بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

وظیفۀ شهرداری‏ها

من میل دارم که عمل ما یا بیشتر از قولمان باشد یا موافق با قولمان. الآن شهرهای ایران، روستاهای ایران، حتی شهر تهران، گرفتار یک کمبودهایی است و بوده است. و این به عهدۀ شهرداریهاست که با کمک مردم ـ البته من می‏دانم که خرابیها این قدر است که شهردار تنها نمی‏تواند، لکن با کمک مردم ـ اقدام بکنند و شهرهای خودشان را، روستاهای اطراف را آباد کنند. و آنچه که مهم است این است که آن قشر مستضعف بیشتر مورد نظر باشد. در تهران، آن حاشیه‏های اطراف تهران و آن زاغه‏نشینها و آن چادرنشینهای اطراف بیشتر مورد نظر باشند تا طرف شمال شهر، و در شهرهای دیگر، روستاهای دیگر، توجه به این قشر مستضعف بیشتر باشد از توجه به قشر مُرفَّه. مع‏الوصف در رژیم سابق، این قشر اصلش مورد عنایت نبود، و اگر کاری می‏کردند برای همان قشر مُرفَّه می‏کردند. و لهذا در تهران، شمال شهر، یک شهری است که غیر از جنوب شهر است. اصلاً آن، یک شهر دیگری است، این هم یک شهر دیگری. و این غیر مطابق بودن و طبقه به این شدیدی داشتن، اسباب این می‏شود که یک وقت خدای نخواسته انفجاری حاصل بشود که کسی نتواند مهارش کند.

شما شهردارهای محترم باید توجه کنید که امروز شهرهای ایران و دهات و روستاها، همه مال خود ملت است، دیگر مال دیگری نیست، تصرف دیگری نیست. وقتی مال
خود ملت شد، خود ملت و خود مردم و خود شهردارها ـ که از ملت هستند ـ باید کوشش کنند در آباد کردن این مملکت. یک قِسم اعظم، آباد کردن به دست شما شهردارهاست، که باید با تمام کوشش کوشش کنید که آباد بشود. و خصوصاً آن طرفهایی که خرابی داشته‏اند، و به آنها نرسیده بودند، دهاتی که به آنها نرسیده بودند، شهرهایی که دو طرف دارند، یک طرف مُرفَّه و یک طرف غیرمُرفَّه، از آن غیرمُرفَّه شروع کنید، وقتی به درجۀ مُرفَّه رسید آن وقت یک کار اساسی شما کردید.

من امیدوارم خداوند تأیید کند همۀ شما را. و در راه خدمت به این کشور و خدمت به اسلام همه موفق باشید. و همۀ ما موفق باشیم در این خدمت.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏