بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

شکست رفراندم شاه

... شما آقایان محترم، در هر مقامی که هستید، با کمال متانت و استقامت در مقابل کارهای خلاف شرع و قانون این دستگاه بایستید. از این سرنیزه‏های زنگ‏زده و پوسیده نترسید؛ این سرنیزه‏ها بزودی خواهد شکست. دستگاه حاکمه با سرنیزه نمی‏تواند در مقابل خواست یک ملت بزرگ مقاومت کند و دیر یا زود شکست می‏خورد. اکنون هم درمانده و شکست خورده است و روی درماندگی به این بی‏فرهنگیهایی که ملاحظه می‏کنید، دست می‏زند. ما میل نداشتیم که کار به این رسواییها بکشد. چرا باید شاه مملکت اینقدر از ملت جدا باشد که وقتی پیشنهادی می‏دهد با بی‏اعتنایی و عکس‏العمل منفی مردم مواجه گردد. شاه مملکت باید جوری باشد که وقتی پیشنهادی می‏دهد، درخواستی می‏کند، ملت با جان و دل در انجام آن بکوشند، نه آنکه با آن به مقابله برخیزند و رفراندم شاه در سراسر مملکت بیش از دو هزار نفر به همراه نداشته باشد. ما میل نداشتیم برای سران این مملکت، چنین شکست و فضاحتی به بار آید.

بی اثر بودن سرنیزه

خوب است که قدری عبرت بگیرند، بیدار شوند و در سیاست خود تجدید نظر کنند؛ به جای قانون‏شکنی و به زندان کشیدن علما و محترمین، به جای سرنیزه و قلدری، در مقابل درخواست ملت تسلیم شوند و به این حقیقت توجه کنند که با سرنیزه نمی‏توان
ملت راساکت و تسلیم کرد؛ با زور و قلدری نمی‏توان روحانیت را از وظایفی که اسلام به عهدۀ آنان گذاشته است، باز داشت. اگر آقای اسلامی را نگذاشتند در تهران منبر برود، دیدند که ایشان در بندر پهلوی[1]منبر رفتند و حقیقت را در آنجا بیان داشتند. اگر در بندر پهلوی از ادامۀ سخنان ایشان جلوگیری کردند، شک نداشته باشند که ایشان سخنان خود را در جای دیگر دنبال خواهد کرد؛ و هر جا که فرصت پیدا کند، مطالب را به گوش مردم خواهد رساند. اگر با بردن عدۀ زیادی از علما و خطبا به زندان، آنها را از سخن گفتن باز داشتند، سایر آقایان روحانیون که هنوز توقیف نشده‏اند، سخن خواهند گفت و مردم را متوجه خواهند کرد. مگر می‏شود زبان روحانیت را برید؟... .