بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

شکست ناپذیری قیام در راه خدا

از همۀ آقایان محترم، و برادرهای عزیزم که از اطراف، با پای پیاده آمدید تشکر می‏کنم. ملتی که این طور تحول پیدا کرده است که در سرمای این راهها، با رنج، جوانهایش پیاده می‏آیند و غسل شهادت می‏کنند و پیشقدم برای شهادت هستند، پیروزند اینها. شما جوانها پیروزید ان‏شاءاللّه‏. و آنها که گمان می‏کنند که با یک ترور، با یک راه انداختن ناراحتیهایی می‏توانند این ملت را از راه خودش منحرف کنند اشتباه می‏کنند. ملت ما بیدار شده است و قیام کرده است و قیام برای خدا. کسی که قیام برای خدا کرده است این شکست ندارد. عقب‏نشینی ندارد. و کشته شدن بعضی افراد هر چه هم شخصیتی باشد، در روحیۀ ملت ما تأثیر بد ندارد، بلکه بیشتر تهییج می‏کند. ملت را که برای خدا می‏خواهد کار بکند، دانشجویی که برای خدا می‏خواهد این نهضت را برساند به آخر، کشاورزی که برای خدا می‏خواهد این نهضت را به آخر برساند، هر چه هم با او مقابله کنند، و هر چه هم ناراحتی ایجاد کنند، و هر چه هم جار و جنجال بکنند دشمنهاشان، فایده برای آنها ندارد. اینها، بیشتر به میدان می‏آیند. عمده آن است که راه، راه خداست و اسلام است. و جوانهای ما این راه اسلامی را پیدا کرده‏اند. و مثل سابق دیگر نیستند که از یک تشر دولت، از یک پاسبان وحشت داشته باشند.

دو شرط اساسی برای تداوم انقلاب اسلامی

اینها دیگر از هیچ چیز وحشت ندارند. چنانکه دیدیم که در خیابانها رفتند، در
پشت‏بامها رفتند و مقابله کردند با دشمنها. مقابله کردند با توپ و تانک و پیش بردند. و از این به بعد هم ان‏شاءاللّه‏ پیش می‏برند. لکن دو شرط در پیش بردن هست. یک شرط این است که برای خدا باشد. اگر یک قیامی برای خدا باشد خدای تبارک و تعالی کمک می‏کند. از کمی جمعیت نترسید. ولی بحمداللّه‏ جمعیتهاتان زیاد است. در صدر اسلام یک جمعیت سی هزاری به دو تا امپراتوری که به همۀ جهازهای سلاحی مجهز بودند و یکیشان هفتصد هزار نفر یا هشتصد هزار نفر نظامی مجهز به جنگ آورده بود. اینها با سی هزار نفر غلبه کردند. یکی از سردارهای اسلام آن وقت گفت که شصت هزار نفر جلو آمدند، پیشاهنگند از دشمن. و دنبال آنها هم هشتصد یا هفتصد هزار نفر[سرباز]دشمن هست. ما اگر یک ضربه‏ای به اینها نزنیم اینها جری می‏شوند. این سردار گفت که سی نفر همراه من بیاید، شب می‏رویم و به این شصت هزار نفر شبیخون می‏زنیم، سی عدد. تمام لشکرشان سی هزار نفر بود. گفتند که آخر سی نفر با شصت هزار نفر. هر آدمی مقابل دو هزار نفر نمی‏شود. بالاخره راضی‏اش کردند این را که شصت نفر بروند؛ هر آدمی مقابل هزار نفر. شب، شبیخون زدند و تار و مارشان کردند. شکستشان دادند؛ شکستی که بعد منتهی شد به اینکه آن لشکر بعد را هم اینها شکست دادند.

پیروزی‏آفرینی قدرت روحی

چه بود که شصت نفر آدم، شصت هزار نفر آدم را؛ شصت نفر آدمی که مجهز به آن جهازها نبودند، با شصت هزار نفر آدمی که با آن جهازها بودند شکست دادند. برای این بود که اینها یافته بودند این مطلب را که ما اگر کشته هم بشویم به سعادت می‏رسیم. با این روحیه قوی، که ما بکشیم سعادتمندیم، کشته بشویم هم سعادتمندیم، با یک همچو روحیه‏ای پیش رفتند و شکست دادند. در عین حالی که لشکر اسلام در آن وقت یک لشکر بسیار ضعیفی از حیث قوای مادی[بودند]، و تجهیزات جنگی نداشتند. هر چند نفرشان گاهی یک شمشیر، یک شتر، اسب کم و گاهی وقتها یک روز، یک شبانه روز را با یک خرما یک نفر آدم زندگی می‏کرد. و، در یک نقلی هست که، در یک جنگی یک
خرما را این می‏گذاشت دهن خودش، یک قدری شیرینی‏اش را درک می‏کرد، می‏داد به رفیقش. او می‏گذاشت[به]آن می‏داد.[به]آن می‏داد تا آخر. اما روحیه قوی بود. قدرت روحی[فوق‏العاده بود]آن قدرت است که انسان را پیروز می‏کند. هر چه تجهیزاتشان زیاد باشد و هر چی عیش و نوش داشته باشند، روحیه‏شان ضعیف است. ملت ما الآن روحیه‏اش قوی است بحمداللّه‏ در این کشاورزهای ما، این دانشجوهای ما، این طلاب علوم دینیه ما و امثال اینها، آن طور نیست که مشغول عیش و نوش باشند. عیش و نوش پیش آنها مطرح نیست. دلشان قوی است. زندگیشان در اینجا هر چه می‏خواهد باشد. طرفهای ما این طور هستند که در عیش و نوش هستند.

تفاوت حرکتهای خدایی با تلاشهای مادی

دشمنهای ما می‏خواهند برای دنیا بزنند. شما برای خدا می‏خواهید جنگ بکنید، نهضتتان برای خدا بوده است. آنها برای دنیا بوده. این دو تا فرق، فرق بین این دو تا خیلی زیاد است که یک دسته‏ای برای خدا قیام کنند، یک دسته‏ای برای دنیا. آن که برای دنیاست تا ببیند که شاید دنیایش متزلزل بشود فرار می‏کند. آن که برای خداست تا آخر هم فرار نمی‏کند. در این جنگهایی که در اسلام؛ در صدر اسلام واقع شده است یک امور آموزنده است. خیلی امور آموزنده برای ماهاست. در یکی از افرادی که به حسب تاریخ، یک فردی که با یک فرد دیگری مقابل شده بود، آن طرف که دشمن بود و کافر بود، نیزه را زد به سینه یا شکم این مسلمان از آن طرف بیرون رفت. و او توی این نیزه دوید و او را کشت. یعنی نیزه تو شکمش بود فشار داد، و همان تو نیزه آمد اینجا رسید و او را کشتش. در یک جنگ قلعه‏ای ـ که قلعه داشتند آنها ـ مسلمین بیرون قلعه بودند و آنها در داخل قلعه. می‏خواستند اینها فتح کنند آن قلعه را. راه نبود، درها بسته و دیوارها بلند. یکیشان داوطلب شد که من روی سپر می‏نشینم. سپر را نیزه‏ها را بگذارید زیرش و بلند کنید تا من برسم به دیوار. من می‏روم تو این قلعه و راه را باز می‏کنم. همین کار را کردند. رفت آن طرف و در عین حالی که اهل قلعه هم، خوب، افرادی بودند، و چه
بودند، لکن این یک نفر آدم به واسطۀ آن قدرت ایمان که داشت جنگ کرد، و در قلعه را باز کرد. روحیه وقتی روحیه قوی باشد، اعتماد به خدا داشته باشد، وقتی یک جمعیتی اعتماد به خدا داشته باشد، این جمعیت پشتوانه‏اش خداست. و جمعیتی که پشتوانه‏اش خداست شکست ندارد. یکی این است که باید همین روحیه را تقویت کنید. یعنی اعتماد به خدا را هر چه می‏توانید زیاد کنید. هر چه پیروزی می‏خواهید پیش خداست. هر چه نصرت می‏خواهید دست اوست. گمان نکنید که ایران؛ ملت ایران خودش یک همچو قدرت بزرگی را، و یک همچو قدرتی که همه هم دنبالش بودند خودش بدون آن تأییدات غیبی که شد شکست داد. ملت ایران چون از بچه‏هاشان تا پیرمردهاشان، و تا جوانهاشان، همه، همۀ قشرها با سلاح «اللّه‏ اکبر» پیش می‏رفتند، و می‏گفتند ما جمهوری اسلامی می‏خواهیم؛ اسلام را می‏خواستند.

عنایات غیبی در انقلاب اسلامی

خدای تبارک و تعالی وضعی پیش آورد که دشمنهای ما همچو ترسیدند که نتوانستند بمانند. دست به سلاح به آن طوری که باید ببرند، نبردند. یعنی یک مانع غیبی مانع شد از اینکه اینها مثلاً آن سلاحهایی که داشتند بیایند همۀ تهران را، همه قم را و سایر جاها را بمباران کنند. خداوند آنها را همچو ترساند که این سلاح را به کار نتوانستند ببرند. از آن طرف وقتی که ملت ما هجوم آورد به آنها، تمام قشرهایی که مادون آن طبقۀ اول فاسد بود پیوستند به ملت. اینها کارهایی بود که خدای تبارک و تعالی کرد که دشمن را برگرداند، دوست کرد. و آنها هم که در راس بودند همچو خوفی در دلشان انداخت که دیگر نتوانستند مقابله کنند. این روحیۀ اسلامی را حفظش کنید. اگر بخواهید و می‏خواهید که ان‏شاءاللّه‏ پیروز بشوید، و مملکتتان مال خودتان باشد.

شرط دوم: وحدت کلمه

شما تا حالا مملکت مال خودتان نبوده. شما زحمت می‏کشیدید دیگران نفعش را می‏بردند. زحمتها مال خودتان باشد. دیانتتان محفوظ باشد. همۀ حیثیت مملکتتان
محفوظ باشد. این جهت الهیتش را حفظ کنید. این خدایی بودن را حفظ کنید. این خدایی بودن را حفظ کنید. و مرتبۀ دوم اجتماعتان را حفظ کنید. این اختلافاتی که گاهی وقتها مثلاً توی دهات پیدا می‏شود، توی شهرستانها پیدا می‏شود، وقتی بررسی کنید اختلافات سر یک چیزهای جزئی است که ارزش این را ندارد که انسان با آنها برای آن چیزهای جزئی اختلاف کند. حالا دستها زیاد هست برای ایجاد اختلاف. حالایی که از هر جهت مأیوس شدند و دیدند که قدم به قدم این ملت دارد پیش می‏رود، نمی‏خواستند که این ملت پیش برود و این مرد خائن از ایران برود، اقدام کردید و بیرونش کردید. بعدش نمی‏خواستند که آن جانشینهای فاسدش بیرون بروند، آن هم اقدام کردید و بیرونشان کردید، بعد هم نمی‏خواستند که این جمهوری اسلامی را مردم به آن رأی بدهند، باز اقدام کردید و پیروز شدید. بعد هم نمی‏خواستند که مجلس خبرگان پیدا بشود، باز هم رأی دادید و پیروز شدید. بعد هم نمی‏خواستند که قانون اساسی را مردم به آن رأی بدهند، باز هم رأی دادید و پیروز شدید. اینها می‏بینند در هر قدم پیروزی با شماست. هر چه آنها جدیت می‏کنند و سمپاشی می‏کنند در این ملت تأثیر نمی‏کند. حالایی که خیلی سمپاشی کردند و بساط درست کردند، و یک قشر بزرگی از ملت ما که همه هم مسلمان هستند و میل دارند که اسلام در این عالم پیدا بشود، در این محیط پیدا بشود، بازیشان دادند که آنها قهر کنند و رأی ندادند. در عین حال شانزده میلیون رأی دادند به این قانون اساسی. شانزده میلیون معنایش این است که آن مقداری که حق رأی داشتند رأی دادند. یک عدۀ کمی هم رأی خلاف دادند. صدی نود رأی دادند. شاید هم یک قدری بیشتر.

ترور مردان خدا، مایه استواری انقلاب

اینها می‏بینند که همچو سنگر به سنگر اینها پیش می‏برند و آنها خالی می‏کنند سنگر را. چه بکنند؟ حالا شخصیتها را ترور می‏کنند. خیال می‏کنند، در عین حالی که دیدند که یک شخصیتی را که ترور می‏کنند سرتاسر ایران تظاهر می‏کنند و قویتر می‏شوند،
مع‏ذلک از بی‏عقلیشان باز این کار را انجام می‏دهند. الآن در ترور مرحوم آقای مفتح، ـ رَحِمَهُ‏اللّه‏ ـ می‏بینیم که باز مردم به هیجان آمدند. اینها از اموری است که خدا وسیله‏اش را فراهم می‏کند. منتها اینها خیال می‏کنند که اگر این کار بشود دیگر این ملت می‏ترسد و عقب می‏نشیند. ملت از چی می‏ترسد. ملت ما ترس دیگر ندارد. لکن این دو جهت را حفظ کنید. برادر باشید. در دهات متوجه باشید که این اشخاص فاسد خصوصاً، در آن طرفهای شما، این اشخاص فاسد نیایند بین شما و برادرهاتان فتنه کنند، بدانید که هر کس آمد یک کاری می‏خواهد بکند که بینتان اختلاف بیندازد. این از همانهایی است که می‏خواهند این نهضت پیش نرود. با برادرهایتان دوست باشید. شما همه اهل یک مذهب، اهل یک دین، اهل یک کتاب، برای خاطر یک امر جزئی دنیا نباید انسان برادریش را، اخوت ایمانی‏اش را از دست بدهد. خصوصاً در یک همچو موقعی که دشمن پشت سر ما ایستاده است. ان‏شاءاللّه‏ خداوند همه‏تان را حفظ کند. موفق باشید.