بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

در سوگ شهادت شهیدان رجایی و باهنر

منطق ملت ما، منطق مؤمنین، منطق قرآن است:اِنا للّه‏ِ وَ انّا اِلَیْهِ راجِعُونَ.[1]با این منطق، هیچ قدرتی نمی‏تواند مقابله کند. جمعیتی که ـ ملتی که ـ خود را از خدا می‏دانند و همه چیز خود را از خدا می‏دانند و رفتن از اینجا را به سوی محبوب خود، مطلوب خود می‏دانند، با این ملت نمی‏توانند مقابله کنند. آن که شهادت را در آغوش، همچون عزیزی می‏پذیرد، آن کوردلان نمی‏توانند مقابله کنند. اینها یک اشتباه دارند و آن اینکه شناخت از اسلام و شناخت از ایمان و شناخت از ملت اسلامی ما ندارند. آنها گمان می‏کنند که با ترور شخصیتها، ترور اشخاص، می‏توانند با این ملت مقابله کنند؛ و ندیدند و کور بودند که ببینند که در هر موقعی که ما شهید دادیم ملت ما منسجمتر شد.

ملتی که قیام کرده است. در مقابل همۀ قدرتهای عالم، ملتی که برای اسلام قیام کرده است، برای خدا قیام کرده است، برای پیشرفت احکام قرآن قیام کرده است، این ملت را با ترور نمی‏شود عقب راند. آنها گمان می‏کنند که افکار مؤمنین و ملت بپا خاستۀ ما همچون افکار غربزده‏ها و غرب است که جز به دنیا فکری نمی‏کنند و جز متاع دنیا را نمی‏بینند، آنها هم آن‏طورند.

ملتی که از اول، از صدر اسلام و پیشوایان آن جان خودشان را فدا کردند برای هدف
خودشان، که آن خدا و اسلام است، به این مسائل و به این امور از بین نخواهند رفت و سستی نخواهند داشت. ملت ما، ملت عزیز ما در تاریخ خوانده است که علی‏بن ابی‏طالب ـ سلام‏اللّه‏علیه ـ با دست یکی از همین منافقین، با دست یکی از همین اشخاصی که به صورت اسلام،[اما]از اسلام جدا بودند،[2]فرق مبارکش شکافت. ملت ما چون علی بن ابی‏طالب را فدا کرده است از برای اسلام، فدا کردن امثال این شهدا برای ملت ما یک مسئله مهم نیست، گرچه خود واقعه و خود این افرادی که شهید شده‏اند در نظر همۀ ما عزیز و ارجمندند؛ و آقای رجایی و آقای باهنر هر دو شهیدی که باهم در جبهه‏های نبرد با قدرتهای فاسد همجنگ و همرزم بودند. و مرحوم شهید رجایی به من گفتند که من بیست سال است که با آقای باهنر همراه بوده‏ام و خداوند خواست که باهم از دنیا هجرت کنند و به سوی او هجرت کنند. کسی که هجرت را به سوی خدا می‏داند و شهادت را فوز عظیم می‏داند، و شهدایی که در صدر اسلام و از صدر، اسلام تا کنون داده است عالیتر و بالاتر از تمام افرادی هستند که در این قرن موجودند. مثل علی بن ابی‏طالب ـ سلام‏اللّه‏علیه ـ و حسن بن علی ـ سلام‏اللّه‏علیه ـ و حسین بن علی و اصحاب او ـ سلام‏اللّه‏علیهم ـ و سایر ائمۀ ما ـ علیهم السلام ـ آنها همۀ عمر خودشان را صرف کردند تا اسلام را حفظ کنند و ماهم تمام عمرمان را باید صرف کنیم تا اسلام را که به دست ما سپرده[شده]است، حفظ کنیم.

من در عین حال که شهادت این دو بزرگوار برای من بسیار مشکل است، در عین حال، می‏دانم که آنها به رفیق اعلی متصل شده‏اند و برای آنها آرامش هست و این‏طور گرفتاریهایی که الآن برای ما هست، دیگر برای آنها نیست و آنها رسیدند به مطلوب خودشان و از این جهت، به آنها و به خانواده‏های آنها و ملت اسلامی تبریک عرض می‏کنم که چنین شهدایی تقدیم می‏کنند. در عین حالی که مصائب اینها مشکل است برای ما، لکن کشور ما و ملت ما با تمام قدرت ایستاده‏اند تا همچو شهدایی تقدیم کنند و هیچ
راه عقب‏نشینی ندارند و فکر نمی‏کنند به سستی. آن کوردلانی که گمان کرده‏اند که جمهوری اسلامی با نبود چند نفر از بین خواهد رفت و سقوط خواهد کرد، آنها افکارشان، افکار اسلامی نیست و از اسلام خبری ندارند و از ایمان اطلاعی ندارند و افکارشان، افکار مادی[است]و برای دنیا کار می‏کنند و به هوای دنیا هستند.

انگیزۀ منافقین از ترورها

باید دید که اینهایی که این‏طور کارها را انجام می‏دهند، انگیزۀ آنها چیست. انگیزۀ آنها این است که برای این ملت، بعد یک دستۀ دیگری از صنف خودشان بیایند و حکومت کنند؟ اینها مگر نشناخته‏اند این ملت را که کسی که انحراف دارد از اسلام و کسی که سر کردۀ تروریست‏هاست، کسانی که سر کردۀ اینها هستند و اینها را وادار به خرابکاری می‏کنند، در بین ملت جای ندارند؟

ما حکومتمان و افرادی که در رأس حکومت بودند چون از همین مردم هستند و از اشخاصی نیستند که از آن بالاها؛ یعنی، آن پایینها آمده باشند و حکومت کرده باشند بر ملت، از این جهت، ملت ما آرام است، دلش مطمئن است به اینکه وقتی که این شهدا نباشند، به جای آنها، داوطلبانی برای شهادت حاضر به صحنه هستند. ما در عین حال که برای این شهدا متأثر هستیم و اینها اشخاص ارزنده‏ای برای ملت ما و برای جمهوری ما بودند، لکن ما باز در صفهای دنبال آنها، افراد داریم و اشخاص متعهد داریم و اشخاص مؤمن متعهد به اسلام داریم، و دنبال او ملت داریم و ملتی که هیچ‏گونه عقب نشینی در این مسائل نخواهد کرد و با این ترتیب، جمهوری اسلامی آسیبی نخواهد دید.

همبستگی دولت و ملت در ایران

در زمانهای سابق، زمان رژیمهایی که در سابق بودند؛ رژیمهای سلطنتی، وضع این‏طور بود که اگر یک سلطانی کشته می‏شد یا می‏مرد، کشور به هم می‏خورد. نکتۀ او این بود که آن سلطان و عمال آن سلطان به قدری ظلم کرده بودند بر مردم و بر توده‏های میلیونی مردم که به مجرد اینکه او از بین می‏رفت، خود مردم قیام می‏کردند بر ضد
حکومت. لکن جمهوری اسلامی ما وضعی دارد که خود ملت یک فردی را می‏آورند و خود ملت یک فردی را کنار می‏گذارند و خود ملت[اگر]فردی شهید شد، به جای او باز یکی را انتخاب می‏کنند و خود را از دولت می‏دانند و دولت را از خود می‏دانند و خود را از رئیس جمهوری مکتبی می‏دانند و رئیس جمهوری مکتبی را از خود می‏دانند. از این جهت، ولو اینکه رئیس جمهور شهید بشود، نخست‏وزیر شهید بشود و هر مقامی شهید بشود ملت ما هیچ خم به ابرو نمی‏آورند و کسان دیگر را به جای آنها انتخاب می‏کنند.

الآن سرتاسر کشور ما را اگر چنانچه ملاحظه کنید، تهران با آن جمعیت کثیری که الآن در نزدیک دانشگاه متمرکز هستند و سایر شهرها هم مثل تهران، ما بین این جمهوری و جمهوریهای عالم و ما بین این دولت و دولتهای سابق این کشور، می‏توانید[مقایسه]کنید که چه فرقها هست؟ اگر صدر اعظمی در زمان سابق کشته می‏شد، امکان نداشت که مردم، تودۀ مردم، بازار مردم هیچ عکس‏العملی از خود نشان بدهند، الاّ سرور، الاّ مسرت. و امروز که دو نفر شهید معظّم از ما رفته است، سرتاسر کشور ما به عزا نشسته است و سرتاسر کشور ما انسجام خودش را حفظ می‏کند و حفظ کرده است و فردا که اعلام می‏کنند برای انتخاب رئیس جمهور، همۀ این مردم برای انتخاب حاضرند.

من می‏دانم که در خارج، الآن عنصرهایی که با این جمهوری اسلامی، بلکه با اسلام مخالف هستند و بوقهای خارج و تبلیغاتی خواهند گفت که این دو نفر که شهید شدند، ایران به هم می‏خورد و خواهند گفت که در عزای اینها، مردم بی‏تفاوت بودند و یا خوشحال بودند. و آنها با اینکه می‏دانند، کوردلانه این‏طور انتشارات و تبلیغات را انجام می‏دهند. الآن ببینید که سرتاسر کشور ما امروز در سوگ هستند و در همۀ خیابانها و کوچه‏ها و بازارها در سوگ نشسته‏اند. و الآن که به من اطلاع دادند، گفتند: امروز در اطراف دانشگاه جمعیت بیشتر از آن‏وقتی است که 72 تن شهید شدند. ملت ما این‏طور است. اگر بعد از این هم ـ خدای نخواسته ـ اشخاصی شهید بشوند، ملت ما همین ملت است و نهضت ما همین نهضت. و آن عمده این است که کاری که برای خداست، نه برای افراد، نه برای اشخاص، نه برای شخصیتها، این کار رکود نمی‏کند با رفتن افراد و با رفتن
شخصیتها. کشوری از رفتن شخصیتهای خود تزلزل پیدا می‏کند که ملت او و افراد آن ملت دل به شخص بسته باشند، دل به اشخاص بسته باشند. اما کشوری که دل او به خدا پیوسته است و برای خدا قیام کرده است و از اول، «نه شرقی و نه غربی و جمهوری اسلامی» را ندا داده است و با بانگ «اللّه‏ اکبر»، صغیر و کبیر و زن و مردش در صحنه حاضر شده‏اند و این نهضت را و این انقلاب را بپا کرده‏اند، همین ملت هستند؛ برای اینکه خدا هست. رجایی و دیگران اگر نیستند، خدا هست.

در جنگی که در صدر اسلام بود، ندا در دادند منافقین به اینکه پیغمبر شهید شد، لکن بعضی گفتند: اگر شما پیغمبر را می‏پرستید، شهید شد؛ به شهادت او ترتیب اثر بدهید و اگر خدا را می‏پرستید، خدا هست، ولو پیغمبر رحلت بفرمایند. امیرالمؤمنین ـ سلام‏اللّه‏علیه ـ جان خودش را فدا کرد برای اسلام و شهید شد و اسلام به جای خودش بود. امام حسین ـ سلام‏اللّه‏علیه ـ خود و تمام فرزندان و اقربای[3]خودش را فدا کرد و پس از شهادت او، اسلام قویتر شد.

با رفتن شهدایی با اینکه بسیار ارزشمند، بسیار ارزشمند بودند و هستند، با رفتن شهدا، در عین حال که ما متأثر هستیم، لکن چون ما توجهمان به خداست و برای خداست و ملت ما برای خدا قیام کرده است، با رفتن اشخاص، هیچ سستی به خودشان راه نمی‏دهند و گرفتار این خطا نیستند که افراد یک مسئله‏ای را ایجاد می‏کنند.

خدای تبارک و تعالی از اول با شما بوده است و مادامی که شما در صحنه باشید و ان‏شاءاللّه‏، هستید و خواهید بود، خدای تبارک و تعالی شما را پشتیبانی می‏کند و شما قوی خواهید بود. قوای مسلحۀ ما در جبهه‏های جنگ، باید توجه کنند که آنها برای خدا می‏جنگند، نه برای رئیس جمهور و برای نخست‏وزیر و برای دیگران؛ آنها دل را قویتر کنند و هر چه اشخاص فاسد به این کشور صدمه وارد می‏کنند، آنها قویتر در مرکز خودشان مشغول به مجاهده و مبارزه باشند.

اقدامات رذیلانه و نامردیهای منافقین

و گمان نکنید که اینها از روی قدرت یک همچو کارهایی را انجام می‏دهند، یک بمب در یک جا منفجر کردن، یک بچه دوازده ساله هم می‏تواند او را بگیرد یک جایی بگذارد و خود او منفجر بشود. این قدرتی نیست، این کمال ضعف است. من ابن‏ملجم[4]را از اینها مردتر می‏دانم؛ برای اینکه او آمد در حضور مردم، کار خودش را کرد و خداوند او را لعنت کند. و اینها آن مردانگی آن نامرد را هم ندارند و به طور دزدی یک کاری انجام می‏دهند و خودشان را اصلاً ظاهر نمی‏کنند. من آن عباس آقا که صدر اعظم ایران[5]را در نزدیک مجلس با هفت تیر زد در حضور همه و خودش را بعد هم دید گرفتار می‏شود، کشت او را مرد می‏دانم و اینها را نامرد. اینهایی که از اینجا فرار کردند و از خارج دستور می‏دهند که مردم را اغتیال[6]کنند و به طور دزدکی بکشند، اینها تز نامردهاست.

من امیدوارم که کشور ما به همان‏طوری که در مقابل همۀ قدرتها ایستاد و ایستادگی کرد و زن و مردش و جوان و پیر مردش و بچه و بزرگش در مقابل، مشتها را گره کرد و ایستاد و قدرتهای بزرگ را از مملکت راند و به جهنم فرستاد، ان‏شاءاللّه‏، الآن هم در صحنه هستند. و همۀ اینها ایستاده‏اند در مقابل این‏طور گرفتاریها صبر می‏کنند. و منطق اینها این است که از خدا هستیم و به سوی خدا می‏رویم. ما که از خدا هستیم و همه چیز ما از خداست، در راه خدا داریم[عمرمان را]صرف می‏کنیم و باکی نداریم و این‏طور نیست که گمان کنیم که از اینجا که رفتیم، دیگر خبری نیست. آنها باید بترسند که قیامت را هم در همین‏جا خیال می‏کنند که هست، بعثت را هم در همین جا خیال می‏کنند و آن را بعثت امت می‏دانند، نه بعثت انبیا و قیامت را هم منکر هستند. آنها باید بترسند که مرگ
حیوانی را بر مرگ انسانی ترجیح می‏دهند. و اما جوانهای ما و سردمداران ما، که برای شهادت حاضر و آغوش باز کرده‏اند برای شهادت، اینها باکی از شهادت ندارند. و ملت ما از این شهادتها بسیار دیده است و در این چند سال اخیر، صدها شهید داده و هزاران شهید و هزاران معلول و پایدار ایستاده است و امثال این آقایان که شهید شده‏اند، در عین حال که در نظر ما بسیار ارجمند هستند، لکن آنها پیش خدا رفتند و ما به جای آنها، اشخاصی داریم مکتبی؛ انسانهایی که به شهادت فکر می‏کنند و داوطلب شهادت هستند.

و من امیدوارم که ملت ما انسجام خودش را بیشتر کند و در صحنه بیشتر از سابق حاضر باشد و امثال این تفاله‏هایی که مانده‏اند از رژیم سابق و از اشخاصی که فرار کرده‏اند، اینها را ان‏شاءاللّه‏، با نظارت خودشان و با نظر خودشان، هرجا دیدند معرفی کنند و قوای انتظامی و نظامی و خصوصاً شهربانی، بیشتر قیام کند به امر انتظامات و نظام و سایر چیزها. و امیدوارم که شما پیروز باشید و شما پیروز هستید.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏ وبرکاته