بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

خلاصۀ تعالیم اسلام؛ نه ظالم باشید و نه مظلوم

من تشکر می‏کنم از آقایانی که، سفرای محترمی که امروز برای سالروز پیروزی ملت اسلام و انقلاب شکوهمند ایران اینجا تشریف آوردند. و من به همۀ ملتهای مظلوم و همۀ مستضعفین جهان این روز را ـ که طلیعۀ بیرون آمدن از زیر یوغ ابر قدرتهاست و خارج شدن از تحت سلطۀ سلطه‏جویان ـ تبریک عرض می‏کنم.

ملت اسلام پیرو مکتبی است که برنامۀ آن مکتب خلاصه می‏شود در دو کلمۀ؛لا تَظْلِمُونَ وَلا تُظْلَمُون[1]. ما در طول تاریخ تحت ظلم و ستم قدرتهای داخلی و خارجی بودیم. خصوصاً در این نیم قرن آخر که با دست دولتهای بزرگ این رژیم را به روی کار آوردند. رضا خان را انگلیسها؛ و محمدرضا را متفقین. در طول این پنجاه سال ما از همۀ ابعاد، تحت فشار و ظلم بودیم. ظلم و تجاوز فرهنگی؛ ظلم و تجاوز نظامی؛ ظلم و تجاوز اقتصادی، و اجتماعی. ما در طول این پنجاه سال حاضر بودیم در یک کشوری که تحت سلطۀ خارجی به دست عمّال آنها که از خود افراد داخلی بودند. شاهد ظلمهایی بودیم که اگر در تاریخ ثبت بشود، کتابی باید در آن باب نوشته بشود. آن ظلمهایی که به مذهب کردند و آن ظلمهایی که به ملت؛ به بانوان، به جوانان، به روشنفکران و به علمای اسلام کردند چیزهایی نیست که بشود در یک روز و چند روز تفصیل آن را بیان کرد. ملت ما
بعد از اینکه این فشار آنها را به جان آورد و جان آنها به لب رسید، قیام کردند. در این قیام ـ که تقریباً بیش از پانزده سال طول کشید ـ قربانیان فراوان دادند؛ و با قیمت خونهای جوانها و کشتارهای دستجمعی که از آنها شد، معلولینی که برای ما به ارث رسید شاهد آن‏قدر ظلم بودند تا جانشان به لب رسید و قیام کردند، دست آن قدرت ظالم را و آن قدرت وابسته را از کشور خودشان دور کردند؛ و همین طور دست کسانی که این مملکت را به غارت می‏بردند و به اسم خرید و فروش همه چیزهای ما را برایگان می‏بردند.

ما تحت رهبری پیغمبر اسلام این دو کلمه را می‏خواهیم اجرا کنیم؛ نه ظالم باشیم و نه مظلوم. ما در طول تاریخ مظلوم بودیم. از همه جهات مظلوم بودیم. و ما امروز می‏خواهیم که مظلوم نباشیم؛ و ظالم هم نباشیم. ما تعدی به هیچ کشوری به واسطۀ دستوری که به ما رسیده است از اسلام، نخواهیم کرد؛ و تجاوز به هیچ فردی نخواهیم کرد، و نباید بکنیم. تجاوز به هیچ کشوری نخواهیم کرد، و نباید بکنیم. لکن از تجاوز دیگران هم باید جلوگیری کنیم. مردم ما امروز ـ از زن و مرد، صغیر و کبیر ـ عازم این هستند که در مقابل تجاوزهایی که تاکنون به آنها شده است و امروز جلوگیری شده است بایستند؛ و جان خودشان را فدای آزادی و استقلال و فدای بیرون رفتن از زیر بار ظلم کنند. و ما از همۀ ملتها و از همۀ دولتها این توقع انسانی را داریم. اگر دولتهای اسلامی هستند و تَبَع اسلام هستند، دستور اسلام است که نباید ظلم بکنید و نباید تحت بار ظلم بروید. و اگر تابع عیسای مسیح هستند، عیسای مسیح، ظلم را به هیچ وجه روا نمی‏داشت. و اگر تابع موسای کلیم هستند، موسای کلیم هم ظلم را روا نمی‏داشت و زیر بار ظلم هم نمی‏رفت. این برنامۀ انبیاست؛ برنامۀ الهی است که به وسیلۀ انبیا به بشر ابلاغ شده است که مردم نباید ظالم باشند، حتی دو درهم، حتی یک تومان. و نباید قبول ظلم بکنند. همین طور ما که تلخی ظلم را چشیدیم. و من از زمان رژیم اسبق شاهد ظلمهایی بودم که به این ملت شد. و در رژیم دوم و ما قبل این رژیم، رژیم منحوس پهلوی، ما شاهد بودیم که با این ملت رفتار انسان با حیوانات هم نمی‏شد! حیواناتی بر ما مسلط شدند که به هیچ چیز ما و به هیچ جهت شرفی که انسان باید داشته باشد احترام نمی‏گذاشتند. سَبُعهایی بر ما سلطه
پیدا کردند که جوانان ما را در تحت ظلم و سَبُعیّت خودشان و ستم خودشان در زندانها از بین می‏بردند، و آنها را با فجیعترین صورت می‏کشتند و شکنجه می‏دادند.حتی شکنجه‏گر از اسرائیل می‏آوردند تعلیم بکنند شکنجه را! ما امروز غلبه کردیم بر آن ظلمها و ملت ماغلبه کرد بر آن رژیم، و غلبه کرد بر آن کسانی که در داخل این مملکت می‏خواستند این مملکت را از دست ما همه چیزش را بگیرند و تمام ثروت این مملکت را، چه ثروت انسانی و چه ثروتهای طبیعی و زیرزمینی و روی زمینی را، از ما می‏خواستند برایگان بگیرند و از ما نعمت را سلب کنند. ملت ما قیام کرد و دست آنها را کوتاه کرد. و ما با هیچ قیمتی این متاعی را که به دست آوردیم از دست نخواهیم داد. اگر سوابق امور را ملاحظه کنید و چنانچه این صدامی که ادعای پوچی دارد اگر سوابق امور را ملاحظه کند، و چنانچه توجه به تاریخ داشته باشید، عراق جزء ایران است؛ مداین از ماست و از ایران است. و شواهد موجود است در خود مداین و در طاق کسری[2]: آن بنای عظیم کسری الآن در[نزدیک]بغداد موجود است. لکن ما از باب اینکه تابع اسلام هستیم و قراردادهایی که شده است محترم می‏شماریم، هرگز بنای این مطلب را نداریم که حتی به یک وَجَب از مملکت عراق ـ که به حسبْ حالا مال عراق است ـ تعدی کنیم. و حتی یک وَجَب از زمین خودمان را نخواهیم به دیگران داد. نه ظلم می‏کنیم به آنها؛ و نه تحت ظلم واقع می‏شویم.

رفتار انسانی جمهوری اسلامی و جنایات صدام

آقایان سفرا که اینجا هستند و مُشاهِد این ظلمهایی هستند که از طرف رژیم صدام بر ما واقع شده است و هجوم او را در رادیوها و در مطبوعات شنیده‏اند و دیده‏اند، باید توجه داشته باشند که این رژیم بر ما تعدی کرده است، تجاوز کرده است. و باید این تعدی و تجاوز جبران بشود، باید برگردد به محل خودشان، تا ما ببینیم با او باید چه بکنیم؛
و در این تجاوزات که کرده است دنیا چه حکم می‏کند. بر خلاف همۀ قراردادهای بین المللی، بر خلاف همۀ اخلاقهای انسانی، این شخص تجاوز کرد بر ما و بر مملکت ما و به کشتار داد جمعیتهای کثیری از انسانها را، انسانهای عزیزی که ما داشتیم؛ جوانهای ما را، پیرمردهای ما را، اطفال ما را، پیرزنهای ما را[آنها را]از خانمان خودشان دور کردند. و همین طور مدت کثیری است که دسته دسته و فوج فوج کسانی که در مملکت عراق بودند و اهل آن مملکت بودند، برای اینکه در سابق اجداد آنها از ایران رفته آنجا و بعد هم آنجایی شده است، از آنجا بیرون کردند و آواره کردند. و ما آنها را به واسطۀ انسانیت و به واسطۀ اسلامیتی که داریم، آنها را پذیرفتیم، و با آنها با آغوش باز به طوری که با کشور خودمان و افراد کشور خودمان عمل می‏کنیم عمل کردیم.

ما در این جنگی که آنها هجوم آوردند و تحمیل به ما کردند، اُسَرای بسیار از آنها داریم، پناهندگان بسیار از آنها داریم؛ لکن با اُسَرا عملی کردیم که هیچ کس با اُسَرای خودش آن عمل را نمی‏کند. ما مثل برادرهای خودمان با آنها عمل کردیم. در صورتی که اُسَرایی که از ما آنها گرفتند تحت شکنجه هستند. حتی وزیر نفت[3]ما الآن تحت شکنجه است. آن طوری که حتی در روزنامه‏های این دو روز نوشته بودند، به واسطۀ شکنجه در خطر است، و شاید خدای نخواسته از شکنجه‏هایی که می‏کنند و کردند جان سالم به در نبرد. این آن رژیمی است و آن شخصی است که در طائف آن لا طایلها را می‏گوید و اظهار مظلومیت می‏کند؛ و نیست کسی که بنشاند او را در یک محکمه‏ای و از او بازجویی کند که آیا این مظلومیتهایی که اظهار می‏کنید، ظالمی هستید که به صورت مظلوم خودتان را جلوه می‏دهید و خائنی هستید که خودتان را امین ملت عرب می‏دانید، و آیا ملت عراق شما را قبول دارند، پذیرا هستند؟ شما دو روز اختناق را از ملت عراق بردارید تا معلوم
بشود که کی با شما موافق است. همان طوری که شاه سابقِ معدوم ایران هم ادعا می‏کرد که ملت با من است! و دیدید که ملت چه طور با او بود. ملت عراق هم همین طور است که اگر سرنیزه از روی آنها برداشته بشود، خواهند دید که چه طور موافق‏اند با این آدم و این مطلب که «عُروبَت»[4]را من می‏خواهم تقویت کنم؛ این برخلاف اسلام است. ما عَرَبیت را و عَجَمیت را و تُرکیّت را و همه نژادها را پذیرا هستیم، لکن نه به آن معنایی که «حزب بعث» عراق قائلند که باید عرب باشد، و نه عجم و نه ترک و نه دیگران. همان مطلبی است که هیتلر می‏گفت، آن مملکت خودش را و نژاد خودش را نژاد برتر می‏دانست؛ و بر مردم و بر جهان آن کرد که همه شنیدید یا دیدید. ما نه ظلم خواهیم کرد؛ و نه مظلوم خواهیم واقع شد. این مطلبی که اینها در بوق کردند که ما خیال تجاوز داریم به همۀ ملتها و همۀ دولتهای دنیا یک مسئلۀ فاسدی است و یک تهمتی است و یک افترایی است که این مرد جنایتکار و این حزب جنایتکار به ما زده است. ما کراراً گفته‏ایم که ما به حسب دستور اسلام، نه ظالم هستیم و نه مظلوم. نه می‏توانیم زیر بار ظلم برویم، و نه خود ظلم می‏کنیم. نه یک وَجَب از خاک دیگران را طمع به آن داریم، اگر قدرت هم داشته باشیم، اگر قدرت گرفتن همۀ دنیا هم داشته باشیم، بنا بر این نیست. دستور این نیست و برنامۀ اسلام این نیست که تجاوز کنیم. لکن یک وَجَب از مملکت خودمان هم نخواهیم به دیگران داد. صدام را به جای خود نشاندیم، و بعد هم بیشتر می‏نشانیم.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏ و برکاته