بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

زدودن ننگ وابستگیها از کشور

من در این حالی که هستم ـ و ملاحظه می‏فرمایید ـ کمتر موفق شدم که برادرهای قمی خودم را از نزدیک ببینم. و آن علاقه‏ای که من به این جوانها دارم، البته به همۀ جوانها لکن قم که محل خود ماست و ما سوابق زیاد با این آقایان داریم، علاقۀ خودم را به آنها تقدیم کنم.

این مسئله باید[از سوی]همۀ ملت توجه به آن بشود که امروز که این مملکت به دست توانای شماها ـ و مبدأ آن از قم بود ـ به دست شما افتاده است و کشور مثل خانۀ خود شما هست، باید خودِ صاحبخانه‏ها به فکر خانه‏هایشان باشند. صاحبخانه‏ها ملت هستند؛ و خصوصاً این طبقه‏ای که کار می‏کنند؛ این طبقه‏ای که زحمت می‏کشند برای ملت خودشان. و این خانه‏ای که الآن مخروبه بوده است و به دست شماها افتاده است باید خودتان به فکر آن باشید. قم همیشه پیشقدم در امور بوده است و حالا هم که آقا، آقازاده، مسائل را گفتند و زحمتهای شما و فعالیتهای شما را در امور مختلفۀ شهرستان خودتان گفتند، باید تشکر کنم؛ هم از آقا، و هم از همۀ آقایانی که شرکت کردند در این امور و می‏کنند. باید همۀ استانها و شهرستانها و روستاها یکدست با هم مشغول بشوند برای ساختن. من این را باز هم گفتم به بعضی گروهها، که انسان خجلت می‏کشد که یک کشوری که باید صادر کند و صادرکننده باشد؛ دستش را پیش امریکا ـ آن دشمن ملت و دشمن بشریت ـ دراز کند و از او کمک بخواهد، و او هم کمک را همین طوری به ما
نمی‏دهد. آنها روی مقاصد خودشان اگر بخواهند کمک بکنند، کمک به خودشان هست؛ نه کمک به ما. و باید ما این عار را از کشور خودمان بِزُداییم.

وابستگی اقتصادی منشأ وابستگیها

به فعالیت جوانها، به فعالیت قشرهای مختلف، کشاورزیمان را باید همچو تقویت بکنیم که بعد از یکی دو سال صادرکننده باشیم؛ دیگران از ما بخواهند، نه ما از آنها. می‏دانید که اگر چنانچه ما احتیاج داشته باشیم در ارزاقمان به خارج، این وابستگی برای ما اسباب این می‏شود که در امور سیاسی هم وابسته باشیم. و ما باید وابستگیمان را از اجانب و غرب و شرق قطع کنیم. اگر ما بخواهیم که مملکتمان یک مملکت مستقلِ آزادِ مال خودمان باشد، باید در این اموری که مربوط به اقتصاد است، مربوط به فرهنگ است، مربوط به امور دیگرِ کشور است، خودمان فعالیت کنیم، و ننشینیم دیگران انجام بدهند. دولت هم مثل خود شما یکی از افراد این مملکت است. آن هم به اندازۀ قدرتش باید همراهی کند؛ لکن ما نباید بنشینیم که دولت همراهی بکند، و اگر او نکند ما کاری نکنیم. شما الآن می‏بینید که ـ به طوری که آقا فرمودند ـ این قدر کار پیش بردید با همت خودتان، بدون اینکه به شما یک کمک صحیحی کرده باشند. حالا از این به بعد هم همۀ ملت اینطور باید باشد. باید همه دست به هم بدهند و این بار را به منزل برسانند.

توطئۀ امریکا بر علیه ایران

شما می‏بینید که الآن توطئه‏ها باز در کار است. و امریکا ـ که دشمن شمارۀ اول بشر و ماست ـ باز این شخص خائن[1]را به بهانۀ اینکه مریض است برده است امریکا. و ما نمی‏دانیم که آیا صحیح می‏گویند یا نه؟ بلکه بعض اطبایی که در آنجا بودند و مطالعه بعضی پرونده‏ها را کردند گفتند مرض این مرضی نیست که احتیاج به آمدنِ امریکا داشته باشد. آن در همانجا هم که بود می‏شد که همانجا باشد و معالجه کند. از این معلوم می‏شود که یک توطئه‏ای در کار است. البته دیگر محمدرضا قابل اینکه یک آدمی بشود و بتواند
یک نفسی بکشد این نیست الحمد للّه‏؛ لکن این را آلت قرار می‏دهند، این قدرتمندها و شیاطین این را آلت قرار می‏دهند، برای اینکه با آلیت این، یک فعالیتهای دیگری بکنند و یک تیپهای دیگری و قشرهای دیگری برایشان خدمتگزاری بکنند. لکن باید این مطلب را بدانند که شما دیگر دستتان کوتاه شد از ایران. دیگر شما نمی‏توانید دوباره همان مسائلی را که برای بدبختی این ملت پیش آوردید پیش بیاورید. ملتی است که خودش دیگر بپاخاسته است، و همه تکلیف خودشان را می‏دانند.

این تحولی که الآن در ملت پیدا شده است ـ که یک نمونه‏اش شما جوانهای عزیز من هستید که مشغول اینطور فعالیتها هستید، زنها مشغول فعالیت هستند، مردها مشغول فعالیت هستند، جوانها همه مشغول فعالیت هستند ـ این تحول دیگر طوری است که پشتوانۀ این کشور است. آن وقت اینها می‏خواستند رخنه بکنند به اینجا که این تحول حاصل نشده بود؛ این بینایی برای ملت ما حاصل نشده بود. حالایی که از هر فردی بپرسی که دشمن تو کیست؟ می‏گوید دشمن من غرب و شرق است و امریکا هم در درجۀ اول است، صهیونیست هم در درجۀ اول است، این را دیگر نمی‏توانید شماها اغفال بکنید، این ملت را نمی‏توانید اغفال بکنید. بیخود متشبِّث شُدید که یک جنازه‏ای را ببرید در کشور خودتان و او را بخواهید آلت دست قرار بدهید! البته ما اعتراض داریم به اینکه دشمن ما را و جنایتکار درجه اول را به ملت ما و خیانتکار بزرگ را بردند. ما از آنها مطالبه می‏کنیم که باید این را به ما تحویل بدهند، ما از او طلبکار هستیم، ما خزاینمان پیش اینهاست. بانکهای خارجی از پولهای ملت ما ـ که به وسیلۀ شخص او و اتباع او ذخیره شده است ـ الآن موجود است. و ما آنها را لازم داریم، و باید برای ملت خودمان اخذ بکنیم. و امریکایی که ادعا می‏کند که در این نهضتی که بوده است ما هم حالا خوشحال هستیم! این حرفهایی است که می‏زنند. والاّ در حالی که نهضت بود، همین امریکا من که پاریس بودم کراراً فرستادند به اینکه شما شاه را حالا کاریش نداشته باشید؛ بگذارید باشد ـ چه ـ بعد هم بختیار را. در عین حالی که اینطور بوده است، حالا آن امریکا هم انقلابی شده است! همان طوری که حالا ملاحظه می‏کنید که هر کس می‏آید اینجا،
اشخاصی که من می‏شناسمشان چه جور اشخاصی هستند، می‏آیند اینجا ادعا می‏کنند که ما در زمان سابق چه فعالیتها کردیم و چه مجاهده‏ها کردیم و چه زجرها کشیدیم! در صورتی که من می‏دانم که در زمان سابق آنها در رفاه بودند و هیچ فعالیتی هم نکردند. اگر هم فعالیت کرده باشند، فعالیتهایی بوده است که برخلاف مسیر ملت بوده. حالا این یک مسئله‏ای است که دیگر رسم شده، و چون دیدند که یک سیل خروشانی در حرکت است، و چنانچه بخواهند خلاف این را بگویند این سیل آنها را می‏برد، البته بعضی از آنها باز هم یک حرفهایی می‏زنند.

رشد سیاسی ملت

و من میل دارم که این همۀ این روشنفکرهای باصطلاح و همۀ این دانشگاه و رؤسای دانشگاه و معلمین دانشگاه و اساتید دانشگاه و همۀ این قشرها، من میل دارم که اینها همه به فکر این مملکت باشند. هی به فکر اینکه اشکال بکنند و بنشینند هی اشکال به این، اشکال به دادگاهها و اشکال به پاسبانها و اشکال به پاسدارها و اشکال به دولت و اینها. این کاشف از این است که ما باز رشد سیاسی نداریم. اگر یک ملتی رشد سیاسی داشته باشد، آن روزی که می‏بیند که از چنگال این گرگها این ملت نجات پیدا کردند، و ممکن است که آن ریشه‏های پوسیده باز به هم پیوند بکنند و اسباب زحمت بشوند برای این ملت، باید همۀ اینها با هم دست به هم بدهند، دیگر آن ننشیند توی منزلش با الفاظش یا با قلمش یا با مقاله‏اش مطالبی بگوید که برخلاف مسیر ملت است. این دلیل بر این است که ما رشد نداریم. هر چه هم روشنفکر باشیم، لکن رشد سیاسی یک مسئلۀ دیگر است. هر چه هم عالِم باشیم، لکن رشد سیاسی یک باب دیگر است.

ما اگر رشد سیاسی داشته باشیم، حالا یک کشوری که از خودمان شده و می‏توانیم در این کشور زندگی صحیح بکنیم، زندگی انسانی بکنیم، زندگی آزاد و مستقل بکنیم، نباید همۀ گروه گروه بشویم، که در ظرف مثلاً چند ماه، دویست گروه با اسماء مختلف و با حرفهای مختلف؛ و باز همان مسائلی که در صدر مشروطیت برای شکستن آن قدرتهایی
که آن وقت مجتمع شده بودند، باز حالا دوباره مشغول شدند، و آن وقت هم با حزب بازی و احزاب متعدده و اینها. و مع‏الأسف احزاب هم که در این ممالک پیدا می‏شود همه مخالف با هم و همه توی سر هم می‏زنند! نباید حالا مردم یک همچو کاری را بکنند.

خیانت در تضعیف نیروهای خدمتگزار

اقشار ملت ما باید همه دست به هم بدهند این مملکت را نجات بدهند؛ نه اینکه حالا بنشینند هر چه می‏خواهند به دولت حمله بکنند؛ هر چه می‏خواهند به ملت حمله بکنند؛ هر چه می‏خواهند به مجلس خبرگان حمله بکنند؛ هر چه بخواهند به کمیته‏ها و هر چه بخواهند به پاسداران و سپاه پاسداران و هر چه بخواهند به اینها حمله بکنند، و تضعیف بکنند. امروز تضعیف ملت و پاسدار و این قشری که الآن مشغول خدمت هستند خیانت به این مملکت است. باید ما دست برداریم از این افکاری که داشتیم و داریم که ما هر چه دلمان می‏خواهد بنویسیم، چون خوب می‏نویسم فکر نباشم، فکر این نباشم که چه چیز می‏نویسم! گاهی نویسنده‏ها اینطوری هستند! نویسنده‏اند، خوب چیز می‏نویسند، لکن چیزِ خوب نمی‏نویسند. یک مسئلۀ مُضرِّ به مملکت را خیلی قشنگ و آب و تاب‏دار و طوری که پسند مثلاً بعضی جوانها باشد می‏نویسند، لکن محتوایش مُضر به مملکت.

آقایان، به خود بیایید! نویسنده‏های ما، گوینده‏های ما، روشنفکرهای ما، این مملکت حالا از خودتان هست؛ بنشینید همه دست به دست هم بدهید با این قشرهایی که مشغول فعالیت هستند شما هم فعالیت کنید. این بیچاره‏هایی که خانه می‏سازند، حمام می‏سازند، مسجد می‏سازند، داروخانه درست می‏کنند، و امثال ذلک ـ که حالا آقا شرح یک مختصریش را فرمودند ـ خوب شما هم بنشینید کمک بکنید. نمی‏توانید بروید حمام بسازید، لااقل حمام را خراب نکنید. نمی‏توانید بروید در بین کشاورزها دِرو بکنید، لااقل با قلمهای خودتان این دِروگرهای ما را اذیت نکنید.

اظهار تأسف از حرکتهای نابخردانه

من متأسفم واقعاً که می‏بینم یک اشخاصی که ممکن است به درد یک مملکتی
بخورند، دارند یک کارهایی می‏کنند که اگر چنانچه ان‏شاءاللّه‏ این نهضت پیش ببرد و پیش می‏برد ـ مطمئن باشید که شماها پیروز هستید. مُتکِل[2]به خدا چون هستید، خداوند با شماست.

من متأسفم که اگر این مملکت آنطوری که ما می‏خواهیم پیش ببرد، آن وقت اینها را دیگر به درد ما باید بگوییم نمی‏خورند، برای اینکه کسی که در بین انقلاب با انقلاب مخالفت می‏کند، کسی که در بین انقلاب شروع می‏کند چیزهایی را گفتن که در امریکا عمال صهیونیسم می‏گوید ـ اینها نیستند، من نمی‏گویم اینها عمال او هستند، نفهم هستند بعضیشان! همان حرفهایی که آنجا می‏زنند اینها می‏زنند ـ خوب، وقتی این انقلاب به آخر رسید، دیگر جای شما را نمی‏گذارند در این مملکت باشد. و ما میل داریم شما کار بکنید توی این مملکت، چرا خودتان را در بین ملت ضایع می‏کنید؟ چرا خودتان را از ملت جدا می‏کنید؟ چرا یک نهضتی که تا این اندازه جلو رفته است شما کاری می‏کنید که خدای نخواسته این توقف بکند، یا یک قدری دیرتر به مقصد برسد؟ به مقصد می‏رسد، لکن ممکن است که حرفهای شما دیرتر اینها را به مقصد برساند. چرا هر روز یک کاری می‏کنید که جوانهای غافل از شما متأثر بشوند و بروند در دانشگاه، و نمی‏دانم بروند در خیابانها و آن کارها را بکنند که خلاف مسیر ملت است؟ آخر فکری بکنید شما. بنشینید همه‏تان با هم جلسه کنید، فکر بکنید، هی ننشینید و بنویسید؛ و برخلاف مسیر ملت هم بنویسید.

من همین امروز یک روزنامۀ مُعوَجی[3]که پیش من آمد دیدم، سرتاسر دیشب یک قدرش را نگاه کردم، البته حالش را هم نداشتم بخوانم. سرتاسر یک روزنامه‏ای، با اینکه خودش را مثلاً می‏گوید که ما با خلق کذا هستیم، سرتاسرش همه‏اش چیزهایی است که برخلاف مسیر ملت است. آخر چرا باید اینطور باشد؟ چرا شمایی که مدعی هستید که ما با ملت موافقیم، مدعی هستید که ما خدمت برای ملت می‏کنیم، چرا باید روزنامه شما
اینطور تحریک‏آمیز باشد؟ چرا روزنامه شما باید اینطور باشد که جوانهای ما را منحرف کند؟ یک قدر فکر بکنید، یک قدر توجه بکنید، به خود بیایید.

من از شما، از قُمیها، همیشه متشکر بودم، و حالا هم متشکرم. و برای شما و برای همۀ ملت دعا می‏کنم. خداوند ان‏شاءاللّه‏ شما را حفظ کند. همۀ ما را در پناه امام زمان ـ سلام‏اللّه‏ علیه ـ حفظ کند؛ و خدمتگزار به این مملکت قرار بدهد. همه را تأیید کند ان‏شاءاللّه‏.