بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

بهانه ندادن به دست دشمنان انقلاب

مسائلی که گفتید و سایر مسائلی که مربوط به نابسامانیهایی است[که]الآن در همه جای کشور هست، باید شما[و]ما متوجه باشیم به موقع حساس کشور، و اینکه طرح این‏جور مسائل آیا الآن به صلاح کشور هست یا موجب فساد می‏شود. ما الآن کشورمان یک کشور متزلزل است. یعنی یک حکومت مستقر نداریم، رئیس جمهور نداریم، مجلس نداریم. و در یک همچه موقعی اگر بنا باشد که همۀ قشرها متوجه بشوند، اذهانشان را متوجه کنند به آن گرفتاریهایی که در محل خودشان دارند و بخواهند که همۀ اینها فوراً تحقق پیدا بکند، و اگر پیدا نکند تحصن است، و ـ عرض می‏کنم که ـ راهپیمایی است و اینها، این به نظر ما می‏آید که با مصالح کشور مخالف است. الآن قلمهایی در خارج زیاد و در داخل هم هست که بر ضد جمهوری اسلامی فعالیت می‏کنند و می‏خواهند این مملکت ما را منعکس کنند در خارج که یک هرج و مرجی حکمفرماست، که نه ارتش، ارتش است و نه ژاندارمری، ژاندارمری و نه دولت، دولت، همه به جان هم ریختند، همه با هم مخالف، تا برای خودشان اگر بخواهند یک دخالت نظامی بکنند موجه باشد. اگر اینها در خارج ثابت کردند این مطلب را برای خاطر کارهایی که ما اینجا انجام می‏دهیم، ثابت کردند در مجامع بین‏المللی عمومی که مملکت ایران یک مملکت هرج و مرجی است و اینها قابل اینکه آزادی به ایشان داده بشود نیستند و اینها محتاج به سرپرستند، اگر یک همچه چیزی را آنها دنبال کنند، شواهد هم ما
به دستشان بدهیم، این موجب این می‏شود که یک نفر را مثل رضاخان را، که اینها دارند، در همه[جا]در خود ایران هم از این مسائل، از این اشخاص دارند، کودتا کنند و نه شما بمانید و نه ما.

توجه به توطئۀ داخلی دشمنان

الآن این وضعی که ما داریم و این چیزی که من می‏بینم که در هر جا اشخاصی در همان‏جا مشغول توطئه‏هایی هستند و وادار می‏کنند یک اشخاصی را که اشخاص خوبی هستند، لکن عمق مسائل را خیلی مطلع نیستند، وادار می‏کنند به یک کارهایی؛ مثلاً فرض کنید که آذربایجان می‏روند یک بساط درست می‏کنند. کردستان یک بساط درست می‏کنند. بلوچستان یک بساط درست می‏کنند. در تهران می‏آیند، در خود تهران غائله درست می‏کنند. در قم می‏آیند غائله درست می‏کنند. بین لشکریها و بین ـ عرض می‏کنم که ـ ژاندارمری و شهربانی و اینها مطلب درست می‏کنند. یک مطلب اینطور می‏شود که روی هم رفته یک مملکتی است که هیچ ضابطه‏ای در کار نیست در آن. یعنی اصلاً نظمی در کار نیست در این مملکت. دادگاهش هم نظم ندارد، سپاه پاسدارشان هم همین‏طور، کمیته‏هاشان هم همین طور، قوای انتظامی‏شان هم همین‏طور و روی هم رفته اغراض هم که زیاد است. امریکا هم، آنطور که من می‏فهمم، اصل صحبت مداخلۀ نظامی که می‏کنند و مداخلۀ اقتصادی و حصر اقتصادی، این را مقدمه دارد قرار می‏دهد که اذهان آنجا بروند و توطئۀ داخلی او مغفولٌ عنه باشد. آنکه نهضت شما را و ما را به هم می‏زند، آسیب‏زده می‏کند از داخل است، از خارج نیست. یعنی دستجاتی که همه الهام از آن طرف مرز می‏گیرند، اینها درصددند که اینجا اوضاع را مغشوش کنند و آنها در خارج منعکس کنند که مسئلۀ ایران اینطوری است. الآن هر جا بروی یک اختلافی است. هر جا بروی ، در هر روز در تمام ایران چند تا اعتصاب هست، چند تا راهپیمایی هست، هیاهو هست، تظاهرات هست. عرض می‏کنم ـ یک همچه مسائلی دارند درست می‏کنند و به جا می‏آورند. و اسباب این می‏شود که خدای نخواسته یکوقت موجه کنند دخالت خودشان
را و دخالت کنند. دخالت به این معنا که بگویند یک مملکت هرج و مرجی است باید اینها را سرپرستی کرد. اینها یک اشخاص وحشی هستند محتاج به اینند که یک قَیمی سرشان بگذاریم. یک قَیم برای ما درست بکنند. ما باید اینطور مسائل را توجه کنیم که یکوقت اساس یک کشوری، اساس اسلام، اساس کشور در تزلزل است.

حفظ آرامش ضروریترین نیاز

ما هم یک گرفتاریهای شخصی داریم. یک گرفتاریهای صنفی داریم. اگر اساس یک کشوری در موقع تزلزل است، حالا وقت این نیست که ما به آن مطالبی که مال خودمان است بپردازیم. نظیر اینکه اگر یکوقت خدای نخواسته زلزله آمد، شما می‏نشینید بگویید که ما قضیۀ نظاممان چه جوری است. شما فوراً می‏روید سراغ اینکه زلزله‏زده‏ها را بیرون بیاورید. الآن مملکت شما یک مملکتی است که در معرض زلزله است. در معرض انفجار است. در معرض این است که همۀ زحمتهایی که تا حالا کشیدید به باد برود. نباید ما دامن بزنیم به اینها. ما باید کمک کنیم آرامش را الآن حفظ بکنیم تا رئیس‏جمهور تعیین بشود، مجلس تعیین بشود. مجلس جای این کارهاست که یک مملکتی را مجلس باید اداره کند. حالا اگر بخواهید هی هر کسی از یک طرف بکشد، و هرکسی یک بهانه‏ای درست کند، و هر روز توی عرض می‏کنم که جاهایی که محتاج به نظم است بی‏نظمی ایجاد بشود، جاهایی که محتاج به استقرار است بی‏استقراری ایجاد بشود، این یک لطمه‏ای به اصل نهضت می‏زند. مطالب حق است، لکن وقت این نیست. نظیر همین می‏ماند که اگر کسی بخواهد یک مسئله‏ای بگوید، یا یک فرض کنید مطلب علمی را طرح بکند، مطلب صحیح هست، اما آن وقت که سیل آمده دارد ایران را می‏برد، آن وقت وقت مسئله نیست. مسئله درست، اما وقتش نیست. این مسائل صحیح، اما مسائل، الآن شما گرفتار یک مسئلۀ بزرگتر هستید. مسئلۀ داخلی نیست. مسئلۀ خارج و داخل همه هست. شما باید اول آرامش را حفظ کنید تا این مراحلی که تا دو ـ سه ماهه دیگر ان‏شاءاللّه‏ امید است بگذرد، و یک استقراری پیدا کند، وکلا بروند در مجلس، که
دیگر این جور نباشد که بگویند یک مملکتی است که هیچی آن درست نشده، همه‏اش، همه‏اش به هم خورده است، که لااقل ما به مردم، به دنیا عرضه داریم که ما هم قانونمان تصویب شد و هم رئیس‏جمهورمان درست شد و هم مجلسمان. و آنها هم ما را، این رژیم را بشناسند. به اینطور تا مستقر بشویم. وقتی مستقر شدیم آن‏وقت می‏آییم سراغ اینکه این... .

انگیزۀ مخالفتها و اغتشاشات

شما خیال می‏کنید که فقط شماها ناراحت هستید. سرتاسر کشور ناراحتی است. سرتاسر، هر جا به یکجور. و هرکس می‏آید از خارج، دستجات مختلفی که از اطراف مملکت می‏آیند، همه تقریباً می‏گویند طرفهای ما خیلی خراب است، چون از طرفهای دیگر اطلاع ندارند، و حال آنکه همۀ اطراف خراب است. الآن همه جا خراب. یک مملکت خرابی اینجا گذاشتند و رفتند. و این مملکت خراب الآن اصل مسئله که عبارت از اسکلت حکومت است، درست نیست. و تا این اسکلت درست نشود نباید ما برویم سراغ یک ناراحتیهایی که داریم. خانه ندارم، زندگی‏ام کذاست ـ عرض می‏کنم که ـ این حرفها. این حرفها در یک موقعی باید باشد که یک استقراری پیدا کند، که ما آسیب دیگر از آن راه نبینیم بعد برویم سراغ این کارها. این کارها هم باید اصلاح بشود. این کارها را هم مجلس باید اصلاح کند. حکومت باید اصلاح کند. هر که باید اصلاح بشود و اصلاح هم می‏شود ان‏شاءاللّه‏. اما این معنی را باید توجه داشته باشند جوانهای ما که در عین حالی که حسن نیت دارند، می‏خواهند خدمت بکنند، لکن توجه ندارند که این خدمت الآن مضر به مملکت است. الآن اسباب تشتت می‏شود، اختلاف می‏شود. الآن هر غائله‏ای که در هر جا پیدا بشود روی یک انگیزه‏ای است که طرح‏ریزی شده برای ما. اینها نمی‏خواهند که یک جمهوری اسلامی در ایران پیدا بشود. با هر طریقی که شده می‏خواهند این را فلجش کنند. طرح‏ریزی کردند، طرح دادند که باید چه کرد، در ژاندارمری باید چه کرد، در سپاه پاسداران باید چه کرد، در ارتش باید چه کرد، در
نمی‏دانم[هیأت]دولت باید چه کرد، در دانشگاه باید چه کرد. اینها یک طرحهایی دارند که همه جا را می‏خواهند به هم بزنند، تا منعکس کنند که نه، اینها قابل این حرفها نیستند. آزادی نمی‏شود به یک همچه ملتی داد. ملتی که وقتی آزاد شد نتواند خودش را حفظ کند و نتواند نظم خودش را حفظ کند، این سرپرست لازم دارد. این یک مسئلۀ مهمی است که اگر کسی اعتقاد به خدا و دین دارد، الآن باید این کار را بکند. اگر اعتقاد به کشورش دارد باید بکند، به ملتش دارد باید بکند. حالا وقت آرامش است آقا، نه حالا وقت این مسائل. ما هم گرفتاری زیاد داریم. همۀ مملکت گرفتاری دارند. لکن اگر ما همه حالا برویم سراغ گرفتاریهای شخصی، از این اساس بازمی‏مانیم و اساس الآن در تزلزل است. این محصَّل حرفی است که من به شما و سایر آقایانی که گاهی می‏آیند اینجا عرض کردم.