[بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم]

رسالت تبیین انقلاب اسلامی

... در برخورد با گروههای دیگری که راجع به ایران می‏خواهید بحث بکنید، شما خودتان نهضت را می‏دانید چه بوده است و برای چه بوده است، و مقصد آخری چیست. ایران بعد از آن زحمتها و مرارتها و اختناقها و چپاولگریها و اینها، به جان آمد ملت ایران، و قیام کرد. و صِرف قیام ما را به جایی نمی‏رساند؛ بلکه قیام چون اسلامی بود و جوانهای ما برای اسلام کوشش کردند و همه مقصدشان اسلام بود و از جان گذشته بودند برای اسلام، از این جهت، با وحدت کلمه و اتکا به اسلام این نهضت پیشرفت کرد و امید است که این نهضت باز باقی بماند و وحدت کلمه باقی بماند و پیش برود نهضت تا آخر. شما در آنجا باید این چیزی که علت پیش آمدن این نهضت بود ـ چون در خارج حتی حالا هم باز در روزنامه‏هایی که اجیر هستند از طرف خود آن مرد[1]یا کسانی که هوادار او هستند، باز هم برای او توصیف می‏کنند که این می‏خواست مملکت را پیش ببرد ـ شما به گروههایی که برمی‏خورید، توضیح بدهید که این[شاه]با اسم پیشرفت، با اسم «تمدن بزرگ» و دروازۀ تمدن بزرگ، همه چیز ایران را به باد داد و نگذاشت حتی دانشگاه آنطوری که باید رشد بکند ... و اقتصاد ما را بکلی به هم زد، و همه چیز ایران را وابسته به اجانب کرد. اینکه مردم قیام کردند، برای اینکه همه چیزشان به باد رفت، و خسته شدند مردم. از این جهت، قیام کردند و این نهضت را بپا داشتند و این دستها را بریدند و قطع
کردند از کشورشان. و حالا هم نه این است که به مقصد رسیدند، مقصد این است که یک حکومت عدل[ایجاد شود]، یک حکومت که وابسته به هیچ جناحی نباشد، یک کشوری که هیچ یک از جناحها نتوانند در آن دخالت بکنند، یک کشور اسلامی که مبنی بر احکام اسلام باشد، که احکام اسلام همه‏اش عدالت است، یک همچو آرزویی هست و اگر چنانچه بگذارند این دستهای پلید وابسته به خارجیها، این کار انجام می‏گیرد. و ما امیدواریم که این توطئه‏هایی هم که الآن در ایران است، و به صورتهای مختلف توطئه هست، امیدواریم که با همت همۀ جوانها و همۀ جناحها اینها هم از بین برود. در هر صورت، معرفی اینکه وظیفه‏ای که گفتید راجع به آن اصل، معرفی اینکه برای چه مردم قیام کردند و چه شد علت قیام آنها، و مقصد آنها چه هست، اینها را، البته آنقدری که شما می‏توانید، برای آنها توضیح بدهید.

رفتار اسلامی و مسالمت‏آمیز

و اما برخورد با همۀ گروهها برخورد سالم باید باشد. یعنی اسلام همین طور است که حتی با دشمنها هم با مسالمت رفتار می‏کند، مگر آنکه بر ضد مصالح یک کشوری، مصالح اسلام، توطئه بکنند؛ آنجاست که با شدت عمل می‏کند. لکن همۀ بشر را اسلام می‏خواهد که سعادتمند باشند و با همه هم معاشرت صحیح، برخورد صحیح، برخورد دوستانه باید باشد. حتی با آنهایی هم که هیچ اعتقادی به اسلام ندارند برخورد، برخورد دوستانه باشد.

و اما آن مطلب سوّمتان، دربارۀ میزی که مشروبِ مُحرَم است، مثل مسکرات، سر آن میز نشستن به حسب اسلام حرام است. بله، حتی کسی که هیچ مشروبات هم نمی‏خورد و سر یک میزی اگر یک ظرف مسکر باشد، سر آن میز حرام است بنشیند. این حکم خداست و البته استعمالش دیگر معلوم است. بنابراین، البته وقتی که شما آنجا بروید، به شما احترام می‏کنند؛ چیزی را که بخواهید می‏کنند؛ بگویید میزتان را علی_' حده کنند. و جلوتر بگویید.

[گفته شد که ممکن است به هیأت اعزامی دولت جمهوری اسلامی به چشم کم و بی‏اعتنایی بنگرند، علی_' رغم آنکه امروز ایرانیان خود را سربلند می‏دانند. امام فرمودند:]

ذلت‏پذیری شاه در برابر بیگانگان

گمان ندارم آنها دیگر حالا شما را کوچک نگاه کنند. آن وقتی که شما را کوچک نگاه می‏کردند که می‏دیدند که آن شخصی که خودش را شخص اول مملکت می‏دانست برای آنها آنقدر خضوع می‏کرد. من این را یادم نمی‏رود که جانسون بود، و شاه رفته بود آنجا و عکسش هم آنجا در روزنامه‏ها منتشر شد ـ این[از]یاد من نمی‏رود، از ناراحتی که آن وقت پیدا کردم، آن مرد، جانسون[2]، ایستاده بود آنجا عینکش را برداشته بود و به دستش گرفته بود و چپ به آن طرف نگاه می‏کرد؛ این شخص آن سر، همان آنجایی که جای نشیمن خودش بود؛ محمدرضا جلو او ایستاده بود، مثل اینکه یک آدم مثلاً بچه مکتبی پهلوی استاد ایستاده بود! وقتی می‏دیدند آنها که شخصی که حالا دارد حکومت می‏کند به یک جمعیتی اینطور است وضعش، نسبت به آحاد مملکت هم آنها نظرشان آنطور می‏شد. اما وقتی که حالا دیدند که یک مملکت است که مشتش را گره کرد و همه را بیرون کرده، الآن نظر همه نسبت به شماها منقلب شده است.

عظمت ایران در خارج

خودتان باید حفظ کنید خودتان را. برای اینکه اینقدر تبلیغات بر ضد خود شماها شده است که ماها را، باطنمان را متحول کردند به یک چیز دیگر، از آن شخصیتی که انسان باید داشته باشد. این قدر اینها تبلیغات کردند که شخصیت را از ما گرفتند که ما الآن هم تا صحبت می‏شود، انگلستان، امریکا[هنوز هم احساس ضعف می‏کنیم]! همۀ این خیابانهای ما را به اسم اینها گذاشته بودند. میدانها را به اسم اینها گذاشته بودند و هکذا همه چیز. حالا شما آن نیستید، و مملکت ایران هم آن نیست. شما از قراری که از خارج می‏آیند، می‏گویند که شما نمی‏دانید خارج نسبت به ایران چه نگاه می‏کند. خود ایران باز
عظمت این نهضت را درست ادراک نکرده است. عظمت این نهضت در خارج بیشتر از این مسائل است. الآن هم اینهایی که از طرف شوروی می‏آیند اینجا، گاهی آن سفیرشان می‏آید اینجا، معلوم است که نظرشان به اینجا آن نظرها دیگر نیست و بنابراین، شما خودتان را یک ملت غالب بدانید و اشخاصی که غلبه کردید بر دیگری، و به اسم غلبه بروید در آنجا. و ابداً از آنها هیچ باکی نداشته باشید و به اسم یک ملت غالب بروید در آنجا؛ نه مثل سابق که یک ملتِ ضعیف بود. یک ملت قوی‏ای که هم شوروی را کنار گذاشت و هم امریکا را و هم انگلستان و هم همه را. بنابراین، هیچ به شما نظر کوچکی نمی‏کنند؛ مگر اینکه خودتان کوچک کنید خودتان را و خودتان نکنید این کار را.

خداوند ان‏شاءاللّه‏ همۀ شما را تأیید کند و توفیق بدهد. موفق باشید با سلامتی بروید و با پیروزی برگردید. ان‏شاءاللّه‏.