بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

ظلم، اساس و پایۀ سلطنت طاغوت

من با اینکه از طرف اطبا محدود هستم به اینکه صحبت زیاد نکنم و امروز هم یک دفعه برای گروههای مختلفی صحبت کردم، لکن نتوانستم که حرف اطبا را قبول کنم در صورتی که برادرهای ما از کردستان، از محلی که همه در زحمت بودند و خصوصاً، روحانیون بزرگ کردستان اینجا تشریف آورده‏اند، با آنها بعض صحبتها را نکنم. شما می‏دانید که همان طور که کردستان بر آن ظلم شده بود ـ منتها شما که در کردستان بودید لمس می‏کردید ظلمهای زمان طاغوت را ـ در همه جا این ظلم بود، اختصاص به کردستان نداشت، در بلوچستان هم ظلم بود، در کرمان هم ظلم بود، در فارس هم ظلم بود، در خراسان هم ظلم بود. در همه جای این کشور ظلم بود و اساس سلطنت طاغوتی سابق بر ظلم به ملت و چاپیدن منافع کشور و ریختن در جیب مخالفین اسلام و مخالفین کشور بود. بحمد اللّه‏ با همت والای همۀ ملت، از کردستان گرفته تا همه‏جای مملکت، با همت آنها دست آن ظلم و ظالم قطع شد. و امروز اگر ظالمی باشد، از ریشه‏های همان ظلم است و در بعض مناطق هم هست و خصوصاً در مناطق شما برادران کردستانی. ما از بعض دسیسه‏هایی که الآن هم در شرف تکوین است بی‏اطلاع نیستیم. و من به آن اشخاصی که ادعای اسلام می‏کنند و مشغول توطئه هستند بر ضد اسلام، به آنها می‏گویم که شمایی که به مردم، پیش کردها، پیش کردستانیها ادعای اسلام می‏کنید و مع‏ذلک، مشغول توطئه هستید بر ضد همین ملت محروم کردستان و غیر کردستان، چطور ادعای
اسلام می‏کنید؟ این اسلامی که شما ادعا می‏کنید که نتیجه این باشد که توطئه بکنید با دشمنان اسلام و بر ضد اسلام و ضد مسلمانها و ضد ملت اسلام اقدام بخواهید بکنید، این اسلام، اسلام پیغمبراکرم نیست، اسلامی که قرآن به او نازل شده است و برای او آمده است،[نیست]. پیغمبر اسلامی که قرآن را آورده است و قرآن و سنت او اساس اسلام است، اساس او بر اخوت و برادری است. مؤمن باید برادر مؤمن باشد، این حکمی است که در قرآن است؛[1]یعنی، آنچه را که شما برای برادرتان از خیر و صلاح می‏خواهید، برای تمام ملتتان باید بخواهید. همۀ مؤمنها در همۀ اقطار عالم برادر هستند. همان‏طوری که اگر یک خطری برای برادر یک کسی پیش بیاید او نمی‏نشیند تماشا کند و خطر واقع بشود بر برادرش، اگر در یک گوشۀ دنیا یک خطری برای یک برادری پیش بیاید، برادر ایمانی پیش بیاید، نباید یک برادر دیگری که در آن طرف دنیا هست بی‏تفاوت باشد؛ می‏تواند، باید قیام کند، نمی‏تواند؛ باید زمینه فراهم کند که یکوقتی رفع ظلم کند. چطور یک کسی که ادعای اسلام می‏کند و می‏گوید که من مسلم هستم و ادعای این می‏کند که من با ملت خوب هستم، آن‏وقت در یک مرکزی بنشیند و اشخاصی را دور خودش جمع بکند از این اشخاص منحرف؛ از اینهایی که هیچ اعتقاد به اسلام ندارند، با آنها رفت وآمد کند، با آنها بست و بند کند که اجنبی را وارد کند در ایران و مسلط کند بر همین مسلمانهایی که هستند، چه کردستانی و چه غیر کردستانی.

ضرورت اتحاد مسلمانان در مقابل قدرتهای شیطانی

اینهایی که درصدد این معانی هستند، بدانند که اگر همۀ قدرتهای خودشان را هم جمع بکنند نمی‏توانند به یک ملتی که همه با هم فریاد اللّه‏اکبر می‏زنند، نمی‏توانند اینها با آنها مقاومت کنند؛ بیخود درصدد تفرقه‏اندازی هستند. مسلمانها برادرند و تفرقه پیدا نمی‏کنند با تبلیغات سوء بعض عناصر فاسد. اصل این مسئله که شیعه وسنی، شیعه یک طرف و سنی یک طرف، این از روی جهالت و از روی تبلیغاتی که اجانب کردند پیش
آمده است. چنانچه بین خود شیعه هم اشخاص مختلفی را با هم به مبارزه وامی دارند، و بین خود برادرهای سنی هم یک طایفه‏ای را به طایفۀ دیگر، در مقابل هم قرار می‏دهند.

امروز روزی است که تمام طوایف مسلمین مقابل هستند با قدرتهای شیطانی که اساس اسلام را می‏خواهند از بین ببرند؛ آن قدرتهایی که دریافته‏اند که آن چیزی که خطر برای آنها دارد اسلام است، آن چیزی که خطر برای آنها دارد وحدت ملتهای اسلامی است. امروز روزی است که[باید]تمام مسلمین تمام بلاد عالَم با هم مجتمع بشوند. امروز روزی نیست که یک دسته‏ای در یک جا بگویند ما خودمان، یک دسته‏ای دیگر در جای دیگر بگویند ما خودمان. امروز روزی است که همه به دستور اسلام، به دستور قرآن کریم[باید]با هم متحد باشند، تنازع نکنند. اگر تنازع با هم بکنند، به هر شیوه‏ای باشد، به حسب قرآن کریم ممنوع است این تنازع و اگر تنازع بکنند فشل[2]می‏آورد و رنگ و بوی انسان را و ملت را از بین می‏برد؛ این دستور خدای کریم است. اینهایی که دارند کوشش می‏کنند که تفرقه بیندازند و تنازع ایجاد کنند و مع‏ذلک، ادعای اسلام می‏کنند، اینها آن اسلامی را که قرآن کتاب اوست، آن اسلامی را که کعبه قبلۀ اوست، آن اسلام را نیافته‏اند وایمان به آن اسلام نیاورده‏اند. آنهایی ایمان به اسلام آورده‏اند که قرآن را، محتوای قرآن را قبول دارند. محتوای قرآنی که می‏فرماید که مؤمنون اخوه هستند، برادر هستند با هم. برادری هر چه اقتضا می‏کند باید اینها انجام بدهند. برادری اقتضا می‏کند که اگر به شما صدمه‏ای وارد شد همۀ برادرهایی که در هرجا هستند متأثر باشند. اگر شما خوشحال باشید همه خوشحال باشند. برادرها، متوجه باشید که با اسمهای مختلف، با چیزهایی که پخش می‏کنند و تبلیغ می‏کنند، می‏خواهند بین برادرها را جدایی بیندازند که اثر این جدایی افکندن بین برادرها، سلطۀ اجانب است بر همه و برگشتن همان اوضاع سابق است که به همۀ شما، به همۀ ما از مرکز گرفته تا هر جا بروید ظلم شده است و همه را آزار داده‏اند.

باید بیدار باشید شما برادرها. روحانیون محترم کردستان باید متوجه باشند؛ در مساجد خودشان، در جمعۀ خودشان، در جماعات خودشان، مردم محل خودشان را بیدار کنند که گول نخورند از این اجانب پرستها، از اینهایی که می‏خواهند تفرقه بیندازند و بعد از اینکه تفرقه انداختند باز ما را برگردانند به آن حال اول و سلطۀ اجانب مستقر بشود. باید این توجه را همه بکنید.

توجه و رسیدگی بیشتر به مناطق محروم

و شما می‏دانید که این گرفتاریهایی که الآن برای کشور ما هست و برای دولت ما هست و بسیاری از این گرفتاریها را همان اشخاصی که در طرف کردستان بودند یا بلوچستان بودند یا در طرفهای دیگر بودند فراهم کرده‏اند. اینها مانع شدند از اینکه دولت فرصت پیدا بکند که به تمام معنا برسد به حال همۀ کشور. شما مطمئن باشید که امروز در کشور ما، در حکومت اسلامی، در مجلس اسلامی هیچ طرح این نیست که یک گروهی با گروه دیگر فرق داشته باشند. همان طوری که قرآن فرموده است مؤمنین با هم برادر هستند. حکومت اسلامی ما الآن، جمهوری اسلامی ما الآن، مجلس اسلامی ما همین معنا را دنبال می‏کند و گمان نکنید یک جایی را ترجیح به جای دیگر بدهد. بله جاهایی که مستمندترند زودتر به حال آنها می‏رسند. تمام این مطالبی را که این آقای محترم گفتند، تمام این مطالب پذیرفته است و ما هم می‏دانیم که آنطوری که باید، تا حالا نشده است که رفع این مشکلات بشود، لکن مجال ندادند که رفع مشکلات بشود. رفع مشکلات محتاج به این است که یک محلّی درست، امن بشود. بعد از اینکه امن شد مشغول بشوند. اینها مجال ندادند که باز یک[محلّی]درست امن بشود. الآن هم می‏بینید که با اینکه بحمداللّه‏ کردستان باز آرام است فی الجمله، لکن اشخاص و گروهها و مفسده‏جوها باز هم مشغول به فعالیت و آدمکشی هستند. شما بدانید که اولاً نظر به این است که امنیت در همۀ کشور تحقق پیدا بکند، خصوصاً، در سرحدات که باید امنیت بیشتر پیدا بشود و خصوصاً در مناطقی که مفسده‏جوها بیشتر هستند، بیشتر مورد توجه
واقع باید بشود. امنیت ان‏شاءاللّه‏ حاصل می‏شود و پس از امنیت تمام این مطالبی که آقا فرمودند، تمام مطالب در نظر است و ان‏شاءاللّه‏ تحقق پیدا می‏کند. و از کشور اسلامی و از قانون اسلام همین متوقع است که ما بین طایفه‏ای با طایفۀ دیگر اصلاً فرق نداشته باشد. همه با هم برادرند و همه با هم شریکند؛ هم در غم با هم شریکند هم در شادی با هم شریکند.

من امیدوارم که آقایان علمای اعلام آن بلاد، از سنندج تا تمام کردستان، و سایر برادرهای ما، علمای اعلام سایر بلاد، مردم را متوجه کنند به‏این معنا که ما پیروزیمان با وحدت کلمه و اتکای به اسلام بود، اللّه‏اکبر ما را پیروز کرد، حالا هم سلاح ما همان اللّه‏اکبر است. و وحدت کلمه ما را پیروز کرد. حالا هم سلاح ما همان وحدت کلمه است. من خدمتگزار به همۀ شما هستم و دعاگو و امیدوارم که خدای تبارک و تعالی سعادت برای همۀ شما و همۀ مستضعفین جهان مقدر فرماید.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏ و برکاته