بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

نیم قرن تباهی و ویرانی

ما امروز مواجه با دو مطلب هستیم: یکی اینکه هر گروهی در آن محلی که هستند خرابیهای آنجا را بهتر از دیگران می‏دانند. شما آقایان که در بانکها هستید، در بانک هستید، بهتر می‏دانید که این رژیم سابق با بانک چه کرده است و بانک نسبت به این ملت چه کرده؛ آنهایی که در کارخانه‏ها هستند آنها هم همین معنا را نسبت به همان محلی که دارند خوب می‏فهمند؛ دانشگاه را کشاورزها هم به طور عینی دیدند که با آنها چه کردند؛ و کسانی هم که در دانشگاهها هستند اینها باز می‏دانند با دانشگاه چه کردند و آنهایی که در بازار هستند آنها هم محل خودشان را می‏دانند. بالاخره ما به طور اجمال می‏دانیم که این مملکت در این پنجاه و چند سال رو به تباهی رفته است. با اسم «تمدن بزرگ» این مملکت را تقریباً خراب کردند لکن هر قشر ما آنی که عیناً می‏داند، آنکه لمس کرده است، در آن محلی است که خودش کار دارد. الآن ما مواجه هستیم با دستجات مختلفی که از اطراف ایران می‏آیند اینجا پیش من. من می‏بینم که هر دسته‏ای که می‏آیند می‏گویند هیچ جا بدتر از آنجایی که ما هستیم نیست ...، هیچ جا خرابتر از آنجایی که ما هستیم نیست. مثلاً از بختیاری می‏آیند، می‏گویند که هیچ جا بدتر از بختیاری نیست؛ بختیاری هیچ ندارد. در این پنجاه سال آنی که به آنها ظلم شده به کسی دیگر نشده. از بلوچ می‏آیند همین حرف را عیناً می‏زنند و می‏گویند هیچ جا بدتر از اینجا نیست. از کردستان می‏آیند همین مطلب را می‏گویند. و از هر جا. و من می‏بینم که همۀ اینها این مطلب را
صحیح می‏گویند. می‏دانند که خراب است آنجا لکن اینکه می‏گویند هیچ جا بدتر از ما نیست، برای این است که آنجا را دیدند، آنجا را شنیدند. آن کسی که در بختیاری بوده است دیده است که در بختیاری چه گذشته و حالا چه جور است اما شنیده که در جاهای دیگر هم ظلمی بوده و اینها آن را ندیده[اند]از این جهت آن محل خودش را از همه جا بدتر می‏داند. اینها همه درست می‏گویند، برای اینکه همه جا خراب بوده.

نابودی کشاورزی به اسم «اصلاحات ارضی»

اصلاً برنامه، برنامه‏ای بوده است که خرابی بکنند. کشاورزی را به اسم «اصلاحات ارضی» بکلی از بین ببرند؛ و بازار درست کنند برای امریکا که گندمهایش زیاد است، باید بریزد دریا یا بسوزاند، بهتر این است که ایران یا سایر کشورهایی که تحت نفوذ اوست، کشاورزی‏اش به هم بخورد تا محتاج بشوند به گندم و به همۀ حبوبات. چنانکه ما الآن محتاج هستیم؛ همه چیزمان از خارج باید بیاید. دامداری را از بین ببرند تا اینکه در گوشت محتاج بشوند از خارج بیاید. و همین طور هر چیزی را. اینها در این پنجاه سال، با اسمهای بسیار فریبنده و اغفال کننده، این مملکت را خراب کردند و از بین رفت. و الآن ما آن جهت دومش، که می‏خواستم عرض بکنم، این است که خرابی را همۀ ما می‏دانیم منتها شما خرابی بانک را بهتر از آنهایی که کشاورز هستند می‏دانید؛ کشاورزها خرابی کشاورزی را بهتر از شما می‏دانند و هر کدام، هر قشری خرابی محل خودشان را احساس کردند و بهتر می‏دانند.

گام اساسی برای بازسازی کشور

لکن حالا باید چه کرد؟ اگر بنا باشد که حالا ما بنشینیم و هی کلیات بگوییم که باید چه بشود، باید چه بشود، این کار را از پیش نمی‏برد. باید شما که در بانک هستید، و کارمندان بانک هستید مشغول بشوید[به]درست کردن بانک؛ در کشاورزی چه می‏گذرد خودشان می‏دانند. البته گفتن خوب است، باید موعظه کرد، گفت؛ اما نه این است که شما همۀ مسائل مملکت را بگویید. من هم می‏دانم همه‏اش خراب است اما تکلیف چی
است؟ تکلیف این است که شمایی که می‏بینید بانک مرکزی ـ که شما کارمند آن هستید ـ این آشفتگی دارد به تباهی کشیده شده است، کوشش کنید این را اصلاحش کنید. شما اینجا را اصلاح کنید؛ آن کسی هم که می‏بیند که ادارۀ کذا خراب است، آن هم مشغول درست کردن آن است. الآن شهردار تهران اینجا بود با یک دسته‏ای از کارمندهایش. خوب، آنها هم همین شکایتها را دارند. لکن آنها هم باید مشغول بشوند به همان شهرداری و خدمت به شهر؛ نه اینکه همه‏مان بنشینیم کلیات را بگوییم، و دردها را بگوییم و درمانش را از خدا بطلبیم! نه، باید همه‏مان کار بکنیم. و سابق می‏گفتند که ـ آن وقت که شبیه‏خوانی[1]می‏کردند ـ می‏گفتند شبیه‏خوان خوب آن است که اگر شمر می‏شود «شمری» را خوب انجام بدهد؛ اگر هم امام حسین می‏شود «امام حسینی» را خوب انجام بدهد. اگر بخواهد شمر امام حسینی کند و امام حسین شمری کند، این شبیه‏خوانی درستی نیست.

ضربه جبران‏ناپذیر به نیروهای انسانی

الآن ما همه‏مان مبتلا به این هستیم که یک مملکتی که اینها آشفته کردند و خراب کردند و همه چیز ما را از بین بردند[...]و بدتر از همه نیروی انسانی را از بین بردند. این از همۀ خیانتها برای این مملکت بالاتر است که اینها نیروی انسانی را تباه کردند به وجه‏های مختلف: به درست کردن مراکز فحشا ـ من که اطلاعی ندارم، ولیکن حالا می‏شنوم بین تهران تا کرج و شمیران و امثال ذلک چقدر مرکز فحشا درست کرده بودند، دنبالش هم تشویق می‏کردند ـ سینماهایی که باید آموزنده باشد به چه صورت در آوردند و تشویق کردند همه را بر این. مراکز مخدرات، از قبیل تریاک و هروئین و اینطور چیزها، چقدر درست کردند و چقدر وارد کردند. خودشان هم عامل آوردنش بودند، از قراری که می‏گفتند. و چقدر تشویق کردند. یک مملکت را نیروی انسانی‏اش را تباه کردند و رفتند. انسان می‏تواند که اقتصادش را با یک ـ دو سال، چهار سال، درست بکند؛ اما انسانی که
فاسد کردند و یک طبقه که حالا چهل ساله هستند، سی ساله هستند، اینها فاسد شدند، این یک عمر می‏خواهد این طبقه را دوباره آدم برگرداند به حالی که باید رشد بکند. این از همۀ ضربه‏هایی که به ما وارد شده است بدتر است. و مهم هم برای آنها همین بوده است. آنهایی که می‏خواستند ما را از بین ببرند و هر چه داریم ببرند و هیچ کس هم حرف نزند. آنها دنبال این بودند که تمام نیروهای انسانی را تباه بکنند؛ حالا یا به دست تبلیغاتی که کردند دامنه‏دار؛ یا با فشارها و امثال ذلک نیرو را از دست ما بگیرند. که الآن ما وقتی که وارد بشویم و بخواهیم اصلاحش بکنیم، از حالا باید آن طبقۀ بچه و جوان کوچک را کم‏کم تربیت کنیم تا برسد به آنجا. آن بزرگها را همچو کردند که کم می‏شود اصلاحشان کرد.

اصلاح امور توسط متخصصین آن امر

الآن شما که در بانک[2]هستید نباید بگویید که در شهرداری خرابی است، باید چه کرد. شما ببینید در بانک چه خبر است، باید[چه]بکنید، عمل بکنید. بانک را ببینید مفاسدش چه بوده است؛ اشکالاتش چه بوده است؛ چه جور باید ما یک بانکی درست بکنیم که مفید برای کشورمان باشد؛ چه چیز مضر بوده است؛ چه برنامه‏هایی خلاف بوده است. اینها را باید شماها خودتان همه با هم تفاهم کنید و مشکلات بانک را بردارید. این تکلیف شما. من هم که طلبه هستم ببینم مشکلات مثلاً طلبگی چه بوده، مشغول این بشوم. آن هم که شهردار است باید مشکلات شهرداری را بیند که چی است، آن هم آن را حل بکند. اگر اینطور بشود، این جور با هم همکاری به این معنا که هر کس در هر محلی که هست همان محل را وجهۀ نظر خودش قرار بدهد و بنا بگذارد که این محل را درستش بکند، بعد از مدتی ان‏شاءاللّه‏ می‏بینیم شهرداری‏مان درست شد؛ می‏بینیم بانکمان هم درست شده؛ می‏بینیم کشاورزی‏مان هم درست شده.[3]همه با هم، اما به این معنا که
هر کس در محلی که هست همان محل را اصلاحش کند. بخواهید شما بنشینید که کشاورزها کارهایشان را بکنند و همه مملکت را اصلاح کنند، کشاورزی نمی‏تواند مملکت اصلاح کند. آنها بنشینند که بانکدارها این کار را بکنند، آنها هم نمی‏توانند. همه بنشینند که روحانی این کار را بکند، نمی‏تواند. همۀ ما بنشینیم که دولت این کار را بکند،آن هم نمی‏تواند. اما وقتی همۀ اینها، هر کس در هر محلی بود، همان محل را مشغول پاکسازی و اصلاح شد، این مطلب آسان می‏شود؛ می‏شود این را درست کرد.

و من امیدوارم که خداوند به شما توفیق بدهد. و این مسائلی هم که شما گفتید وجهۀ نظر هست هنوز؛ و امید آنکه تحقق پیدا بکند. و خدا همه‏تان را تأیید بکند.[4]کشور اسلامی که همه چیز درآن سعادت است. یک همچو چیزی ما میخواهیم باشد که وقتی که توی بانک آمدی، مثل اینکه توی مسجد رفتی آنطور باشد. وقتی در وزارتخانه رفتیم، مثل این است که توی مسجد رفتیم، توی عبادتگاه رفتیم. همه جا یک صبغۀ اسلامی پیدا بکند، که همه با هم دوست و رفیق و برادر و همه معاون هم و همه پشت هم. و اگر ان‏شاءاللّه‏ این معنا تحقق پیدا کند، و من امیدوارم که تحقق پیدا می‏کند، ان شاءاللّه‏ همه چیز اصلاح می‏شود. خداوند همه‏تان را تأیید کند. و من دیگر وقت ندارم.