بازارچه دائمی صنایع دستی تبریز به عنوان "بزرگترین بازارچه تخصصی و دائمی صنایع دستی در شمال‌غرب کشور" در آبان ماه سال 95 با 30 غرفه در خیابان توانیر جنب مجتمع گلپارک افتتاح شد، اما این بازارچه بعد از گذشت حدود دو و نیم سال فعالیت، تغییر کاربری داده می‌شود.
تولیدات چرمی دست دوز، سفال و سرامیک، زیور آلات سنتی، حکاکی روی فلز، مشبک چوب، معرق چوب، میناکاری روی فلزات، ورنی بافی، احجام چوبی سنتی، شیشه گری فوتی، همجوشی شیشه، کارگاه صنایع دستی موسیقی، منبت کاری و نیز صنایع دستی دشت مغان از جمله تولیدات صنایع دستی بود که در ابتدای بازگشایی در این بازارچه تولید و عرضه می‌شد.
اکنون بیش از دو و نیم سال است که از افتتاح "بازارچه دائمی صنایع دستی تبریز" می‌گذرد، اما این بازارچه آنگونه که وعده داده می‌شد، نتوانست مسیر ترسیم شده را پیش گرفته و به عنوان مکانی برای تولید و عرضه تولیدات صنایع دستی تبریز فعالیت کند.
به گفته‌ی مدیرعامل سازمان میادین، استقبال نکردن از مزایده، همکاری نکردن غرفه‌داران و قرار نگرفتن این بازارچه در مکان قابل دسترس برای عموم، علت اصلی تعطیلی این بازارچه است.
اما برخلاف گفته‌های مدیرعامل سازمان میادین، برخی از صاحبان غرفهها نبود مدیریت صحیح و عدم توجه به این بازارچه را عامل اصلی تعطیلی آن می‌دانند؛ از سوی دیگر معاون صنایع دستی میراث فرهنگی استان نیز عدم پیگیری و علاقه سازمان میادین و کوتاهی صاحبان غرفهها در دایر نگه داشتن غرفهها را از جمله دلایل عدم موفقیت بازارچه دائمی صنایع دستی تبریز عنوان می‌کند.
با بی توجهی و مدیریت ناصحیح، هنرمندان را از بازارچه فراری دادند
یکی از هنرمندان مستقر در بازارچه دائمی صنایع دستی تبریز که غرفه خود را تخلیه کرده است، در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: بعد از انتقال معندس مهرداد از سازمان میادین به سمت دیگر، کلیه حمایت‌ها از بازارچه قطع شد و عملکرد مدیریت این بازارچه از اوایل سال 96، خبر از تعطیل شدن این بازارچه می‌داد. از آن زمان بازارچه از رونق افتاد و مدیریت با دید منفی به بازارچه نگاه کرده و هرگز فکر رونق بازارچه نبود.
حسن مهاجر گفت: حتی درب سرویس بهداشتی‌ها را بستند، تا جایی که هنرمندان دلسرد شده و به تدریج بازارچه را ترک کردند؛ درست است که بازارچه تق و لق بود اما بد را بدتر کردند و به جای رونق بخشی به بازارچه، باعث کسادی و عدم رونق آن شدند.
وی تاکید کرد: کارها را به گونه‌ای پیش بردند که در نیمه‌‌ی سال گذشته همه غرفه‌داران را فراری داده و تنها بنده و چند نفر از همکاران در بازارچه مانده بودیم که گفتند بازارچه را به مزایده می‌گذاریم؛ اینگونه شد که بازارچه به مزایده گذاشته شد، اما کسی پیشقدم نشد؛ چرا که متقاضیان از بیرون می‌آمدند و می‌دیدند که بازارچه ثبات نداردت، البته تبلیغات خوبی هم نشده بود و هزینه‌های اجاره‌ی بالایی (حدود 350 الی 700 تومان) برای بازارچه در نظر گرفته بودند.
وی بیان کرد: بعدها هم کل بازارچه را به پیمانکار واگذار کردند و مدیر وقت مالی و اداری سازمان میادین، مسرانه این بازارچه را به شخصی که اهل کار نبود، سپرد و تاوانش را نیز پس داد، چرا که پیمکانکار در آنجا کلاهبرداری کرده و موجب به شکایت یک عده از غرفه‌داران از سازمان میادین شد.
این هنرمند متذکر شد: کار به جایی رسید که مامور آوردند تا غرفه‌هایمان را تخلیه کنیم، از این رو اواخر تیر 97 غرفه‌ام را تحویل دادم.
وی گفت: ما بارها پیشنهاد داده بودیم که چند نماینده از سازمان میادین، چند نماینده از غرفه‌داران مستقر و چند نماینده از سازمان صنایع دستی و فرمانداری گرد هم جمع شده و گفت‌وگو کنیم تا تعدادی از صاحبان هنر با اجاره‌ی ناچیز در بازارچه مستقر شوند تا بازارچه رونق بگیرد، اما به پیشنهادمان اهمیت ندادند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: بنده به شخصه شیفته‌ی بازارچه بودم و محل مناسبی جهت فعالیتم بود، اگر تبلیغات خوبی در شهر فراهم و حمایت می‌شد مطمئن بودم که بازارچه آینده درخشانی داشت.
محل مورد نظر، برای بازارچه صنایع دستی مناسب و در دسترس نبود
مدیرعامل سازمان میادین و ساماندهی مشاغل شهری تبریز در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی در این رابطه گفت: انصافا تلاش زیادی برای راه اندازی این بازارچه انجام شده بود، حتی هنرمندان و صاحبان غرفهها از زمان بازگشایی این بازارچه طبق گفته شهردار وقت به مدت یک سال از قرارداد معاف شدند، اما سال بعد را هم قراردادی نبستند و ریالی بابت غرفهها پرداخت نکردند.
ابراهیم محمدی افزود: بعدها نیز این بازارچه به بخش خصوصی واگذار شد که متوجه شدیم فرد مربوطه کلاهبردار هست و می‌خواهد غرفهها را به صنوف دیگر واگذار کند، که سریعا اقدام کرده و جلویش را گرفتیم.
وی خاطرنشان کرد: ما تمام تلاش خود را برای سرپا نگه‌داشتن این بازارچه به کار بستیم و حتی دوبار با اطلاع‌رسانی گسترده و گفت‌وگو با فعالان صنایع دستی که در بازارچه مستقر بودند، این محل را برای فعالیت‌های "صنایع دستی و مشاغل خانگی" به مزایده گذاشته و حداقل قیمت را تعیین کردیم، اما متاسفانه تنها یک شرکت کننده حضور یافت.
وی بیان کرد: صاحبان غرفهها تاکید داشتند که این بازارچه در محل نامناسبی واقع شده است و آنان از غرفهها به عنوان کلاس، مکان استراحت و انباری استفاده می‌کردند، حتی اکنون نیز چند غرفه خالی نشده است که از طریق قانونی اقدام به تخلیه آن می‌کنیم.
مدیرعامل سازمان میادین و ساماندهی مشاغل شهری تبریز در ادامه افزود: سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در این راستا با ما همکاری نکرده و صرفا در افتتاحیه این بازارچه همکاری کرد.
تغییر کاربری محل بازارچه دائمی صنایع دستی تبریز به "محل عرضه مستقیم محصولات دامی و کشاورزی"
وی خاطرنشان کرد: اگر طبق روال پیش برود، در نظر داریم این مکان (محل بازارچه دائمی صنایع دستی تبریز) را به عنوان محل عرضه مستقیم و زیرقیمت (به صورت عمده و خرده) محصولات دامی و کشاورزی تغییر کاربری دهیم.
وی در بخش دیگری از سخنانش با بیان این‌که محل برای بازارچه صنایع دستی مناسب و در دسترس نبود، گفت: این محل فقط در دوره‌ای موفق عمل کرد که به عنوان محل فروش لباس‌های تاناکورا فعالیت می‌کرد!
اراده‌هایی خارج از سازمان میادین وجود داشت که می‌خواست بازارچه تعطیل شود
معاون صنایع دستی استان نیز در این رابطه در گفت‌وگو با ایسنا، تاکید کرد: زمانی که این بازارچه راه‌اندازی شد، امکانات سخت افزاری مناسبی در دست نداشتیم و طی تفاهم نامه‌ای با مدیرعامل وقت سازمان میادین "مهندس مهرداد" شروع به راه اندازی این بازارچه کردیم.
فرشاد به‌آفرین توضیح داد: حداقل امکانی که می توانستیم برای راه‌اندازی چنین بازارچه‌ای فراهم کنیم، مکانی بود که هم هنرمندان بتوانند در آن فعالیت کنند و هم صنایع دستی تهیه و عرضه شود. استارت کار بد نبود، اما بعد از افتتاح این بازارچه، مهندس مهرداد از سازمان میادین به سمت دیگری منتقل شد؛ علاقه و پیگیری که در مهندس مهرداد بود در مدیریت بعدی وجود نداشت و حتی اینگونه احساس شد که بازارچه به اجبار بر گردنشان افتاده بود.
وی تاکید کرد: از طرفی دیگر هم متاسفانه برخی از هنرمندان مستقر در بازارچه در دایر کردن غرفهها همکاری خوبی نکردند، در حالی که در یک مجموعه، انضباط حرف اول را می زند.
به آفرین گفت: هرچند مکان در نظر گرفته شده برای بازارچه ایده‌آل نبود، اما تنها امکانی بود که در آن مقطع می‌توانستیم فراهم کنیم.
وی با تاکید بر این‌که می‌شد بازارچه را رونق و توسعه بخشید، گفت: در اولین سال گشایش این بازارچه به دلیل گفته‌ی شهردار وقت، هنرمندان دغدغه‌ای از بابت هزینه نداشتند، بعدها نیز یک سری قصور از سوی هنرمندان مستقر انجام شد و حتی مدتی هم بازارچه را به حال خود رها کردند.
وی با تاکید بر این‌که فراز و فرود در مدیریت بازارچه بسیار بود، افزود: یک سری اراده‌های خارج از سازمان میادین وجود داشت که می‌خواست بازارچه تعطیل شود، در حالی که به راحتی می‌شد، بازارچه را به راه انداخت و رونق بخشید.
به‌آفرین با تاکید بر این‌که نام هیچ مجموعه‌ای از اداره کل میراث گرفته تا شهرداری و... مهم نیست، بلکه ارائه خدمات و صیانت از فرهنگ و هنر این دیار اهمیت دارد، بیان کرد: یکی از وظایف ذاتی شهرداری ایجاد امکان برای عرضه تولیدات صنایع دستی و مشاغل خانگی است.
وی خاطرنشان کرد: این مورد تجربه تلخی بود و باید قدر آن را می‌دانستیم که حداقل امکان فراهم شده و قدم مثبتی برداشته شده بود، اما متاسفانه یک سری افراد تلاش کردند تا بازارچه را تعطیل کنند.
اکنون نیز اگر همت کنند، با تمام قوا در کنارشان هستیم
وی در پایان گفت: اکنون نیز اگر همت کنند ما نیز با تمام قوا در کنارشان هستیم اما باید در یک مجموعه نیت کافی وجود داشته باشد تا انرژی لازم صرف شود.
گفتنی است؛ در حالی که چندین ماه است که این بازارچه بصورت غیررسمی تعطیل شده، اما هنوز هم تابلوهای راهنما و همچنین تابلو روان معرفی این مکان در شب فعال بوده و حتی ساعات فعالیت این بازارچه را برای مردم به نمایش می گذارد !
گزارش از مهری هاشم‌زاده، خبرنگار ایسنا در آذربایجان‌شرقی
انتهای پیام
کپی شد
