صحیفه امام خمینی (س)
- عنوان تأکید بر توجه بیشتر به آقای سید مرتضی پسندیده
- محل نجف
- مناسبت
- تاریخ
- موضوع تأکید بر توجه بیشتر به آقای سید مرتضی پسندیده
-
حضار
خمینی، سید احمد
بسمه تعالی
احمد عزیزم،ان شاءاللّه تعالی سلامت باشید. ماها بحمداللّه تعالی سلامت هستیم. از اینکه حضرت آقای اخوی[1]با تنهایی میگذرانند نگران هستم؛ نگذارید به ایشان بد بگذرد. نمیدانم قضیۀ منزل[2]برای محرّم و صفر است یا امری حادث شده است. در نوشتههای خود احتیاط کنید و امضا نکنید و شما مشغول تحصیل و تهذیب نفْس باشید و دخالت در امری نکنید.[3]خدمت حضرت حجتالاسلام والمسلمین آقای اخوی سلام برسانید. به دخترها و مخدره اهل بیت سلام برسانید. والسلام علیکم.
خانم مهمان دارند و نمیرسند چیزی بنویسند. بحمداللّه تعالی سالم هستند و همین طور سایرین. پاکت جوف[4]را به وسیله مطمئنی زود برسانید.
7صفر92ـپدرت
1
ـ آقای سید مرتضی پسندیده.آقای سید احمد خمینی دربارۀ پاورقیهای این نامه چنین مرقوم داشتهاند:
2 ـ ساواک بارها منزل حضرت امام را در قم محاصره میکرد و ماهها و هفتهها از تردد افراد جلوگیری میکردند، ایشان سؤال کردهاند که آیا بعد از ماه محرّم و صفر تردد آزاد میشود یا خیر؟ زیرا تنها اینجانب و دو نفر کارگر به نامهای مشهدی رضا و میرزا نادعلی میتوانستیم تردد کنیم.
3 ـ امام برای اینکه اگر محتوای نامه لو رفت مسئلهای برای من به وجود نیاید، این موضوع را برای رد گم کردن مینوشتند و این مطلب بین من و ایشان دائماً تکرار میشد؛ من هم مرتباً برای ایشان مینوشتم که در کاری دخالت ندارم. مثلاً در همین نامه ایشان نوشتهاند: «احتیاط کرده و نامه را امضا نکنید» که این با «دخالت نکن» در نامههای قبل و بعدی به هیچ وجه نمیسازد.
4 ـ اکثر قریب به اتفاق این نامهها مسائل مربوط به مبارزه بوده است. بنده و سایرین اجازۀ نسخهبرداری و فتوکپی از این نامهها را نداشتیم؛ چون حرام بود که در پاکتها را باز کنیم؛ و متأسفانه گیرندههای این نامهها اکثراً آنها را محو میکردند و یکی از باارزشترین اسناد مبارزه دربارۀ دورۀ پانزده سالۀ تبعید حضرت امام و کار مخفی ایشان بر روی علمای مبارز و مردم انقلابی ضد رژیم شاه از بین رفته است.
2 ـ ساواک بارها منزل حضرت امام را در قم محاصره میکرد و ماهها و هفتهها از تردد افراد جلوگیری میکردند، ایشان سؤال کردهاند که آیا بعد از ماه محرّم و صفر تردد آزاد میشود یا خیر؟ زیرا تنها اینجانب و دو نفر کارگر به نامهای مشهدی رضا و میرزا نادعلی میتوانستیم تردد کنیم.
3 ـ امام برای اینکه اگر محتوای نامه لو رفت مسئلهای برای من به وجود نیاید، این موضوع را برای رد گم کردن مینوشتند و این مطلب بین من و ایشان دائماً تکرار میشد؛ من هم مرتباً برای ایشان مینوشتم که در کاری دخالت ندارم. مثلاً در همین نامه ایشان نوشتهاند: «احتیاط کرده و نامه را امضا نکنید» که این با «دخالت نکن» در نامههای قبل و بعدی به هیچ وجه نمیسازد.
4 ـ اکثر قریب به اتفاق این نامهها مسائل مربوط به مبارزه بوده است. بنده و سایرین اجازۀ نسخهبرداری و فتوکپی از این نامهها را نداشتیم؛ چون حرام بود که در پاکتها را باز کنیم؛ و متأسفانه گیرندههای این نامهها اکثراً آنها را محو میکردند و یکی از باارزشترین اسناد مبارزه دربارۀ دورۀ پانزده سالۀ تبعید حضرت امام و کار مخفی ایشان بر روی علمای مبارز و مردم انقلابی ضد رژیم شاه از بین رفته است.