بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

من از ملاقات شما جوانهای برومند و چهره‏های تابناک خوشحال هستم و مایلم به ملاقات شماها. مایلم‏که باشما مصافحه[1]کنم ولیکن وضع مزاجی من وکارهای زیاد من این فرصت را به من نمی‏دهد. من از همۀ شما تشکر می‏کنم که پاسداران اسلام هستید و برای‏اسلام وبرای‏کشور خدمت می‏کنید و دراین مواقع سخت شما زحمت می‏کشید. من اجر شما را از خدای تبارک و تعالی می‏طلبم، و برای شما سعادت و سلامت می‏خواهم.

ما از این به بعد هم احتیاج به شما داریم؛ ما همیشه محتاج به شما جوانها هستیم. ما بعدها هم برای کشورمان احتیاج به فعالیت شما جوانهای برومند داریم و من امیدوارم که در همۀ مراحل، شما با مردانگی با ما همراهی کنید و این نهضت را به پیش ببرید. امروز کشور مال خود شماست، و شما باید مال خودتان را حفظ کنید. مثل زمان طاغوت نیست که شما زحمت بکشید و دیگران بهره ببرند. من امیدوارم که با به کار رفتن احکام اسلام، مملکتْ مال خود شما باشد و شما در مملکت خودتان زحمت بکشید و در مملکت خودتان بهره را برای خودتان بردارید. از خداوند تعالی سلامت و سعادت همۀ شما را خواستارم.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏