بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

مکتب توحیدی، راهنمای مردم در خروج از ظلمت

از امتیازات مکتب توحید با تمام مکتبهایی که در عالَم هست این است که در مکتبهای توحید، مردم را تربیت می‏کنند و آنها را از ظلمات خارج می‏کنند و هدایت به جانب نور می‏کنند. تمام مکتبهایی که مکتب غیر توحیدی هستند، مکتبهای مادی هستند و این مکتبهای مادی یا مردم را از عالم نور برمی‏گردانند به سوی عالم ظلمت و دعوت می‏کنند به مادیگری و ماده و از عالم نور منصرف و منحرفشان می‏کنند؛ یا آنها را همان دعوت به ماده می‏کنند و دیگر آن طرفش را کار ندارند. نسبت به عالم نور و ارجاع مردم به عالم نور بیطرف هستند و ـ علی_' ایّ‏حال ـ هر دو مکتب، چه آن مکتبهای ضد توحیدی و چه آن مکتبهایی که نسبت به توحید کاری ندارند، بیطرفند نسبت به توحید. اینها کارهایی که می‏کنند، تعلیم و تعلمهایی که دارند، تعلیم و تعلمهایی است که مربوط به ماده است و مردم را در مادیات و در ظلمات مُنْغَمِر[1]می‏کنند، و از توحید و از نور آنها را باز می‏دارند.

تفاوت مکتبهای توحیدی با مکتبهای مادی

لکن مکتبهای توحیدی ـ که در رأس آنها مکتب اسلام است ـ در عین حال که به مادیات و با مادیات سر و کار دارند، لکن مقصد این است که مردم را طوری تربیت کنند که مادیات، حجاب آنها برای معنویات نباشد. مادیات را در خدمت معنویات می‏کِشند؛
به خدمت معنویات می‏کشند، در عین حالی که نسبت به مادیات نظر دارند، نسبت به زندگی دنیا نظر دارند، در عین حال مردم را متوجه به معنویات می‏کنند و از ظلمت ماده نجات می‏دهند. توجه به ماده و به مادیات به‏طوری که تمام توجه به مادیات باشد، ظلمت است؛ ظلمات است، و انسان را به ظلمات می‏کشد، و به چیزهایی می‏کشد که شما مشاهده می‏کنید که در همۀ مکتبها که هست؛ مردم را می‏کِشند به جنگها، به خونریزیها. مکتب کمونیست، مکتب خونریزی است، مکتب اختناق است، تمام اختناق در آنجا حکمفرماست؛ و خونریزی در آنجا هست؛ به طوری که سران آنها در اول امری که سلطه پیدا کردند، هزاران نفر، بلکه صدها هزار نفر را به قتل رساندند. مادیتی که در امریکا و امثال آن ممالک غربی غیرکمونیستی هست، آنها هم تمام جدال و نزاعشان سر مادیات است و با مادیات سر و کار دارند، و مردم را به خاک و خون می‏کشند. الآن در تمام دنیا که ملاحظه می‏کنید، این دو مکتب و این دو فرقه دست دارند، و مردم را به خاک و خون می‏کشند. یک طایفه در افغانستان و امثال اینها. یک طایفه دیگر در جاهای دیگر. مکتبهای توحیدی اینطور نیست. مکتبهای توحیدی نمی‏خواهند فتح کنند بلاد را؛ و نمی‏خواهند با مردم با خشونت رفتار کنند. آنها می‏خواهند مردم را از ظلمتهای ماده به نور بکشند؛ به طرف خدا بکشند؛ توجه به خدا بدهند. و لهذا تا آنجا که امکان دارد در مکتبهای غیر مادی مدارا هست؛ خوشرفتاری هست؛ دعوت هست. تا آنجایی که ممکن است با دعوت مردم را برمی‏گردانند به عالم نور و هیچ وقت درصدد جنگ و جدال نیستند، مگر اینکه احساس کنند توطئه است. اگر احساس توطئه کردند به حسب دستور قرآن و به حسب دستور اسلام با آنها با شدت رفتار می‏کنند. تا احساس توطئه نشده است همه را آزاد می‏گذارند هر چه می‏خواهند اختیار کنند. وقتی احساس توطئه شد، با شدت رفتار می‏کنند.

سوءاستفادۀ گروههای مفسد از آزادی و هشدار به آنها

در مملکت ما هم وقتی که این فتح بزرگ به دست شما زنها و مردهای محترم
انجام گرفت، همه چیز را آزاد گذاشتند: تبلیغات را آزاد گذاشتند، مکتبها را آزاد گذاشتند به طوری که در این چند ماه تقریباً حدود دویست تا شاید گروههای مختلف اظهار وجود کردند! حتی کمونیستهایی که فاسد و مفسدند اظهار وجود کردند. لکن بعد از آن که ما احساس بکنیم که اینها اظهار وجودشان فقط برای تبلیغ نیست، فقط برای این نیست که می‏خواهند مکتب خودشان را عرضه کنند، بلکه مسئله، مسئلۀ توطئه است. عرضۀ مکتب غیر سوزاندن خرمنهاست! غیر ریختن به دانشگاه و جلوگیری از اینکه دانشگاهیان مشغول کار باشند. غیر از ریختن به کارخانه‏هاست و مانع شدن از اینکه کارخانه‏ها عمل بکنند. غیر از این است که با رفراندمی که مردم و مردمی است و مربوط به مصلحت مردم است مخالفت کنند و تحریم کنند یا آتش بزنند صندوقها را، یا با اسلحه جلو بگیرند از اینکه مردم رأی بدهند. یا در راهپیمایی که کرده‏اند خودشان غائله درست کردند و عدۀ کثیری از جوانهای ما را زخمی کردند، که قریب سیصد نفر زخمی شد که اکثرشان شاید مربوط به ما بود. خودشان غائله درست می‏کردند. و حالا که می‏بینند که نزدیک است که مجلس خبرگان تحقق پیدا بکند، حالا افتادند به دست و پا که در هر جا یک غائله‏ای ایجاد کنند. و ما تا حالا که صبر کردیم و صبر انقلابی کردیم، تا حالا برای این بود که به مردم معلوم بشود که اینها چه هستند؛ اینها چه مرامی دارند. اینها نمی‏خواهند مکتب خودشان را عرضه کنند، اینها نمی‏خواهند با منطق صحبت کنند. اینها می‏خواهند که همۀ مکتبها را سرکوب کنند. اینها برای سرکوبی مکتب اسلام است. اینها از اسلام می‏ترسند. اینها از قوانین اسلام می‏ترسند. اینها می‏خواهند که اسلام نباشد، ولو هر چه باشد، و لهذا توطئه است. الآن وقتی که توطئه شد، دیگر نمی‏توانیم ما تا آخر تحمل کنیم و توطئه‏ها را بپذیریم. مسئله، مسئلۀ اسلام و مسئلۀ مصالح مسلمین است. با مصالح مسلمین و اسلام ما نمی‏توانیم مسامحه کنیم. بنابراین، من اعلام کردم که اگر چنانچه اینها باز یک همچو کارهایی بکنند، ما تمام ملت را بسیج می‏کنیم، ما تمام پاسدارانی که هستند بسیج می‏کنیم، ما تمام زن و مرد ایران را بسیج می‏کنیم، و ریشۀ آنها را در می‏آوریم. اینها باید برگردند به ملت. و اگر مکتبی دارند هم، اینکه برگشت به ملت
کردند، از روی عقل، از روی منطق، صحبت بکنند. اینها را در رادیو خواستند که با ایشان صحبت بکنند، حاضر نشدند. اینها در مکتب شکست خورده‏اند، اینها یک دسته اشرار هستند؛ نه مکتب دارند. اینها اشرار هستند. بنابراین، اشرار را ما باید سر جای خودشان بنشانیم و با آنها با خشونت رفتار کنیم، لکن من باز مهلت دادم به آنها که باز سر عقل بیایند، و برگردند به دامن ملت و با ملت همراهی کنند. این مربوط به این قضایا.

نقش معلم در جامعه

و اما معلم، نقش معلم در جامعه، نقش انبیاست. انبیا هم معلم بشر هستند. نقش بسیار حساس و مهمی است؛ و مسئولیت بسیار زیاد دارد. نقش مهمی است که همان نقش تربیت است که «إخراج مِنَ الظلمات إلی النور» آنهایی کهاللّه‏ُ وَلیُّ الَّذیِنَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النُّورِ[2]همین سِمَت معلمی است. خدای تبارک و تعالی این سِمَت را به خودش نسبت می‏دهد که خدای تبارک و تعالی ولیّ مؤمنین است؛ و آنها را از ظلمات اخراج می‏کند به سوی نور. و معلم اول خدای تبارک و تعالی است که اخراج می‏کند مردم را از ظلمات به وسیلۀ انبیا و به وسیلۀ وحی مردم را دعوت می‏کند به نورانیت؛ دعوت می‏کند به کمال؛ دعوت می‏کند به عشق، دعوت می‏کند به محبت؛ دعوت می‏کند به مراتب کمالی که از برای انسان است. دنبال او انبیا هستند که همان مکتب الهی را نشر می‏دهند، و آنها هم شغلشان تعلیم است؛ معلمند، معلم بشرند. آنها هم شغلشان این است که مردم را تربیت کنند و انسان را تربیت کنند که از مقام حیوانیت بالا برود و به مقام انسانیت برسد.انسان مقامهایی دارد که مقام اولش همین مقام[است]بعد از اینکه مراتبی را سیر کرد همین مقام حیوانیت است، یک حیوانی است مثل سایر حیوانات، بلکه خطرناکتر. خطر حیوانات به اندازۀ خطر انسان نیست. آنقدری که انسان جنایت وارد می‏کند به همنوع خودش، هیچ حیوانی حتی سَبُع[3]هم، آنقدر جنایت وارد نمی‏کند.
این چیزی است که انسان است. اول مقامی است که، بعد از اینکه مراحلی را طی کرده، به مرتبۀ حیوانیت رسیده. یک حیوانی است که هیچ افساری ندارد، یک حیوانی است که اگر رها کنند، خونخوارترین موجودات است.

هدف انبیا در تربیت انسانها

انبیا آمده‏اند این انسانی که به این مرحله رسیده است ـ و یک مرحلۀ خطرناک است هم برای خودش و هم برای همنوع خودش ـ آنها را نجات بدهد و متوجه به نور بکند؛ متوجه به مبادی نور بکند؛ آنها را از اخلاق فاسده، از آن اخلاق، و خویهای حیوانی بیرون بیاورند، و به خویهای انسانی و به اخلاق انسانی برسانند. از مقام حیوانیت بالا ببرد، به مقام انسانیت برساند؛ ماده را تابع عالم غیب بکند؛ عالم طبیعت را تابع عالم الهیت بکند. و بعد از او، معلمینی که در بشر هستند که الآن شما هم ـ ان‏شاءاللّه‏ موفق باشید ـ از آن طایفه هستید.

شغل شما اخراج بچه‏ها و کودکهاست از ظلمتها به نور. تعلیم و تربیت، تعلیم و تربیت انسانی؛ تعلیم و تربیت اسلامی. آنها را از اخلاق فاسد نجات بدهید. آنها را از این آمال و آرزوهایی که به واسطۀ او به فساد کشیده می‏شوند حذر بدهید. بچه‏ها را تربیت کنید.

مسئولیت بزرگ معلمین

شما معلمین یک شغل بسیار شریف دارید که همان شغل اللّه‏ است؛ همان شغل انبیاست. و یک مسئولیت بسیار بزرگ دارید که همان مسئولیت انبیاست. منتها انبیا از مسئولیت بیرون می‏آیند، برای اینکه عمل می‏کنند به آنچه فرموده‏اند، به آنچه مأمور هستند؛ ماها هم باید عمل بکنیم. اگر چنانچه خدای نخواسته بچه‏هایی از دامنهای شما و از کلاسهای شما بیرون بیایند که برخلاف تربیتهای انسانی ـ اسلامی باشد، شما مسئول هستید. مسئولیت بزرگ است. یک انسانِ درست، ممکن است یک عالَم را تربیت بکند. یک انسان غیر سالم و یک انسان فاسد، عالَم را به فساد می‏کشد. فساد و صلاح از دامنهای شما و از تربیتهای شما و از مدارسی که شما در آنجا اشتغال دارید، از آنجا

شروع می‏شود.

لزوم مراقبت در تربیت فرزندان

برای خانمها یک مطلب بالاتر است. و آن مطلب، تربیت اولاد است. شما گمان نکنید که اینها که همیشه از مادر بودن و از اولاد داشتن و از تربیت اولاد داشتن، اینها تکذیب می‏کنند و مطلب را یک مطلب خیلی سستی می‏گیرند و مطلب را یک مطلب بسیار پایینی می‏گیرند اینها غرض صحیح دارند. اینها می‏خواهند از این دامن که بچۀ خوب می‏خواهد در آن تربیت بشود بچه‏ها را از این دامنها دور کنند. بچه‏ها را از همان اول به پرورشگاهها بفرستند، زیردست دیگران، زیردست اجانب بچه‏ها را تربیت کنند. آنها می‏خواهند انسان درست نشود. دامنهای شما دامنهایی است که انسان درست می‏کند. اینها می‏خواهند بچه‏های شما را از اینجا نگذارند با شما باشند و نگذارند انسان درست بشود. بچه‏هایی که از دامن مادر جدا شده‏اند و در پرورشگاهها رفتند اینها چون پیش اجنبی هستند و محبت مادر ندیده‏اند، عقده پیدا می‏کنند. این عقده‏ها منشأ همۀ مفاسدی است، یا اکثر مفاسدی است، که در بشر حاصل می‏شود. این جنگهایی که پیدا می‏شود از عقده‏هایی است که در قلوب این خونخوارها هست. این دزدیها، این خیانتها، اینها اکثراً از عقده‏هایی است که در انسان هست. بچه‏های شما را اگر از شما جدا کردند، به واسطۀ نداشتن محبت مادر، عقده پیدا می‏کنند؛ به فساد کشیده می‏شوند. مأمورند اینها، مأمور بودند این دستگاه به اینکه بچه‏های ما را به فساد بکشند؛ از آن اول نگذارند در یک دامن محبت بزرگ بشود، تربیت بشود تا عقده پیدا بشود. بعد هم زیردست معلمهایی که خودشان تعیین کردند، و بعد هم در دانشگاهی که خودشان تأسیس کردند، از این پایین تا آن بالا فساد؛ «اخراج من‏النور الی الظلمات»، نگذاشتنِ اینکه یک تربیت انسانی پیدا بشود.

دامن مادر؛ بزرگترین جایگاه تربیت فرزند

دامن مادر بزرگترین مدرسه‏ای است که بچه در آنجا تربیت می‏شود. آنچه که بچه از
مادر می‏شنود غیر از آن چیزی است که از معلم می‏شنود. بچه از مادر بهتر می‏شنود تا از معلم. در دامن مادر بهتر تربیت می‏شود تا در جوار پدر؛ تا در جوار معلم.[این]یک وظیفۀ انسانی است، یک وظیفۀ الهی است، یک امر شریف است؛ انسان درست کردن است.

هراس رژیمهای طاغوتی از انسانهای واقعی

اینها، اینهایی که می‏خواهند انسان درست نشود، از انسان می‏ترسند، این رژیمها از انسان می‏ترسند. در هر رژیمی یک انسان اگر پیدا بشود، متحول می‏کند کارها را. رضاشاه از مدرس می‏ترسید، آنقدری که از مدرس می‏ترسید، از دزدهای سرگردنه نمی‏ترسید! از تفنگدارها نمی‏ترسید. از مدرس می‏ترسید، که مدرس مانع بود از اینکه یک کارهای زشتی را انجام بدهد، و آخر مدرس را گرفت و کشت. اینها از روحانی می‏ترسند، برای اینکه روحانی تربیت می‏کند انسان را، و آنها نمی‏خواهند انسان پیدا بشود. اینها نمی‏خواهند انسان پیدا بشود، از این جهت ، اینقدر تربیت اولاد را پیش مادر مبتذل کردند؛ و اینقدر تبلیغات کردند که حتی خود مادرها هم شاید باور کردند. مادرها، این بچه‏های عزیز را، آنهایی که تحت تأثیر اینها واقع شدند، این بچه‏های عزیز را به پرورشگاهها فرستادند و از دامنهای خودشان جدا کردند، و در آنجا تربیتهای شیطانی شدند.

موظفیم ما که انسان درست کنیم. انسان است که می‏تواند جلوی مفاسد را بگیرد، انسان است که به حال مستضعفین نظر دارد، انسان است که از حال مستضعفین متأثر می‏شود، پیغمبر اکرم است که از حال مستضعفین متأثر است؛ امیرالمؤمنین ـ سلام اللّه‏ علیه ـ است که از حال مستضعفین در رنج و عذاب است. این رژیمها همۀ مستضعفین را زیر بار می‏خواهند بکِشند و از آنها استثمار کنند. آنها دنبال این نیستند که برای مستضعفین کاری بکنند و نکردند. دیدید که پنجاه سال، پنجاه و چند سال، که ما شاهد قضایا بودیم، برای مستضعفین کاری نکردند، باز زاغه‏نشینان در اطراف تهرانند. و این
دولت هم که می‏خواهد کاری بکند نمی‏تواند به این زودی. این دولت هم که می‏خواهد یک خدمتی به مردم بکند نمی‏گذارند. این اقشار نمی‏گذارند که دولت توجه داشته باشد به این مسائل، از بس غائله پیش می‏آورند. هر روز یک غائله پیش می‏آورند که نبادا مهلت پیدا بکند دولت و کارهای اساسی انجام بدهد، و اساس اینها از بین برود. خواستیم که مفسده نکنند؛ زحمت ایجاد نکنند و ما می‏خواهیم که اینها به فساد نکشند جوانهای ما را. و من امیدوارم که موفق نشوند، و به خود بیایند و به ملت برگردند و به سوی جامعۀ انسانی بیایند.

خداوند شما همه را موفق کند. و من از زحمت شما، که در این هوای گرم آمدید اینجا و در این اتاق گرم تشریف دارید، عذر می‏خواهم. و من هم یکی از خدمتگزارهای شماها هستم؛ و امیدوارم خداوند این خدمت را از ما قبول کند. سلام بر همۀ شما.