بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

نگرانی از کاهش شور انقلابی

این صحیح است که ملت اگر بیدار باشد، چنانکه بود، و متحد باشد، چنانکه بود، و مسیرش معلوم باشد، چنانکه بود، و الهی باشد، چنانکه بود، واضح است که هیچ قدرتی نمی‏تواند با آن مقابله کند. چنانکه دیدید که با مجهز بودن آن قدرت شیطانی به همۀ جهازات و با پشتیبانی همۀ دول از او، یعنی دولتهای اسلامی و دولتهای غیر اسلامی و ابرقدرتها همه پشتیبانی کردند از آن مع‏ذلک نتوانستند. این معلوم است لکن نباید ما غافل باشیم از یک مطلب؛ و آن اینکه، الآن که ما در این جلسه هستیم اگر مطالعه کنیم حالات ملت را، می‏بینیم که آن شوری که در اول بود کمتر شده است. این را نباید فراموش کنیم. آن وقت که همۀ مردم می‏ریختند در خیابانها همه‏شان، همه می‏ریختند در خیابانها و فریاد می‏زدند «اللّه‏اکبر» و شاه را نمی‏خواستند و جمهوری اسلامی را می‏خواستند، آن وقت یک شور بسیار عجیب خدایی بود و با همان شور پیش بردند و با همان شور و شعف رأی به جمهوری اسلامی دادند که از صد، نود و نه و نیم گفته می‏شود که رأی دادند که در دنیا سابقه نداشت. اما حالا مثل اینکه ملت با دسیسه‏هایی که دنبالش است افتادند دنبال اینکه ما احتیاج به خانه داریم، ما احتیاج به کار داریم، ما احتیاج به زندگی داریم. از آن قدرت ابتدایی که همه یک جهت داشتند و فراموش کرده بودند گرفتاریهای خودشان را، می‏ریختند در خیابان، هیچ‏کدام به فکر این نبودند که ما حالا کار داریم یا کار می‏خواهیم یا خانه می‏خواهیم، اصلاً این مطرح نبود پیششان آن وقت. اگر
این انقلاب به آن جور باقی بماند ما هیچ شکی نداریم که پیروزیم؛ هیچ شک نداریم. لکن حالا ما وقتی ملاحظه می‏کنیم می‏بینیم که یک قدری با آن وقت فرق کرده است.

حفظ روحیه تعاون و همکاری

حالا وقتی است که همه همت کنید. نگذارید آن شوری که در مردم بود، آن اجتماع و اتحادی که بود، آن وحدت کلمه‏ای که بود، آن خدایی بودن کارشان، آن تحولی که در مردم از حیث اخلاق و تعاون پیدا شده بود. همین امروز یا دیشب بود که یکی که در همین معرکه‏ها بوده است گفت که وقتی که یک ساندویچ را یک کسی توی خانه می‏آورد به یک کسی می‏داد، آن تا آن اندازه که می‏شد تکه‏تکه‏اش کند تکه‏تکه می‏کرد و می‏داد به دیگران؛ خودش استفاده نمی‏کرد. تا آن اندازه که می‏شد تکه کند تکه می‏کرد. لقمه لقمه می‏داد به اشخاص؛ زن و مرد و کوچک و بزرگ با هم یک حس تعاون یک حس محبت پیدا شده بود که همین معنا اسباب این شد که بحمداللّه‏ دشمن را از میدان بیرون کردید. اگر بتوانیم همین معنا را حفظ بکنیم شک نکنید که پیروزیم.

ریشه‏یابی جریان مخالفتها و اختلافها

و مطالعه بکنید شما که جزء روشنفکران و جزء اهل علم هستید مطالعه بکنید به این کارهایی که دارد می‏شود از یک طرف آنهایی که در کارخانه‏ها می‏ریزند و در کشاورزی می‏روند و الآن می‏روند نمی‏گذارند که مردم زراعتشان را بردارند و در بین محصلین می‏روند چی می‏گویند و در دانشگاهها می‏روند کاری می‏کنند و آنهایی که دور هم می‏نشینند و با قلم چیز می‏نویسند و چه می‏کنند در این مطالعه کنید که اینها چه جور آدمی هستند از کجا این سرچشمه می‏گیرد آیا واقعاً یک مردمی هستند که مسیرشان با ما یکی است؟ مسیرشان با ملت که همه فریاد کردند که ما اسلام را می‏خواهیم و جمهوری اسلام را می‏خواهیم اینها هم همان را دارند می‏گویند یا نه اینها برخلاف مسیر ما هستند اینها دارند قوه‏ها را با هم جمع می‏کنند و به خلاف مسیر ما می‏خواهند رفتار کنند. اینها را نباید ما کوچک بشماریم اینها را باید ما هر کدام صدایشان هر جا درآمد من نمی‏گویم بریزید
بزنید. گفته بشود یک جمعیتی که می‏بینید دور هم نشسته‏اند یک چیزی می‏گویند که برخلاف مسیر ملت ماست، برخلاف جمهوری اسلامی است. چیزهای دیگر طرح می‏کنند کاری با اسلام ندارند بلکه با اسلام موافقتی ندارند یا شاید هم با آن مخالفت داشته باشند. اینها باید دید که مسیرشان که برخلاف ملت ما است از کجا سرچشمه گرفته که اینها می‏گویند واقعاً یک مردم ملی هستند اسلام را مضر می‏دانند با چیزهای خودشان باز هم خلاف مسیر است هرچه هم هرکس ملی باشد صد درصد ملی باشد لکن اسلام را قبول ندارد.

مقابلۀ با آشوبگران و توطئه‏گران

ما این همه ـ شما اینهمه توی خیابانها ریختید و «اللّه‏اکبر» گفتید و خون جوانهایتان ریخت و خانه‏ها خراب شد و آتش زده شد و اینها جز این بود که می‏خواستید اسلام را تقویت کنید و یک حکومت اسلامی که طرفدار ضعفا باشد طرفدار طبقه ضعیف باشد تعدیل بخواهد بکند[سرمایه]ها را یا ما می‏خواستیم مثل یک مملکتی باشیم که کاری به اسلام ندارد لکن آزاد است! آزادند اما به اسلام کاری ندارند ملت ما اینطور بود؟ اگر اینطور نبود و ملت ما اسلام را می‏خواهد، همۀ مقصدش این است احکام اسلام تحقق پیدا بکند یک حکومت جمهوری اسلامی بشود، اگر دیدید که یک اجتماعاتی ـ یک افرادی ـ برخلاف این مسیر دارند سیر می‏کنند، زدن و کشتن و از بین بُردن نه، اما گفتن داریم، همانطور که آنها می‏گویند ما آزاد هستیم مطالبمان را می‏گوییم و می‏گویند و می‏نویسند و در روزنامه‏ها همین اخیراً هم نوشتند، شما هم نویسنده هستید، شما هم گوینده هستید، شما هم چی هستید، مسیرتان را[از]آنها جدا کنید، شما بنویسید شما بگویید شما هم ـ عرض کنم که ـ تظاهر کنید به حرف و گفتن و تبلیغات کنید که نبادا یکوقتی همین دشمنهایی که یک دسته‏شان دشمن اسلام، یک دسته هم دشمن خود ملتند نبادا اینها با هم یک وقتی جمع بشوند توطئه کنند و حالا ضعیف کم‏کم قوی بشوند و یکوقت یک اشکالات زیادی سر راه شما ایجاد کنند از حالا باید جلویش را گرفت.
نباید ما بگوییم اینها ضعیف هستند. ما هرچه هم حرکت دشمن ضعیف باشد باید ما توجه کنیم و همین ضعیف را هم کنار بگذاریم و من امیدوارم که با همت شما جوانها با همت شما دانشمندها این مسائل درست بشود، و دست این تتمه‏ای هم که هست کوتاه بشود، و این آشوبها ان‏شاءاللّه‏ از بین برود، مملکت هم مال خودتان بشود خودتان هم اداره‏اش کنید، خداوند همۀ شما را حفظ کند و مؤید.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏