بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

کمالات حضرت علی(ع)

این روز مبارک را به همۀ آقایان حضار و به ملت بزرگوار ایران و به همۀ مسلمین جهان تبریک عرض می‏کنم. امیدوارم خداوند به برکت این روز مبارک، برکاتش را بر همۀ مسلمین، خصوصاً به ملت شریف ایران نازل بفرماید.

مولود امروز، وصف کردنی نیست، آنچه که وصف کنند از او، دون شأن اوست و آنچه شعرا و عرفا و فلاسفه و دیگران دربارۀ او گفته‏اند، شمه ای از آن چیزی است که او هست. غالباً مسائلی که درک می‏کرده‏اند و می‏کنند راجع به مولا علی بن ابی طالب، عرضه می‏داریم. آن چیزهایی را که ما نمی‏توانیم درک کنیم و دست عرفا و فلاسفه و دیگران از آن کوتاه هست، آن چیز قابل ذکر نیست. انسان تا نشناسد، نمی‏تواند بگوید و آن مقداری هم که در دسترس ماست، آن قدر زیاد است که گفتن او محتاج به زمانهای طولانی است. ولهذا ما باید در پیشگاه مبارک ایشان عذرخواهی کنیم و عذر تقصیر بخواهیم که ما قاصریم و نمی‏توانیم بیان کمال شما را بکنیم.

اطاعت الهی و حفظ اسلام اساس جنگهای علی (ع)

آن چیزی که موجب تأسف است این است که نگذاشتند حضرت امیر ـ سلام‏اللّه‏ علیه ـ آن طور که باید و دلخواه اسلام است، جلوه پیدا کند. در مدت کوتاه خلافت
ظاهری ایشان، سه تا جنگ پیش آمد که از خود مسلمین بود. این منحرفین که ایران را متهم می‏کنند به اینکه چرا با مسلمین شما جنگ می‏کنید، علاوه بر اینکه ما حزب بعث را مُسلِم نمی‏دانیم، بلکه ضد اسلام می‏دانیم و مردم عراق مبتلای به او هستند و مردم ایران هم همین طور، و جنگ با مسلم نیست گرچه از مسلمین او سپر قرار می‏دهد و می‏آورد در جبهه ها، لکن جنگ با مسلم نیست. علاوه بر این ما فرض می‏کنیم که مسلم باشد، شماها صدام را از اصحاب رسول اللّه‏ مُسلمتر می‏دانید؟ این معممین اهل سنت بعضیشان ـ درباریهای اینها ـ صدام و امثال صدام را از مقدسهای نهروان[1]بالاتر می‏دانند؟ آنهایی که جبینشان پینه داشت و نماز شب هم می‏خواندند. حضرت امیر سه جنگی[2]را که کرده است با اصحاب پیغمبر، با نزدیکان پیغمبر، با مقدسهای حقه باز کرده است و این برای مصلحت اسلام بوده است. گرچه من می‏دانم که در بعض دلها اشکال به حضرت امیر هم هست، بعضی اشخاص به حضرت امیر هم اشکال دارند، ولو جرأت نمی‏کنند بگویند که «چرا با مسلمانها جنگ کرده است!» لکن حضرت امیر تابع اسلام است، اسلام بگوید با مسلمین جنگ کن، جنگ می‏کند؛ بگوید با کفار جنگ کن، جنگ می‏کند، وقتی بنا شد یک طایفه ای از مسلمین، اینها توطئه کردند برای اینکه اسلامی‏که می‏خواهد متولد بشود، این را از بین ببرند و یک دستۀ دیگر هم اغفال کردند دنبال این معنا، تکلیف حضرت امیر ـ سلام اللّه‏ علیه ـ است که شمشیر را بکشد و در سه جنگ با مسلمین[یعنی]کسانی که اظهار اسلام می‏کردند و فریاد اسلام می‏کشیدند و همه‏شان هم از صدام مسلمانتر بودند، شمشیر را بکشد و در سه جنگ با مسلمانها جنگ بکند برای اطاعت امر خدا و برای حفظ اساس اسلام.

آن روزی که اساس اسلام و اساس دیانت اسلام بستگی دارد به جنگ کردن با کسانی که اظهار اسلام می‏کنند یا واقعاً هم مسلمان هستند، وقتی بنابراین شد، شمشیر را باید
بکشند مسلمین و با آنها جنگ بکنند. این کوردلهایی که برای طرفداری از قدرتهای بزرگ و برای طرفداری از سلطنت طلبها و منافقین و امثال اینها به ایران و رزمندگان ایران و علمای اسلام در ایران اشکال می‏کنند، اینها اشکالشان را ببرند در صدر اسلام طرح کنند، ببینند که باید چه بگویند! امیرالمؤمنین را قبول ندارند؟ قبول دارند. در آنجا ببینند چه واقعه‏ای اتفاق افتاد و برای چه اتفاق افتاد، انگیزه چی بود؟ آنها می‏خواستند برگردانند اسلام را به همان مسائل زمان جاهلیت، ولو در صورت اسلام. تکلیف امیرالمؤمنین در این وقت چی بود؟ جز این بود که عمل کرد؟

دفاع از کشور اسلام وظیفۀ شرعی مردم

ما اعتقادمان این است که صدام می‏خواهد اسلام را برگرداند به کفر و الحاد. ما اعتقادمان این است که امریکا از اسلام ترسیده است و می‏خواهد اسلام را به هم بزند، تصریح هم می‏کند. ما این کسانی که با دولت اسلامی‏ایران معارضه می‏کنند، اعتقادمان این است که اینها با اسلام دارند معارضه می‏کنند. ما روی این اعتقاد با اینها تا آخر باید مبارزه کنیم برای اینکه اسلام همچه تکلیفی برای ما معین کرده است. کسی که همه موافقینش عبارتند از اشخاصی که منحرفین هستند از اسلام؛ امریکایش منحرف، دیگرانش منحرف، کسی که این طور است و در مملکت خودش با مسلمین آن طور عمل می‏کند و با مسلمین ما هم این طور عمل می‏کند، این کس را جز اینکه با او به مبارزه برخیزیم، راهی نداریم. و ما تا آخر دنبال این مطلب هستیم و خواهیم بود و به حرفهای مفت آنهایی که انحراف دارند؛ انحراف عقلی دارند، انحراف فکری دارند، به حرفهای آنها اعتنایی نمی‏کنیم، ما تکلیف را ملاحظه می‏کنیم. علمای اسلام الآن در ایران ـ علمای بزرگ ایران ـ همه شان موافق با این مسئله هستند و مؤمنین هم همین طورند و بازاریها و کشاورزها و دیگران، اهل ادارات، همۀ اینها، اینها خُلَّص از مؤمنین هستند که با این امر موافق هستند. و از آن طرف اگر خدای نخواسته، در این جنگ امریکا پیروز بشود و صدام را پیروز بکند، اسلام یک سیلی ای می‏خورد که تا آخر، تا زمانهای طولانی،
نمی‏تواند سرش را بلند کند. وقتی ما در یک همچه مقامی‏واقع هستیم و یک همچه تکلیفی را احراز کردیم، بر همه ما لازم است و واجب شرعی است که از اسلام دفاع کنیم. علاوه بر همه اینها مسئله، مسئله این نیست که ما جنگ می‏کنیم، ما دفاع می‏کنیم. کسی که به ما حمله کرده و این طور ویرانگری کرده است در کشورمان، ما لازم است دفاع کنیم. دفاع را احدی از مسلمین نیست که، احدی از علمای اسلام نیست که بگوید دفاع در اسلام نیست. دفاع هیچ احتیاج به یک ولی‏ای ندارد، هیچ احتیاج به یک امامی‏ندارد. تمام مسلمین اگر یک وقت بنا شد برشان هجمه بشود، خودشان باید دفاع کنند، مستقل‏اند در این امر. و کشور ایران مستقلاً، ولو اینکه ولی فقیه هم نگوید، ولو این که علما هم نگویند ـ با اینکه می‏گویند آنها هم ـ مردم مکلف شرعی هستند به اینکه دفاع کنند و حکم عقلشان این است که از کشور خودشان، از ناموس خودشان، از مال خودشان دفاع کنند. و شما می‏دانید که اگر خدای نخواسته، این حزب بعث مهلت پیدا بکند و مهلت به او داده بشود، این با کشورعراق چه می‏کند، و با کشور ما چه می‏کند. و ما تا آخر ایستاده‏ایم. ما دنبال اسلام هستیم. دنبال احکام اسلام، و حکم اسلام این است امروز.

نهراسیدن مدافعان اسلام از شهادت

ما از خدای تبارک و تعالی توفیق همۀ مسلمین را خواستاریم که در مقابل این عَلَم کفر قیام کنند، و یک کسی که با تمام قواعد بین المللی مخالفت می‏کند، صاف می‏گوید که «ما ساعت چند حمله می‏کنیم، حملۀ موشکی می‏کنیم به شهرهای ایران، به شهرهای مسکونی ایران» صریح می‏گوید، لکن هیچ کشوری او را محکوم نمی‏کند. و ما صریح می‏گوییم که ما ابداً نظر نداریم به اینکه به یک کشوری تعدی بکنیم. ما از خودمان دفاع داریم می‏کنیم و همۀ تبلیغات بر ضد ماست. این برای این است که قضیه، قضیه اسلام و کفر است، نه قضیۀ ایران و عراق است. قضیه این است که از اسلام اینها بد می‏بینند، اسلام نمی‏گذارد که آنها به منافع نامشروع خودشان برسند و آنها که اسلام نمی‏گذارد به منافع نامشروعشان برسند، آنها قیام بر ضد اسلام می‏کنند یا وادار می‏کنند. قیام بر ضد اسلام
است، لکن باید بدانند که با یک کشوری که وضعش این طور است، یک کشوری که وضع روحی مسلمانانش، جوانانش، مشایخش، بچه هایش این طور است، با این کشور نمی‏توانند معارضه بکنند. آنهایی که در رأس واقع هستند و در رأس جنایات واقع هستند، آنها عاقلترند از اینکه خودشان را مبتلا کنند به یک امری. بعضی وقتها مبتلا کردند و سیلی خوردند، حالا دیگر مبتلا نمی‏کنند خودشان را به این امر. اینها وادار می‏کنند این و آن را به اینکه شیطنت بکنند و این شیطانها هم بدانند که دیگر نمی‏توانند کاری انجام بدهند یک کشوری که همه بیدار و همه مستعد برای شهادت هستند، اینها را از چه می‏ترسانند؟ کسی که می‏گوید «من شهادت را می‏خواهم، دعا کنید که من شهید بشوم» شما او را از قتل می‏ترسانید؟ شما او را از موشک می‏ترسانید؟ یک کسی که بعد از موشک خوردن می‏ایستد و می‏گوید «جنگ، جنگ تا پیروزی» شما او را از جنگ می‏ترسانید؟ این وضع، وضعی است که خدا پیش آورده است، چیزی را که خدا پیش آورده، با او معارضه نمی‏شود کرد. و من از خدای تبارک و تعالی خواستارم که همۀ ما را با استقامت و باپشتکار حفظ کند، تا این که ما با این مقابله کنیم و با هرکس که بخواهد با ما مقابله کند، قدرت مقابله داشته باشیم.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏