اعوذ باللّه‏ من الشیطان الرجیم

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

أُفَوِّضُ أمرِی إِلَی‏اللّه‏ِ[1]

رنجهای جدایی و گنجهای اتحاد

من برای اولین دفعه‏ای است که در این مدرسه وارد شده‏ام. دستهای خائن اجنبی و عمال اجنبی ما را از شما جدا کردند، بین ما و شما اختلاف انداختند؛ آنها از این اختلاف نتیجه‏ها بردند و دیدند که از اتحاد جنبه‏هایِ، قشرهایِ مختلف، آنها نمی‏توانند با این اتحاد نتایجی را که می‏خواهند ببرند. سالهای طولانی کوشش کردند مدارس دینی را از دانشگاهها و دیگر قشرهای محصلین جدا کنند. ما باید بفهمیم این معنا را که این جدایی چه رنجها به ما داد، و این اتحادِ چند صباح چه گنجها به ما داد.

جوانها مظهر امید و نوید

شما جوانها ـ شما جوانهای محصل ـ سایر جوانها امید من هستید، نوید من هستید. امید من به شما تودۀ جوان است، به شما تودۀ محصل است. من امید این را دارم که مقدرات مملکت ما بعد از این به دست شما عزیزان بیفتد و مملکت ما را شما عزیزان حفظ کنید، من امید آن را دارم که شماها با علم و عمل، با علم و تهذیب نفس، با علم و عمل صالح، بر مشکلات خودتان غلبه کنید. تاکنون که این راه را آمدیم؛ و با وحدت
کلمۀ قشرهای مختلفِ این مملکت و با اتکال به ایمان و اعتماد به اسلام و قرآن کریم دست خائنین را قطع کردیم؛ و اگر تتمه‏ای باشد قطع می‏کنیم ان‏شاءاللّه‏. لکن از حالا به بعد اشکالات بیشتر است، بیداری بیشتر می‏خواهد.

زمان سازندگی

از این زمان، زمان سازندگی این خرابه‏ای است که برای ما به جا گذاشته‏اند. شما بهتر می‏دانید که اینها به دانشگاههای ما، به دبیرستانهای ما، به دبستانهای ما چه خیانتها کردند. شماها می‏دانید که شماها را می‏خواستند عقب نگه دارند نگذارند که یک انسان اسلامی، یک انسان با قدرت، یک انسان با هدف بار بیایید. تعلیمات از اول تعلیمات اعوجاجی، انحرافی و برنامه‏های انحرافی بود. می‏خواستند جوانهای ما را به عقب برانند تا استفاده‏های خودشان را بکنند، تا ما در همه چیز محتاج باشیم، در علم محتاج باشیم و در اقتصاد وابسته و محتاج باشیم.

شما جوانان که امید من هستید و نوید من هستید کوشش کنید و وحدت کلمۀ خود را حفظ کنید. ما را نگذاشتند با شما روبرو بشویم. در مدت عمر این دبیرستان، اول مرتبه‏ای است که من با شما روبه‏رو می‏شوم. اول مرتبه است که استادان و معلمان شما را از نزدیک می‏بینم. اول مرتبه‏ای است که شما جوانان عزیز را، فرزندان اسلام را، از نزدیک زیارت می‏کنم.

ای امید من، ای امیدهای من، ای نویدهای من، ای فرزندان عزیز اسلام، رمز پیروزی را دریافتید. دریافتید که در این دو سال اخیر با وحدت کلمه ریشۀ استبداد، ریشۀ سلطنت استبدادی 2500 ساله را از بیخ کندید. دریافتید که نفتخواران مفتخوار را عقب زدید. دریافتید که با وحدت کلمه و وحدت غرض و هدف و آن ایمان و هدف اسلام، هدف جمهوری اسلام، دریافتید که این رمزْ شما را به پیروزی رساند. این رمز را از دست ندهید، صفهای خود را فشرده‏تر کنید، روابط خود را با همۀ قشرها خصوصاً با روحانیین زیاد کنید. شما آمال و آرزوی ما هستید. ملت ایران با این وحدت کلمه آمال و آرزوی
اسلام است. باید با وحدت کلمه همۀ چیزهایی که پیش آمده است حفظ کنید.

لزوم تبعیت از دولت موقت

از دولت موقت خودتان پشتیبانی کنید. مفسده‏جوها که می‏خواهند بهانه پیدا کنند و تضعیف کنند دولت اسلامی را، به دهان آنها مشت بزنید. تبعیت از دولت موقت اسلامی لازم است. این دولت موقت اسلامی دولتِ اسلامی شرعی است. من اطمینان کامل به دولت دارم و شما هم پشتیبانی کنید از این دولت که آن مسائلی که به عهدۀ او محول است، که یکی رفراندم است و از مسائل مهم وقت است، و یکی گذراندن قانون اساسی جدید است با آرای موکلین شما. تأسیس حکومت جمهوری اسلامی، غایت آمال همۀ مسلمین، غایت فرمان خدای تبارک و تعالی[است]. باید از این حکومت پشتیبانی کنید تا بتواند در یک محیط آزاد، در یک محیط صحیح، کارهایی که به او محول شده است انجام دهد.

فضولهایی که در اطراف می‏خواهند با بهانه‏هایی تضعیف کنند حکومت را، باید بدانند که حکومتِ متکی بر ملت ضعیف نخواهد شد. این حکومت به تعیین کسی است که متکی به ملت است؛ این حکومت به تعیین و تصویب ملت است، به پشتیبانی از ملت است. باید او را بیشتر پشتیبانی کنید. و مغرضین را که عمال اجانب هستند و می‏خواهند نگذارند حکومت اسلامی، جمهوری اسلامی برقرار بشود، آنها را از جامعۀ خودتان دور کنید، یا نصیحت کنید.

شما در این زمانهای طولانی که نبودید و ما مواجه بودیم با گرفتاریهای زیاد و به زمانهای اخیر که بودید و مواجه شدید با مصیبتها، تمام این مصیبتها از اجانب بود و تمام این جنایتها به دست عمال اجانب بود. آنها می‏خواهند باز هم همان مسائل را با عمال خبیث خودشان در مملکت ما برقرار کنند. این خیالی است که آنها به سر خودشان می‏پزند که مملکت ما را باز با فرم دیگر به مصیبتهای سابق بکشند. شما جوانان برومند، شما محصلین ارجمند که امید من هستید و نوید من هستید، باید در هر جا که هستید، در
هر جایی از ایران که هستید باید بیدار باشید، با بیداری از حقوق خودتان دفاع کنید.

رأی به جمهوری اسلامی

حکومت اسلامی را که از حقوق شما دفاع می‏کند مستقر و برقرار کنید. به یاوۀ یاوه‏گویان گوش ندهید. به حرفهای قشرهایی که از اسلام هیچ بویی ندیده‏اند و با اسلام مخالفند به حرفهای آنها گوش ندهید. آنها می‏خواهند ملت را منحرف کنند از مسیر خود. مسیر شما مسیر اسلام است، مسیر شما این است که جمهوری اسلامی را بپا کنید. من رأی به جمهوری اسلامی می‏دهم، و از شما تقاضا دارم که رأی به جمهوری اسلامی بدهید، نه یک کلمه کم، نه یک کلمه زیاد. جمهوری اسلامی.

آنها که در نوشتجاتشان از «جمهوری» دم می‏زنند ـ جمهوریِ فقط ـ یعنی اسلام نه. آنهایی که «جمهوری دمکراتیک» می‏گویند یعنی جمهوری غربی، جمهوری اسلامی نه. آنها می‏خواهند باز همان مصایب را با فرم دیگر برای ما به‏بار بیاورند. آنها اصلاً در این نهضت دخالت نداشتند.

آنها که امروز به خیال خودشان می‏خواهند سرسفرۀ آماده بنشینند، در این نهضت به هیچ وجه دخالت نداشتند. این نهضت را شماها، این نهضت را طبقۀ محصل، طبقۀ کارگر، دهقان، بازاری، این نهضت را اینها به بار آوردند و اینها حق دارند. آنها که در خارج بودند و برای میوه‏چینی آمده‏اند، و آنها که در صدرهای بالا نشستند و منظره‏ها را نگاه کردند یا کمک کردند به رژیم و حالا به صورت انقلاب[ی]درآمده‏اند، آنها را نپذیرید و نمی‏پذیریم.

آنها که قلمهای مسموم را گرفته‏اند و برخلاف اسلام چیز می‏نویسند و «ملی» و «دمکراتیک» و این حرفها را به میان می‏آورند، از آنها نپذیرید.

اسلام‏خواهی ملت ایران

ما اسلامی را می‏خواهیم، ملت ما اسلام را می‏خواهد. آنها که کوشش دارند نهضت ما را تضعیف کنند، دولت ما را تضعیف کنند تا نتوانیم ـ تا به خیال آنها ـ نتوانیم در رفراندم
موفق شویم، خیال خامی به سر خودشان می‏پزند. ملت ما یکپارچه خواهان جمهوری اسلامی است.

ما باید آن چیزی که آمال ملت است دنبال کنیم. آن چیزی که ملت در چند سال است، در بیش از یک سال است که فریاد می‏زنند و از چندین سال است که دنبال او هستند، ما باید به فریاد این ملت گوش کنیم. قشرهای مختلف این مملکت باید به ندای ملت گوش کنند ببینند ملت چه خواست و چه می‏خواهد. ملت در طول این یک سال و چند ماه اخیر در خیابانها ریخت و فریاد کرد: «آزادی، استقلال، جمهوری اسلامی».

ما باید تابع ملت باشیم. نباید قلم دست بگیریم و توی منزل بنشینیم و هرچه می‏خواهیم بنویسیم. صلاح نیست. این برمی‏گرداند آن مسائل و مصایب سابق را؛ خیانت است به ملت. کمونیستها هم باید جمهوری اسلامی بخواهند.

اگر بخواهند برای این ملت کار بکنند و راست بگویند، همه باید جمهوری اسلامی را بخواهند. آنکه علاقه به این ملت دارد، آنکه علاقه به این کشور دارد، آنکه از اختناق خسته شده است، آنکه مخالف این است که مملکت ما مستقل نباشد، آنکه استقلال مملکت را می‏خواهد ـ در هر مسلکی که هست ـ باید دنبال ملت برود تا پیروز شود. باید دنبال همین قشر ملت، همین محصلین، همین محصلین علوم قدیمه و جدیده، همین بازاری، همین حمّال، همین دهقان، همین کشاورز، همین کارگر، دنبال اینها بروند. اینها کشته دادند، اینها خون دادند، اینها سهیم هستند. همۀ سهم مال اینهاست نه مال من و شما، که کنار نشستید و حالا قلم دست گرفتید. قلمها را بشکنید! به اسلام پناه بیاورید. تبلیغات سوء را کنار بگذارید. تضعیف ملت را، تضعیف دولت را کنار بگذارید تا نتیجه ببرید؛ تا استقلال خودتان را حفظ کنید.

نوید پیروزی

من امیدم به شما جوانهای برومند عزیز و سایر طبقات ملت است. من نوید پیروزی به شما می‏دهم: من نوید استقلال، من نوید عظمت، من نوید رفاه، من نوید معنویت، من
نوید یک روح پاک، یک روح آزادمنش، یک روح مهذب به شما می‏دهم؛ به شرط آنکه همه با هم باشید و ما همه با هم به سوی جمهوری اسلامی و به سوی اسلام.

از خداوند تعالی عظمت، سلامت، عزت همۀ ملت اسلامی را می‏خواهم. از خداوند تعالی توفیق شما جوانان برومند ـ عزیزان ـ را می‏خواهم.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته