دیوان شعر امام خمینی
برای احمد
- احمد است از مُحمّدِ مختار
- که حمیدش نگاهدار بُوَد[1]
- فاطی، از عرش بطن فاطمه است
- فاطِر آسمانْش یار بُوَد
- حسن این میوهی درخت حسن
- مُحسِنش یار پایدار بُوَد
- یاسر، از آل پاک سبطین است
- سرّ احسان ورا نثار بُوَد
- علی، از بُوستان آل علی است
- علی عٰالیش شعٰار بُوَد
- پنج تن از سُلالهی احمد
- شافع جُمله هشت و چار بُوَد
- دخترم، شعر تازه خواست ز من
- مِعرْ گفتم که یادگار بُوَد
آذر 1365
1
- حضرت امام(س) در این قطعه به دعای معروف زیر تلمیح فرمودهاند:یٰا حمیدُ! بِحَقِّ مُحَمَّدِ! وَ یٰا عٰالیُ بِحَقِّ عَلی و یا فاطِرُ بِحَقِّ فٰاطمَةَ...آن بزرگوار، عبارت «یا حمیدُ بحق محمد» را در هامش مطلع شعر مرقوم فرمودهاند.