زمان عاشق این تیم شدم و زمانی که به خاطر بیماری مادرم به تبریز کوچ کردیم، برای بازی‌های تراکتورسازی در ورزشگاه باغشمال حضور می یافتم و بازیکنان تراکتورسازی مانند احد شیخ‌لاری و کریم باقری را تشویق می کردم.
وی با اشاره به اینکه علاقه شدیدی به فوتبالیست شدن داشته است، اضافه کرد: نتوانستم به این آرزویم برسم اما در محلات فوتبال تبریز بازی کردم و به هیچ عنوان ورزشکار آماتور نیستم، زیرا راه‌هایی را که من رفتم هیچ ورزشکاری در دنیا قادر نیست، برود.
عباس زاده گفت: قبل ها که لیگ برتر نبود و جام آزادگان برگزار می شد، من در بازی‌های تراکتورسازی حضور می یافتم و حتی قبل تر در زمان برگزاری لیگ قدس، هوادار تیم آذربایجان شرقی بودم و در لیگ آزادگان هم تیم‌های شهرداری و ماشین سازی را هم تشویق می‌کردم.
3038/518
کپی شد
