بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

محرومیت در سراسر ایران

گرفتاری اقشار ملت زیاد است. هر کس خیال می‏کند فقط منطقۀ اوست که برق و آب ندارد و حال آنکه در تهران، مردمِ حدود سی محله یا بیشتر با وضع تأسّف‏باری زندگی می‏کنند و از همۀ مزایای تمدن و زندگی محرومند. عشایر بختیاری هیچ چیز ندارند؛ و به هر قسمت که بروید همین طور است زیرا مال این ملت را به غارت برده‏اند، از پول نفت ما برای امریکا پایگاه ساخته‏اند؛ و به اسم ما اسلحه وارد کرده‏اند اما برای خودشان پایگاه در مقابل شوروی ساخته‏اند. ایران احتیاج به اسلحه نداشت که ابرقدرت بشود، و این سلاحها فقط برای پایگاههای امریکایی در ایران بود. شما فقط از اطراف خوزستان اطلاع دارید اما هر کس که به اینجا می‏آید می‏گوید که ما از محرومترین نقاط آمده‏ایم؛ در صورتی که همه جای این مملکت همین طور است.

جوّ سازی و کارشکنی برای کودتا

اما چیزی که در حال حاضر مهمتر است این است که باید ما همه دست به دست هم داده و جلو افرادی را که بین مردم می‏افتند و می‏خواهند اختلاف بیندازند بگیریم. این افراد یک سِری از جوانان ما را اغفال می‏کنند و به اسم کمک به مردم، بذر اختلاف می‏پاشند و می‏خواهند وضع را به عقب برگردانند. در حالی که وقتی مملکت آشفته شد، ناراحتیها زیاد می‏شوند و کودتایی بپا خواهد شد. اینها می‏خواهند ما را به حالت اول برگردانند و جوانان را با مطالب فریبنده اغفال کنند. من بارها گفته‏ام اگر اینها واقعاً دلشان
برای کارگر و مستضعفین می‏سوزد، کمکهای عمرانی کنند نه کارشکنی. همان‏گونه که صندوقهای رأی را سوزاندند اینها! چرا مخالفت کردند؟ وظیفۀ هر کس در محل خودش این است که نباید بگذارد بین جوانان نفوذ کنند و اختلاف بیندازند. اینها نمی‏خواهند بگذارند کارخانه‏ها به کار بیفتد. اما ما در برابر نسلهای آینده مسئول هستیم. جوانان را آگاه کنید که افراد مغرض نمی‏خواهند بچه‏ها درس بخوانند، آنها می‏خواهند آشوب بپا کنند و وضع گذشته را پیش آورند ولی ما باید همه با هم این نهضت را گرم نگه داریم. خدا همگی شما را حفظ بفرماید.