بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

توطئۀ دشمن در ایجاد تفرقه میان دانشگاه و حوزه

من این چند روز که شنیدم و خواندم که دانشگاهیهای اصفهان با علمای اصفهان مجتمع شده‏اند، بسیار از همه متشکرم و امیدوارم که ادامه پیدا کند این وحدت. این اختلافی که بین دانشگاه و روحانی، مع‏الأسف در زمان رژیم بود یک چیزِ مِنْ‏بابِ اتفاق نبود یک مطلب حسابشده بود که هم روحانی از او بیخبر بود و هم دانشگاهی.

به دانشگاه که می‏رفتند،[افراد]دستگاهی که مأمورند که این دو را از هم جدا کنند، راجع به روحانیین مطالبی می‏گفتند که مع‏الأسف جوانهای ما باورشان می‏آمد. پیش روحانیون که می‏رفتند مطالبی از دانشگاه می‏گفتند که آنها هم باور می‏کردند، و هر دو قشر غالباً غافل از این بودند که دارند آنها را به کجا می‏کشانند. هر دو قشر توجه نداشتند که آنها قصد این ندارند که یک دانشگاه خوبی درست بشود، یا یک روحانی خوب. آنها دنبال این بودند که این دو قدرتی که قدرت متفکر ملت هست و ممکن است که ملتها را اینها بیدار بکنند، اینها را از هم جدا بکنند. نه فقط جدا، طوری بکنند که مقابل هم بایستند، صف‏آرایی بکنند. آنها به اینها مطالبی بگویند، آنها به اینها، اینها سرگرم خودشان باشند و غافل از مسائل اصلی که بر ملت و مملکت می‏گذرد. چنانچه حالا هم، که من این را باید تکرار بکنم، و این را گفتم که ما از این تکرار هیچ اِشکالی نمی‏بینیم برای اینکه یک مریضی اگر چنانچه سرش درد بکند پیش صد تا طبیب که برود می‏گوید سرم. نباید بگوید که چون تکرار می‏شود و یک دفعه بگوید سرم، یک دفعه بگوید
پایم، یک دفعه بگوید دلم که مبادا تکرار بشود.

ما الآن حکم یک مریضی را داریم که باید آن مرض خودمان را افشا کنیم، بگوییم. هر دسته‏ای که آمدند همان مرض که هست باید بگوییم. برای شما، برای دیگران هرچه که هست، هر واقعی که هست باید بگوییم. دردی که بالفعل ما دچارش هستیم باید بگوییم.

آن دردی که دچارش هستیم الآن این است در این حالی که قانون اساسی دارد، طرح شده است و می‏خواهد تصویب بشود تا مراحل نهایی‏اش، در این حال من می‏بینم که قشرهای مختلفی می‏آیند و یک مسائل دیگری طرح می‏کنند و گاهی هم یک مسائلی که دنبال آن ممکن است که برخوردها باشد. و در روزنامه‏ها و مجلات هم بعضی مطالب را می‏نویسند که این مطالب محرک است، تحریک آمیز است. و این روی یک ـ آنطور که به نظر آدم می‏رسد ـ روی یک نقشه و حسابی است. یک توطئه‏ای است که الآن ماها را یا متوجه کنند به یک مسائلی غیر از این مسائل اصلی که ما داریم، یا منحرفمان کنند به طوری که تا آخر منحرف بشویم از مسائل، یا به جان هم بیندازند، دعوامان بیندازند که آن هم اسباب انحراف است و آنها نگذارند که ما این مراحلی که الآن داریم؛ یکی بررسی قانون اساسی، یکی انتخابات خبرگان، دنبالش مجلس شورای ملی، دنبالش یا همراه او رئیس جمهور؛ که اینها اساس یک مملکت است که باید این اساس درست بشود، بعد که این اساس درست شد، روی آن مسائل دیگر باید حل بشود.

صاحبنظران دربارۀ قانون اساسی نظر دهند

ما الآن آنی که گرفتارش هستیم این اساس است، و ما الآن بالفعل هم آن‏که گرفتارش هستیم، قضیۀ بررسی قانون اساسی است. خوب، شماها دانشگاهی هستید و اهل نظر، مطالعه کنید قانون اساسی را، هر نظری دارید بنویسید و به مجلس سنای تهران بفرستید، تا آنها بعد که خبرگان آمدند آنها رسیدگی بکنند و دنبالش آن وقت که اعلام می‏شود که انتخاب بکنید خبرگان را، شما ببینید که چه اشخاصی باید انتخاب بشوند، اشخاص مطلع
از اسلام. ما اسلام را می‏خواهیم درست کنیم. ما نمی‏خواهیم یک مطلب اروپایی درست کنیم تا برویم سراغ کارشناسهای اروپا. نمی‏خواهیم یک مسئلۀ حقوقی اروپایی و غربی درست کنیم تا برویم سراغ حقوقدان اروپایی فهم. ما می‏خواهیم یک مسائل اسلامی. همۀ این ملت فریاد زدند که ما جمهوری اسلامی می‏خواهیم، این فریاد ملت بود. آنهایی که مخالف با این بودند، آن وقت نفَسشان هم در نمی‏آمد، آنها رفته بودند، یا خارج از این مملکت بودند و هیچ کاره، یا داخل در مملکت بودند و آن کنار نشسته بودند، تماشا می‏کردند، و شاید به شهیدهای ما هم می‏خندیدند، اینها اهل این نیستند که اسلام را بدانند چی هست، تا اینکه قوانین را وقتی نگاه بکنند ببینند به اسلام مربوط هست یا نه.

ویژگیهای اعضای مجلس خبرگان

شما باید اشخاصی را تعیین کنید که علاقه‏مند به اسلام باشند. اینطور نباشد ـ که فرض کنید ـ یک جایش که راجع به اسلام است یک قلمی رویش بکشند و آن هم کنارش بگذارند. علاقه‏مند باشند به اینکه اسلام باید در این مملکت، در این کشور تحقق پیدا بکند. از این ور و از آن ور هم نرفته باشند که بخواهند منافع غرب را یا منافع شرق را تأمین بکنند. مستقل در نظر باشند، مستقل در روحیه و فکر باشند، امین باشند، شناخته شده باشند. یک آدم مجهول را هر چه هم به شما بگویند خیلی آدم خوبی است، تا خودتان نشناسیدش این را تعیین نکنید. اشخاصی که می‏شناسید که مسلمانند، مطلع بر اسلامند و گرایش نداشتند در عمرشان به این طرف و آن طرف، گرایششان، گرایش اسلامی بود. مشی‏شان، مشی اسلامی بوده است، مطلع هستند از اوضاع کشورشان، یک همچو اشخاصی را باید تعیین بکنید، که ان‏شاءاللّه‏ این قانون اساسی را آنها مطالعه کنند و بر طبق آن‏که مصلحت ملت ما هست.

جاودانگی اسلام و احکام آن

این را شما بدانید، همه باید بدانید که آنی که مصلحت ملت ماست که از زیر بار خارجیها و افکار خارجیها و اعمال خارجیها این ایران را بیرون می‏کند و یک مملکت
عدل به تمام معنا آزاد، آزادی صحیح، نه آزادی غربی، و عرض می‏کنم که اقتصادش صحیح باشد، همه چیزش صحیح باشد، آن که بتواند یک همچو کاری بکند اسلام است، اسلامی است که خدا قوانینش را وحی فرموده، و بهتر می‏داند که برای اینها تا ابد چی لازم است. خیال نشود که اسلام سابقاً می‏شده است پیاده بشود، حالا نه، دیگر نمی‏شود یا بعضی‏اش نمی‏شود. اینها انحراف است یا بی‏توجهی است، نفهمی است. باید شما اشخاصی که صددرصد معتقد باشند که اسلام کهنه نیست، الآن تا ابد زنده است. این نهضت شما ثابت کرد به اینکه اسلام الآن هم متحرک است و کوبنده. الآن هم ظلم را، دستگاه ظلم را انسان می‏کَند. اگر شما پیوند به اسلام نداشته بودید و اشخاصی بودید که هرکس برای مقصد خودش یک حرفی می‏زد، حالا هم باز زیر همان بارها بودیم، و محمدرضا هم اینجا باز سلطنت می‏کرد و فریاد می‏کرد «تمدن بزرگ» و ما را به آتش می‏کشید!

روحیۀ اسلامی و وحدت کلمه

این وحدت کلمۀ شما و همۀ توجهتان به اسلام، جوانها توجهشان به اسلام که الآن هم می‏آیند می‏گویند شما دعا کنید ما شهید بشویم، و من می‏گویم دعا می‏کنم شما ثواب شهید داشته باشید، دیگر ما حالا ان‏شاءاللّه‏ میدانی پیدا نمی‏کنیم تا شهادت باشد. ما حالا دیگر دزدها را و کلاهبردارها را داریم[مجازات]می‏کنیم. در هر صورت یک همچو روحیه‏ای که متحول شده بود از آن ترس به این شجاعت، از آن فرار به این هجوم، یک همچو روحیه‏ای شما را پیروز کرد. و این روحیه، روحیه‏ای بود که اسلام به ما داده؛ یعنی مردم حالا متحول شده‏اند به همان اشخاصی که در صدر اسلام، سی هزارتاشان یک روم و یک ایران را به هم کوبید و ـ عرض می‏کنم که ـ فتح کرد. آنها هم برای همین بود که اسلام را سعادت می‏دانستند؛ چه زنده باشند چه نباشند. شهادت را برای خودشان زندگی ابدی می‏دانستند. این روحیه در جوانهای ما، من می‏بینم که پیدا شده است، و جداً می‏آیند از من تقاضا می‏کنند که من دعا کنم شهید بشوند، این اسباب این شد که ما
پیروز شدیم.

الآن که وظیفۀ فعلی ما این است که همۀ مسائلی که بعدها باید درست بشود، همۀ گرفتاریهایی که بعدها باید درست بشود، همه را کنار بگذاریم. و همه متوجه به این باشیم که این قانون اساسی که بناست تصویب بشود، چی هست، اشکالاتش چی هست. اشکالات را بگویید، و کی باید این را بررسی بکند و چه اشخاصی باید بررسی بکنند، همان اشخاص را تعیین بکنید.

حل مشکلات با همراهی ملت، استقرار دولت و مجلس شورا

ان‏شاءاللّه‏ خداوند همه شما را حفظ کند. و همۀ مسائل بعد از تحقق یک دولت غیر انتقالی، یک دولت مستقر و مستمر، بعد از او و یک قانون اساسی و یک مجلس شورایی که ملی باشد، نه فرمایشی، ان‏شاءاللّه‏ همۀ این مسائل حل می‏شود و این کار به دست خود ملت همۀ اینها واقع می‏شود. خداوند همۀ شما را حفظ کند و موفق.