دیوان شعر امام خمینی
یاد دوست
- یاد روزی که به عشق تو گرفتار شُدم
- از سر خویش گُذر کرده، سُوی یار شُدم[1]
- آرزوی خم گیسوی تو، خم کرد قدم[2]
- باز انگشتْ نمایِ سر بازار شُدم
- طُرفه روزی که شبش با تو به پایان بُردم
- از پی حسرت آن مونس خمّار شُدم
- با که گویم: که دل از دوری جانان چه کشید؟
- طاقت از دست بُرون شد که چنین زار شُدم
- یار در میکده، باید سُخن دوست شنید
- طوطی باغ، چه داند، برِ دلدار شُدم؟
- آن طرب را که ز بیماری چشمت دیدم
- فارغ از کوْن و مکان گشتم و بیمار شُدم[3]
بهمن 136
1
- فیاض، با همین وزن و قافیه:پنبه در گوش نهادیم و خبردار شدیمبار بر دوش گرفتیم و سبکبار شدیم.حکیم سبزواری نیز با همین ردیف:صبحگاهان به سوی خانهی خمّار شدمسر کشیدم دو سه پیمانه و، از کار شدم.
2 - در دستنوشتهی دیگر: «... خم کرده قدم»
3 - در این غزل بطور موشّح مرتب از حروف سرآغاز مصراعهای مقطع تا مطلع، نام سرکار خانم «فاطمه طباطبایی» تشکیل یافته است.
2 - در دستنوشتهی دیگر: «... خم کرده قدم»
3 - در این غزل بطور موشّح مرتب از حروف سرآغاز مصراعهای مقطع تا مطلع، نام سرکار خانم «فاطمه طباطبایی» تشکیل یافته است.