صحیفه امام خمینی (س)

  • عنوان محکومیت ترور
  • محل قم
  • مناسبت
  • تاریخ
  • موضوع محکومیت ترور
  • حضار ملت مسلمان ایران

بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

اناللّه‏ و اناالیه راجعون[1]

آنگاه که منطق قرآن، آن است که ما از خداییم و به سوی او می‏رویم و مسیر اسلام، بر شهادت در راه هدف است، و اولیای خدا ـ علیهم‏السلام ـ شهادت را یکی از دیگری به ارث می‏بردند، و جوانان متعهد ما برای نیل شهادت در راه خدا درخواست دعا می‏کرده و می‏کنند، بدخواهان ما که از همه جا وامانده دست به ترور وحشیانه می‏زنند، ما را از چه می‏ترسانند؟ امریکا خود را دلخوش می‏کند که با ایجاد رعب در دل ملت ـ که سربازان قرآنند ـ می‏تواند وقفه‏ای در مسیر حق و عقبگردی از جهاد مقدس در راه خدا ایجاد کند؛ غافل از اینکه ترس از مرگ برای کسانی است که دنیا را مقرّ خود قرار داده و از قرارگاه ابدی و جوار رحمت ایزدی بی‏خبرند. اینان از کوردلی، صحنه‏های شورانگیز ملت عزیز و شجاع ما را در هر شهادتی، پس از شهادتی که در پیش چشمان خیرۀ آنان منعکس است نمی‏بینند.صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لایَعْقِلُونَ[2]اینان می‏بینند که هزار و سیصد سال بیشتر از صحنۀ حماسه آفرین کربلا می‏گذرد و هنوز خون شهیدان ما در جوش و ملت
عزیز ما در حماسه و خروش است. جناب حجت‏الاسلام دانشمند محترم آقای مفتح و دو نفر پاسداران عزیز اسلام ـ رحمة‏اللّه‏ علیهم ـ به فیض شهادت رسیدند و به بارگاه ابدیت بار یافتند، و در دل ملت و جوانان آگاه ما حماسه آفریدند و آتش نهضت اسلامی را افروخته‏تر و جنبش قیام ملت را متحرکتر کردند. خدایشان در جوار رحمت واسعۀ خود بپذیرد و از نور عظمت خود بهره دهد. امید بود از دانش استاد محترم و از زبان و علم او بهره‏ها برای اسلام و پیشرفت نهضت برداشته شود؛ و امید است از شهادت امثال ایشان بهره‏ها برداریم. من شهادت را بر این مردان برومند اسلام، تبریک و به بازماندگان آنان و ملت اسلام تسلیت می‏دهم. سلام بر شهیدان راه حق.

27/9/58 / 28 محرّم‏الحرام 1400

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی

1 ـ بخشی از آیۀ 156 سورۀ بقره: «همه از خداییم و به سوی او باز می‏گردیم».
2 ـ سورۀ بقره، آیه 171: «وَ مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُواکَمَثَلِ الَّذی یَنْعِقُ بِما لا یَسْمَعُ إلاّ دُعاءً وَ نِداءً صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لایَعْقِلُونَ» و مثل کافران در شنیدن سخن انبیا و درک نکردن معنای آن، چون حیوانی است که آوازش کنند، از آن آواز معنایی درک نکرده، جز صدایی نشنود، و کفار هم از شنیدن و گفتن و دیدن حق، کر و لال و کورند، زیرا عقل خود را در کار نمی‏بندند.