قبله‌ی‌ محراب

• خم ابروی‌ کجت قبله‌ی‌ محراب من است

• تاب گیسوی‌ تو خود راز تب و تاب من است[1]

• اهل دل را به نیایش اگر آدابی‌‌ هست
• یاد دیدار رُخ و موی‌ تو، آداب من است

• آنچه دیدم ز حریفان، همه هشیاری‌ بود
• در صف می‌ زده، بیداری‌ من خواب من است

• در یَم علم و عمل، مدعیّان غوطه ورند
• مستی‌ و بیهُشی‌ می‌ زده گرداب من است

• هر کسی‌ از گُنهش پوزش و بخشش طلبد
• دوست در طاعت من غافر و توّاب من است

• حاشَ لِلَّهْ که: جز این ره، ره دیگر پویم[2]
• عشق روی‌ تو سرشته به گل و آب من است

• هر کسی‌ از غم و شادی‌ است نصیبی‌ او را

• مایه‌ی‌ عشرت من جامِ می‌ِ ناب من است.

فروردین 1364 فروردین 1364