بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

جوانمردیهای ارتش و نیروهای مسلح

من یک کلمه با ارتش خودمان صحبت دارم، و یک کلمه با ملت و یک کلمه با ارتش عراق و یک کلمه با ملت عراق. جوانمردی ارتش و سایر قوای مسلحه ـ مثل سپاه پاسداران و دیگران ـ ما را به یاد جوانمردیهای صدر اسلام انداخت. در صدر اسلام با اینکه قوای دشمن با قوای اسلام قابل مقایسه نبودند، در جنگ روم، هفتصد یا هشتصد هزار آنها بودند و سی‏هزار هم لشکر اسلام، و آن طلیعۀ لشکر ـ که پیشروها هستند ـ شصت هزار نفر بودند، دو مقابل تمام لشکر اسلام، خالدبن ولید ـ که یکی از سردارهای اسلام بود گفت: ما باید یک ضربه‏ای به اینها بزنیم تا اینکه روحیه‏شان را از دست بدهند ـ حالا به این تعبیر که من می‏گویم ـ و ما سی نفر می‏رویم با این طلیعه که شصت هزار نفرند، سی نفرمان می‏رویم با آنها جنگ می‏کنیم. بالاخره عده‏ای قبول نمی‏کردند. بالاخره بنا شد شصت نفرشان بروند و جنگ کنند، شبیخون بزنند. شصت نفر رفتند و شب شبیخون زدند، و آن شصت هزار نفر را تار و مار کردند، از بین بردند.

وحدت کلمه و اتکال به خداوند رمز پیروزی

ما در تمام طول مدتی که در این قضایای ایران بودیم، همیشه به حسب قوا و به حسب آن چیزهایی که در جنگ مثلاً باید به کاربرد، ما در مقابل ارتشی که آن وقت شاه مخلوع داشت یک چیز ناچیزی بودیم، و دنبالش بگذارید که او قوای بزرگ دنیا؛ ابرقدرتها را
همراه داشت، و ما از این اسباب طبیعی کسی را نداشتیم که همراه باشد. آخر هم که سی میلیون جمعیت ایران بود باز در مقابل چند صدمیلیون جمعیتی که با ما مخالف بودند. آن چیزی که مطرح است در جنگ، عدد نیست. آن چیزی که مطرح هست آن قدرت فکری انسان هست. همان قدرتی که با اتکال به خدا در صدر اسلام، یک عدۀ کمِشان لشکرهای زیاد را به هم می‏زد، و اوضاعشان را به هم می‏زد. بحمداللّه‏ در مملکت ما هم با اینکه عدد کم است، و آنها ـ دشمنهای ابرقدرت ـ زیاد، لکن امتحان داد ملت ما به اینکه با این وحدت کلمه، و با این اتکال به ذات مقدس حق تعالی، می‏تواند که آن لشکرهای زیاد را و آن جمعیتهای زیاد را شکست بدهد. پس آنکه مطرح هست، آن قدرتی است که برای اشخاص از غیب پیدا می‏شود، و آن قدرت بحمداللّه‏ الآن هست، و آنطوری که برای ما ذکر می‏کنند الآن در ارتش و در سپاه پاسداران و در سایر قوای انتظامی و نظامی ما آن قدرت هست. همچنین هست که اگر چنانچه، دَم مرگ هم باشند، مع‏ذلک فریادشان به اللّه‏اکبر بلند است و حمله می‏کنند. چند نفر معدود در یک پایگاهی هستند و بودند آن وقت، و از آن طرف آن جمعیت زیادی که در کردستان بود و حمله می‏کرد. اینها با جمعیت کمی جواب آنها را می‏دادند. برای اینکه، اینها اتکال به خدا داشتند و آنها اتکال بر خدا نداشتند. پس ارتش ما نباید بگوییم که یک ارتشی است که مثل ارتشهای دیگر است. ژاندارمری ما هم مثل ژاندارمری دیگر است. سپاه پاسداران ما هم مثل قوای مسلح دیگران است. این صحیح نیست. برای اینکه سپاه دیگران، ارتش دیگری برای کی جنگ می‏کند؟ ارتش عراق برای صدام‏حسین. کدام عاقل است که برای صدام‏حسین جان خودش را بدهد؟ که چه بشود؟ ارتش ما حجت دارد. می‏گویند که ما اگر بمیریم پیش خدا می‏رویم. این روحیه است که مقدّم می‏دارد. این روحیه‏ای که عقیدۀ ایمانی‏اش این است که من اگر کشته بشوم، یک توفیقی است برای من، و من می‏روم در جوار رحمت‏الهی. این روحیه است که ما را پیروز کرده، و ارتش ما هم این روحیه را بحمداللّه‏ دارند. و سایر قوای مسلحه ما هم از قبیل پاسدارها و ژاندارمری و شهربانی و همینهایی که در حال نظم و انتظام هستند. پیام من به ارتش این است که اولاً تقدیر می‏کنم از شماها.
از همۀ قوای مسلحه تقدیر می‏کنم به اینکه شماها مردانه و مثل سربازهای صدر اسلام الآن دارید عمل می‏کنید. و به آنها بشارت می‏دهم که شما اگر بکشید آنها را، شما به بهشت می‏روید، و اگر آنها هم شما را بکشند، شما به بهشت می‏روید. این هم بشارتی است. پس این قدرت، یک قدرت الهی است، و قوای انتظامی، نظامی و سپاه پاسداران ما مجهز به قوۀ الهی هستند. سلاحشان اللّه‏اکبر است و هیچ سلاحی در عالم مقابل همچو سلاحی نیست. ملت ما هم همین طور است.

مدد غیبی در تحول روحی ملت

این تحولی که پیدا شد در ملت، یک تحولی بود که الهی بود. امکان نداشت کسی تصور این را بکند که سی میلیون جمعیت یا بیشتر، که اکثراً کار نداشتند به این کارها، زمان طاغوت مردم کارشکنی می‏کردند یا اکثرشان کاری هم نداشتند، هر کاری می‏کردند، کرده بودند، و همچو خوف در آنها پیدا شده بود که یک پاسبان اگر می‏رفت در بازار و هر حکمی می‏کرد، تخلف نمی‏کردند. یک‏وقت یک دست غیبی پیدا شد، که این دست غیبی متحول کرد این مردمی که ضعیف بودند، به یک اشخاص پولادین. و با عده‏ای که البته زیاد بودند لکن مجهز نبودند. همۀ سلاحها دست آنها بود. بدون خوف از اینکه این چیزی که دارد می‏آید تانک است. این چیزی که دارد می‏آید مسلسل است. بدون خوف این وارد می‏شدند. بعضی‏شان می‏رفتند روی آن چیزهایی که می‏آوردند، آن آلاتی را که می‏آوردند، روی آن سوار می‏شدند و می‏رفتند. این یک قدرت الهی بود که ملت ما داشت، و الآن هم بحمداللّه‏ دارد. و این توهّم است که انسان خیال کند که حالا دیگر کاری ندارند. حالا دیگر چه. اینها دلخوشی است که بعضی طایفه‏ها و بعضی گروهها به خودشان می‏دهند، که حالا دیگر مثلاً آنطور نیست. ولی ما می‏بینیم که در مشکلات یکدفعه همۀ اینها می‏آیند قیام می‏کنند. الآن در خرمشهر و در جاهای دیگری که هست، آبادان و اهواز و اینها سنگربندی کردند و آقای رئیس‏جمهور الآن اینجا بودند. گفتند ما رفتیم دیدیم سنگربندی کردند و مجهز هستند. و آن مطالبی که برای ما و برای ملت ما از
خارج نقل می‏شود اینها شایعات است. شایعه کردند که خرمشهر را آنها گرفتند. اصلاً از نزدیک، خود آقای بنی‏صدر رفته در خرمشهر، در آبادان، در جاهای دیگر رفته، خودش رفته. این شایعات را درست می‏کنند برای دلخوشی خودشان. شنیدم که امروز هم یک شایعۀ مرگ فلانی شده است،[1]، و دلخوش کرده خودش را به اینکه فلانی مُرد. من بمیرم که شما باید دعا کنید خدا بمیرد! خدا هست، من کی هستم. ملت ما خدا دارد. ملت ما از اول تا حالا، همیشه ملت پشتیبانش خدای تبارک و تعالی بوده، منتها گاهی ملموس بوده است و گاهی غیرملموس. حالا الآن ملموس است که کارها برخلاف آن چیزی که آنها خیال می‏کنند انجام می‏گیرد. پس ملت ما یک ملتی است که از ضعف به قدرت متحول شده است، و آرزوی شهادت می‏کند. یک همچو ملتی که آرزوی شهادت می‏کند، این ملت دیگر خوف ندارد، خوب پیروز است ان شاءاللّه‏.

تفاوت انگیزۀ ارتش ایران و عراق برای جنگ

و آنکه می‏خواهم به ارتش عراق بگویم. من متأسفم که ارتش عراق که مسْلم هستند ـ حالا آنهایی که از اسرائیل آوردند من اطلاعی ندارم من با آنها کار ندارم ارتش عراق که مسلمان هستند، کعبه قبلۀ آنهاست، و قرآن کتاب آنهاست، و پیغمبراکرم رسول آنهاست، اینها برای چه جنگ می‏کنند؟ با کی جنگ می‏کنند؟ روی چه انگیزه‏ای جنگ می‏کنند؟ مقابل آنها مسلمانها هستند. البته صدام حسین منطقش در اسلام غیر ماهاست. او البته ما را می‏گوید مجوسند اینها، اهل مجوسی هستند. این چیزی که کهنه شده است، و سابقاً یک کسی می‏گفت یک چیزی. این ارتش عراق برای کی دارند خون خودشان را می‏دهند؟ اینها نمی‏دانند که اگر به جنگ ایران بیایند اینطور کشته می‏شوند؟ الآن نفهمیدند که در جنگ ایران نمی‏توانند هیچ اِعمال قدرتی بکنند؟ اینها برای چی خون خودشان را می‏دهند؟ روی چه انگیزه‏ای خونشان را می‏دهند؟ اینها می‏توانند بگویند ما برای خدا
داریم کار می‏کنیم؟! صدام حسین به خدا چه کار دارد؟ میشل عَفْلَق به خدا چه کار دارد؟ حزب بعث، حزبی است که به خدا کار ندارد، مأنوس به خدا نیست این. پس شما دارید در غیر راه خدا خون خودتان را می‏دهید. انگیزۀ شما چی است؟ انگیزۀ قدرتهایی که ما داریم، انگیزۀ این است که ما برای خدا جنگ می‏کنیم. خدا به ما همه چیز داده. ما از او هستیم و به او هم تحویل می‏دهیم. این انگیزۀ لشکر اسلام است. در صدر اسلام هم همین انگیزه بوده. الآن هم همین انگیزه است. شما انگیزه‏تان چیست؟ شما برای خدا با اسلام مخالفت می‏کنید؟! برای خدا با قرآن مخالفت می‏کنید یا برای صدام‏حسین؟ اگر برای خداست که راهی ندارید شما. راهی ندارید که بگویید برای خداست. پس برای صدام‏حسین است. انگیزه‏تان هم این است که اسلام قدرت پیدا بکند؟! خوب اینجا اسلام است، قدرت هم دارد. خود ملت عراق که با صدام حسین موافق نیست، مخالف است . تمام توده‏های اسلامی مخالفند. برای اینکه، صدام‏حسین، هم مسلکش الحادی است و هم خودش ملحد است. پس انگیزه، آن انگیزه‏ای که در ارتش و در قوای مسلحۀ ما و پاسدارها و همۀ نیروهایی که هست، نیروی دریایی، نیروی زمینی، نیروی هوایی و سایر نیروهایی که در ایران هستند، انگیزۀ آنها یکی است، و آنکه ما برای خدا داریم کار می‏کنیم. مملکت، مملکت اسلامی است. طاغوت را از بین بردند و اسلام به جای طاغوت نشسته ، و ما برای اینکه اسلام را پیاده کنیم، و طاغوت را هم همۀ ریشه‏هایش را بکَنیم، برای این انگیزه داریم جنگ می‏کنیم. اما شما، ارتش عراق برای چه انگیزه‏ای خون خودشان را می‏دهند؟ خون خودشان را که دادند چه تحویلشان می‏دهند آنها؟ آنها چه می‏دهند به شما وقتی خون خودتان را دادید؟ اینجا می‏گویند که ما وقتی خون خودمان را دادیم خدا در بهشت ما را مقامات عالیۀ از اینجا بهتر می‏دهد. شما برای چی؟

برگردید به اسلام ای ارتش عراق! ای قوای مسلحۀ عراق برگردید به اسلام تا وقت نگذشته! آن روزی که وقت گذشت دیگر نمی‏توانید برگردید. الآن که وقت باقی است توبه کنید. همان طوری که از برادران شما بسیاری توبه کردند و آمدند اینجا و جزءلشکر
اسلام شدند. شما هم برگردید و ملحق بشوید به کشور اسلامی و به لشکر اسلامی. هم برای دنیا و هم برای آخرتتان، این صلاحتان هست. دنبال یک کافر، یک ملحد که هم مسلکش الحادی است و هم خودش ملحد است، دنبال این نروید. دنبال یک مسلکی بروید که می‏گوید من اسلام مسلکم است. دنبال رسول خدا شما باشید، نه دنبال صدام، رها کنید اینها را. اگر شما رها کنید اینها را، آنها دیگر چیزی نیستند. شما رها کنید اینها را. اگر می‏توانید بکُشید اینها را. سلاحها را در مقابلشان قرار بدهید و بکشید اینها را. و اگر دستتان هم نمی‏رسد به اینها رها کنید و اِعراض کنید از ایشان. بیایید در ایران، جای شما در ایران باز است، و کشور ایران خانۀ خود شماست. بیایید در اینجا ما از شما پذیرایی می‏کنیم، هم خدمت به شما می‏کنیم.

ضرورت قیام ملت عراق و دفاع از حیثیت اسلام

ملت عراق هم ، با اینکه من سابقاً این معنا را به نظرم بود که این عشایری که در عراق هستند مسلح‏اند و ملت عراق هم یک ملت زنده‏ای است، حالا هم همین‏طور است، لکن نمی‏دانم چه شده است الآن که آنطوری که باید حرکت کنند و نهضت بکنند، آنطور نیست. من می‏دانم که همه دل خون دارند از این حکومت، و هیچ مسلمی نمی‏تواند موافق باشد با او. لکن حالا که سرگرم جنگ با ایران هستند، و قبل از اینکه ما آنها را اعدام کنیم، از بین ببریم، ملت قیام کند و نهضت کند، مثل قیامی که ملت ایران کرد. ملت ایران قیام کرد و یک قدرت صدچندانی قدرت صدام حسین را از بین برد. شماها هم قیام کنید. الآن این آدم مشغول است به ایران. شما از پشت خنجر به او بزنید. قیام کنید. اعتصاب کنید. راهپیمایی کنید برخلافش. مگر می‏تواند قتل عام بکند وقتی همۀ شهرهای عراق راهپیمایی کردند بر ضد او، و منطقشان هم این بود که تو داری با اسلام مخالفت می‏کنی. برای خدا، برای اسلام راهپیمایی کنید. اقتصادش را فلج کنید. ندهید مالیات به او. حرام است دادن مالیات به این. از گناهان کبیره است. برای اینکه، اعانت بر یک کسی است که برخلاف اسلام است. و پول آب و برق را ندهید. چیزهای دیگر را که می‏خواهند،
ندهید. زیر بار نروید و تظاهرات بکنید و راهپیمایی بکنید. محکوم کنید او را. نمی‏تواند با یک ملت طرف بشود او. حالا هی در رادیوشان می‏گویند که ملت عراق چطور، ملت عراق چطور. این را شما می‏دانید، ملت عراق می‏دانند که این با ملت عراق دارد چه می‏کند و چه کرده است تا حالا. و اگر این دستش برسد، اگر این خبیث دستش برسد، تمام آثار اسلام را در عراق از بین خواهد برد. تمام مساجدتان را از بین خواهد برد. الآن این فرصت نیست برایش. اگر فرصت پیدا بشود برایش تمام آثار اسلام را به آنطوری که رأی اینها اینطور است ، مسلک اینطور است، تمام آثار اسلام را اینها خواهند از بین برد. قبل از اینکه اینها فارغ بشوند از جنگ با ایران، شما از پشت مشغول بشوید. راهپیمایی کنید. منفجر کنید جاهایی را که مال دولت است. و آنطوری که در ایران عمل می‏کردند و حالا هم عمل می‏کنند. پس شما باید در مقابل جمعیتی که بر ضد اسلام است، قیام کرده است بر ضد اسلام باید دفاع از اسلام بکنید. دفاع از اسلام یک چیز واجبی است. چیز لازمی است. به علاوه این دفاع از حیثیت خودتان است. این آدم با تشبثات مختلف که همه‏اش دروغ است، تشبث به اینکه ما عربی هستیم، دروغ می‏گوید، خیر شما امریکایی هستید. شما عرب نیستید. عرب مسلم است. شما عرب نیستید. شما امریکایی هستید. آمدی حالا در اینجا ادعای اسلام می‏کنید. این مطلب را باید ملت عراق بدانند که امروز جنگ بین اسلام و کفر است، و بر همۀ مسلمین واجب است که دفاع کنند از اسلام. اگر این آدم به فرض محال غلبه پیدا کند بر ایران و جمهوری اسلامی را ازبین ببرد، این عکس‏العملش در همۀ کشورهای اسلامی می‏شود. اینها مایلند که اصل کشور اسلامی نباشد. اینها تابع میشل عَفْلَق هستند. میشل عَفْلَق به اسلام کار دارد؟! میشل‏عَفلَق اسلام را منافی با مقاصد خودش می‏داند. این حزب بعث، اسلام را منافی می‏دانند با مقاصدی که دارند. ملت عراق باید بیدار بشوند. باید قیام کنند. باید نهضت کنند. باید انقلاب کنند. انقلاب کنید تا این را از بین ببرید، و بدانید این را که اگر برای خدا انقلاب کنید، شما پیروز خواهید بود، چنانچه ما برای خدا، ملت ما برای خدا قیام کرد و پیروز شد. حالا هم پیروز خواهد شد و ان‏شاءاللّه‏ این مرد را از بین[برده]هم شما و ما با هم دست به هم بدهیم و این حزب را
منحلش کنیم، و اشخاص حزبی که برنگردند به اسلام اعدامشان بکنیم، تا اینکه این مملکت از شرّ اینها و از شرّ «میشل عَفْلَق»ها و «صدام حسین»ها و «سادات»ها، از شرّ اینها فارغ بشود، و دیانت خودشان را پیاده کنند، و بشود یک مملکت اسلامی. همه جا حکومت خودش سر جای خودش. حکومت اسلامی سر جای خودش. ایران حکومت خاص دارد. عراق حکومت خاص دارد. مصر حکومت خاص دارد. اینها سر جای خودشان ، لکن همه با هم در تحت لوای اسلام باشید. و ان‏شاءاللّه‏ اینها را از بین ببریم. والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی