بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

الآن جنگ در ایران است و این خود دلیل بر تهاجم آنها بر ماست و اگر ما مهاجم بودیم در عراق بودیم.

بدون هیچ سابقه و بدون هیچ دلیلی با پایمال کردن تمام مواضع بین‏المللی، صدام اقدام به هجوم به ایران کرد، آن هم با اسلحه‏هایی که آنطور که اشخاص مطلع به من توضیح داده‏اند از اسلحه‏هایی است که تا کنون اسرائیل استفاده نکرده است و ایشان استفاده کرده است و بسیاری از پیرمردها و جوانها و کودکان ما را کشته و بسیاری از مخازن ما را خراب کرده است. البته هرکس اینچنین جنایاتی بکند و شهرها و روستاهای ما را بگیرد، آرزو می‏کند آتش‏بس برقرار باشد. او خورده است و برده است و ظلم کرده است و ما خسارات را بدون جهت دیده‏ایم. این امری است که اینطور امکان ندارد. دولتها اگر می‏خواهند عملی بکنند و صلح و صفا باشد، باید با آن کسی که مهاجم بوده است و هجوم کرده است به یک مملکت اسلامی ـ فرضاً ـ اگر مسلم هم باشد باید دولتهایی که می‏خواهند صلح و صفا برقرار بشود، با او قتال کنند، تا اینکه برگردد به امر خدا.[1]برگشتن به امر خدا مجرد این نیست که از کشور ما بیرون برود؛ خسارات ایران را،
خسارات مالی ایران را ـ خسارات جانی قابل جبران نیست ـ باید جبران کند و قوای خودش را بیرون بکشد و دستش را از مملکت عراق کوتاه کند و حکومت غاصب خودش را کنار بگذارد و ملت عراق را آزاد بگذارد؛ برای اینکه سرنوشت خودشان را به دست بگیرند.

مسئلۀ نزاع بین یک حکومت و حکومت نیست، مسئلۀ هجوم یک بعث عراقی غیر مسلم است بر یک حکومت اسلامی و این قیام کفر علیه اسلام است و بر همۀ مسلمین قتال بر او واجب است. و اگر مسلمین تکلیف خودشان را عمل بکنند ما هرگز بنا نداریم که در ممکلت دیگری دخالتی بکنیم یا هجومی بکنیم. هجوم از طرف آنهاست و برخلاف میل ملت است. این حکومتها بیایند و ملت عراق را آزاد کنند و تضمین کنند آزادی ملت عراق را. ببینند که ملت عراق آیا این حکومت را می‏خواهد یا نمی‏خواهد؟

صدام انتخاباتی اخیراً در عراق پیشنهاد کرد و در مجلسشان گذراندند که هر کس مخالفت کند محکوم به اعدام است، حتی علمایی که ضد او بودند با فشار بردند و از آنها رأی گرفتند.

صدام آنقدری که به مملکت خودش جرم مرتکب شده است و آنقدری که رجال دینی و اسلامی را قتل عام کرده است، آنقدر به مملکت ما تجاوز نکرده است. تجاوز او بر ملت خودش بیشتر از تجاوز اوست بر ما. بر ما و بر شما و بر همۀ مسلمین واجب است که او را به جای خودش بنشانند و خساراتی که بر عراق و ایران وارد شده است از او مطالبه کنند.

ما دعوا با کسی نداریم، لکن خسارات عراق و ایران را می‏خواهیم.

ما اسلام را می‏خواهیم حفظ کنیم و با بودن این حزب در عراق، اسلام در خطر است، در خطر کفر است. و شما با کسانی که در این امر وارد هستند، از قبیل دولت ایران، مجلس ایران و رئیس جمهور ایران مذاکره کنید. آنها هم همین معنا را خواهند به شما گفت.

و ما از خدای تبارک و تعالی می‏خواهیم که بین مسلمین اتفاق و وحدت باشد تا دیگران ما را نچاپند. و ما خودمان مستقل باشیم و کشور خودمان را خودمان اداره کنیم.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏ و برکاته

[در پایان این دیدار آقای حبیب شطی از امام پرسید: آیا اجازه می‏دهند که عده‏ای از رؤسای دولتهای اسلامی در رأس هیأتی جهت بررسی به ایران بیایند و با شما دیدار کنند. امام در پاسخ وی فرمودند:]

برای رسیدگی به جنایات صدام، آمدن به ایران مانعی ندارد.