بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

صدای ملکوتی میلیونها ایرانی

از شما دانشجویان عزیز که از راه دور آمدید و از سایر گروههایی که آمده‏اند و در این هوای سرد، در این منزل محقر با من ملاقات کردند متشکرم. شما می‏دانید که ما امروز در مقابل چه قدرتی واقع شده‏ایم. ما در قدم اول که مقابل این قدرتها واقع بودیم، آن چیزی که رمز پیروزی ما بود چه بود و از این به بعد باید چه باشد. شما می‏دانید که ما نه قدرت نظامی داشتیم و نه ملت ما تعلیمات نظامی. شما جوانان عزیز مشغول تحصیل دانش بودید، و سایر قشرها هم مشغول کارهای مخصوص به خودشان بود. روحانیون هم مشغول تحصیل علوم خودشان بودند. ما نداشتیم یک جمعیتی که تعلیمات نظامی دیده باشند، و نه یک تجهیزاتی داشتیم. لکن یک چیز داشتیم و دنبال آن یک چیز دیگر؛ عقیده به اسلام، ایمان به خدا، قیام برای خدا که دنبال آن جمع شدن همه قشرها در زیر بیرق اسلام بود. این دو نیروی عظیم را ما داشتیم که یکی اصیل و یکی دنبال آن نیروی اصیل؛ نیروی ایمان، توجه به خدا، اتکال به ذات مقدس حق. از همه زبانها ذکر خدا بیرون می‏آمد. با «اللّه‏ اکبر» جلو می‏رفتید و دنبال این مطلب اصیل همه قشرها با هم مجتمع شدند و همۀ اغراض کنار رفت. یک صدا و آن اینکه ما جمهوری اسلامی می‏خواهیم. این یک صدا که[از]اسلام آمد از حلقوم شما فرزندان اسلام درآمد و این صدای اسلام بود. صدای ملکوت بود، صدای عالم غیب بود. و این صدا همچو این ملت
را منسجم کرد و همچو قدرت به ملت داد که با دست خالی بر قدرتهای بزرگ غلبه کردند. از این به بعد هم ما، احتیاج به این صدای ملکوتی الهی داریم و احتیاج به این انسجام.

توطئه، برای از میان بردن رمز پیروزی

دشمنهای ما می‏خواهند این دو چیز را از ما بگیرند. ما را اول از هم جدا کنند. هر جایی را یک صدا درآورند. ملت اسلام که به تبع اسلام، به تبع قرآن کریم باید همه با هم باشند و متحد باشند و برادر باشند. مؤمنین سرتاسر دنیا برادرند به حسب حکم قرآن. و برادرها برابرند و در شادی و غم هم مشترک‏اند. در اسلام همین برادری است که مبدأ همه خیرات است. و اینها می‏خواهند این برادری را از ما بگیرند غائله بپا می‏کنند. یک روز غائلۀ کردستان؛ کرد یک چیز است، فارس یک چیز است. برادرها را می‏خواهند از هم با لهجه مختلف کنند. یک وقت هم غائلۀ آذربایجان را به کار می‏آورند که آنجا هم فریاد می‏زنند که «جمهوری آذربایجان» یعنی جمهوری آذربایجان، جمهوری جدا از جمهوری اسلام. یعنی به حسب فهم آنها آذربایجان جدا از اسلام. این هم توطئه است برای اینکه برادرها را از هم جدا کنند. اسلام، قرآن، عقد اخوت بین ما انداخته است: «اَلْمُؤمِنُونَ اِخْوَة»[1]مؤمنون، همه، نه ترک و نه فارس و نه عرب و نه عجم و نه هیچ جا، همۀ مؤمنین برادرند. این قرآن است. اینها که می‏خواهند این برادرها را از هم جدا کنند در هر جا با یک نغمه‏ای وارد می‏شوند، و اذهان صاف جوانها را، اذهان صاف اشخاصی که در روستاها هستند، اینها را تبلیغ می‏کنند، و بر ضد برادرهای خودشان آنها را تجهیز می‏کنند. این دست آنهایی است که تمام حیثیات این مملکت را در طول تاریخ و خصوصاً در این پنجاه سال از بین بردند و تمام غارتگریها را اینجا کردند. و حالا چون از این جهت مأیوس شدند دنبال اینطور توطئه‏ها برآمدند. آنها فهمیدند که ضربه را از اخوت اسلامی کشور ما خوردند؛ اخوت اسلامی عملی. همه یک کلام می‏گفتند. همه یک صدا
درمی‏آوردند. همه «اللّه‏ اکبر» می‏گفتند. همه اتکال به خدا داشتند. همه جمهوری اسلامی می‏خواستند. این جهت که همه با هم بودند و یکصدا جمهوری اسلامی می‏خواستند. ضربه‏ای بود که بر امریکا و رفقای امریکا خورد. آنهایی که تبع بودند. آنها الآن یافته‏اند که ضربه را از کجا خوردند. همان نقطه‏ای را که از آن ضربه خوردند هدف قرار دادند. همان چیزی را که موجب شکست آنها شده است حالا هدف قرار دادند. به همان وضعی که شما پیروز شدید آنها حمله کردند.

مطرح نبودن انگیزه‏های مادی و قومیتها در انقلاب

موضع پیروزی اتفاق کلمه بود. وحدت بین آذربایجان و کردستان و بلوچستان و ایران، همه جا همه جا بود. همه جای ایران بود. و اتکال به خدا آن جهت را که وحدت کلمه و طرح نبودن در انقلاب، اینکه من از کدام طایفه‏ام، شما از کدام طایفه‏اید، من چه مسلکی دارم، شما چه مسلکی دارید. این در انقلاب، در ابتدای انقلاب که همه با هم متوجه بودید به اینکه آن سد شیطانی را بشکنید، آن وقت این مسائل اصلاً طرح نبود. مسئله احتیاجات هم طرح نبود. مسئله اینکه ما امشب وقتی برویم منزل آیا شاممان چیست؟ منزلمان کجا است؟ شما شاید در تلویزیون دیده باشید آن کنار شهر تهران که این زاغه‏نشینان هستند. خوب اینها معلوم است که منازلشان چی هست و زندگیشان چی. در تلویزیون که نشان داد گفت شما چه می‏کنید روزها یا چه می‏کردید. گفت ما صبح که می‏شد زن و بچه‏مان را برمی‏داشتیم برای تظاهرات[می‏رفتیم]. اصلاً به فکر اینکه من در این زاغه زندگی می‏کنم، به فکر اینکه من بچه‏هایم چه حالی دارند، در این فکر نبودند. شما هم در فکر اینکه ما گرفتاریمان چیست، مدرسه‏مان چه گرفتاری داریم، معلممان چه آدمی است، شما هم این فکر را نمی‏کردید. این الغای افکار متعدد و پشت کردن بر خود و رو کردن به خدا، حقیقت این است که ملت ما به خودش پشت کرد، به خدا رو آورد. آن چیزهایی که نفسش خواهش داشت توجه به آن نداشت. همۀ توجهش به این بود که جمهوری اسلامی را ایجاد کند. این توجه به خدا بود. از خود گذشته بود به خدا پیوسته
بود. این رمز، رمز پیروزی است.

والاترین هجرتها

تا انسان به خود مشغول است نمی‏تواند کاری بکند. برای اینکه خودها هستند. افراد هستند تا شما به خود مشغولید و برادرتان هم همین طور و من هم همین طور. و برادرم همین طور. هر کدام یک آمال خاصی دارید. تا توجه به خود است اقبال به خود است و پشت به خدا، همه نکبتها هست. در پیروزی شما عکس بود مطلب. از آمال خودتان دست برداشته بودید. آن وقت اگر یک کسی به شما می‏گفت که شغل شما آیا خوب است، آیا دکانتان مثلاً چطور است، شاید مسخره‏اش می‏کردید، که حالا وقت این حرف نیست. پشت کردید به آمال خودتان و رو کردید به خدا. این توجه به خدا و هجرت از خود به خدا که بزرگترین هجرتهاست، هجرت از نفس به حق و از دنیا به عالم غیب شما را تقویت کرد. یعنی دیگر برای شما مطرح نبود که من چند روز زنده بمانم، این هم مطرح نبود. جوانها می‏دیدند که دارند تیراندازی می‏کنند، می‏دیدند که تانکها دارند می‏آیند، می‏دیدند که مسلسلها در کار است. لکن حمله می‏کردند. این نیروی خدایی است. آن نیروی خدایی که از اول اسلام را تقویت کرد. همینی است که در شما پیدا شده بود: پشت به دنیا و رو به عالم غیب، پشت به انانیت خود، و رو به رحمت الهی، قدرت الهی. این را حفظش کنید! این نعمتی که خدا به شما داد و شما را متحول کرد به یک ملت دیگری.

حملۀ دشمن به نقطه پیروزی بخش

شمایی که از پاسبان می‏ترسیدید، از رژیم شاهنشاهی نترسیدید. شمایی که از یک باتون می‏ترسیدید از مسلسلها نترسیدید. این نیروی خداست. این نیروی خدایی را حفظش کنید! حفظ به این است که باز توجهتان به آنجا باشد. این قدر دنبال این نباشید که ما خانه‏مان چه جور است. و زندگیمان چه جور است و چه. دنبال آن شرافت انسانی باشید. دنبال آن معنا باشید که شما را پیروز کرد. پیروزی بر دشمن؛ آن هم یک همچو
دشمنی که همه چیز ما را می‏خواهد از بین ببرد، بالاترین چیزی است که برای یک ملتی حاصل می‏شود. ما اگر می‏توانستیم هدایت می‏کردیم آنها را. پیغمبرها آمده‏اند که همه را هدایت کنند. کفار را هدایت کنند. ما اگر قدرت داشتیم همه اینها را هدایت می‏کردیم. لکن بعد از آنکه آنها به ما حمله بکنند ما با همان قدرت الهی که آن سد را شکستیم این سد را هم می‏شکنیم. ما که در این مبارزه؛ در این مبارزه‏ای که همه با هم متحد بودند به واسطۀ پشت کردن بر آمال خودمان. و رو کردن به خدای تبارک و تعالی پیروز شدیم. حالا هم همین معنا را ان‏شاءاللّه‏ حفظ می‏کنیم. و با همین اسلحه پیش می‏رویم. متوجه باشید که بر همین معنایی که نکته و رمز پیروزی شما بود اینها حمله کردند. اگر در نظرتان باشد بعد از اینکه شما شکستید این سد شیطانی را و طرح کردید جمهوری اسلامی را، دستجاتی پیدا شدند که «جمهوری، اسلامی‏اش را کنار بگذارید». این حمله به آن نقطه‏ای بود که با آن نقطه، ... شما پیروز شدید.

هراس دشمن از اسلامیت نظام

آن موضعی که شما را پیروز کرد که اسلام بود و جمهوری اسلامی حمله به آن شد. گفتند «اسلامش نه». همین اشخاصی که این کارها را دارند انجام می‏دهند؛ همینها بعضیشان از همانها بودند که می‏گفتند «اسلامش نه، جمهوری بس است. جمهوری‏اش را خوب، پهلویش هم جمهوری دمکراتیک بگذارید! از اسلام کنار بروید هر چه اسمش را می‏خواهید بگذارید!» هر اسمی می‏گذاشتید با آن مخالفت نمی‏کردند. برای اینکه از آن ضربه نخورده بودند. از جمهوری ضربه نخورده بودند. از جمهوری دمکراتیک ضربه نخورده بودند. از جمهوری اسلامی ضربه خورده بودند. از «اللّه‏ اکبر» ضربه خورده بودند. اینها می‏گفتند «اللّه‏ اکبر» را بگذار کنار، قرآنش هم بگذار کنار. در آنجا شما پیروز شدید، گفتید جمهوری اسلامی هیچ این طرف و آن طرف نیست....

به جمهوری اسلامی رأی دادید به جمهوری اسلامی. یک رأی بیسابقه در دنیا. یک رأی تقریباً می‏شود گفت که با اتفاق. یکی درصد دو تا درصد کمتر. آنجا اینها شکست
خوردند. می‏گفتند «جمهوری اسلامی لازم نیست، جمهوری یا جمهوری دمکراتیک». آنجا شکست خوردند. بعدش صحبت از قانون اساسی شد. خواستند نگذارند این قانون اساسی اصلش نوشته بشود. از آنجا شروع کردند که بگذارید تا مجلس مؤسسان پیدا بشود. مجلس مؤسسان یعنی چه؟ یعنی سیصد نفر در قشرهای مختلف. برای اینکه می‏دیدند که اگر سیصد نفر در ایران بخواهند این کار را بکنند، ممکن است یک مقداری از این قاچاقها هم تویش باشد. ما می‏گفتیم نه، ما یک خبرگانی درست می‏کنیم. بعد می‏گذاریم به آرای ملت. خبرگانش با آرای ملت. و بعد از اینکه آنها هم قبول کردند باقی‏اش هم با آرای ملت. قانون اساسی هم با آرای ملت. اینجا[دائماً]ایراد می‏گرفتند و همۀ ایراد برای همین معنا بود که از اسلام می‏ترسیدند. و رمز پیروزی شما را اسلام دیده بودند. و اینها می‏خواستند که نگذارند جمهوری اسلامی، قانون اساسی اسلامی داشته باشید. از آن که گذشت و رأی دادید. و در بینش هم یکی دو تا از آن قاچاقها پیدا شد. آنها می‏خواستند در ششصد نفر عدد زیاد پیدا بکنند. که کارشکنی بکنند لکن الحمدللّه‏ نشد. بعد که خواستید رأی بدهید باز کارشکنی می‏کردند. در رأی دادن هم کارشکنی می‏کردند. این قدر تبلیغات کردند که یک دسته از برادرهای ما قهر کردند. مع‏ذلک نود درصد رأی دادید. یک دمکراسی باصطلاح آنها! حالا ما با اصطلاح آنها می‏گوییم یک «دمکراسی دو آتشه»! یعنی دو دفعه به رأی عمومی گذاشتن. یک دفعه خبرگان را خود ملت تعیین کرد. یک دفعه بعد از اینکه خبرگان تعیین شدند و به رأی ملت تعیین شدند، خود قانون را رأی ملت تصویب کرد. در عالم یک همچو دمکراسی ما نداریم. در عالم ما نداریم که تبلیغات نشده کار انجام بگیرد. تبلیغاتی نتوانستند بکنند، نکردند[و]نگذاشتند. از آن طرف البته تبلیغات[سوء]بود.

معجزات انقلاب

یک همچو مطلبی که در ایران اتفاق افتاده از آن معجزاتی است که در صدر اسلام اتفاق می‏افتاد. مسائل اسلام و ایران در این مدت مسائل اعجازی است. پیشرفت شما در
مقابل آن قدرت اعجاز بود. توجه همۀ ملت به یک نقطه. بچه کوچولویی که تازه زبان درآورده، با آن پیرمردی که در مریضخانه و بیمارستان افتاده یک حرف بود. کأنّه یک حلقوم صدا می‏کرد. هر جا می‏رفتی همان صدا را می‏شنیدی. این هم یکی از اعجازها بود. این جور رأی به اشتیاق دادن، که در بعضی جاها به من گفتند که در یک جا آن بیمار را آوردند لب صندوق، رأی داده و همان جا مرده است، این قدر ناتوان بوده. اما برای رأی دادن گفته است که مرا باید ببرید رأی بدهم. این معلولین، این بیمارها، این[ها]همه رأی دادند. آنهایی که سن قانونیشان نرسیده بود اعتراض داشتند به ما. یک روز همین جا جمع شده بودند. اعتراض به اینکه خوب چرا ما رأی ندهیم؟ ما هم در اینجا شرکت داشتیم و خوب، ما هم رأی بدهیم. وضع اینطوری بود.

رأی تاریخی ملت ایران

ایران سابقه نداشت اینطور رأی دادن. بلکه دنیا هم سابقه نداشت. معلوم نیست که داشته باشد. اینجا هم شکست خوردند؛ شد نود درصد. دو جور رجوع به آراء. دو دفعه رجوع به آرای عمومی. و ملت دو دفعه رأی داده است بر این قانون اساسی. حالا هم باز اشکال دارند. من نمی‏دانم اشکالشان این است که چرا ملت رأی داده است؟ شما صد دفعه دیگر هم اگر این قانون اساسی را به این ملت مسلم عرضه بدارید، همان است که هست. همان است که رأی می‏دهند. برای اینکه شما یا باید تبلیغ کنید که این ملت ما از اسلام رو برگرداند و بیاید طرف شما، آنوقت رأی نمی‏دهند. اما تا اسلام است، تا مبانی اسلام است، تا زیر سایۀ قرآن هستیم ما، زیر بیرق اسلام هستیم همین است که هست. همین آش و همین کاسه. صد دفعه هم از سر گرفته بشود همین است. یا همین آقایان که خبرگان هستند، یا نظیر همینهایند. ملت هم رأی به همین قانون اساسی و همین که موافق اسلام است. مخالفتی با اسلام ندارد، به همین رأی دادند. صد دفعه دیگر هم به رأی بگذارید همین است. حالا یک عده‏ای که ادعا می‏کنند که ما مثلاً می‏خواهیم دمکراسی باشد، یک عده‏ای در مقابل همۀ ملت ایستاده‏اند و می‏گویند که ما قبول نداریم. شما در
دنیا این را به هر مکتبی رجوع کنید، که آقا ملت یک چیزی را می‏خواهد یک پانصد نفر، یک هزار نفر، یک ده هزار نفر ـ فرضاً باشند ـ اینها هم یک چیزی را می‏خواهند، ملت رأی به این دادند، این چند نفر هم می‏گویند که ما قبولش نداریم این را. می‏گویند که اینها برخلاف آن چیزی که همۀ بشر بر آن متفق شدند برخلاف آن دارند می‏گویند. برخلاف دمکراسی است. برخلاف اسلام هم است. اسلام که می‏گوید، می‏فرماید که شورا باشد کارهاتان، خوب این یک کاری بوده است، و به شورا گذاشته شده است. وقتی که شورا یک چیزی را به اکثریت قبول کردند، معنایش این است که همان را عمل بکنید. هر که رد بکند معنایش این است که ما قبول نداریم این را. این برخلاف دمکراسی است. برخلاف اسلام است. برخلاف مصالح مملکت است.

بانگ بیدار باش و اتمام حجت

و حمله به همان جایی است که شما از آنجا پیروز شدید.[به]همانی که به آن پیروز شدید حمله دارد می‏شود. چشمها را باز کنید! من دارم تکلیف را از خودم برمی‏دارم به گفتن. شما مکلفید که با توجه به همۀ مصالحی که دارید و می‏کنید عمل بکنید. من می‏گویم این توطئه است برای اسلام و به ضد اسلام. و دلیلش این است که همانی که اسلام می‏خواهد، به آن حمله کردند. جمهوری اسلامی را خواستند به آن حمله کردند. شما هم باید چشم و گوشتان را باز کنید. نگذارید اشخاص اشتباه بکنند. اگر اشتباه دارند می‏اندازند، مردم را تبلیغ کنید. هر کدامتان تبلیغ کنید. اگر در روستاها رفتند یک عده‏ای که شیطنت دارند، در روستاها رفتند و دارند تبلیغات می‏کنند، شما هم بروید در روستاها، مطالب را بگویید. مسئله این است. اینها به همان چیزی که شما می‏خواهید دارند حمله می‏کنند. شما اسلام را می‏خواهید. اینها می‏گفتند جمهوری اسلامی ما نمی‏خواهیم.

تا همه با هم نباشید و همه از این آمال دنیایی که بزودی از دست همه‏مان می‏رود، پشت نکنید و توجه به مبدأ قدرت که همیشگی است نداشته باشید پیروزی نیست. و من امیدوارم که همان طور که تا حالا همۀ قشرها توجه به خدا داشتند و فکر این نبودند که
زندگی‏ام چطور است، تا آن وقتی که مستقر بشود جمهوری اسلامی، و احکام اسلام مستقر بشود، همین حال باقی باشد. و ما ان‏شاءاللّه‏ پیروز بشویم و پیروز می‏شویم. من به شما عرض کنم تا این چهره‏های نورانی و متوجه به خدا هست، پیروزی همراه است. و ما امیدواریم که هم از جهت اقتصادی، هم از جهت سیاسی، هم از جهت فرهنگی، پیروز بشویم. و اگر خدای نخواسته یک روز قضیۀ دخالت نظامی باشد ما همه با هم سرباز اسلام هستیم. خداوند همه‏تان را ان‏شاءاللّه‏ حفظ کند. موفق باشید.