بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

اناللّه‏ و انا الیه راجعون

فاجعۀ لبنان و مصیبات وارده بر برادران ایمانی ما به حدی نیست که بتوان تحریر کرد. اکنون جنگی که دستهای مرموز دشمن انسانیت به نفع استعمار و اسرائیل بر پا نمود و لبنان را به صورت مخروبه‏ای وحشتناک درآورد. قدری آرامش صوری پیدا کرده لکن هزارها خانوادۀ محترم که دیروز با عزت و نعمت و رفاه به سر می‏بردند، با از دست دادن عزیزان خود و خراب شدن خانمان و فقدان اموال، بی‏سرپرست و بی‏پناه در این فصل سرما با آلام و دردهای ناگفتنی دست به گریبان هستند. کمکهایی که از اهل خیر خصوصاً ایران شده است گرچه موجب تقدیر و تشکر است لکن جبران گرفتاریهای نامحدود برادران عزیز ما را نمی‏کند. عزیزانی که سَلَف آنها مردانه برای عظمت و عزت و شعائر خود با جناحهای مختلف وحشیهای قرون وسطایی و آدمکهای استعمار زده جنگیدند، و خون خود را در راه شرافت و عزت خود ریخته جانبازی شجاعانه کردند؛ «شَکَّراللّه‏ سَعیَهم و جَزاهُمُ اللّه‏ُ خَیراً»[1]. اکنون بازماندگان آنها ـ طفلهای عزیز بی‏پدر و سرپرست، پدر و مادرهای فرزند از دست داده، و هزاران مجروح و ناقص‏الاعضا ـ به جا ماندند با مصیبتهای گوناگون و آه و ناله‏های روزافزون. بر انسانهای شرافتمند است، بر مسلمین پاکروان است، بر پیروان رسول اکرم ـ صلی‏اللّه‏ علیه و آله و سلم ـ و امیرمؤمنان ـ علیه الصلوة والسلام ـ است که برای نجات فرزندان اسلام به پا خیزند. بر ثروتمندان غیرتمند
است که به پاس نعمتهای الهی از فرزندان قرآن محافظت نمایند و به خدمت آنها بشتابند، خدمتهای انسانی و محترمانه، بازماندگان فرزندان اسلام را چون اطفال خود بلکه بالاتر بدانند.

سرپرستان محترم آنها شرافتمندانه از دین و عظمت خود دفاع کرده و مردانه جان دادند و نام خود را برای همیشه پایدار گذاشتند و اسلام و مسلمین را سرافراز نمودند؛ «جزاهم‏اللّه‏ عن الاسلام خیراً»[2]. ما باید به جبران خدمت آنها، به بازماندگان و عزیزان آنها خدمت کنیم؛ خدمتی محترمانه و شرافتمندانه. ملت اسلام خصوصاً ملت شریف ایران ـ ایّدهم‏اللّه‏ تعالی ـ به آسانی می‏تواند جبران خساراتی که قابل جبران است بکند و با همت عالی به زندگی بازماندگان برادران ایمانی خود سر و سامان بدهد و روی خود را در پیشگاه خدای تعالی و انسانیت سفید کند.

اینجانب با حال ضعف و نقاهت از دوستان اسلامی خود با کمال تواضع امید دارم که به اسرع وقت ـ بی‏درنگ ـ قبل از آنکه فرصت از دست برود، در این امر اسلامی الهی بکوشند و[از]هم سبقت گیرند، و به مصایب بزرگ برادران خود تخفیف بخشند. و امید آن دارم که خداوند کریم در مقابل این خدمت، آنها را سربلند و عزیز فرماید؛ و اگر بخواهند از وجوهی که محتاج به اذن فقیه است بدهند، در ربعْ اینجانب اجازه می‏دهم. از خداوند تعالی قطع ایادی دشمنان انسانیت و اذناب آنها را خواستار، و توفیق و تأیید برادران ایمانی را خواهانم. والسلام علی عباداللّه‏ الصالحین و رحمة‏اللّه‏ و برکاته.

تاریخ 2 صفرالمظفر 97

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی