بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

تلاش عمومی در امر سازندگی

من بعد از این نهضت و انقلابی که نسبتاً الحمدللّه‏ به پیروزی رسید و قدم اول را ملت بزرگ ما برداشت، در این کارهایی که به دست ملت بعد انجام گرفت، از جهاد سازندگی خیلی خوشم می‏آید. هر وقت که تلویزیون نشان می‏داد که خواهرها و برادرها از همۀ طبقات مشغولند به یک عملی برای کشور خودشان، من خوشحال می‏شدم. باید شماها توجه داشته باشید که نگاه نکنید هی به اینکه اداره چه می‏کند، دولت چه می‏کند. آنها مشغولند، منتها نمی‏توانند آنقدری که ایران احتیاج دارد آنها عمل کنند. ایران مال خود شماست و خود شما باید او را بسازید. و اگر همۀ ملت در این امر، در امر سازندگی همت نکند کارها زمین می‏ماند. انتظار اینکه یک دسته‏ای انجام بدهند تا ما انجام بدهیم، یا کارشکنی یک کسی نکند، البته می‏دانید که حالا در هر گوشه و کناری برای کارشکنی مهیا هستند. این ملت است که باید این کارها را انجام بدهد. مثلاً ملاحظه کنید که سابق، در رژیم سابق که همه‏اش حرف بود، یکی هم راجع به مبارزه با بیسوادی بود و اینها وقتی رفتند معلوم شد که مبارزه‏ای نکردند. بله آن کاری که کردند این است که باسوادی را نگذاشتند ترقی بکند، نه بیسوادها را سواددار کردند. این هم اگر منتظر بشوند آقایان، ملت منتظر این بشود که دولت این کار را انجام بدهد، نمی‏تواند انجام بدهد. الآن تقریباً در صد، شاید هشتاد ـ من اطلاع درست ندارم ـ بیسواد ما داریم. یا شاید مثلاً شصت، شصت و پنج، همچو چیزهایی می‏گویند. من اطلاعی ندارم، اما می‏دانم که بیسواد زیاد
هست. افغانستان با اینکه ایران از او باید به حسب اینطور امور جلو باشد، بیسواد در آن کم هست. سوادی که می‏گویم یعنی همین سواد خواندن و نوشتن و این چیزها. آن هم که ما می‏خواهیم که همۀ ایران ان‏شاءاللّه‏ سواد پیدا بکنند، نمی‏خواهیم همه دکتر بشوند. خوب چیز غیر معقولی است. یا همه مهندس بشوند. می‏خواهیم یک مملکتی همه بتوانند آن مقصود خودشان را بنویسند، امضا کنند، چه بکنند.من گاهی در نجف که بودم گاهی حرم مشرف می‏شدم ، که افغانیها آمده بودند برای زیارت خواندن، می‏دیدم همه از رو می‏خواندند. کتاب دعا را باز کردند از رو می‏خواندند. شاید مثلاً در سی ـ چهل نفر که آنجا بودند یک نفرشان شاید از رو نمی‏خواند. شاید هم او خوانده بود، تمام کرده بود. اما همه‏شان از رو می‏خواندند. این جور نبود که، آن هم طبقۀ همان پایین بودند به اصطلاح اینها. و ما میل داریم که این هم باز به همت همه واقع بشود. اگر منتظر باشید به اینکه دولت با سواد بکند، نمی‏تواند. باز می‏شود همان حرفهای سابق. دولت هم حالا اقدام کرده‏اند، وزارت آموزش اقدام کردند و خوب هم اقدام می‏کنند. اما مسئله، مسئله‏ای نیست که بتوانند آنها چه بکنند. و همین طور در جهاد سازندگی، سازندگی یک مملکتی که همه چیزش از دست رفت و خراب است، این نمی‏شود با دست دولت انجام بگیرد یا دست یک قشری انجام بگیرد. این را، همۀ مردم باید مملکت را امروز از خودشان بدانند و همه با هم همت کنند، که یک مملکت آبادی ان‏شاءاللّه‏ درست بکنند به دست خودشان.

کارشکنی مخالفین و نفوذ آنان در دستگاهها

لکن چیزی که الآن مهم است این است که، ـ این را من از باب اینکه نگران هستم برایش کراراً هم گفتم این را به اشخاصی که اینجا آمدند، باز هم عرض می‏کنم ـ که الآن دستهایی در کار هست. اکثراً از طرف امریکا و دیگران هم همین طور. از شوروی و از سایر جاها هم همین طور. یعنی آنهایی که به این مملکت ما طمع استفاده دوخته‏اند، دارند و چشم این دارند که ما کار بکنیم، آنها ببرند و مخازن ما را ببرند، و حالا هم
دستشان کوتاه شده است و ان‏شاءاللّه‏ تا آخر هم کوتاه هست. اینها الآن در فکر اینند که نگذارند این ایران یک استقراری پیدا کند. یک نظام صحیحی پیدا بکند.در هر جا مثلاً فرض کنید، که در جهاد سازندگی هم از این قشرها پیدا می‏شوند که خودشان را جا می‏زنند و در دانشگاه هم هستند. در همه جا هستند. اینها در کارخانه‏ها هم زیاد هستند. این به نظر من می‏آید که یک نقشه و توطئه‏ای است که برای این جهت که، استقرار در ایران و نظم در ایران پیدا نشود. در ارتش می‏روند نمی‏گذارند که یک انتظامات صحیح پیدا بشود. در ژاندارمری می‏روند، آنجا را هم مانع می‏شوند. در شهربانی هم همین طور. تو[ی]سپاه پاسداران هم پیدا می‏شوند. در دانشگاه هم زیادند و همه جا اینها هستند، حاضرند و اینها برای این جهت نقشه دارند. به نظر من اینطور می‏رسد که نقشه این است که در داخل ما را، این ضربه را به ما بزنند که ما اغتشاش در خودمان پیدا کنیم. یک انتظامی در کار نباشد. اختلافات باشد و یک هرج و مرجی باشد. بریزند خانۀ هر کس را غارت کنند. بریزند زمین هر کس را غارت کنند. بریزند باغات هرکس را بخواهند چه بکنند. اموال هر کسی را ببرند. نگذارند یک استقراری پیدا بکند. از آن طرف دشمنهای این ملت، دشمنهای اسلام با قلمهای خودشان و با افکاری که دارند و طرحهایی که دارند در مطبوعات خارجی، در رسانه‏های گروهی خارجی هم اغتشاشات ایران را، اختلافات ایران را، اینها را یکی‏اش را چند مقابل کنند و در خارج منتشر کنند، و در خارج منعکس کنند که ایران مثل یک بچۀ صغیری می‏ماند که محتاج به قَیم هست. باز نرسیده به حد بلوغ که خودش، خودش را نگه دارد. نقشه محتمل است این معنا باشد که در خارج منعکس بکنند که ایران هرج و مرج است و همه به جان هم ریختند و همۀ گروهها در هر جا بروی یک اختلافات هست. این را اسباب دست قرار بدهند که ایران قابل این نیست که خودش را اداره کند، باید یکی دیگر اداره‏اش کند. بعد اگر خدای نخواسته، یک دخالت نظامی بخواهند بکنند، یک کودتا بخواهند بکنند، موجه نشان بدهند به خارج. به دنیا موجه نشان بدهند که ما برای خاطر حفظ ملت، ملت نمی‏توانست خودش را نگه دارد، ما باید حفظش کنیم، این صغیر را ما باید قَیم برایش تعیین کنیم.

مقایسۀ انقلاب ایران با سایر انقلابها

در عین حالی که در تمام انقلاباتی که در دنیا پیدا شده هیچ کدام بهتر از ایران نبوده، دنبال سَر انقلابات، میلیون، میلیون و نیم آدم کشته می‏شدند. ـ برای من صورتش را آورده‏اند ـ این انقلاباتی که واقع شده است، دنبال سرش یک میلیون، یک میلیون و نیم کشتار، دو میلیون حبسی[داشتند]، درِ کشور را می‏بستند به همه جا. الآن هم هر جا که شما ملاحظه کنید که یک انقلابی واقع شده است و یک کودتایی واقع شده، یک چیزی واقع شده، درِ کشورشان را به خارج بستند، همۀ فرودگاهها را ممنوع کردند، تمام مطبوعات را قدغن کردند که نباید منتشر بشود و برای مردم اختناق پیش آوردند. اختناق فوق آن اختناقهایی که سابق بوده. و گاهی در بعضی‏شان به مجردی که این پیروز شده، قتل عام ایجاد کردند. شروع کردند به کشتن مردم. هر که احتمال می‏دادند که یک چیزی باشد می‏کشتند. نه اینکه یک کسی را، یک شهر را قتل عام می‏کردند. و انقلاب ما از باب اینکه اسلامی بود، از باب اینکه از ملت بود، انقلابی نبود که یک قدرتی به یک قدرت غلبه کند، یعنی یک قدرت نظامی به یک قدرت نظامی یک کودتایی شده باشد، این حرفها نبود. متن نهضت از خود مردم بود. جوشید از خود بین مردم بین زن و مرد و انقلاب هم اسلامی بود. اسلام اینها را وادار کرد که یک همچو انقلابی بکنند. همچو انقلاب اسلامی که از متن ملت بجوشد، دنبالش دیگر این مسائل کم است، هست، اما کم است. و لهذا دیدید که دنبال این انقلاب، تمام راهها و همۀ جاها هم باز بود. هیچ زاید جایی را جلویش نگرفتند. تمام روزنامه‏ها و احزاب آزاد شد. آزادِ آزاد، و کشتار نسبت به مردم هیچ نبود در کار، که آنطوری که آنجا بساط درست می‏کردند نبود. بله آنهایی که کشتار کرده بودند گرفتند بعضی‏شان را محاکمه کردند و بعد از محاکمه به جزای خودشان رساندند. اما اینطور نبود که همین طور درو کنند مردم را. یک میلیون جمعیت را بکشند. این حرفها نبود در کار. و اینطور مسائل در عین حالی که در ایران نبوده‏است، و باید گفت ایران آرامترین انقلاباتی که در دنیا واقع شده در ایران واقع شده. انقلابات دیگر با یک سال و دو سال و سه سال اینها درست نمی‏شد. جنگ باید بشود. اینقدر خونریزی، چه،
چه، یک سال، دو سال جنگ بشود تا بعد یک قدرتی بر قدرت دیگر پیروز بشود. اینجا آنجایی است که انقلاب بود، واقعاً انقلاب بود. مرحوم «قرنی»[1]به من گفت که سه ساعت و نیم، سه ساعت و نیم غلبه کرد ملت بر رژیم. یعنی آن وقتی که آنها کودتا می‏خواستند بکنند در تهران ما بودیم، و آنها بنا داشتند کودتا بکنند و جلویش گفتند روز هم باید مردم بیرون نیایند. حکومت نظامی روز قرار دادند. آن حکومت نظامی روز را خدا خواست که شکسته شد. آنها به من بعد گفتند که اینها بنا داشتند که کودتا بکنند و خیابانها را وقتی که مردم نیستند، خیابانها را همه را بگیرند و شبش کودتا بکنند. مردم که ریختند در خیابانها اینها این طرحی که داشتند خنثی شد. و ایشان می‏گفت که آنکه جنگ بین ملت و دولت واقع شد و رژیم واقع شد سه ساعت و نیم بود. در صورتی که جاهای دیگر، الآن شما می‏بینید که در افغانستان چند سال است که همه مسائل هست و حالا هم معلوم نیست کی ختم بشود. برای اینکه آنجا یک کودتایی است. کودتا یک نفر آدم بخواهد انجام بدهد، یک قدرتی می‏خواهد یک ملتی را از بین ببرد، اما یک ملت خودش آمده است ـ و خودش آمده ـ و حریفش را بیرون کرده. دیگر خود ملت با خود ملت که کاری ندارد.

پرهیز از شعارهای اختلاف‏انگیز

حالا هم اشخاصی در بین این ملت هست که الهام از خارج می‏گیرند. البته اقلیت هم هستند، لکن اشخاصی هستند که با هر زبانی با مردم می‏توانند صحبت بکنند و شیطنت بکنند. باید ملت ما توجه به این توطئه داشته باشد که توطئه‏ای که محتمل است این است که ما را به هم بریزند. حتی توی جهاد سازندگی بروند یک کارهایی بکنند که آنجا هم یک اختلافی بشود. نگذارند کار عمل بشود. در دبیرستان بروند. در دانشگاه بروند. هر جا بروند و ما را به هم بریزند. و دائماً شلوغی و دائماً اعتصاب و دائماً راهپیمایی و دائماً کارشکنی برای دولت و ملت، تا منعکس بکنند در خارج که اینها نمی‏توانند خودشان را
اداره بکنند، باید یک کسی برود اداره کند. ملت باید توجه داشته باشد به این توطئه و از اختلافات دست بردارند. آخر برای چی ما با هم اختلاف داشته باشیم. سر چی اختلاف داشته باشیم. برای چه اختلاف داشته باشیم. برای چی به جان هم بریزیم، چرا ما خودمان، خودمان را از بین ببریم. باید ملت متوجه باشد که چیزهایی که اسباب اختلاف هست اصلاً ایجاد نکنید. اشخاصی که می‏خواهند ایجاد اختلاف بکنند موعظه‏شان کنند، نصیحتشان کنند. اگر گوش نکردند آنها را طردشان بکنند و نگذارند اختلاف حاصل بشود. نگذارند جوری وانمود بشود که این ملت ملتی نیست که قابل این باشد که آزاد باشد. حالا که آزاد شده ببینید به جان هم ریختند، قابل آزادی نیست. ملتی که قابل آزادی نیست، باید یکی بیاید، یک رضاخانی را پیدا کنند ـ و اینها دارند، از این چیزها دارند ـ یک رضاخانی را پیدا بکنند. امروز به اسم اینکه این آدم ملی هست، به اسم اینکه یک آدم از این چیزها، از این عنصرها، اینها دارند که بیست سال، سی سال این را با یک صورت ملیت و با یک صورت دلسوزی نگه دارند. آن روزی که می‏خواهند کار را انجام بدهند به دست او انجام بدهند. به صورت ملیت، به صورت چه انجام بدهند. و توجه این معنا را باید داشته باشند ملت ما. امروز که روز حساسی است، برای اینکه ما می‏خواهیم که رئیس جمهور تعیین بشود، ملت می‏خواهد رئیس جمهور تعیین بشود، امروز می‏بینید که با این حساسیت باز مشغول شدند به توطئه‏ها و مشغول شدند به خرابکاریها. در قم دیدید، در آذربایجان هم هست، در جاهای دیگر هم هست. فردا که شما بخواهید ان‏شاءاللّه‏ وکلای خودتان را تعیین بکنید، بدانید که اغتشاشات بیشتر ایجاد می‏کنند. بساط بیشتر در می‏آورند. باید توجه داشته باشد ملت به اینکه مبادا منعکس بشود. کاری بکنیم ما که منعکس بشود اینها با هم نمی‏توانند بسازند. اینها به جان هم ریختند و باید یکی برود جلوی این کارها را بگیرد، تربیتشان بکند. این به این است که از کارهایی که، از حرفهایی، از نوشته‏هایی ... از نطق‏هایی، از شعارهایی که اسباب اختلاف می‏شود، از اینها پرهیز بکنند. نباید امروز شعار بدهند بر ضد این، بر ضد او، بر اینطور چیزها. این شعارها صحیح نیست . نباید بکنند. و باید کاری بکنند که مستقر بشود. این حکومت،
برقرار بشود. و ما این دو قدم هم که اسکلت یک حکومتی است، این دو قدم هم برداریم. قدم تعیین رئیس جمهور ان‏شاءاللّه‏ و قدم دوم وکلا؛ و باید ملت متوجه باشد که من چون بنای دخالت ندارم، متوجه باشند خودشان که اشخاصی که صحیحند، اشخاصی که متدینند، اشخاصی که ملی هستند، اشخاصی که چپ و راستی نیستند، از افراد، اینها را تعیین بکنند. در رئیس‏جمهور همین طور و در وکلاشان هم همین طور. و مهم الآن این است که از این اختلافات و از این شعارها و از این ـ عرض می‏کنم که ـ چیزهایی که موجب اختلاف می‏شود دست بردارند. و مشغول بشوند به اینکه همین طور بسازند ایران را و ایران امروز محتاج به کار است. کارخانه‏ها احتیاج به کار دارند. محتاج به سازندگی است.

تشکر از جوانان در جهاد سازندگی

خداوند ان‏شاءاللّه‏ شماها را حفظ کند. شما جوانها را حفظ کند که همچو همت والایی دارید که می‏روید در جهاد سازندگی و زحمت می‏دهید به خودتان. لکن برای خداست این. شما خیال نکنید، هر قدمی که الآن بردارید برای کشور اسلامی، این قدم پیش خدا محفوظ است. خیال نکنید که این قوه‏های شما هدر می‏رود. قوای انسان وقتی هدر می‏رود که برای خدا نباشد. آن وقتی که قوا برای خدا کار بکند هدر نمی‏رود، پیش خداست. و این سازندگی شما ان‏شاءاللّه‏ خودتان هم ساخته می‏شوید به آنطوری که خدای تبارک و تعالی امر فرموده است و انبیا را برای او فرستاده که هم در این جهاد، جهاد نفسی باشد و هم سازندگی برای ملت. خداوند همۀ شما را موفق و مؤید بدارد. و من هم دعاگوی همه‏تان، خدمتگزار همه هستم. سلامت باشید ان‏شاءاللّه‏.