بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

نور چشمان عزیزم، فرزندان محترم شهدا، جانبازان، اسرا و مفقودین ـ ایّدهم‏اللّه‏ تعالیپیام شما را شنیدم. من به شما سلام و درود می‏فرستم، و به وجود شما مباهات و افتخار می‏کنم. و چه افتخاری بالاتر از اینکه ما در تداوم انقلابمان ذخیره‏های عظیمی همچون شما عزیزان را داریم که حضورتان در جامعه در تمامی صحنه‏های اسلامی و انقلابی و مردمی یادآور رشادتها و فداکاریها و اخلاص رادمردانی است که به برکت خونهای پاک آنان انقلاب و جمهوری اسلامی ایران بارور گردید؛ و با شهادت و ایثار و جانبازی و اسارت آنان، از پانزدهم خرداد تاکنون، بر تارک نهضتمان نام مجد و آزادی و شرف پایدار ماند. شما، گواهان صادق و یادگاران عزمها و اراده‏های استوار و آهنین، نمونه‏ترین بندگان مخلص حقید، که مراتب انقیاد و تعبد خویش را به درگاه اقدس حق‏تعالی با نثار خون و جان به اثبات رسانیدند؛ و در میدان جهاداکبر با نفس و جهاد اصغر با خصم، واقعیت پیروزی خون بر شمشیر و غلبۀ ارادۀ انسان را بر شیطان مجسم کردند؛ و سرمایۀ جان خویشتن را به بهای اندک نفروختند و ملعبۀ زخارف زودگذر دنیا و متعلقات آن نشدند؛ و با همتی بلند به سودا و معامله‏ای برخاستند که خدا مشتری جان آنان شد و اجر و مزدشان را بیدریغ در نزد خود قرار داد[1]و حیاتشان را جاودانه ساخت، که این، منتها آرزوی عاشقان و مشتاقان و غایت عمل و آمال عارفان است که «یَالَیتَنَا کُنَّا
مَعَهُم».[2]و گوارا باد بر این شهیدان، لذت انس و همجواری‏شان با انبیای عظام و اولیای کرام و شهدای صدر اسلام! و گواراتر بر آنان باد نعمت رضایت حق کهرِضوَانٌ مِنَ‏اللّه‏ِ أَکبَر.[3]و اینک ما و شما مانده‏ایم که وارث آن رسالتیم و حامل آن امانت.

عزیزانم، من شما را دوست داشته و همچون فرزندان خود می‏دانم؛ و همیشه شما را دعا می‏کنم و با نصیحتی مشفقانه و پدرانه از شما فرزندان خوب و با وفای خودم می‏خواهم که بار امانت پدرانتان را، که میراث عزت و راه و رسم زندگی آنان بوده است، به خوبی بر دوش کشید؛ و تقوا و پاکی و پاکدامنی را پیشه کنید؛ و نظم در زندگی و تمامی مراحل آن حکمفرما سازید؛ و با جدیت به تحصیل علوم و کسب معارف و بهره‏وری از استعدادهای الهی خود بپردازید؛ و هیچ‏گاه سلاح مبارزه با ظلم و استکبار و استضعاف را بر زمین نگذارید؛ و دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا را شعار خود سازید؛ و خود را از مردم پابرهنه و مستضعف و بی‏پناهی که تمامی عزت ما رهین منت و خدمت آنان است، و شهیدان و جانبازان و اسرا و مفقودین نیز از همین قشرند، دور نسازید. و مؤکداً از شما فرزندان شهدا می‏خواهم که با مادران داغدیدۀ خود به عطوفت و مهربانی رفتار کنید کهالجَنَةُ تَحتَ أَقدَامِ الامّهات.[4]

و آخرین سخنم در اینجا با شما اینکه به جمهوری اسلامی، که ثمرۀ خون پدرانتان است، تا پای جان وفادار بمانید؛ و با آمادگی خود و صدور انقلاب و ابلاغ پیام خون شهیدان، زمینه را برای قیام منجی عالم و خاتم الاوصیا و الاولیا، حضرت بقیة‏اللّه‏ ـ روحی فداه ـ فراهم سازید.

و به مسئولین محترم جمهوری اسلامی ایران، برای چندمین بار، سفارش می‏کنم ـ و این نصیحت و سفارش همیشگی است ـ که قدر این نعمتهای بزرگ الهی را بدانند؛ و در شرایط کنونی و آینده‏های دور، اولویت را به این عزیزان و کسانی بدهند که در راه اسلام

خون داده‏اند و مبارزه کرده‏اند؛ و بشدت از بهانه‏جویی و سنگ‏اندازی و مانع‏تراشی و کاغذبازی، که مانع رشد آنان و ملت دلاور ایران است، خودداری ورزند.

خداوند به همۀ ما توفیق خدمت و اخلاص عنایت فرماید؛ و این گوهرهای گرانبها را از کیْد و وسوسه‏های شیطان محافظت کند.إنَّ رَبّی قَریبٌ مُجِیبٌ.[5]والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏.

هشتم اردیبهشت ماه 1365 / 18 شعبان 1406

روح اللّه‏ الموسوی الخمینی