بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

گرفتاریهای ملت ایران و عراق از حزب کافر بعث

شهادت مرحوم آیت‏اللّه‏ صدر[1]را به همۀ ملتهای مستضعف جهان و به مسلمین خاصتاً و به عراق و ایران بالاخص، تسلیت عرض می‏کنم.

برادرهای من، عزیزان ما که از اوطان خودتان آواره شدید، در این گرفتاریهای شما در طول حکومت بعث، ما هم مبتلا بودیم در ایران، و شما در عراق. ما در ایران گرفتار یک حکومت دیکتاتور خبیث[2][بودیم]که با ملت ما آن کرد که مغول آن طور نکرد. علمای ما را تبعید و آواره از اوطان خودشان کرد و بعضی را شهید،[3]نساء ما را بی‏احترامی[کرد]و احترام آنها را از بین برد، جوانهای ما را در حبسها و در زجرها، حتی بعضی از آنها را چنانچه گفته‏اند در تاوه سرخ کردند و بعضی از آنها را پای آنها را اره کردند. روحانیون بسیاری از بلاد ما را از بلاد خودشان تبعید و در حبس نگه داشتند و با وضع فجیع به آنها اهانت و ظلم کردند. شما هم در طول[حکومت]این حزب فاجر کافر[4]مبتلا بودید و به همان نحو ابتلائاتی که ما داشتیم. جوانهای شما را، به جرم اینکه برای زیارت حضرت سیدالشهدا می‏رفتند، در بین راه گرفتند و با آنها آن طور سبعانه عمل کردند. علمای شما هم گرفتار این حزب فاجر فاسد بود. با مرحوم آیت‏اللّه‏ حکیم
آن کردند که ما شاهد بودیم و مرحوم آیت‏اللّه‏ صدر را به جرم اینکه از ظلم آنها شکایت داشت و می‏خواست حکومت اسلام برقرار باشد، شهید کردند و خواهر مکرمۀ مظلومۀ ایشان را هم شهید کردند. ما شهید دادیم، شما هم شهید دادید؛ ما درحبس به سر بردیم، شما هم به سر بردید، لکن خدای تبارک و تعالی خواست که ملت ایران را از زیر بار ظلم بیرون بیاورد و به آنها توفیق داد که در سایۀ وحدت و اتکال به خدای کریم بر حکومت جائر وقت غلبه کردند و او را از کشور خودشان راندند و دست قدرتهای بزرگ را از کشور خودشان کوتاه کردند و یک حکومت اسلامی ـ انسانی در ایران مستقر کردند. و مع‏الأسف، دستهای ظالم خارجی در کار است و از اول در کار بود که نگذارند این حکومت اسلامی مستقر بشود و نگذارند در سایر کشورهای اسلامی هم حکومت دست خود ملت باشد. این آدمی[5]که در عراق آن همه جور و ستم کرد، برای خاطر به دست آوردن دل قدرتهای بزرگ، به ایران تجاوز کرد، آن هم به محلهای عرب‏نشین. این شخص و این جرثومۀ فساد که با اسم عُروبت به اسلام می‏تازد با ملت عرب و با عرب‏نشین ایران آن کرد که محمدرضا به همۀ ایران کرد و بدتراز او. عربهای ایران را کشت و یا آواره کرد. زن و بچه‏های مناطق عرب‏نشین را و سایر مناطق را، برای خاطر به قول خودش عروبت و به حسب واقع برای شیطان بزرگ[6]و برادرهای شیطان بزرگ،[7]آن قدر قتل‏عام کرده است که قبرستانهای ایران مضاعف شده است. در زمان حکومت جائر این سفّاک، چاره جز وحدت کلمه و اتکا به خدا نیست. من در سابق که ایران بودم، قبل از اینکه تبعید بشوم و منتهی بشود که به عراق بیایم، گمان می‏کردم که عشایر عرب که دارای سلاح هم بودند، در مقابل این حکومت خواهند ایستاد و خواهند او را به جای خودش نشاند، لکن بعد از اینکه آمدم به عراق، تعجبم بیشتر شد که دیدم در حضور همین عشایر و در حضور همان ملت، رئیس روحانی ملت عراق و ملت اسلام را محاصره
کردند و تحت‏الحفظ از بغداد به نجف آوردند و آن هم مظلومانه باید بگوییم به شهادت رسید.

قیام و مبارزه تنها راه نجات ملت عراق

اگر ملت عراق بخواهند از گرفتاری که دارند و داشتند و از تحت ستم این ستمکاران خارج بشوند، چاره ندارند جز آنکه همان نحو که ایران اجتماع کرد و ملت متحد شد و با اتحاد کلمه و اتکال به خدای تبارک و تعالی آن حکومت جائر را ساقط کرد، با اینکه آن حکومت قدرتش بسیار بیشتر بود از این حکومت بعثی صدام بسیار خبیث، مع‏ذلک، ملت ایران توانست با اینکه سلاح نداشت این جرثومۀ فساد و این سلسلۀ خبیث سلاطین را که در طول تاریخ مجرمترین افراد انسانها بودند، منقرض کند و به جای او جمهوری اسلامی را مستقر نماید؛ عراق هم چاره‏ای جز این ندارد. این ملتها هستند که باید نهضت کنند، قیام کنند و خودشان را از دست اشرار نجات بدهند. نباید ملتها بنشینند تا اینکه از جای دیگر و کسان دیگر آنها را نجات بدهند. مبدأ نجات از خود ملت است. ایران با اینکه هیچ کشوری با او مساعدت نکرد، بلکه تمام کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، الاّ کمی از آنها، با او مخالفت کردند و طرفداری از رژیم کردند، مع‏ذلک، چون ملت خواست انقراض این سلسلۀ خبیثه را، عمل شد. ملت اگر مطلبی را بخواهد، نمی‏شود به او تحمیل کرد؛ نمی‏شود خلاف او را به او تحمیل کرد. ملت عراق نباید بنشینند و منتظر این بشوند که یک دستی از خارج بیاید و آنها را نجات بدهد. ملت عراق، ملت مسلم و تابع اسلام و قرآن کریم و مخالف با استبداد، و مخالف با ستمگری، مخالف با خویهای سبعی و حیوانی است و ملت باید تبعیت از اسلام بکند.

خود ملت و ملتها باید خودشان را نجات بدهند. ملت ایران با ملت عراق دو نیست و با ملتهای مسلم دیگر هم دو نیست؛ این یک ملت است و دارای یک میلیارد جمعیت؛ یک ملت است و دارای خزاین بی‏شمار و مع‏الأسف، به واسطۀ انحراف اکثر دولتهای اسلامی، این یک میلیارد انسان در تحت فشار قدرتهای شیطانی بزرگ است و این
خزائن عظیم این کشورهای اسلامی به حلقوم این قدرتهای بزرگ فرو می‏رود. ملتها باید قیام کنند و خودشان را از دست حکومتهای خودشان و قدرتهای بزرگ نجات بدهند. اگر ملت ایران نشسته بود و چشم به این دوخته بود که از خارج کسی کمک کند و او را نجات بدهد، تا آخر تحت همان فشارها بود و حکومت جائر پهلوی حکومت می‏کرد، لکن انتظار نکشید و با اینکه دولتهای شرق و غرب به کمک محمدرضا بودند و پشتیبان او بودند، مع‏ذلک، با همۀ قدرتهای خارجی و با قدرت بزرگ نظامی که در داخل داشت، وقتی ملت یکپارچه قیام کرد، زن و مرد، کوچک و بزرگ، فریاد کرد که ما نمی‏خواهیم این حکومت جائر و این سلطنت کافر را، هیچ یک از قدرتهای خارجی نتوانست که جلوگیری کند و قدرتهای داخلی هم برگشتند از او و متصل به ملت شدند. ارتش عراق هم، اگر مسلمانهای عراق قیام کنند، به آنها متصل خواهند شد و این ریشۀ فساد را از آنجا خواهند کند.

کافر بودن صدام و حزب بعث عراق

اخیراً، در یک نوشته‏ای دیدم، در یکی از خبرگزاریها که دولت عراق می‏گوید ما همیشه مسلمان بودیم و شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیغمبر می‏دهیم، پس ما مسلمانیم و شما چرا ما را کافر حساب می‏کنید. من به آنها می‏گویم که شما قبل از اینکه ما صحبت از این بکنیم، از قِبَل آیت‏اللّه‏ حکیم ـ رضوان‏اللّه‏ علیه ـ تکفیر شده‏اید. ملت عراق مسلم‏اند؛ لکن این حزب «بعث» عقایدشان عقاید اسلامی نیست و مورد تکفیر رئیس ملتشان شدند و این اظهار اسلامیت که صدام و امثالش می‏کنند مثل آن اظهار اسلامی است که محمدرضا می‏کرد. من احتمال می‏دهم که محمدرضا در باطن ذاتش مسلمان باشد، لکن مسلمان بدتر از کافر؛ لکن نسبت به صدام این احتمال را نمی‏دهم که بر حسب ذاتش به اسلام گرایش داشته باشد. قیام بر ضد کشور اسلامی و حکومت اسلامی که الآن در ایران مستقر است، همین قیام بر ضد اسلام، در حکم الحاد و کفر است و این آدم در عین حالی که به قول خودش مسلم است، قیام بر ضد اسلام کرده است. جرم ملت مسلمان
ما جز این نیست که می‏خواهد دست قدرتهای بزرگ از خزاین او و از ملت او کوتاه و خودش حکومت اسلامی داشته باشد و از اول هم حکومت اسلامی را می‏خواست و به حکومت اسلامی رأی داد و مستقر کرد و به همین جرم مورد مؤاخذه ابرقدرتها و تجاوز پیوندهای پوسیدۀ به ابرقدرتها شد.

ادعاهای واهی صدام در اظهار قدرت

صدام گفته است که چنانچه به مقاصد من عمل نکنید، من بیشتر از این، کشور شما را خراب می‏کنم. تو هر چه توانستی کرده‏ای و هرچه بتوانی می‏کنی و بیشتر از آن هم نتوانستی که بکنی، نه اینکه نخواستی بکنی. تو اگر بتوانی تمام مسلمین ایران را خواهی کشت، لکن این خیال باطلی بود که کردی و گمان کردی که ملت ایران بی‏تفاوت است، اگر تو هجوم بیاوری به کشورش و ارتش ایران ضعیف و ناتوان است. ملت و ارتش به تو فهماند که مسئله آن‏طور که تو حساب کرده بودی و آن طور که قدرتهای بزرگ حساب کرده بودند، نبود و همان وقت که تو هجوم کردی و ناگهان هجوم کردی، جلوی تو را گرفتند و پس از آن یک قدم هم پیش نیامدی و حالا هم هر روز عقبتر خواهی رفت. و اگر نبود خوف اینکه ملت شریف عراق صدمه ببیند، اگر ما هم و ارتش ما هم و ملت ما هم مثل صدام فکر می‏کرد که باید پیشبُرد ولو به کشتن ملتها، ولو به کشتن بچه‏ها و زنها و پیرمردها، اگر یک همچو برنامه‏ای بود، امروز می‏دیدی که عراق دیگر کسانی را که بتوانند کاری انجام بدهند، ندارد. لکن کشور ما متعهد به اسلام است و ارتش ما متعهد به اسلام است؛ ارتشی است که از بالای شهرهای بزرگ عراق می‏گذرد و در آخرین نقطۀ عراق، در مرز اردن، می‏کوبد مراکز نظامی عراق را و یک بمب در شهرهای عراق نمی‏اندازد. این کشور اسلامی است و این لشکر، اسلامی و این قوای مسلحه، اسلامی است و آن کسی که می‏کوبد مسلمین را و آواره می‏کند مسلمین عرب را و به تباهی می‏کشد کشور اسلامی را، به جرم اسلامیت، آن کس در سلک مسلمین نیست؛ هر چه هم فریاد بزند که من مسلمم، فریاد بزند که من شهادت می‏دهم، لکن این اسلام نفاق است که
بسیاری از شهادتها را می‏دهند و در صدر اسلام هم می‏دادند، لکن منافقینی بودند که بالاتر از سایر کفار بودند.

و من از خدای تبارک و تعالی خواستارم که ملتهای مسلم را بیدار کند و ملت عراق را هوشیار کند و خودشان را[رها کنند]از قید و بند این قدرتهای بزرگ و این جرثومه‏های فسادی که به اسم اسلام مسلمین را قتل عام می‏کنند و به اسم اسلام احکام اسلام را زیر پا می‏گذارند و با اسم اسلام علمای اسلام را شهید می‏کنند، آن هم مثل سید محمدباقر صدر که مغز متفکر اسلامی بود و امید این بود که اسلام از او بهره‏برداریهای زیادتری بکند و من امیدوارم که کتابهای این مرد بزرگ مورد مطالعه مسلمین قرار بگیرد و ان شاءاللّه‏ خداوند تعالی او را با اجداد بزرگش محشور فرماید و خواهر بزرگوار مظلومۀ او را هم با جده‏اش محشور کند و امیدواریم که ملتهای اسلامی با قیام خود دست قدرتهای بزرگ را از کشور خودشان کوتاه کنند.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته