بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

با فرا رسیدن 15 خرداد خاطرۀ غم‏انگیز و حماسه آفرین این روز تاریخی تجدید می‏شود. روزی که بنا بر آنچه که مشهور است قریب به پانزده هزار نفر از ملت مظلوم و ستم‏کشیدۀ ما به خاک و خون کشیده شد. روزی که طلیعۀ نهضت اسلامی این ملت شجاع و غیور گردیده؛ نهضت عظیمی که بیش از شانزده سال پیش به دنبال قیام روحانیت مسئول و متعهد در مقابل محمدرضا پهلوی ـ که مخالفتش با اسلام عزیز آشکار و آشکارتر شد ـ شکل گرفت. روحانیت به اعتراض برخاست و عصر عاشورا، پس از حادثه‏ای ناگوار، اعتراض با موج عظیم انسانی ـ اسلامی بالا گرفت و به اوج رسید. و پس از آن، دست ناپاک استعمار از آستین شاه مخلوع در آمد و غائلۀ 15 خرداد ـ 12 محرّم ـ را هر چه دردناکتر به وجود آورد.

محرّم چه ماه پر غائله‏ای، و چه ماه خونی، و چه ماه حماسه‏آفرینی! ماهی که دستگاه شاهنشاهی بنی امیه را در هم کوبید؛ و ماهی که رژیم شاهنشاهی 2500 سالۀ جنایتکاران را در هم پیچید. ملت ما نه محرّم را، که شاهد قتل عامهای وحشیانۀ جباران است، فراموش می‏کند و نه 15 خرداد را که سرآغاز نهضت اسلامی روحانیت است.

نهضت از حوزۀ علمیۀ قم، مرکز فقاهت راستین، برخاست؛ و برق‏آسا در سایر حوزه‏های علمیه و دانشگاهها و در تهران و سایر شهرها قشرهای عظیم ملت را فرا گرفت، و همه را به میدان مبارزه کشید. و در سالهای اخیر که حوادث به دنبال حوادث
به وجود آمد؛ و ملت بزرگ با شعار اسلام و فریاد «اللّه‏اکبر» و نور ایمان و وحدت کلمه بنیاد پهلوی را از بُن کند. و ملت ما این روز را عزیز می‏شمارد. و من روز 15 خرداد را برای همیشه عزای عمومی اعلام می‏کنم. و برای بزرگداشت شهدای خویش در این روز بزرگ در مدرسۀ فیضیه به سوگ می‏نشینم. به امید آنکه با خواست خداوند متعال باقیماندۀ ریشه‏های گندیدۀ استعمار از بیخ و بُن کنده شود؛ و جمهوری اسلامی مبنی بر احکام نورانی قرآن مجید در کشور ما مستقر گردد. والسلام علیکم و رحمة اللّه‏ و برکاته.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی