قربانیان واقعی حوادث چه کسانی هستند؟

 شاید در وهله اول با شنیدن واژه " قربانیان حوادث" ، یاد مصدومان حوادث بیافتیم وتعبیر ما از قربانیان، آنهایی باشد که دچار صدمه و مصدومیت جسمی شده اند،  اما قربانیان حوادث فراتر از این کلمات هستند و متاسفانه این افراد فراموش شدگان حوادث هستند .     چندی قبل عازم ماموریتی بر اثر انفجار بنزین و سوختگی شدید جوانی بودیم، جوانی هم همراه بیمار و  شاهد عینی حادثه بود که خودش دچار مصدومیت نشده بود، به علت شدت بالای سوختگی جوان مصدوم بعد از یک هفته فوت کرد و متاسفانه همراه بیمار که پسرخاله مصدوم بود، در روز مراسم ترحیم، به علت فشار عصبی بالا و عدم حمایت روانی، در یک اقدام عصبی، اقدام به خودسوزی کرد، و در پی آن علی رغم اقدامات امدادی و درمانی جان خود را از دست داد. در این حادثه نیز اولین شاهد خواهر این فرد بود!. 
در حوادث این چنینی، متاسفانه ما اقوام و شاهدان را فراموش می کنیم  که این امر منجر به بروز و تکرار صحنه های دلخراش می شود، شاید هم اگر تا به این حد حاد هم نباشد، منجر به ورود فشارهای عصبی و روانی مزمن فراوانی به اقوام و شاهدان این حوادث می شود .     یکی دیگر از قربانیان حوادث که آنها را به دلیل گرفتاری در روزمرگی فراموش می‌کنیم عوامل امدادی هستند، عوامل امدادی شاهد دلخراش ترین صحنه ها هستند و این صحنه ها هر روز برایشان تکرار می شود، آن هم با صحنه های جدید و دلخراش تر .     از نگاه مردم نیروهای امدادی به این صحنه‌ها عادت کرده اند، اما اینچنین نیست، این صحنه های دلخراش ، همچون عکسی ماندگار بر روی ذهن باقی می ماند و در زندگی و رفتار اجتماعی ماندگار بوده و تاثیر خود را در روند زندگیشان می گذارد .     جوان فارغ التحصیلی در پرشورترین زمان زندگی اش، شاهد دلخراش ترین صحنه زندگی اش در زمان شیفت کاری اش می شود و ما تصور می‌کنیم که برایش عادت شده است !     امروزه اگر گاه گداری صحبت از پرخاش عوامل امدادی است، ریشه در فشارهای ثابت و ماندگار این صحنه های دلخراش حوادث دارد. 
هر حادثه، مخصوصا حوادث تلخی چون سوانح با مصدومین شدید جرحی، سقوط، گازگرفتگی ها، خودکشی ها و احیاهای ناموفق، تاثیرات بسیار بدی بر روحیه عوامل امدادی می گذارد و هیچ زمان و مکانی برای تخلیه این بحران‌های روحی نیست و حال تصور کنید نیروهای امدادی بعد از دیدن یک صحنه منجر به فوت، به ماموریتی دیگر اعزام شوند .     در کنار این تنش‌های روحی گاهی اقوام بیمار نیز فشارهای روحی دیگری بر کادر امدادی وارد می‌‌کنند، این در حالیست که هیچ عذری هم از سوی کادر امدادی در خصوص کم کاری  پذیرفته نیست، این افراد با تمام این فشارهای روحی و روانی باید در کنار خانواده خود هم باشنمد و وظیفه خانوادگی خود را نیز به انحو احسن انجام دهند. 
به گزارش ایسنا، به نظر لازم می رسد مسئولان امر باید حداقل در مواقع بروز حوادث دلخراش حمایت ‌ های روانی لازم را از قربانیان حوادث انجام دهند، قربانیان حوادث می‌تواند شاهدان حادثه، خانواده حادثه دیدگان و عوامل امدادی باشند، تا هم ضمن جلوگیری از بروز و تکرار حوادث تلخ ، از فرسودگی روحی و روانی پرسنل امدادی هم جلوگیری شود .     حبیب حسینقلی زاده - کارشناس فوریت‌های پزشکی
انتهای پیام