دیوان شعر امام خمینی
مکتب عشق
- آنکه دامن می‌زند بر آتش جانم، حبیب است
- آنکه روزافزون نماید دردِ من، آن خود طبیب است
- آنچه روح‌افزاست، جام باده از دست نگار است
- نی مُدرّس، نی مُربّی، نی حکیم و، نی خطیب است
- سرّ عشقم، رمز دردم در خم گیسوی یار است
- کی به جمعِ حلقه‌ی صوفیّ و اصحابِ صلیب است؟!
- درد می‌جویند این وارستگانِ مکتب عشق
- آنکه درمان خواهد از اصحاب این مکتب، غریب است
- جرعه‌ای می‌خواهم از جام تو تا بیهوش گردم
- هوشمند از لذّتِ این جُرعه‌ی می بی‌نصیب است
- موج لُطف دوست، در دریای عشقِ بی‌کرانه
- گاه در اُوج فراز و، گاه در عمق نشیب است
19 دی 1365