دریای‌ جمال

• سر زلفت به کناری‌ زن و، رخسار گشا!

• تا جهان محو شود، خرقه کشد سوی‌ فنا

• به سر کوی‌ تو ای‌ قبله‌ی‌ دل! راهی‌ نیست
• ورنه هرگز نشوم راهی‌ وادی‌ّ «مِنا[1]»

• از صفای‌ گل روی‌ تو هر آن کس برخورد
• بَر کَنَدْ دل ز حریم و، نکُند رو به «صفا[2]»

• طاق ابروی‌ تو محرابِ دل و جان من است
• من کجا و تو کجا؟ زاهد و محراب کجا؟

• ملحد و، عارف و، درویش و، خراباتی‌ و، مست
• همه در امْرِ تو هستند و، تو فرمانفرما

• خرقه‌ی‌ صوفی‌ و، جامِ می‌ و، شمشیر جهاد
• قبله‌گاهی‌ تو و، این جمله همه قبله‌نما

• رَسَم آیا به وصالِ تو که در جان منی‌؟
• هجر روی‌ تو که در جان منی‌، نیست روا!

• ما همه موج و، تو دریای‌ جمالی‌، ای‌ دوست!

• موجْ دریاست، عجب آن که نباشد دریا!