شرحِ جلوه

• دیده‌ای‌ نیست نبیند رخ زیبای‌ تو را

• نیست گوشی‌ که همی‌ نشنود آوای‌ تو را[1]

• هیچ دستی‌ نشود جز بر خوان تو دراز
• کس نجوید به جهان جز اثر پای‌ تو را

• رهرو عشقم و از خرقه‌ و مسند بیزار
• به دو عالم ندهم روی‌ دلآرای‌ تو را

• قامت سروْ قدان را به پشیزی‌ نخرد
• آنکه در خواب ببیند قد رعنای‌ تو را

• به کجا روی‌ نماید که تواش قبله نه‌ای‌؟
• آنکه جوید به حرم منزل و مأوای‌ تو را

• همه جا منزل عشق[2]است، که یارم همه جاست
• کوردل آنکه نیابد به جهان جای‌ تو را

• با که؟ گویم: که ندیده است و نبیند به جهان
• جز خم ابرو و، جز زلف چلیپای‌ تو را

• دکه‌ی‌ عِلم و خِرد بست، درِ عشق گشود
• آنکه می‌داشت به سر علت سودای‌ تو را

• بشکنم این قلم و، پاره کنم این دفتر

• نتوان شرح کنم جلوه‌ی‌ والای‌ تو را.