بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

جناب آقای موسوی، نخست‏وزیر محترم

نامۀ استعفای شما باعث تعجب شد.

حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید، لااقل من و یا مسئولین رده بالای نظام را در جریان می‏گذاشتید.

در زمانی که مردم حزب‏اللّه‏ برای یاری اسلام فرزندان خود را به قربانگاه می‏برند چه وقت گله و استعفا است. شما در سنگر نخست‏وزیری، در چهارچوب اسلام و قانون اساسی، به خدمت خود ادامه دهید.[1]در صورتی که نسبت به بعضی از وزرا به توافق نمی‏رسید، چون گذشته عمل می‏شود. این حق قانونی مجلس است که به هر وزیری که مایل بود رأی دهد.

تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است، که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد در اختیار دولت قرار خواهد داد.

همه باید به خدا پناه بریم؛ و در مواقع عصبانیت دست به کارهایی نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند.

مردم ما ازاینگونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده‏اند، این حرکات هیچ تأثیری در خطوط اصیل و اساسی انقلاب اسلامی ایران نخواهد داشت.

از آنجا که من به شما علاقه‏مندم، ان‏شاءاللّه‏ عندالملاقات مسائلی است که گوشزد می‏نمایم. والسلام.

15/6/67

روح اللّه‏ الموسوی الخمینی