بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

از محرّم تا محرّم

این ماه محرّم با ماه محرّم سابق فرقها دارد. از جمله فرقها این است که ما در ماه محرّم سابق مواجه بودیم با دستگاه ستمکار پهلوی، که آن دستگاه شاخه‏ای از فساد ام‏الفساد بود. و در این ماه، در این ماه محرّم مواجه هستیم با ام‏الفساد[1]با آنهایی که همۀ ملتهای ضعیف را تحت سیطرۀ خودشان قرار داده‏اند و در هر جا یک مأموری گذاشتند سر ملتها برای چپاولگری. بحمداللّه‏ در آن مبارزه با آن شاخۀ کثیف به همت ملت عزیز ما و همت شما آقایان اهل منبر و خطبای سراسر کشور و خصوصاً قم، که مبدأ خیرات همیشه بوده است، بحمداللّه‏ ملت ما با اتکال به خدای تبارک و تعالی و وحدت کلمه پیروز شد.

جهان کارتر

آقای کارتر در یک کلامی گفته است که چنانچه این اشخاص دیپلمات را که در این لانه جاسوسی هستند بخواهند بازداشت داشته باشند و آنها را محاکمه کنند خشم جهانیان برانگیخته می‏شود. جهان در نظر این مستکبرین غیر جهان است. مستکبرین، جهان را از آن دید خاص استکباری خود و آن بیماری روحی که در آنها هست نگاه می‏کنند. و این بیماری موجب این شده است که توده‏های بزرگ ملتها را اینها از جهان حساب نمی‏کنند. آقای کارتر خودش و عده‏ای که شاید تمام جمعیتشان را ما حساب بکنیم در تمام مملکتها، از این قریب سه میلیارد جمعیت دنیا پنجاه هزار نیستند. آنهایی که سران
دولتهایی هستند که دیگران را وادار به جور و تعدی می‏کنند. این دید امثال ایشان این است که همۀ ملتها چیزی نیستند. آنی که جزء جهان است عبارت است از یک عدۀ معدودی امثال کارتر و دارودستۀ او. و آنهایی که در سایر جاها هم مع‏الأسف جزء دارودستۀ او شده‏اند، همۀ جهان را عبارت از این می‏دانند.

بیماری خود بزرگ‏بینی شاه و کارتر

این دید مستکبرین است که سایر قشرهای بزرگ ملتها را، آنهایی که دریایی هستند که کارتر و امثالش قطره است در مقابل آن دریاها، آنها را اینها نمی‏بینند. یعنی این بیماری اسباب این شده است که آنها را نبینند. از این جهت وقتی که در اریکۀ ریاست جمهور نشسته و با آن دید بیمارگونه نگاه می‏کند و می‏بیند که چند تا وزیر در فلان جا و چند تا مثلاً اشخاصی که راجع به مجالس خودشان هست و اینها، یا در جاهای دیگر، عددی از این وابسته‏ها ممکن است که اینها خشمشان[افزوده]بشود. ایشان اینها را جهان حساب می‏کند و می‏گوید که چنانچه این دیپلماتها را[...]. اینها را دیپلمات حساب می‏کند اینهایی که جاسوسیشان به حسب شواهد ثابت شده است، اینها را دیپلمات حساب می‏کند، و جهان را هم عبارت از همان که خودش می‏بیند حساب می‏کند. این بیماری تا یک اندازه‏ای هم در محمدرضا بود. و همین بیماری اسباب این شد که از بین رفت او. این بیماری که[شخص]خودش را ببیند و چند تا از این تملق‏گوهایی که اطرافش هستند. و این دلقکهایی که دور و برش هستند. همینها را ببیند و ملت را اصلاً به حساب نیاورد[و]نفهمد که هر مملکتی ملتش اساس هستند. دولتها اقلیتی هستند که باید برای خدمت این ملت باشند. و اینها نمی‏فهمند که دولت خدمتگزار ملت باید باشد، نه حاکم بر ملت. این بیماری در آن آدم هم بود که خودش را همه چیز می‏دانست، و خودش را فرمانفرما و خودش را همۀ ملت می‏دانست. دیگر برای دیگران اصلاً[ارزشی]قائل نبود. و همین اسباب این شد که[به]این ملت آن خیانتها را کرد. همۀ آن خیانتها هم روی همین خیال بود که نمی‏دید کسی را که بازخواست کند از ایشان. به
نظرش نمی‏آمد که یک قدرت دیگری هم هست در مقابل سرنیزه و در مقابل مسلسل. یک قدرت دیگری هم هست. و این بیماری اسباب این شد که آن مشغول شد به آن جنایات. روی همان زمینه که قدرتی غیر از خودش نمی‏دید، و منتهی شد به اینکه دیدید و دیدیم. ایشان هم[2]همان بیماری را یک قدر بیشتر دارد. برای اینکه هر چه قدرت زیادتر باشد این بیماری در آن زیادتر است.

شکست‏های پیاپی امریکا

در شکست شاه، امریکا ـ یعنی دولت امریکا، ما هر وقت از امریکا صحبت بکنیم یا از جای دیگری، مگر اینکه اسم ببریم، ملتشان مراد نیست. ما با ملتها هیچ مقابله‏ای نداریم. ملتها هم با ما مقابله‏ای ندارند ـ در شکست محمدرضا[امریکا]یک شکست اقتصادی خورد و یک قدری هم شکست سیاسی. و هر چه هم کوشش کرد آقای کارتر برای اینکه محمدرضا را نگه دارد، و اخیراً هم کراراً پیش ما می‏فرستاد که مثلاً ایشان باشد و فلان، و بعد هم بختیار را می‏خواست نگه دارد، ولی نتوانست و شکست خورد. آن یک شکست بود. گر چه بزرگ بود لکن در مقابل این شکست دوم که خواهد خورد کوچک است. پناه دادن یک نفری که مجرم است و قریب سی و چند سال مجرم بوده است و سی و پنج میلیون جمعیت ما به مجرمیت او شهادت می‏دهند. ـ یک عده‏ای ممکن است که بدانند و شهادت ندهند ـ لکن سی و پنج میلیون جمعیت می‏دانند، و صدها میلیون جمعیت سایر ممالک دنیا می‏دانند که این[شاه]آدمی مجرم بود. آدمی ستمکار بود، جنایتکار بود. و این ملت را آن قدر در جنایت کشید و این ملت را آن قدر محروم کرد و آن قدر حبس و تبعید و کشتار کرد. پناه دادن این[شاه]خودش یک شکست سیاسی است در دنیا. لکن بیماری که آقای کارتر به آن مبتلا هست این را بفهمد و باقی گذاشتن این اشخاصی که جاسوس هستند و در این لانه جاسوسی هستند و این مجرم ملت ما را به ملت ما برنگرداندن، این هم شکستی است که از این شکست دومی بالاتر است. برای اینکه اگر
ایشان[را]نفرستند، ممکن است که اینها محاکمه بشوند. و اگر محاکمه بشوند، کارتر می‏فهمد ... چه خواهد شد.

طبل تو خالی

کارتر گاهی ما را از نظامی، گاهی ما را از جهات اقتصادی می‏ترساند. و خودش هم می‏داند که این طبل میان تهی است که دارد می‏زند. و نه همچو عرضۀ نظامی دارد و نه از او گوش می‏کنند. باز این اشتباه روی همان بیماری که این ابرقدرتها دارند، این باز یک اشتباه است که گمان می‏کند که تمام کشورها مثل یک انگشتر در دست اوست که اگر یک وقت گفت که مثلاً گندم نفروشید به ایران، تمام کشورها دستشان را به سینه می‏گذارند و تعظیم می‏کنند و می‏گویند چشم! و ایشان فهمید این را که حتی در کشور خودش هم از او اطاعت نکردند. وزیر کشاورزی خودش هم گفت که امری است غیر صحیح. و ما چه احتیاجی داریم به گندم امریکا. ما نفت داریم. ما آن را داریم که آن سیاستمدار بزرگ انگلستان در زمان جنگ ـ چرچیل ـ وقتی که مواجه بودند با آلمان، و تقریباً از ترس اینکه حالا دیگر باید شکست بخورند، وقتی که آمد در مجلس انگلستان ظاهراً صحبت کرد و مصیبتهای خودش را که ما چه شدیم، چه شدیم، کجا شکست خوردیم[تشریح کرد]آخرش گفت که اما پیروزی مال آن است که روی موجهای نفت نشسته است!.

کرنش در برابر نفت

ما روی موجهای نفت نشسته‏ایم. شما غارت کردید ما را. نفتهای ما را بردید. در ازای آن به ما تفنگ و توپ دادید. آن توپ و تفنگی که و آن اسلحه‏هایی که برای خودتان بود، نه برای ما. ما نفت داریم. دنیا نفت می‏خواهد. امریکا را نمی‏خواهد دنیا. دنیا کارتر را نمی‏خواهد. دنیا نفت می‏خواهد. ما که نفت داریم، مملکتهای دیگر به ما خضوع خواهند کرد. نه تو که می‏خواهی ریاست جمهوری پیدا بکنی راهش را نمی‏دانی. تمام دست و پاهای این برای این است که در بعد از اینکه این دوره گذشت باز او را رئیس جمهور کنند. لکن سوراخ دعا را گم کرد. او خیال می‏کرد که اگر ارعاب کند مملکت ایران را و اگر
بگوید ما حصار اقتصادی دور ایران می‏کشیم به اقتصاد ایران ضرر می‏زنیم، ملت او برای او دست می‏زنند. و بعد هم چنین می‏شود که رئیس جمهور بشود. لکن فهمید این معنا را که الآن یک قشر بزرگی از ملت که سیاهپوستها بودند از او جدا شدند. پانصد نفر از ملاها، روحانیون مسیحی سیاهپوست برخلاف او[تظاهرات]کردند. و برای ایران تظاهر کردند و بعد هم دیگران خواهند کرد. جز آنی که آنها را[از]جهان می‏داند؛ بله آن عده. اگر جهان عبارت از آن عده‏ای است که رفیق و دوست آقای کارتر هستند، تمام جهان با اوست ... .

جهان بر ضد امریکا

و اما اگر جهان آنی است که هست و به دوش مستضعفین است، جهان عبارت از مستضعفین هستند. اگر جهان عبارت از آن واقعیتی است که هست، که مستضعفین هستند که جهان را اداره می‏کنند، و این مستکبرین جز فساد ایجاد نمی‏کنند چیز دیگر. جهان اگر آن هست آن جهان با شما موافق نیست. آن جهان موافق نیست که یک رئیس جمهور که ادعا می‏کند که من طرفدار حقوق بشر هستم، آن قدر بشر را به تباهی بکشد و آن قدر بکشد. یک کسی که دعوی این را می‏کند که من حقوق بشر را حفظ می‏کنم از او نمی‏پذیرند. تویی که می‏گویی من حقوق بشر را حفظ می‏کنم، ایران بشر هستند. ایرانیها بشر هستند. چه شد که در حکومت شما این چند سال و در حکومت اسلاف شما پنجاه سال، این ملت این همه زجر دیدند و نه شما و نه اسلاف شما که مدعی این هستید که ما طرفدار حقوق بشر هستیم، و نه مجلسهایی که تأسیس کردید[صدا به اعتراض بلند نکردید]شما[حتی]برای اینکه ما را بازی بدهید هیچیک کلمه‏ای نگفتید که چرا محمدرضا این کارها را می‏کند، بلکه طرفداری کردید از او. بلکه کوشش کردید که باقی بماند او. مضحک این بود که در آن وقتی که شدت خفقان در ایران بود، کارتر می‏گفت که آزادی زیاد به ایران دادند، از این جهت این صداها درآمده! مردم فریاد که می‏زنند،
می‏گویند آزادی می‏خواهیم، چون آزادیشان زیاد است! اینها تُخَمه[3]کردند از آزادی! این روی همان بیماری است که اینها دارند.

جاسوس یا دیپلمات؟

ایشان گمان نکند که ما یک قدم عقب برویم راجع به این مسئله‏ای که داریم، و این چیزی[است]که حق ماست در دنیا. همۀ دنیا می‏دانند، در همۀ قوانین بین‏المللی است که مجرم باید برگردد در همان محلی که جرم کرده است و در آنجا محاکمه بشود. ما این مجرم را از او می‏خواهیم که در اینجا محاکمه بشود. بله، اگر مجرم ما را برگرداندند، این خانه را هم که ما می‏بندیم، خانۀ جاسوسی اینجا دیگر قابل این نیست که یک سفارتخانه‏ای بشود، مگر این بساط جاسوسی به هم بخورد و بخواهند یک سفارتخانه باشد، نه یک محل جاسوسی. ممکن است، آن هم نه مسلم. ممکن است اگر او را برگرداندند و این لانۀ جاسوسی را به هم زدند، روابطی که برای ما نفع دارد محفوظ باشد. و مادامی که آن شخص در آنجا هست ما روابطمان را قطع نمی‏کنیم، از باب اینکه باید اینها را حفظشان کنیم. اینهایی که الآن پیش ما هستند، اینها جاسوس هستند، نه دیپلمات. معلوم شد که ایشان باز با آن دیدی که دارند، روی آن بیماری روانی که دارند و امثال اینها دارند، جاسوسها را هم جزو دیپلماتها می‏دانند.

هشدار به زورمداران حاکم

اینها باید خودشان را عوض کنند. این سران کشورهایی که با ملتهایشان آن طور رفتار می‏کنند، با مستضعفین جهان آن طور رفتار می‏کنند، اینها باید افکارشان را عوض بکنند. این افکار دیگر در دنیا خریدار ندارد. این مال یک زمانی بود که آن وقت باز مردم بیدار نشده بودند. مردم در همه جا الآن چشم و گوششان را باز کرده‏اند. ما می‏بینیم که در ظرف این چند سال، و خصوصاً این دو سال آخر، کشور ما تحول در آن پیدا شده، یعنی افراد یک افراد دیگر شدند. افراد همان هستند، لکن افکارشان یک افکار دیگر شده، عوض

شده است این افکار. همانطوری که ملتها تغییر و تحول پیدا کردند و این ملتها، آن ملتهای خواب نیستند که، شما حکومت کنید برشان، و آنها تسلیم محض باشند. شما هم[در رفتارتان تجدید نظر کنید]این سران کشورها، اعم از امریکا و غیر امریکا، باید خودشان را عوض بکنند. اگر خودشان را عوض نکنند، برای خودشان صلاح نیست و به تباهی کشیده می‏شوند.

این را من گاهی با اشخاصی که از خارج آمدند گفتم که مشکل دولتها یکی مشکلۀ بین خودشان و ملتهایشان است. یک اشکال، اشکالی است که بین ملتها و دولتهاست که دولتها خودشان را فرمانفرما و ولی امر و همه چیز می‏دانند، و برای ملت هیچ[اعتباری]قائل نیستند. از این جهت از پشتیبانی ملت محرومند. ما آن چیزی را که مشهودمان بود همین خود ایران بود که در ایران مادامی که حکومت خودش را مسلط بر مردم، فرمانفرمای مردم می‏دانست، و «شاهنشاه» می‏دانست و «آریامهر» می‏دانست، ملت همراه او نبود. اگر ملت همراه او بود ممکن نبود که از اینجا به جای دیگر برود. این تحول پیدا کرد به یک حکومت دیگری که این حکومت دیگر البته محتوایش تا حالا باز اسلامی نیست، اما یک نسیمی از اسلام آمده، یک نسیمی آمده است. همین مقدار که یک نسیمی آمده است دولتها خودشان را فرمانفرما دیگر نمی‏دانند. همچو نیست که بفرستند و بگیرند و بزنند و حبس کنند. هیچ همچو چیزی نیست. وقتی که آنها فرمانفرما نداشتند، ملت پشتیبانشان است. شما می‏بینید که الآن هر اشکالی که برای دولت پیدا بشود ملت خودش پیشقدم است برای رفع آن.

جدایی دولتها از مردم، مشکل اصلی

اگر این دولتها از آن بیماری که عرض کردم بیرون بیایند و حل این مشکله را بکنند ـ حالا من راجع به این دولتهای اسلامی می‏گویم این را، آن دولتهای خارجی سر جای خودشان، من برای این دولتهای اسلامی می‏گویم ـ که این دولتهای اسلامی این مشکله را رفع بکنند. این مشکل کلیدش دست خودشان است. عبرت بگیرند از ایران، و وضع این
دو حال که زمان محمدرضا و این زمان. آن روز اگر مشکلی برای دولت پیدا می‏شد ملت اگر این مشکل را اضافه نمی‏کرد رفع هم نمی‏کرد. اگر می‏توانست اضافه‏اش هم می‏کرد. امروز همین ملت اگر برای دولت پیشامدی بکند خودش پیشقدم است. می‏بینیم و دیدیم این مشکله را اینها[4]رفع نمی‏کنند. الآن هم در بسیاری از همین ممالک اسلامی می‏بینیم که همان بیماری که محمدرضا به آن مبتلا بود ـ و به طور زیادتر کارتر بر آن مبتلاست ـ آنها هم مبتلا هستند. آنها هم خودشان را می‏بینند و یک دسته که اقلیتی هستند و به آنها چسبیده‏اند برای منافعشان. ملت خودشان را نمی‏بینند. اصلاً توجه ندارند که ملت هم یک چیزی است. و لهذا برخلاف موازین اسلامی، برخلاف موازین عدل و انصاف، هر چه ظلم می‏توانند به این مستضعفین می‏کنند. جمع می‏کنند و می‏دهند به آن عده‏ای که دور و برشان جمع است. اگر مشکلی برایشان پیدا بشود، ابداً ملت با آنها همراه نیستند. پشت می‏کنند ملت به آنها. اگر این مشکله را حکومتها رفع بکنند، حالشان خوب می‏شود. و اگر مشکلۀ بین خودشان هم رفع بکنند که با هم این قدر اختلافات نداشته باشند، از تحت یوغ این ابرقدرتها درمی‏آیند. مادامی که ما با هم اختلاف داریم، این قدرتهای بزرگ استفاده از ما می‏کنند. مسلمین اگر با هم مجتمع بشوند، حکومتها با هم تفاهم کنند، ملتها تفاهم خواهند کرد. ملتها مخالف نیستند با هم. حکومتها نمی‏گذارند که ملتها با هم تفاهم کنند. اگر این مشکلۀ حکومت[ها]برداشته بشود از ممالک اسلامی، هیچ قدرتی بالاتر از قدرت اسلام و مسلمین نیست. برای اینکه، بیش از یک میلیارد جمعیت دارند با خزاین فراوان.

مسئلۀ «ظل‏اللّه‏»

ما حالا بیاییم سراغ تکلیفمان در این زمان که مواجه هستیم با این قدرت بزرگ، و با آن توهّماتی که در ذهن این آقا هست. ما باید همانطوری که در این یک سال، از محرم سال قبل و یک قدری جلوترش تا آن وقتی که سقوط کرد محمدرضا عمل کردیم، حالا
هم همانطور باید باشیم. حالا باید بیشتر قشرهای مختلف ملت به هم پیوند کنند. آن روز ممکن بود که یک دسته‏ای باشند که مثلاً به خیالشان که خوب، شاه مملکت است ـ از این حرفها داشتند ـ شاه مملکت است خوب، از خودمان است! ظل‏اللّه‏ است! از این مزخرفات. در صورتی که ظل‏اللّه‏ مسئله‏ای است، که اگر این صادر باشد از ائمه علیهم‏السلام برای حکومتها، کار را خیلی مشکل می‏کند. برای اینکه ظل ـ سایه ـ آن چیزی است که از خودش هیچ ندارد. هر حرکتی هست از ذی‏ظل[5]است. ظل‏اللّه‏ پیغمبر اعظم است که از خودش هیچ نیست. هر چه هست وحی است. هر چه هست از خدای تبارک و تعالی است. اگر این مطلب را که وارد شده باشد که السلطان ظل‏اللّه‏، فاتحۀ همه سلاطین عالم را می‏خواند. برای اینکه اینها «ظل‏اللّه‏» نیستند. اینها ظل شیطان‏اند. منتها این منطقها با اشتباهاتش هم بود در کار. حتی از یک معمم فاضل هم هست. کسی نقل کرد که من در مکه بودم. در همین گیرودارهایی، که شاید همان سال قبل بود. در همان گیرودارهای ما[و]شما با این شخص[6]در مسجدالحرام نشسته بودم رو به کعبه. گفتم که خوب، اینجا الآن خوب است دعایی بکنیم. گفت نه ما تکلیفمان این است که دعا کنیم برای حفظ او... خوب این منطقها گاهی بود. اما این منطقها نسبت به قدرتهای خارجی اگر هم باشد خیلی کمتر است.

رمز بقای مکتب تشیع

دیگر خیلی اشتباه باید باشد یا انسان باید خیلی خیانتکار باشد که ملتش اگر با خارج هم، آن هم خارجی که غیر خودمان هست، خارجی که معلوم نیست که حالا او هم خیلی به مبانی مذهبش هم عمل که حتماً نمی‏کند، خوب معلوم نیست اقتدایش هم خیلی باشد و با ملت ما مخالف است، در ملت ما باز قشری باشد که خلاف ملت باشد و موافق او، این باید خیلی کم باشد. و لهذا در این زمان باید این وحدت قویتر باشد. اگر آن وقت هم یک
نق و نقی بود، حالا دیگر نباید باشد. باید همه دستجمعی با هم باشیم، و این راه را برویم. و مطمئن باشید که پیروز خواهید شد. حق پیروز است. حق پیروز است. منتها ما رمز پیروزی را باید پیدا بکنیم که رمز پیروزی ما چه بوده است. و رمز بقای شیعه در این طول زمان ـ از زمان امیرالمؤمنین، سلام‏اللّه‏ علیه، تا حالا ـ در زمانهایی که شیعه جمعیتش کم بوده است، ناچیز بوده است. حالا ـ الحمدللّه‏ ـ زیاد است. اما آن وقت کم بوده. نه اینکه زیاد در مقابل دیگران. باید ببینیم رمز بقای این مذهب و بقای ممالک اسلامی، ممالک شیعی چه بوده است. ما باید آن رمز را حفظش بکنیم. یکی از رمزهای بزرگی که بالاترین رمز است، قضیۀ سیدالشهداست. سیدالشهدا ـ سلام‏اللّه‏ علیه ـ مذهب را بیمه کرد. با عمل خودش اسلام را بیمه کرد. نگه داشت. و آن نهضتی که آن بزرگوار کرد و شکست داد، ـ به ولو کشته شد. لکن شکست داد ـ بر اموی و بر دیگران، آن نهضت باید حفظ بشود.

اهمیت مراسم عزاداری

اگر ما بخواهیم مملکتمان یک مملکت مستقلی باشد، یک مملکت آزادی باشد، باید این رمز را حفظ بکنیم. این مجالسی که در طول تاریخ برپا بوده است و با دستور ائمه ـ علیهم‏السلام ـ این مجالس بوده است، خیال نکنند بعضی از این جوانهای ما که این مجالس، مجالسی بوده است که گریه در آن بوده است؛ حالا ما باید گریه دیگر نکنیم. این یک اشتباه است که می‏کنند. حضرت باقر ـ سلام‏اللّه‏ علیه، ـ شما بهتر می‏دانید ـ حضرت باقر، سلام‏اللّه‏ علیه ـ وقتی که می‏خواستند فوت کنند وصیت کردند که ده سال ـ ظاهراً ـ که در منی اجیر کنند کسی را، کسانی را که برای من گریه کنند. این چه مبارزه‏ای است؟ حضرت باقر احتیاج به گریه داشت؟ حضرت باقر می‏خواست چه کند گریه را؟ آن وقت هم در منی چرا؟ ایام حج و منی. این همین نقطۀ اساسی، سیاسی، روانی، انسانی است که ده سال در آنجا گریه کنند. خوب مردم می‏آیند می‏گویند چه خبر است، چیست؟ می‏گویند[جریان]اینطور بوده. این توجه می‏دهد نفوس مردم را به این مکتب. و ظالم را
منهدم می‏کند و مظلوم را قوی می‏کند.

تأثیر گریه و روضه در مکتب تشیع

ما جوانها دادیم. کربلا جوانها داده. ما این را باید حفظش کنیم. این نمی‏شود این طور باشد. شما خیال بکنید که گریه است، خیر گریه نیست. یک مسئله سیاسی، روانی، اجتماعی است. اگر قضیه گریه است تباکیش[7]دیگر چیست؟ تباکی می‏خواهد؟ تباکی هم یک چیزی شد؟ اصلاً حضرت سیدالشهدا چه احتیاج به گریه دارد؟ ائمه این قدر اصرار کردند، به اینکه مجمع داشته باشید. گریه بکنید.[ندبه]بکنید. برای اینکه این حفظ می‏کند کیان مذهب ما را. این دستجاتی که در ایام عاشورا راه می‏افتند خیال نکنند که ما این را تبدیل کنیم به راهپیمایی. راهپیمایی است خودش. اما راهپیمایی با یک محتوای سیاسی. همانطوری که سابق بود بلکه بالاتر. همان سینه‏زنی، همان نوحه‏خوانی، همانها رمز پیروزی ماست. در سرتاسر کشور مجلس روضه باشد. همه روضه بخوانند. و همه گریه بکنند. از این هماهنگ‏تر چی؟ شما در کجا سراغ دارید که ملتی این طور هماهنگ بشود؟ کی اینها را هماهنگ کرده؟ اینها را سیدالشهدا هماهنگ کرده است. در تمام کشورهای اسلامی، ملتهای اسلامی در روز عاشورا و تاسوعا و مثلاً بیست و هشتم و ... این دستجات با آن عظمت ـ البته جهات غیرشرعی‏اش باید حساب بشود، باید جهات شرعی محفوظ بماند ـ این دستجات با آن عظمت، با آن محتوا همه جا[راه می‏افتند]کی می‏تواند یک چنین اجتماعی درست کند؟ در کجای عالم شما سراغ دارید که این مردم این طور هماهنگ باشند. بری هندوستان همین بساط. بری پاکستان همین بساط. بری اندونزی همین بساط. بری عراق همین بساط. بری افغانستان. هر جا بری همین بساط. کی اینها را هماهنگ کرده؟ این هماهنگی را از دست ندهید. این جوانها را اغفال می‏کنند. این جوانهای صاف‏دل ما، عزیز ما، توجه به شیطنت اینهایی که تزریق می‏کنند، ندارند. آنها[را]دیگران تزریقشان می‏کنند. اینها هم تزریق به اینها
می‏کنند.

دستهای اجنبی، در راه تفرقه‏افکنی

یک وقت بود که این دست ناپاک اجنبی آمد و روحانیون و قشرهای جوان را جدا کرد از هم. این اساس داشت. این طور نبود که همینطور بیخود بیخودی باشد.[پیوسته]تزریق کردند به ما. به قشر ما تزریق کردند که این فکلیها چه، این ریش تراشها چه، این فکلیها چه.[به آنها]تزریق کردند به اینکه این آخوندها را انگلیسها آورده‏اند. ما را از هم جدا کردند. کی نفعش را برد؟ آنهایی که می‏خواستند نفتهای ما را ببرند، آنهایی که می‏خواهند نفت ما را ببرند، اینطور ما را از هم جدا می‏کنند، کنارمان می‏گذارند. هماهنگی که ما باید داشته باشیم از بین می‏رود. وقتی که از بین رفت این هماهنگی، هر چه دلشان[خواست]می‏کنند، و ما هم هیچ کاری نمی‏کنیم. امروز هم که نزدیک محرم است می‏بینیم که گفته می‏شود، ـ حالا امیدوارم که صحیح نباشد ـ گفته می‏شود که بعضی از این جوانهای پاکدل ما بازی خورده‏اند، اگر یک آقایی بخواهد مثلاً روضه بخواند می‏گویند که نه، دیگر روضه لازم نیست.

نقش روضه در احیای مکتب عاشورا

اینها ملتفت نیستند آنهایی که با روضه مخالف‏اند همانهایی بودند که با روحانیت مخالف بودند. و همانهایی بودند که با دانشگاه مخالف‏اند. و همانها هستند که با کارگر مخالف‏اند. و همانهایی هستند که با کشاورز مخالف‏اند. و همانها هستند که می‏خواهند ما را بدوشند، و ما را ذلیل نگه دارند. این هماهنگی که در تمام ملت ما در قصۀ کربلا هست، این بزرگترین امر سیاسی است در دنیا. و بزرگترین امر روانی است در دنیا. تمام قلوب با هم متحد می‏شوند. اگر خوب راهش ببریم، ما برای این هماهنگی پیروز هستیم. و قدر این را باید بدانیم. و جوانهای ما توجه به این مسائل داشته باشند. جوان‏های ما ملتفت این معنا باشند، که دستهایی الآن در کار است که می‏خواهند یکی یکی اشخاص مؤثر را از بین ببرند. یکی یکی مجالس را از بین ببرند. مساجد را، محتوایش را از بین ببرند. ...
همین مساجد و همین روضه‏ها و همین روضه‏های هفتگی، همینها توجه مردم را و همان هماهنگی را ایجاد می‏کند. اگر دولتهای دیگر بخواهند هماهنگی بین تمام قشرها پیدا کنند میسور نیست برایشان. با صدها میلیارد تومان هم برایشان میسور نیست.

ما را سیدالشهدا این طور هماهنگ کرده. ما برای سیدالشهدایی که این طور هماهنگ کرده اظهار تأسف نکنیم، ما گریه نکنیم؟ همین گریه‏ها نگه داشته ما را. گول این شیاطینی که می‏خواهند این حربه را از دست شما بگیرند گول اینها را نخورند جوانهای ما. همینها هست که ما را حفظ کرده. همینها هست که مملکت ما را حفظ کرده.

لزوم برپایی مراسم روضه خوانی و سینه‏زنی

تکلیف آقایان است روضه بخوانند. تکلیف مردم است دسته‏های شکوهمند بیرون بیاورند. دسته‏های سینه‏زن شکوهمند. البته از چیزهایی که برخلاف[است]مثلاً چه هست، از آنها پرهیز کنند. اما دسته‏ها بیرون بیایند، سینه بزنند. هر کاری که می‏کردند بکنند. اجتماعاتشان را حفظ بکنند. این اجتماعات است که ما را نگه داشته. این هماهنگیها هست که ما را نگه داشته. گولشان می‏زنند این جوانهای عزیز صافدل را. می‏آیند توی گوشش می‏خوانند، خوب دیگر گریه می‏خواهیم چه کنیم؟ گریه می‏خواهیم چه کنیم یعنی چه؟ ما تا ابد هم اگر برای سیدالشهدا گریه بکنیم، برای سیدالشهدا نفعی ندارد، برای ما نفع دارد، همین نفع دنیایی‏اش را شما حساب بکنید، آخرتی‏اش جای خودش، همین نفع دنیایی‏اش را حساب کنید و همین جهت روانی مطلب را که قلوب را چطور به هم متصل می‏کند. ما این سنگر را نباید از دست بدهیم و کسانی که کوشش دارند که این سنگر را از ما بگیرند، آنهایی که از ما هستند و مردم صالحی هستند بازی خورده‏اند، پشت اینها یک دست مرموز فاسد مفسدی هست که می‏خواهد ملت ما را به تباهی بکشد و ما باید بیدار باشیم. ملت ما باید بیدار باشند.

پیروزی انقلاب، مرهون طبقه مستضعف

و کلمۀ آخرم این است که من از همۀ ملت می‏خواهم، از همۀ قشرهای ملت که ما امروز مواجه با یک اجنبی هستیم. یک اجنبی که می‏خواهد این مملکت ما را به
غارت[ببرد]هر چه هست ببرد. ما که الآن مواجه با یک اجنبی هستیم، با کسی که جاسوسی[او]مرکز جاسوسی‏اش برای همۀ ملتهای مسلمینی یا زیادتر از آنها در اینجا هم بوده است. دیگر ما نباید بنشینیم و[دائماً]نق بزنیم. من به او و شما به او و آن به او. نویسنده‏های ما، گوینده‏های ما، کانون‏هایی که هستند، کانونهای نویسنده، کانونهای وکلای چه، همۀ مملکت مال خودتان است. آقا نگهش دارید این مملکت را. مملکت مال شماست. می‏خواهند ببرند. باید نگهش دارید. نگه داشتن به این است که هماهنگ بشوید. همینطوری که می‏بینید این درجه‏هایی که[طبقاتی که]شما اسمشان را می‏گذارید مثلاً طبقۀ کذا؛ طبقۀ پایین. و من آنها را بالا می‏دانم، ببینید چطور هماهنگ‏اند. اینها اللّه‏اکبر امشب که می‏گویند، می‏خواهند اللّه‏اکبر بگویند. شما بروید ببینید که کیها دارند اللّه‏اکبر می‏گویند. بروید بگردید. کاش فیلم از همه برمی‏داشتند بعد نشان می‏دادند. ببینید کیها اللّه‏اکبر می‏گویند. همین طایفه، همین طبقه‏اند. ما از اینها منت می‏کشیم، من دست اینها را می‏بوسم. ما مرهون همین طایفه هستیم که امشب می‏روند اللّه‏اکبر می‏گویند و فردا راهپیمایی می‏کنند. اینها را حفظ بکنید. ننشینید شما و بنویسید و بگویید و مناقشه بکنید و ....

انتخابات مجلس خبرگان و قانون اساسی

این مجلس خبرگانی که همۀ ملت دسته‏ای را تعیین کردند، دیگر هر کس در محل خودش کسی را وکیل کرد. شمایی که می‏گویید دمکراسی، دمکراسی بهتر از این چه که شما پیدا کنید که در یک جا یک کسی به زور گفته باشد تو رأی بده. در تمام ایران پیدا بکنید یک جا که الزام کرده باشد یک کسی را که رأی بده. حتی تبلیغات هم کم شد. ولی مردم می‏شناختند اینها را. هر کسی اهل بلد خودش را می‏شناخت، و رأی به او می‏داد. با آن اکثریت قاطع که پیدا کردند اینها، چرا دیگر مناقشه می‏کنند؟ چرا بعدش[دائماً]گفتند مجلس خوب؟ مجلس خوب این مجلسی است که مردم می‏خواهند. شما چکاره‏اید؟ این مجلسی که مردم خودشان اشخاصی را فرستادند، وکیل کردند. اینها
وکیل مردم بودند و وکیل مردم قوانینی را،[تصویب]کردند. و من تا آن اندازه که نگاه کردم، بلکه شاید همه‏اش را نگاه کرده باشم، انحراف اسلامی هیچ ندارد، هیچ، ابداً. شما آقایان و همۀ آقایان اهل منبر، و همۀ خطبا و همۀ نویسنده‏ها و همۀ گوینده‏ها تایید کنید. عیب است که ما بنشینیم هی[انتقاد]بکنیم تا قانون اساسی‏مان را نتوانیم درست بکنیم. این قانون اساسی، قانون اساسی صحیحی است. رأی بدهند به آن دیگر، الزامی نیست، می‏خواهند رأی ندهند خودشان می‏دانند. در این جهت هم باید آقایان بگویند به مردم، بیدار کنند مردم را در همه جا. این آقایان طلابی که از قم می‏روند به جاهای دیگر برای ترویج. اینها هم باید بگویند این مطلب را و بمانند آنجا تا این کار انجام بگیرد. همچو یک روز، روز دوازدهم است، چیزی نیست دیگر. خوب ایام عاشورا که هستند دیگر نگذارند روز بعد از عاشورا برگردند، بمانند آنجا. مردم را بیدار کنند، هدایت کنند مردم را. نویسنده‏های ما همینطور، گوینده‏های ما همینطور. فرض کن حالا یک چیزی هم مخالف رأی فلان[است]فرض کنید که متجدد هست، خوب وقتی مردم رأی دادند آن هم باید بگذرد از آن. مردم رأی دادند، آنها وکیل شدند و گذشتند مطلب خود را. ثابت کردند این را. حالا ما باید بگذاریم به آرای خود مردم. و خود مردم هر چه رأی دادند. من امیدوارم که ان‏شاءاللّه‏ همانطوری که آن محرّم برای ما هدیه آورد و مجرم فرعی[8]ما را از بین برد، همینطور این محرّم هم برای ما هدیه بیاورد، و مجرم اصلی[9]ما را به جای خودش بنشاند. خداوند همۀ شما را حفظ کند و موفق و مؤید باشید.