بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

توطئۀ دشمنان؛ انزوای روحانیون

من اول باید از علمای اعلام بلاد، برادران ائمۀ جمعه از اهل سنّت و از اهل تشیّع تشکر کنم که زحمت کشیدند و اینجا تشریف آوردند. و همین‏طور از سایر برادرانی که در اینجا تشریف دارند و با ناراحتی نشسته‏اند یا ایستاده‏اند تشکر می‏کنم و بعض مطالبی که تنبُّهش لازم است ولو خود شما می‏دانید. یک مطلبی که همه می‏دانید و می‏دانیم این است که شیاطین بزرگ و کوچک و آنهایی که می‏خواستند و می‏خواهند تمام قدرتها را در هر جا قبضه کنند و تمام منافع ملتها را چپاول کنند، از سالهای طولانی نقشه‏های عجیب و غریبی داشته‏اند، و مع‏الأسف قشرهای زیادی غافل بودند؛ از جمله این مطلب که روحانیون در امور سیاسی نباید دخالت کنند. آنها باید مردم را در این نماز و روزه و امثال اینها هدایت کنند، و جای آنها و شغل آنها مسجد است و منزل، مسجد بیایند و نماز بخوانند، منزل بروند و استراحت کنند، و به طوری این تبلیغ شده بود که همه باورشان آمده بود تقریباً، و دخالت در سیاست یک فحشی بود برای اهل علم. اگر می‏گفتند فلان آخوند سیاسی است، این به منزلۀ یک فحش تلقّی می‏شد. و خود مردم و بلکه خود روحانیون هم بسیاریشان این مسئله را باورشان آمده بود. اگر راجع به یک امر اجتماعی، یک امری که راجع به ملت است گفته می‏شد، بعضیها می‏گفتند که ما در امور سیاسی دخالت نمی‏کنیم. و اگر یک ملاّیی در امر سیاست ملت و مصالح کشور صحبت می‏کرد، می‏گفتند که این سیاسی است و برخلاف موازین است. این مسئله‏ای بود که این قدر

رویش تبلیغات کرده بودند در داخل و خارج که به این زودی نمی‏شد از ذهن مردم بیرون کرد. آنها می‏خواستند که یک قشر بزرگی از جامعه را ـ که جامعه هم تَبَع آنها هست ـ منزوی کنند و خودشان به جای آنها بنشینند. حکومت مال ما، نماز جماعتِ خشکی که در آن اصلاً صحبت از اجتماعی و سیاسی نباشد هم مال شما.

من یک قصه‏ای از مرحوم حاج آقا روح‏اللّه‏ خرم‏آبادی[1]شنیدم و یک قصه هم خودم دارم. مرحوم آقای کاشانی[2]ـ رحمه‏اللّه‏ ـ را که تبعید کرده بودند به خرم آباد و محبوس کرده بودند و در قلعۀ فلک الافلاک[3]یا کجا، آقای حاج آقا روح‏اللّه‏ می‏فرمودند که من از آن کسی که رئیس ارتش آنجا، و آقای کاشانی هم تحت نظر او بود و محبوس بود ـ من حالا وقتی می‏گویم محبوس در زمان رضاخان، شما خیال می‏کنید مثل حبسهای عادی زمانهای دیگر بود، البته پسرش هم مثل پدر بود لکن آن کسی که گرفتار می‏شد اگر از اشخاصی عادی بود همچو مرعوب می‏شد که در حبس یک کلمه‏ای که برخلاف مثلاً دولت یا آن کسی که در آنجا هست بزنند، امکان نداشت برایشان ـ مرحوم حاج آقا روح‏اللّه‏ گفتند که من از این رئیس ارتش که در آنجا بود خواهش کردم که من را ببرد خدمت مرحوم آقای کاشانی، قبول کرد و ما را بردند پیش ایشان. آن رئیس، آنجا بود و من هم بودم و آقای کاشانی. آن شخص شروع کرد صحبت کردن، و رو کرد به آقای کاشانی که آقا شما چرا خودتان را ـ قریب به این معانی ـ به زحمت انداختید؟ آخر شما چرا در سیاست دخالت می‏کنید؟ سیاست، شأن شما نیست، چرا شما دخالت می‏کنید؟ از این حرفها شروع کرد گفتن. آقای کاشانی فرمودند: «خیلی خری»!

شما نمی‏توانید که این کلمه در آن وقت مساوق با قتل بود. ایشان گفتند: «تو خیلی خری، اگر من دخالت در سیاست نکنم کی دخالت بکند؟» یک قصه هم من خودم دارم. وقتی که ما در حبس بودیم و بنا بود که حالا دیگر از حبس بیرون بیاییم و برویم قیطریّه[4]و در حصر باشیم، آن رئیس امنیت آن وقت[5]در آنجا حاضر بود و ما بنا بود از آن مجلس برویم، ما را بردند پیش او. او ضمن صحبتهایش گفت که: آقا! سیاست عبارت از دروغگویی است، عبارت از خُدعه است، عبارت از فریب است، عبارت از پدرسوختگی است، این را بگذارید برای ما. من به او گفتم: این سیاست مال شماست! البته بعدش آمد دروغی گفت که[فلانی]بنا گذاشتند که در سیاست دخالت نکنند و ما هم جوابش را دادیم. مسئله این است، البته سیاست به آن معنایی که اینها می‏گویند که دروغگویی، با دروغگویی، چپاول مردم و با حیله و تزویر و سایر چیزها، تسلط بر اموال و نفوس مردم، این سیاست هیچ ربطی به سیاست اسلامی ندارد، این سیاست شیطانی است. و اما سیاست به معنای اینکه جامعه را راه ببرد و هدایت کند به آنجایی که صلاح جامعه و صلاح افراد هست، این در روایاتِ ما برای نبّی اکرم با لفظ «سیاست» ثابت شده است. و در دعای، در زیارت جامعه ظاهراً هست که «ساسَةُ العباد»[6]هم هست. در آن روایت هم هست که پیغمبر اکرم مبعوث شد که سیاست امت را متکفّل باشد.[7]

معنای صحیح سیاست

باید عرض کنم که سیاست برای روحانیون و برای انبیا و برای اولیای خدا حقّی است، لکن سیاستی که آنها دارند، دامنه‏اش با سیاستی که اینها دارند فرق دارد. ما اگر فرض کنیم که یک فردی هم پیدا بشود که سیاست صحیح را اجرا کند، نه به آن معنای شیطانی فاسدش، یک حکومتی، یک رئیس جمهوری، یک دولتی سیاست صحیح را هم اجرا

کند. و به خیر و صلاح ملت باشد، این سیاست یک بُعد از سیاستی است که برای انبیا بوده است و برای اولیا و حالا برای علمای اسلام. انسان یک بُعد ندارد، جامعه هم یک بُعد ندارد، انسان فقط یک حیوانی نیست که خوردن و خوراک همۀ شئون او باشد. سیاستهای شیطانی و سیاستهای صحیح اگر هم باشد امّت را در یک بُعد هدایت می‏کند و راه می‏برد و آن بُعد حیوانی است. بعد اجتماع مادی است و این سیاست یک جزء ناقصی از سیاستی است که در اسلام برای انبیا و برای اولیا ثابت است. آنها می‏خواهند ملت را، ملتها را، اجتماع را، افراد را هدایت کنند، راه ببرند در همۀ مصالحی که از برای انسان متصور است، از برای جامعه متصور است. همانی که در قرآن صراط مستقیم گفته می‏شود،اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمْ[8]ما در نماز می‏گوییم. ملت را، اجتماع را، اشخاص را راه ببرد به یک صراط مستقیمی که از اینجا شروع می‏شود و به آخرت ختم می‏شود. الی اللّه‏ است.

سیاست این است که جامعه را هدایت کند و راه ببرد، تمام مصالح جامعه را در نظر بگیرد و تمام ابعاد انسان و جامعه را در نظر بگیرد، و اینها را هدایت کند به طرف آن چیزی که صلاحشان هست، صلاح ملت هست، صلاح افراد هست و این مختص به انبیاست. دیگران این سیاست را نمی‏توانند اداره کنند. این مختص به انبیا و اولیاست و به تبع آنها به علمای بیدار اسلام. و هر ملتی علمای بیدارش در زمانی که آن ملت نبیشان بوده است. اینکه می‏گویند شما دخالت در سیاست نکنید و بگذارید برای ما، شماها سیاستتان، سیاست صحیحتان هم یک سیاست حیوانی است. آنهایی که فاسدند، سیاستشان سیاست شیطانی است. آنهایی که صحیح راه می‏برند باز سیاستی است که راجع به مرتبۀ حیوانیت انسان، راجع به رفاه این عالم، راجع به حیثیاتی که در این عالم هست راه می‏برند. لکن انبیا، هم این عالم را و هم آن عالم را ـ و اینجا راه است برای آنجا ـ اینها هدایت می‏کنند. مردم را به این راه و آنچه که صلاح ملت است، صلاح جامعه

است. اینها آنها را به آن صلاح دعوت می‏کنند. و صلاح مادی و معنوی از مرتبۀ اوّل تا آخری که انسان مراتب کمال دارد. سیاستمداران اسلامی، سیاستمداران روحانی، انبیا ـ علیهم السلام ـ شغلشان سیاست است. دیانت؛ همان سیاستی است که مردم را از اینجا حرکت می‏دهد و تمام چیزهایی که به صلاح ملت است و به صلاح مردم است. آنها را از آن راه می‏برد که صلاح مردم است که همان صراط مستقیم است.

لزوم دخالت روحانیت در امور اجتماعی ـ سیاسی

شما آقایان و همۀ ملت باید توجه کنید که سابقاً ما را آن طور تربیت کرده بودند، و به واسطۀ تبلیغاتی که قدرتهای چپاولگر درست کرده بودند که ما را از سیاست جدا کنند و ما دخالت در هیچ امر اجتماعی مردم، در هیچ امر سیاسی مردم نکنیم، و آنهایی که می‏خواهند انجام بدهند وظیفه‏شان را برای اَبرقدرتها، به دست بگیرند سیاست را و حکومت را و همۀ چیزها را، و بکشانند مردم را به طرف آن مرتبه‏ای، آن چیزی که خودشان می‏خواهند و قدرتهای بزرگ می‏خواهند؛ یعنی ما را بکشانند یا به دامن شرق و یا به دامن غرب. و این سیاست، سیاست شیطانی است. و بر فرض اینکه اینها سیاست انسانی هم داشته باشند، بیش از یک بُعدش را ندارند. تمام ابعادش را انبیا داشته‏اند و از آنها ارث رسیده است به علمای متعهد. ما نباید[خیال کنیم]، خیال نکنید که این قدرتهای بزرگ از ما دست برداشته‏اند. الآن همۀ حیله‏ها در کار است که شما را از سیاست کنار بزنند، شما را نگذارند در امور اجتماعی دخالت بکنید، شما را نگذارند در حکومت هیچ دخالتی بکنید. بله، ما یک وقتی که در نجف بودیم این کلمه را گفته‏ام من که علما مرتبه‏شان بالاتر از این است که داخل بشوند در امور اجرایی. لکن در وقتی که افرادی باشد که آن افراد، متعهد به اسلام باشند و بتوانند کارها را روی موازین اسلامی اجرا کنند، نه اینکه اگر هیچ کس هم نباشد و اشخاصی باشند که نتوانند روی مجاری اسلامی عمل کنند یا نخواهند روی مجاری اسلامی عمل کنند، باز هم آقایان بروند کنار بنشینند و تماشاچی باشند که آنها ما را بکشانند به آنجایی که خودشان می‏خواهند. مسئله

این نیست. مسئله این است که اگر سیاستمدارانی باشند که همان معنایی را که مسلمین می‏خواهند ولو در همین یک بعدش، ولو در همین بعد دنیایی‏اش. آنها طوری سیاست را انجام بدهند که ما استقلالمان و آزادیمان محفوظ بماند، و ما به طرف شرق یا به طرف غرب کشیده نشویم، البته آنها بکنند، هیچ مانعی ندارد و علما هم می‏روند. وقتی دیدند که اینها هستند، می‏روند مشغول کارهای خودشان می‏شوند که آن هم سیاست است منتها سیاست روحانی. اما وقتی که ما ببینیم که این طور نیست که تمام این پستها را و تمام این قدرتها را اینها اگر دستشان بیاید صرف می‏کنند در اینکه جامعۀ ما را به جامعۀ مستقل و آزاد بکشند، ناچاریم ما که اشخاصی که متعهد هستند و ما را نمی‏کشانند به این طرف و آن طرف، دخالت بدهیم در امور، نظارت بدهیم در امور. و همۀ ما و همۀ شما و همۀ نسلهای آتیه، آنها باید چشم و گوششان را باز کنند که دوباره هی شیطانها نیایند تزریق کنند که آقا، علما را چه به سیاست. علما را چه به دخالت در امور مملکتی. این یک نقشه شیطانی است که الآن هم مشغول پیاده کردن آن هستند و مشغول تبلیغاتش هستندو بناءً علیه بر شما ائمۀ جمعه و جماعت و بر همۀ ائمۀ جمعه‏ها و جماعتها در همه قُطرهای[9]اسلامی، در همه ممالک اسلامی این مطلب لازم است بلکه فرض است که مردم را بیدار کنید و به مردم بفهمانید این معنا را که این نغمه‏ای که در همۀ ممالک اسلامی بلند است که علما نباید دخالت در سیاست بکنند، این یک نقشه‏ای است مالِ ابرقدرتها. مجری‏اش اینها هستند که در داخل کشورها هستند. به حرف اینها گوش ندهید. و بخوانید به گوش ملت که ملت بفهمد این معنا را که این نغمه، نغمه‏ای است که می‏خواهند علما را از سیاست کنار بزنند، و آن بکنند که در زمانهای سابق بر ما گذشته است. بیدار باشیم و همه توجه به این معنا داشته باشیم. و نسلهای آینده هم توجه به این معنا داشته باشند که راهشان را یک وقت، این راهی که الآن مسلمین خودشان این راه را پیدا کرده‏اند، این راه را گم نکنند آنها.

مسئولیّت همگانی در برابر اسلام

و مطلب دیگری که باز دنبالۀ همین مسائل است، این است که روحانیون در هر جا که هستند، چه ائمۀ جمعه و چه ائمۀ جماعات و چه کسان دیگری که مشغول شغل روحانی هستند، اسلام امروز به ملت ما و به شما که شاخص هستید و اولی هستید سپرده شده است. ما امروز همه پاسدار اسلام هستیم. تمام ملت از دولتها گرفته و قوای نظمی و انتظامی گرفته و نظامی و انتظامی گرفته و تا همۀ قوای مسلّحه، همۀ بازارها، همۀ اداره‏جات، تمام ملت، بی‏استثنا مسئول هستیم در مقابل خدای تبارک و تعالی برای این امانت. این اسلام که امانت است و دست ماست، اگر ما به این امانت خدای نخواسته خیانت بکنیم، این یک گناهی است که معلوم نیست که آمرزیده بشود. فرق دارد با گناههای دیگری حتی با کبایر گناههای دیگر. برای اینکه بسیاری از گناهها هست که به خود انسان برمی‏گردد، به جامعه برنمی‏گردد. لکن خیانت به این امانت، خیانت به اسلام و خیانت به ملتهای مسلم است. باید توجه کنید که اگر اشخاصی در تمام این ارگانهایی که الآن بعد از انقلاب به وجود آمده، چه آنهایی که خودرو پیدا شده‏اند و خود ملت آنها را ایجاد کرده‏اند، و چه آنهایی که مثلاً مقامات ایجاد کرده‏اند، باید توجه به این معنا بکنید که اگر اینها یک قدم بردارند بر خلاف اسلام، بر خلاف مصالح مسلمین، مسئول هستند. مسئولیتی که بالاتر از آن مسئولیتی است که انسان نسبت به کارهای خودش دارد. شخصی خودش دارد.

خطر نفوذ افراد ناصالح در ارگانهای انقلاب

و این را باید توجه بکنند آقایان که در بین این ارگانهایی که هست، مثل سپاه پاسداران، مثل ارتش، مثل کمیته‏ها، مثل دادگاهها و همۀ این جاهایی که بعد از انقلاب به عنوان و اسم یک گروهی پیدا شده است، شیاطین ننشسته‏اند که اینها خالص باشند. در بینشان افرادی نفوذ کرده‏اند و به واسطه آن نفوذ، کارهایی در آنجا انجام می‏دهند، برای اینکه روحانیین را و همین‏طور پاسدارها را و همین‏طور کسان دیگر را یا به جان هم

بریزند و یا منزوی کنند. الآن روزی شاید بیشتر از صد تا گاهی سیصد تا گاهی دویست تا نامه برای من می‏رسد، با اینکه من کاره‏ای نیستم، و در آن شکایت می‏کنند، شکایات از همۀ این ارگانهایی که هست. من نمی‏خواهم بگویم شکایات همه صحیح است، بسیاریش هم نامربوط زیاد توی آن هست، لکن باید این مطلب که یک توطئه‏ای هست برای شکایت درست کردن، این توطئه از شوفرهای تاکسیها و اتومبیلهای دیگر، اتوبوسها و اینها شروع می‏شود تا هر جایی که یک جمعیتی با هم مجتمع هستند. در بین اینها افرادی هستند که اینها مأمورند برای اینکه شایعه درست کنند و پراکنده کنند. می‏گویند در تاکسیها تا می‏نشینیم یک کسی شروع می‏کند یک حرفی از، مثلاً از یک عالم یا از علما یا از یک کمیسیون یا از مجلس شورا یا از کذا. الآن همۀ اینهایی که اشتغال به یک کاری دارند، چه دادگاههایی که به قضاوت و به رسیدگی به امور قضایی مشغول هستند و چه این هیأتهایی که برای اینکه زمینها را مثلاً، آن زمینهایی که مشروع است تقسیم کنند، و چه جهاد سازندگی و جهاد دیگر و گروههایی که هستند، اینها در بینشان یک افرادی نفوذ کرده است که این افراد یک کاری انجام می‏دهند. و دستجاتی که مربوط به همین افراد هستند آن را دامن می‏زنند و بزرگش می‏کنند. و شما یک وقت چشمتان را باز می‏کنید که همۀ این ارگانهای دولتی و اسلامی از مجلس گرفته تا دادگاهها و تاهمه جا به واسطۀ تبلیغات اینها مُشوَّه می‏شود روحشان؛ یعنی جمهوری اسلامی که عبارت از این چیزهایی است که حکومت است و مجلس است و سایر ارگانها، این را می‏خواهند مشوّش کنند. و به دنیا بفهمانند که این هم همان رژیم شاهنشاهی است، این هم مثل همان رژیم است، همه چیزش مثل همان رژیم است. می‏آیند می‏گویند که زمینهای مردم و باغات مردم را غصب می‏کنند و هیچ جا هیچ کس هم دخالت در این امر نمی‏کند. می‏گویند این گروههای هفت نفری که گفته شده به آنها، اعلام کردند بر آنها، دولت هم اعلام کرده است که باید در آن چیزهایی که غیر مشروع است دخالت نکنند، آنها دخالت می‏کنند و هیچ اعتنا به این مسائل نمی‏کنند. می‏گویند مصادرۀ اموال مردم، بیجا مصادره می‏شود اموال مردم بدون اینکه جهت شرعی داشته باشد. شما باید توجه

داشته باشید.

و من از ائمۀ جمعه در همۀ بلاد می‏خواهم، و علمایی که هم در آن بلاد هستند همراهی کنند و گروههایی را تعیین کنند برای رسیدگی به این امور، رسیدگی به حال این افرادی که می‏خواهند آشوب درست کنند، رسیدگی به حال دادگاهها و احکامی که از دادگاهها صادر می‏شود. چه بسا اشخاصی هستند که اطلاع قضایی ندارند و خودشان را به طور قاچاق وارد کردند در قضا، قضا شرط دارد و باید نصب بشود از طرف علمایی که بزرگ هستند. اینطور نیست که هر کس هر جا برود قضا را متکفل بشود و حکم بدهد و حکم قتل بدهد و حکم چه بدهد. اینها باید شما آقایانی که در بلاد هستید، خودتان رسیدگی کنید افرادی که از این جناحهای منحرف وارد شدند در این ارگانها، در قضا، در تقسیم اراضی، در جهاد سازندگی، در همۀ اینها، افرادی را متعهد، مطّلع، بیطرف، این افراد را تعیین کنید تا اینکه اینها بروند رسیدگی بکنند و به شما گزارش بدهند و در صدد تصحیحش برآیید. اگر ما بنشینیم اینجا، هرچه می‏شود در هر جا، هر کس هر کاری می‏خواهد بکند ما اعتنا به آن نکنیم، این فاجعه به بار می‏آورد بعدها. باید شما خودتان بنشینید این کار را بکنید. این یک چیزی است که می‏خواهند تمام آن چیزهایی که فاسد است به گردن روحانیون و به گردن دولت اسلامی بیندازند. و روحانیون و دولت و مجلس و همۀ اینها را از نظر مردم بیندازند و مشوّه کنند. شما باید بیدار باشید، جلوگیری کنید از این معنا. اگر من، من که یک پیرمردی هستم از من نمی‏آید این کارها. شما آقایان هم جوان هستید و هم توجه دارید به مسائل. خودتان یک گروههایی را درست کنید در همه جای مملکت، یک گروههایی درست کنید بررسی کند این امور را. اگر بر خلاف شرع عمل می‏شود، جلویش را بگیرید. چنانچه امر خلافی دارد واقع می‏شود، اشخاصی که لایق نیستند برای این مسائل اگر اینها وارد هستند در دادگاهها یا در سایر جاها، در جهاد سازندگی، در هیئت هفت نفری ـ نمی‏دانم ـ اینها، ما نمی‏خواهیم که یک مملکتی باشد که هرج و مرج یا یک مملکتی باشد که نظر کمونیستها را در این مملکت انجام بدهد یا نظر غربیها را انجام بدهد. باید همۀ این کارها را قبل از اینکه فرصت از دستتان

رفته است، و قبل ازاینکه این خیانتکارهایی که می‏خواهند این مملکت را بازبرگردانند به حال اوّل، پیروزی پیدا کنند و مجال پیدا بکنند، خود شماها باید این کارها را انجام بدهید و افرادی را صالح، مطّلع، بیطرف تعیین کنید بروند در اینجاهایی که این کارها می‏شود، به شکایات مردم رسیدگی کنند. یک دفتری برای شکایات باز کنید، تعقیب کنید شکایت را. ببینید این که شکایت کرده از کجا پیدا شده، صحیح می‏گوید یا غیر صحیح؟ کی القاء به او کرده؟ اینها را باید تعقیب کرد و فهماند به مردم که یک همچو بساطی در کار هست که می‏خواهند خرابکاری بکنند و افرادی هم که واقعاً خرابکاری می‏کنند معرفی باید بشوند به جمعیت‏هایی که آقایان تعیین کنند تا تکلیف آنها را معیّن کنند.

ما اگر بنشینیم و الآن در مملکتمان خلاف شرعهای زیادی خدای نخواسته انجام بگیرد معنایش این است که ما خودمان با دست خودمان جمهوری اسلامی را جمهوری غیر اسلامی‏اش کردیم. ما می‏خواهیم جمهوری اسلامی، یعنی احکام، احکام اسلام باشد نه اینکه هر جایش که آدم دست بگذارد شکایات باشد که اینها خلاف دارند می‏کنند. شکایت باشد که فلان قاضی حکم خلاف دارد. فلان ـ فرض کنید که ـ کسی که می‏خواهد تقسیم زمین را بکند زمینهای مردم را می‏رود تقسیم می‏کند. باغات را می‏رود ـ نمی‏دانم ـ درختهایش را می‏اندازند. اینها رسیدگی می‏خواهد. شما نشستید که یکدفعه صدای ملت بلند بشود که این دولت و این مجلس و این دادگاهها و این کمیسیونها و این همه، اینهایی که هستند هیچ یک آنها اسلامی نیستند، و به ضد شما قیام بکنند. آن وقت هم من موافقت با آنها بکنم؟!

از برکات بزرگ انقلاب؛ وحدت شیعه و سنّی

ان شاءاللّه‏ خداوند شما را توفیق بدهد و جماعاتتان را هر چه زیادتر و هر چه باشکوهتر. این جماعات بسیار مؤثر است، بسیار خوب است. اگر برکت جمهوری اسلامی جز این نبود، این یک برکت بزرگی است که ما را و همۀ برادرهای اهل تشیّع و تسنّن را یک جا جمع کرده و همه‏مان برای اسلام می‏خواهیم کوشش کنیم. و باید همۀ ما

توجه داشته باشیم که مبادا یک وقت تبلیغی بشود که در طول تاریخ تقریباً شده است که ما را، برادرها را از هم جدا کردند. اهل سنت را با ما جدا کردند. ما را از آنها جدا کردند. باید اینها را توجه بکنیم. باید ما با هم برادر باشیم. نگذاریم دیگران بیایند همه چیزمان را ببرند و ما بنشینیم سرش دعوا بکنیم سر یک چیزی که نباید دعوا بکنیم. در هر صورت جماعات باید، این جمعه‏ها باید هر چه بیشتر و هر چه بزرگتر، و ملت باید هر چه بیشتر به این جماعات، حاضر بشود و جمعه را بزرگ بشمارد. و خطبا هم در خطبه‏های خودشان مردم را بیدار کنند. مردم را دعوت کنند به صلاح، دعوت کنند به اینکه این توطئه‏هایی که در اطراف هست الآن این توطئه‏ها برای محو اسلام است. بیدار کنند مردم را تا ـ ان شاء اللّه‏ ـ توفیق حاصل بشود. و ملت ما الآن که بیدار است و متوجه است برسد به آنجایی که همۀ احکام اسلام در این مملکت پیاده بشود، و این الگویی بشود از برای همۀ ممالک اسلامی.

و این جلسه‏ای که آقایان درست کردند و اجتماع کردند و برادرهای اهل سنت و اهل تشیع همه جمع شدند و مسائل را طرح کردند، بسیار کار خوبی است. و من متشکرم از همه که ـ ان شاءاللّه‏ ـ با زهم اجتماعاتشان را بکنند و رسیدگی به حال ملت بکنند. شما باید به حال این ملت رسیدگی کنید. از توطئه‏ها خبر بشوید و جلوگیری کنید و مردم را بیدار بکنید. و امیدوارم که این اجتماعات در بلاد دیگر از مسلمین هم باشد. و همۀ گرفتاریهایی که ملت دارد، حَلاّلش خود شماها باشید. خداوند همۀ شما را عمر و عزّت و عظمت عنایت کند و ملت ما را و ملتهای اسلامی را از تحت قدرتهای شیطانی نجات بدهد.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏